Rok 2017 jest Rokiem Maryjnym. W jego trakcie chrześcijanie w sposób szczególny oddają cześć Niepokalanemu Sercu Maryi. Dla wiernych Kościoła katolickiego w Polsce najważniejszymi wydarzeniami są z pewnością: 300-lecie koronacji Obrazu Matki Bożej na Jasnej Górze oraz 140. rocznica objawień Matki Bożej w Gietrzwałdzie. Ponadto w łączności z Kościołem powszechnym dane jest nam w tym roku obchodzić 300-lecie objawień Matki Bożej w Aparecidzie i 100-lecie objawień Matki Bożej w Fatimie
Dnia 13 lipca 2017 r. przypadła 100. rocznica trzeciego objawienia fatimskiego. W szczecińskim sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej na os. Słonecznym od maja do października każdego trzynastego dnia miesiąca w sposób szczególnie uroczysty wspomina się tajemnice objawień Matki Najświętszej trojgu pastuszkom z Portugalii. Lipcowym uroczystościom przewodniczył zaproszony przez proboszcza sanktuarium ks. prał. Henryka Silko bp dr Paweł Socha, biskup senior diecezji zielonogórsko-gorzowskiej.
Reklama
Głosząc słowo Boże, przedstawił treść i istotę trzeciego objawienia Matki Bożej w Fatimie w 1917 r. Dziś nie jest już tajemnicą, czego ono dotyczyło, choć u wielu wywołuje zdumienie, a nawet przestrach z powodu ukazania przez Maryję dzieciom – Hiacyncie, Franciszkowi i Łucji – wizji piekła. Bp Socha, powołując się na wierny zapis samej wizjonerki, siostry Łucji, przeszedł do istoty objawienia Maryi z tego dnia. „Widzieliście piekło, dokąd idą dusze biednych grzeszników. Aby ich uratować – przytaczała słowa Matki Bożej siostra Łucja – Bóg chce ustanowić na świecie nabożeństwo do mego Niepokalanego Serca. Jeśli zrobi się to, co ja wam mówię, wiele dusz zostanie uratowanych, nastanie pokój na świecie, wojna się skończy (…). Przyjdę, by żądać poświęcenia Rosji memu Niepokalanemu Sercu i ofiarowania Komunii św. w pierwsze soboty na zadośćuczynienie. Jeśli ludzie spełnią te życzenia, Rosja nawróci się i zapanuje pokój. Jeśli nie, rozszerzy swoje błędne nauki po całym świecie, wywołując wojny i prześladowania Kościoła, (…) Ojciec Święty będzie za to cierpiał, wiele narodów zostanie zniszczonych. Na koniec moje Niepokalane Serce zatryumfuje. Ojciec Święty poświęci mi Rosję, która się nawróci i dla świata nastanie okres pokoju”.
Ksiądz Biskup, powołując się na wskazania zawarte w Katechizmie Kościoła Katolickiego, przypomniał jakże niemodne w zlaicyzowanym dzisiejszym świecie prawdy o piekle. Podkreślił, iż „nie możemy być zjednoczeni z Bogiem, jeśli nie wybieramy w sposób dobrowolny Jego miłości; nie możemy kochać Boga, jeśli grzeszymy ciężko przeciw Niemu, przeciw naszemu bliźniemu lub przeciw nam samym. (…) Umrzeć w grzechu śmiertelnym, nie żałując za niego, nie przyjmując miłosiernej miłości Boga, oznacza pozostać z wolnego naszego wyboru na zawsze oddzielonym od Niego; ten stan ostatecznego samowykluczenia z jedności z Bogiem i świętymi określa się słowem «piekło»” (KKK 1033). Korzystając z Pisma Świętego, przytoczył słowa ewangelisty św. Mateusza o Jezusie zapowiadającym surową rozprawę ze wszystkimi dopuszczającymi się nieprawości, którzy odrzucają wiarę i nawrócenie (zob. Mt 5,22 i 13,41).
„Z tego szczególnego orędzia Maryi objawionego portugalskim pastuszkom 13 lipca 1917 r. oraz z nauki Kościoła wypływa pewne zadanie, które stoi przed nami. Wyraża się ono w czterech słowach: nawrócenie, Różaniec, zawierzenie, pokuta” – mówił bp Socha.
Reklama
W rozwinięciu przedstawia Maryję jako kontynuatorkę wołania Jezusa Chrystusa, swojego Syna – „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!” oraz jako Tę, która całą mocą swego matczynego serca apeluje, by nie znieważać Boga, podejmować umartwienie i modlić się w intencji grzeszników, gdyż za wielu z nich nikt się nawet nie modli. Ksiądz Biskup przypomniał zachętę Maryi, by codziennie odmawiać Różaniec: „Warto korzystać z okazji w ciągu dnia do modlitwy różańcowej, warto mieć przy sobie różaniec; wtedy jest się razem z Matką Najświętszą, św. Józefem, Panem Jezusem w przedsionku nieba przynajmniej”.
Przy zawierzeniu bp Socha wspomniał o szczególnej atencji św. Jana Pawła II dla troski Maryi o losy wszystkich ludzi, losy całego świata. Wszak to polski Papież w trakcie Świętego Roku Odkupienia w duchowej łączności z wszystkimi biskupami świata na Placu św. Piotra 25 marca 1984 r. dokonał zawierzenia Niepokalanemu Sercu Maryi ludzi i narody włącznie z Rosją, co stało się wypełnieniem tajemnicy fatimskiej i co potwierdziła, jako spełnienie życzeń Maryi, siostra Łucja. Omawiając czwartą składową orędzia Maryi z lipca 1917 r., bp Socha przytoczył reakcję fatimskich pastuszków, szczególnie zaś Hiacynty poruszonej wizją piekła, twierdzącej, iż żadne umartwienie ani pokuta nie jest zbyt wysoką ceną za zbawienie grzeszników. Nasze włączenie się w mękę krzyżową Chrystusa przez nasze choroby, cierpienia jest włączeniem się w krzyż odkupieńczy Chrystusa.
„Cztery słowa: nawrócenie, różaniec, zawierzenie i pokuta to treść lipcowego orędzia Matki Najświętszej” – podsumował Biskup Senior. Kończąc zaś, zaapelował: „Przyjmijmy więc to światło płynące z Fatimy, oddajmy się przewodnictwu Maryi. Niech Jej Niepokalane Serce będzie naszą ucieczką i drogą wiodącą do Chrystusa. Pamiętajcie, kto modli się przez pośrednictwo Matki Najświętszej, ten też poznaje najdoskonalej Jezusa Chrystusa. Bo nikt z nas nie ma tak głębokiej wiary w Chrystusa, jak Matka Najświętsza (…)”.
Bezpośrednio po Eucharystii, jak co miesiąc, uczestnicy uroczystości podążali z modlitwą różańcową na ustach w procesji fatimskiej, rozświetlonymi rzęsistymi promieniami zachodzącego słońca ulicami prawobrzeżnego osiedla.
„Aktualność orędzia Matki Bożej z Fatimy”, to temat konferencji, która odbyła się 12 października w auli Tygodnika Katolickiego „Niedziela” w Częstochowie. Głównym prelegentem był ks. dr Krzysztof Czapla SAC - dyrektor Sekretariatu Fatimskiego.
Drodzy bracia i siostry,
Chciałbym wam dzisiaj opowiedzieć o Joannie d´Arc, młodej świętej, żyjącej u schyłku Średniowiecza, która zmarła w wieku 19 lat w 1431 roku. Ta młoda francuska święta, cytowana wielokrotnie przez Katechizm Kościoła Katolickiego, jest szczególnie bliska św. Katarzynie ze Sieny, patronce Włoch i Europy, o której mówiłem w jednej z niedawnych katechez. Są to bowiem dwie młode kobiety pochodzące z ludu, świeckie i dziewice konsekrowane; dwie mistyczki zaangażowane nie w klasztorze, lecz pośród najbardziej dramatycznych wydarzeń Kościoła i świata swoich czasów. Są to być może najbardziej charakterystyczne postacie owych „kobiet mężnych”, które pod koniec średniowiecza niosły nieustraszenie wielkie światło Ewangelii w złożonych wydarzeniach dziejów. Moglibyśmy je porównać do świętych kobiet, które pozostały na Kalwarii, blisko ukrzyżowanego Jezusa i Maryi, Jego Matki, podczas gdy apostołowie uciekli, a sam Piotr trzykrotnie się Go zaparł. Kościół w owym czasie przeżywał głęboki, niemal 40-letni kryzys Wielkiej Schizmy Zachodniej. Kiedy w 1380 roku umierała Katarzyna ze Sieny, mamy papieża i jednego antypapieża. Natomiast kiedy w 1412 urodziła się Joanna, byli jeden papież i dwaj antypapieże. Obok tego rozdarcia w łonie Kościoła toczyły się też ciągłe bratobójcze wojny między chrześcijańskimi narodami Europy, z których najbardziej dramatyczną była niekończąca się Wojna Stulenia między Francją a Anglią.
Joanna d´Arc nie umiała czytań ani pisać. Można jednak poznać głębiej jej duszę dzięki dwóm źródłom o niezwykłej wartości historycznej: protokołom z dwóch dotyczących jej Procesów. Pierwszy zbiór „Proces potępiający” (PCon) zawiera opis długich i licznych przesłuchań Joanny z ostatnich miesięcy jej życia ( luty-marzec 1431) i przytacza słowa świętej. Drugi - Proces Unieważnienia Potępienia, czyli "rehabilitacji" (PNul) zawiera zeznania około 120 naocznych świadków wszystkich okresów jej życia (por. Procès de Condamnation de Jeanne d´Arc, 3 vol. i Procès en Nullité de la Condamnation de Jeanne d´Arc, 5 vol., wyd. Klincksieck, Paris l960-1989).
Joanna urodziła się w Domremy - małej wiosce na pograniczu Francji i Lotaryngii. Jej rodzice byli zamożnymi chłopami. Wszyscy znali ich jako wspaniałych chrześcijan. Otrzymała od nich dobre wychowanie religijne, z wyraźnym wpływem duchowości Imienia Jezus, nauczanej przez św. Bernardyna ze Sieny i szerzonej w Europie przez franciszkanów. Z Imieniem Jezus zawsze łączone jest Imię Maryi i w ten sposób na podłożu pobożności ludowej duchowość Joanny stała się głęboko chrystocentryczna i maryjna. Od dzieciństwa, w dramatycznym kontekście wojny okazuje ona wielką miłość i współczucie dla najuboższych, chorych i wszystkich cierpiących.
Z jej własnych słów dowiadujemy się, że życie religijne Joanny dojrzewa jako doświadczenie mistyczne, począwszy od 13. roku życia (PCon, I, p. 47-48). Dzięki "głosowi" św. Michała Archanioła Joanna czuje się wezwana przez Boga, by wzmóc swe życie chrześcijańskie i aby zaangażować się osobiście w wyzwolenie swojego ludu. Jej natychmiastową odpowiedzią, jej „tak” jest ślub dziewictwa wraz z nowym zaangażowaniem w życie sakramentalne i modlitwę: codzienny udział we Mszy św., częsta spowiedź i Komunia św., długie chwile cichej modlitwy prze Krucyfiksem lub obrazem Matki Bożej. Współczucie i zaangażowanie młodej francuskiej wieśniaczki w obliczu cierpienia jej ludu stały się jeszcze intensywniejsze ze względu na jej mistyczny związek z Bogiem. Jednym z najbardziej oryginalnych aspektów świętości tej młodej dziewczyny jest właśnie owa więź między doświadczeniem mistycznym a misją polityczną. Po latach życia ukrytego i dojrzewania wewnętrznego nastąpiły krótkie, lecz intensywne dwulecie jej życia publicznego: rok działania i rok męki.
Na początku roku 1429 Joanna rozpoczęła swoje dzieło wyzwolenia. Liczne świadectwa ukazują nam tę młodą, zaledwie 17-letnią kobietę jako osobę bardzo mocną i zdecydowaną, zdolną do przekonania ludzi niepewnych i zniechęconych. Przezwyciężywszy wszystkie przeszkody spotyka następcę tronu francuskiego, przyszłego króla Karola VII, który w Poitiers poddaje ją badaniom przeprowadzanym przez niektórych teologów Uniwersytetu. Ich ocena jest pozytywna: nie dostrzegają w niej nic złego, lecz jedynie dobrą chrześcijankę.
22 marca 1429 Joanna dyktuje ważny list do króla Anglii i jego ludzi, oblegających Orlean (tamże, s. 221-22). Proponuje w nim prawdziwy, sprawiedliwy pokój między dwoma narodami chrześcijańskimi, w świetle imion Jezusa i Maryi, ale jej propozycja zostaje odrzucona i Joanna musi angażować się w walkę o wyzwolenie miasta, co nastąpiło 8 maja. Innym kulminacyjnym momentem jej działań politycznych jest koronacja Karola VII w Reims 17 lipca 1429 r. Przez cały rok Joanna żyje między żołnierzami, pełniąc wśród nich prawdziwą misję ewangelizacyjną. Istnieje wiele ich świadectw o jej dobroci, męstwie i niezwykłej czystości. Wszyscy, łącznie z nią samą, mówią o niej „la pulzella” - czyli dziewica.
Męka Joanny zaczęła się 23 maja 1430, gdy jako jeniec wpada w ręce swych wrogów. 23 grudnia zostaje przewieziona pod strażą do miasta Rouen. To tam odbywa się długi i dramatyczny Proces Potępienia, rozpoczęty w lutym 1431 r. a zakończony 30 maja skazaniem na stos. Był to proces wielki i uroczysty, któremu przewodniczyli dwaj sędziowie kościelni: biskup Pierre Cauchon i inkwizytor Jean le Maistre. W rzeczywistości kierowała nim całkowicie duża grupa teologów słynnego Uniwersytetu w Paryżu, którzy uczestniczyli w nim jako asesorzy.
Podziel się cytatem
Mirosław Ziętarski i Mateusz Biskup zdobyli w Płowdiw złoty medal wioślarskich mistrzostw Europy w dwójce podwójnej. Drugie miejsce zajęli mistrzowie olimpijscy z Paryża Rumuni Andrei Cornea i Marian Enache, a trzecie Fintan McCarthy i Konan Pazzaia z Irlandii.
Polacy zdominowali sobotni finał, od początku narzucili szybkie tempo i wypracowali przewagę nad rywalami. Do mety dopłynęli w czasie 06.02,93, uzyskując 0,94 s przewagi nad Corneą i Enache, którzy na końcówce dystansu przyspieszyli. Irlandczycy stracili do zwycięzców aż 2,55 s.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1748635398.jpg)
