Reklama

Wiadomości

Izrael nie odda wzgórz

Na Wzgórzach Golan najbardziej przykuwają uwagę odgłosy wybuchów. Dochodzą z okolic Damaszku, gdzie od kilku lat, regularnie, dochodzi do walk między wojskami reżimu Baszara al-Asada i rebeliantami

Niedziela Ogólnopolska 32/2017, str. 46-47

[ TEMATY ]

turystyka

Wojciech Dudkiewicz

Bunkry i okopy – tu doszło do krwawych starć w czasie wojny Jom Kippur

Bunkry i okopy – tu doszło do krwawych starć w czasie wojny Jom Kippur

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Choć oficjalnie w ostatnim tygodniu lipca w okolicach Damaszku obowiązywał rozejm, syryjska armia przeprowadziła kilka ataków powietrznych w rejonie sąsiadującej ze stolicą Wschodniej Guty i tym samym łamała własną zapowiedź przerwania działań wojennych na tym obszarze. Powód złamania rozejmu nie był znany, wcześniej było względnie spokojnie; dochodziło jedynie do sporadycznych incydentów. Jeden z nich mógł sprowokować wojska Baszara al-Asada, ale nie musiał. Usunięcie rebeliantów z okolic Damaszku to zadanie, którego syryjska armia nie jest w stanie wykonać od początku wojny domowej.

Samoloty zaatakowały miasta Duma oraz Ein Tarma, które znajdują się w enklawach wokół syryjskiej stolicy, oblężonych i odciętych od świata przez siły rządowe. To właśnie wybuchy bomb lotniczych koło Damaszku było słychać na Wzgórzach Golan: do stolicy Syrii i miejsc starć jest stąd jedynie 50 km. Te odgłosy m.in. uzmysławiają strategiczne położenie Wzgórz.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Na zawsze w Izraelu

Należący do Syrii i liczący ok. 1200 km2 płaskowyż (60 km długości, 25-30 km szerokości) Izrael zdobył podczas wojny sześciodniowej, której 50. rocznicę obchodzono kilka tygodni temu w Tel Awiwie. Na mocy zawieszenia broni kończącego kolejną wojnę – Jom Kippur w 1973 r., gdy tereny te usiłowała odbić Syria – ustanowiono tam strefę buforową, nadzorowaną przez siły pokojowe ONZ. 8 lat później władze Izraela poszły na całość: ogłosiły przyłączenie Wzgórz do swojego terytorium (tylko ok. 500 km2 ich powierzchnipozostało w rękach Syrii), czego wspólnota międzynarodowa nigdy nie uznała.

Przed rokiem, 35 lat po wspomnianym przyłączeniu, na tym górzystym terytorium położonym na granicy Izraela, Syrii i Libanu po raz pierwszy zorganizowano posiedzenie izraelskiego rządu. Z tej okazji premier Beniamin Netanjahu zadeklarował, że państwo żydowskie nigdy nie odda Wzgórz. – Nadszedł czas, by po 50 latach wspólnota międzynarodowa nareszcie uznała, że Golan będzie zawsze częścią Izraela – oznajmił. Wspólnota międzynarodowa nie zamierza jednak tego robić.

Reklama

Gładka i żyzna ziemia

O wartości Golanu stanowi jego położenie. W starożytności pełnił naturalnej bariery, wyniesionej kilkaset metrów nad okolice, z której kontrolowano szlak z Egiptu do Mezopotamii. Górzysty płaskowyż, dziś kojarzący się z błękitnymi hełmami wojsk ONZ, od zawsze był przedmiotem sporów i sceną walk. Przed naszą erą te okolice zamieszkiwali Aramejczycy, Babilończycy, Hebrajczycy, Seleucydzi, Persowie. Nazwa Wzgórz pochodzi od miasta Gaulon, istniejącego w czasach Jozuego. Żydzi uważają je za część Kanaanu – ziemi obiecanej.

Dziś rejon ten również ma wielkie znaczenie strategiczne. Zainstalowana broń może trzymać w szachu i Damaszek (tak jak teraz), i Galileę (tak jak do 1967 r.). Dodatkowo są tu źródła bezcennej dla całego rejonu wody. Wypływa ona ze zboczy Hermonu do Izraela, Syrii, Jordanii i Libanu. Wulkaniczny teren, zapewniający niegdyś obfite zbiory, musiał być w czasach Starego Testamentu gęsto zaludniony. Wskazuje na to już starotestamentowa nazwa tej ziemi – Baszan, oznaczająca w hebrajskim gładką i żyzną ziemię. Region wygląda pięknie wiosną i na początku lata. Z chwilą pojawienia się deszczy zmienia się w kobierzec zieleni i kwiecia.

W czasach biblijnych było tu jeszcze piękniej: krainę porastały piękne lasy i gaje prastarych dębów. Musiał widzieć je Jezus – przechodził przez obszar Baszanu, gdy udawał się z Tyru do Dekapolu, mijając Galileę. Działo się to wtedy, gdy po odrzuceniu przez Żydów obietnicy Eucharystii zajął się formowaniem Apostołów.

Łańcuch Hermonu

Pod względem turystycznym najciekawsza jest północna część regionu, z rozległymi widokami, a zamknięta łańcuchem gór Hermon. Zwieńczone są 3 szczytami, z których tylko jeden, południowy (Ketef ha-Hermon, 2224 m n.p.m., dominujący nad doliną Jordanu) jest widoczny z Golanu. Północny (2814 m), kontrolowany przez Syrię, góruje nad libańską doliną Bekaa, środkowy – nad Równiną Damasceńską. Z podnóży Hermonu biją źródła zasilające rzekę Jordan, największy rezerwuar wody pitnej na Bliskim Wschodzie.

Reklama

Spore połacie Wzgórz zajmują rezerwaty i parki narodowe. Ozdobą leżącego na zboczach Hermonu Parku Narodowego Banias są wodospad, grupa urokliwych uskoków i górskich jeziorek. Na tych samych zboczach wyznaczono Park Narodowy Forteca Nimrod, gdzie główną atrakcją są imponujące ruiny XIII-wiecznej twierdzy krzyżowców, broniących Ziemi Świętej.

Turyści odwiedzają górę Bental, gdzie doszło do krwawych starć w czasie wojny Jom Kippur. Pozostałościami są bunkry i okopy. Z wraków czołgów, fragmentów broni itp. holenderski artysta Joop de Jong wykonał surrealistyczne i sugestywne rzeźby. Z góry roztacza się rozległy widok na okolicę, m.in. na Hermon, gdzie przebiega granica trzech państw. Przykuwają uwagę odgłosy wybuchów z okolic Damaszku, gdzie od kilku lat dochodzi do wymiany ognia.

Turyści chętnie odwiedzają wioski Druzów, przez które jedzie się w drodze na górę Bental, wyznawców synkretycznego wyznania, opartego na ismailizmie, łączącego islam, chrześcijaństwo i judaizm, mieszkających tu i w Libanie oraz w Syrii. Łącznie jest ich ok. miliona. Swoją odrębność sygnalizują także przez charakterystyczny ubiór. Mężczyźni noszą czarne ubrania, spodnie – szarawary i białe czapy, kobiety – czarne ubrania i białe chusty. Wyróżnia ich też fizjonomia. Jasna cera, delikatne rysy twarzy zachęcają do szukania korzeni Druzów poza rdzeniem arabskim. Wśród Druzów popularna jest teoria, według której wywodzą się oni od biblijnego Jetro, teścia Mojżesza.

Pod okupacją

Deklaracje premiera Netanjahu sprzed roku potępiły Unia Europejska, ONZ i Liga Arabska. Podzielona Rada Bezpieczeństwa nie przyjęła żadnej rezolucji, ale większość państw należących do Rady wyraziła zaniepokojenie izraelskimi poczynaniami. Ich przedstawiciele podkreślili, że status Wzgórz pozostaje niezmieniony – są uważane przez resztę świata za syryjskie terytorium pod okupacją izraelską.

Reklama

Wciąż obowiązuje rezolucja Rady Bezpieczeństwa nr 497 z 1981 r., według której „izraelska decyzja o narzuceniu swego prawodawstwa, jurysdykcji i administracji nad syryjskimi okupowanymi Wzgórzami Golan jest niebyła i nieważna, i nie wywiera skutków prawnomiędzynarodowych”. Ambasador Liu Jieyi, reprezentujący Chiny, a przejściowo kierujący Radą, nie miał wątpliwości, że status Wzgórz wymaga negocjacji, które doprowadzą do sprawiedliwego i trwałego pokoju na Bliskim Wschodzie.

Wycofanie się Izraela z tego regionu długo uchodziło za warunek zawarcia pokoju z Syrią, która nie uznała Izraela, a podpisanie porozumień pokojowych uzależnia od zwrotu okupowanego terytorium. Jednak po kilku latach wojny szanse na to, że Syria odzyska te okolice, znacznie zmalały.

Pod presją

Od północy Golan graniczy z górami Antylibanu, do którego należy także masyw Hermonu. Południowy kraniec Golanu wyznacza malowniczo położna rzeka Jarmuk, będąca jednocześnie granicą z Jordanią, jedyną w regionie, rozdzielającą państwa niebędące w stanie wojny. Granicy z Syrią nigdy nie wyznaczono. Od 1974 r. są tam 2 linie demarkacyjne; jedna oddziela strefę kontrolowaną przez ONZ od terenów z izraelską administracją cywilną, druga – od terytorium Syrii.

Wypowiedzi izraelskich oficjeli na temat przesądzenia statusu Wzgórz Golan odbierane są jako sygnał dla mocarstw, żeby nie brać go pod uwagę przy rozwiązywaniu konfliktu w Syrii. Izraelczycy obawiają się, że gdyby doszło do porozumienia w sprawie Syrii, znajdą się pod presją, by wycofali się ze spornego obszaru.

Najbardziej aktywny w tej sprawie premier Netanjahu stale przypomina, że nie ma co już wracać do czasów, gdy izraelskie osiedla były stąd atakowane; że trzeba przejść nad tym do porządku dziennego, a Wzgórza pozostaną częścią Izraela „na mocy odpowiedniego porozumienia albo nawet bez niego”.

2017-08-02 09:45

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Malula syryjska Jasna Góra

Mieszkańcy tego miasteczka nadal mówią językiem Jezusa i wykazują się bohaterskim przywiązaniem do wiary, ale to, czy ocaleją ich kultura oraz dziedzictwo, zależy dziś także od nas.

Pielgrzymka Jana Pawła II szlakami św. Pawła do Grecji, Syrii i na Maltę w maju 2000 r. uważana jest do dziś za jedną z najtrudniejszych podróży apostolskich jego pontyfikatu. W 2016 r., z okazji 15. rocznicy tego historycznego wydarzenia, miałam możliwość odbyć pielgrzymkę do Damaszku i do Maluli w Syrii, razem z grupą osób zaproszonych przez patriarchę Grzegorza III Lahama, ówczesnego zwierzchnika wszystkich Kościołów katolickich na Bliskim Wschodzie.

CZYTAJ DALEJ

Kapłaństwo - dar Jezusa dla Kościoła

Niedziela legnicka 4/2004

[ TEMATY ]

kapłaństwo

Karol Porwich/Niedziela

Bóg dał światu wielki dar kapłaństwa. On sam wybiera tych, którzy stają się ministrami Jego nieskończonej miłości, którą przekazują wszystkim ludziom. Jezus Chrystus, zanim powrócił do Ojca, ustanowił sakrament kapłaństwa, aby na zawsze zapewnić obecność kapłanów na ziemi.

CZYTAJ DALEJ

Wspaniałe świadectwo wrażliwości liturgicznej

2024-03-28 12:37

[ TEMATY ]

Msza Wieczerzy Pańskiej

parafia św. Stanisława Kostki w Zielonej Górze

procesja z darami

Archiwum parafii

Kolejny rok przygotowujemy bardzo uroczystą procesję z darami na Wielki Czwartek. To taka tradycja w naszej parafii - mówi Iwona Szablewska (pierwsza z prawej)

Kolejny rok przygotowujemy bardzo uroczystą procesję z darami na Wielki Czwartek. To taka tradycja w naszej parafii - mówi Iwona Szablewska (pierwsza z prawej)

Parafia wprawdzie niewielka, ale zaangażowanie i hojność wiernych – bardzo duże. Parafia św. Stanisława Kostki to zielonogórski fenomen. W tym roku na procesję z darami na Mszę Wieczerzy Pańskiej uzbierano tam ogromną sumę, a w samą procesję zaangażowało się ponad 200 osób!

- Kolejny rok przygotowujemy bardzo uroczystą procesję z darami na Wielki Czwartek. To taka tradycja w naszej parafii, bardzo związana z tym jak mocno stawiamy na liturgię i na edukację liturgiczną wszystkich wiernych – mówi Iwona Szablewska, wiceprzewodnicząca duszpasterskiej rady parafialnej i precentorka. - Jesteśmy bardzo małą parafią jak na realia Zielonej Góry, bo liczymy 3,5 tys. mieszkańców, a do kościoła w niedzielę na Mszę św. regularnie przychodzi 400 osób. W procesję z darami w tym roku zaangażowało się 250 osób. To ponad 70 rodzin, co daje nam 150 osób, i kolejne 100 osób, niepowtarzalnych, to ci, którzy są we wspólnotach. Zwyczaj jest taki, że w ciągu roku przyglądamy się, co jest tak naprawdę potrzebne jeszcze do sprawowania liturgii, a że jesteśmy młodą parafią „na dorobku” to wiele rzeczy nam brakowało, więc zawsze staramy się ustalać priorytety z proboszczem i służbą liturgiczną – podkreśla pani Iwona. Dodaje, że we wszystkim ważna jest też transparentność, by ofiarodawcy mieli świadomość, na co i w jaki sposób zostały rozdysponowane pieniądze. - W procesję z darami czynnie zaangażowało się 62,5% parafian. To wspaniałe świadectwo wrażliwości liturgicznej, dbania o jej piękno – to wszystko dla naszego Pana Jezusa Chrystusa – mówi Iwona Szablewska.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję