Ilona Baran: Adwent szybkim tempem dobiega końca. Jak Ksiądz Biskup przygotowuje się na Święta Narodzenia Pańskiego?

Biskup Maciej Małyga: Przygotowuję się klasycznie. Byłem u spowiedzi świętej, trochę przedświątecznej, ale właściwie tak naprawdę to regularnej, z czego się bardzo cieszę. Brałem udział w rekolekcjach adwentowych, w sumie nawet w dwóch lub trzech turach. Sam je prowadziłem. Najpierw były to rekolekcje wyjazdowe dla wspólnoty “Droga”, potem razem z braćmi i z ojcami paulinami przeżywaliśmy rekolekcje, które przygotowały ich do jubileuszu parafii, którym jest m.in. 25 lat ich obecności we Wrocławiu. Głosiłem też rekolekcje w jednej z wrocławskich parafii. Tak jak każdy z nas, rekolekcje adwentowe starałem się dobrze przeżyć. Poza tym mam także drobne adwentowe postanowienia.

Ilona Baran: A może ksiądz biskup zdradzi szczegóły?

Biskup Maciej: Dotyczą one prostych spraw - posiłków czy planu dnia. Nic szczególnego. Dotyczy to spraw codziennych i normalnych, ale wychodzę z założenia, że pierwsze postanowienie nie powinno być jakieś wygórowane, ale należy rozpocząć od tego, co powinno się robić. Jeśli ktoś jest uporządkowany w swoim dniu, to może mieć postanowienia wyższego lotu. Bardzo lubię różne adwentowe symbole, zwłaszcza adwentowy wieniec. Palące się na nim świece, roratka. Dzisiaj też byłem na roratach w parafii uniwersyteckiej. Bardzo piękna Msza święta w pięknym kościele. Tak wygląda mój Adwent.

Ilona Baran: Czyli można powiedzieć, że ksiądz Biskup jest przygotowany już na święta.

Biskup Maciej: Można tak powiedzieć, że jestem przygotowany. Chociaż pewnie mógłbym jeszcze bardziej być przygotowanym. Jestem wdzięczny za ten Adwent.

Ilona Baran: Za nami kolejne presynodalne spotkanie rejonowe. Jak ocenia ksiądz biskup, atmosferę związaną z przygotowaniami do Synodu diecezjalnego?

Biskup Maciej: Zasadniczo dobrze. Minęły dopiero trzy miesiące naszej pracy. Jest to bardzo mało czasu, a udało się stosunkowo wiele osób zaprosić. Natomiast grudzień jest takim miesiącem ciężkim, słabszym. Widzieliśmy to w czasie spotkań w rejonach, gdzie udział księży i osób świeckich był o wiele mniejszy niż w poprzednich miesiącach. Jest to na pewno związane z różnymi obowiązkami, może z jakimś zmęczeniem. Cieszę się, że te spotkania się odbyły, bo zależy nam na wytrwałej i regularnej pracy. Atmosfera jest dobra. Istotna jest cała treść tych spotkań i to jest dla mnie bardzo budujące. W czasie rozmów wiele osób mówi o listach z Apokalipsy. To pokazuje, że ludzie tym żyją, interesują się i te listy czytają. Oczywiście nie jest to cała archidiecezja, która liczy około miliona osób. Natomiast spora część słowem Bożym żyje. To oznacza, że w tej kwestii jestem pełen nadziei, ale też i spokoju. Zgodnie z tym, co mówił ksiądz arcybiskup podczas diecezjalnego spotkania presydonalnego - trzeba być cierpliwym. Nie chodzi o jakąś rewolucje w kwestiach dogmatycznych, moralnych, ale o powolny proces zmiany naszego stylu, życia. Chodzi o komunię, formację, misję. Równocześnie zdaję sobie sprawę z potężnych trudności, z różnych oporów, jakie ma wiele osób, zarówno świeckich jak i konsekrowanych oraz księży. Dodam tylko, że dotychczasowy przebieg synodu pokazuje jego charakter, gdzie chodzi o doświadczenie wiary, o to, byśmy umieli być razem być przy Panu Jezusie, w słowie i w Sakramencie. Zobaczymy jak to będzie wyglądało dalej.

Ilona Baran: Czas przedświąteczny związany jest z licznymi przygotowaniami. Jak nie zatracić w tym codziennym zabieganiu najważniejszego czyli radości z przyjścia Pana?

Biskup Maciej: Ostatnie rekolekcje poświęciłem osobie świętego Jana Chrzciciela, który jest prorokiem umiaru, m.in. umiarkowania. On mówi do ludzi: “Jeśli macie dwie szaty, to jedną oddajcie.” Do żołnierzy mówi: “Zadawalajcie się swoim żołdem”, do celników “Pobierajcie tyle cła ile potrzeba”. Umiar jest na pewno warunkiem tego,aby spokojnie przygotować się do świąt. Umiar jeśli chodzi o sprawy materialne, czyli zakupy, jedzenie, wystrój domu, prezenty. Obok umiaru ważna jest też kwestia duchowa, czyli przeżywanie tego w wierze - poprzez uczestnictwo w życiu Kościoła i nie ma wtedy potrzeby wymyślać czegoś nowego. Są roraty. Mamy w domu Pismo Święte itd.

Ilona Baran: O czym powinien pamiętać katolik w czasie Bożego Narodzenia?

Biskup Maciej: Myślę, że nie powinien powtarzać: “Święta, święta i po świętach”. Dlaczego? Jest oktawa, która trwa 8 dni. I to już oznacza, że święta trwają przez ten czas. Jest też liturgiczny okres Bożego Narodzenia, który przypomina o Jego obecności. Możemy go przeżywać np. poprzez śpiewanie kolęd. Uważam, że jest to wyjątkowy moment, budujący naszą wiarę. Nie trzeba wiele. Samo to, że śpiewamy już kieruje naszą uwagę we właściwą stronę.

Ilona Baran: Jak w tym roku będzie ksiądz Biskup spędzał święta?

Biskup Maciej: Wigilię organizuję u siebie w domu. Potem pójdę na Pasterkę do katedry na godzinę 22. Potem będzie jeszcze druga o północy, ale chyba mniej uroczysta. W pierwszy dzień świąt będę na jednej z wrocławskich parafii, w której jeszcze nigdy nie byłem. Wybieram się także z młodzieżą z naszej archidiecezji na Europejskie Spotkanie Młodzieży w Lublanie.

Ilona Baran: W tym roku 24 grudnia przypada na niedzielę. Czy w tym dniu powinniśmy dwa razy iść do kościoła?

Biskup Maciej: Tak, chociaż chociaż liturgiczne patrząc, to nie jest jeden dzień, tylko dwa dni. Ale dobrze. Najpierw jest niedziela i mamy obowiązek uczestnictwa w Mszy świętej niedzielnej. To słowo obowiązek jest ważne, chociaż myślę, że o wiele więcej osób jest na Eucharystii, aby świętować dzień Pański, a nie realizować samo tylko prawo. I potem zaczyna się ten drugi dzień, bo Msza święta wigilijna jest mszą z następnego dnia. Według tradycji liturgicznej ten dzień zaczyna się, gdy zajdzie słońce dnia poprzedniego, czyli wieczorem. Według kalendarza czy zegarka tego dnia idziemy do kościoła dwa razy. Natomiast patrząc liturgicznie idziemy na Mszę świętą w niedzielę i potem idziemy na Eucharystię w uroczystość Bożego Narodzenia, która się rozciąga od wieczora, czyli obejmuje Msze święte pasterskie i potem sam dzień uroczystości. Zachęcam do tego, żeby nie patrzeć na to jak na jakiś ciężar, tylko jako na dobre spotkanie. Element naszego życia duchowego.

Ilona Baran: Który ze zwyczajów bożonarodzeniowych jest księdza biskupa ulubionym?

Biskup Maciej: Bardzo lubię śpiewać kolędy. To jest zdecydowanie numer jeden.W mojej rodzinie i z przyjaciółmi dużo śpiewamy. Mamy swoje śpiewniki, z których korzystamy od lat. Moja ulubiona kolęda? “Bóg się rodzi”, ze względu na jej teologię. Lubię też pastorałki, zwłaszcza te, które nam się kojarzą z góralami. Lubię także choinkę, wieczerzę wigilijną i potrawy przygotowane na nią.

Ilona Baran: W tym czasie wręczamy sobie prezenty. Jaki prezent w sposób szczególny ucieszyłby księdza Biskupa?

Biskup Maciej: Skarpetki, najlepiej czarne, bo później ciężko je połączyć w pary.

Ilona Baran: Rok 2023 dobiega końca. Jaki to był rok dla księdza biskupa?

Biskup Maciej: To był bardzo piękny rok. Przede wszystkim ze względu na doświadczenie Kościoła synodalnego, tzn. tego gromadzenia się razem, faktycznego ruchu, który powstał? Wielu spotkań na różnych poziomach, gdzie w centrum jest troska o nawrócenie i odnowę życia Kościoła. To był także czas spotkania z Ojcem Świętym w Lizbonie, razem z młodzieżą z naszej archidiecezji. Byłe też kilka dni na pielgrzymce. Wspominam także bardzo dobrze czas wizytacji. Pozdrawiam serdecznie wszystkie dekanaty, w których byłem. Rok 2023 to też wiele spotkań z księżmi, z dziećmi w przedszkolach. Był to bardzo dobry rok.

Ilona Baran: Mówimy o przeszłości, ale także patrzymy w przyszłość. Jaki to będzie rok 2024 dla archidiecezji wrocławskiej?

Biskup Maciej: Nikt z nas ludzi nie wie, jaki to będzie rok. Wiemy natomiast, że w 2024 roku zacznie się synod w pełnowymiarowym zakresie. W 2024 roku będzie to ostatni w przewidywalnej przyszłości rok, gdy święcenia przyjmie stosunkowo wielu diakonów, którzy staną się prezbiterami. Oby był dobry dla nas ten rok. Dużo zależy od nas.

Ilona Baran: Czego ksiądz Biskup chciałby życzyć wiernym Archidiecezji Wrocławskiej?

Biskup Maciej: Przede wszystkim wiary, która rzuci światło na nasze życie. Skoro mówimy o wierze, to od razu nasuwają się życzenia o nadziei i miłości. To są te trzy dary Pana Boga dla nas, aby były jak najlepsze. Życzę też pięknych świąt w naszych rodzinach, w domach, we wspólnotach parafialnych, zwłaszcza dla tych, którzy mają się źle na ciele i na duszy. Może dla nich te święta są też jakąś próbą, konfrontacją między pięknem Boga i ludzi, a trochę smutną własną rzeczywistością własną? To światło przecież jest dla każdego. Życzę też pięknego roku, żeby działa się wola Boża w życiu nas wszystkich.​