Reklama

Boże Narodzenie

Od narodzin po jerozolimskie wypełnienie

Niedziela Ogólnopolska 52/2011, str. 32-33

[ TEMATY ]

wiara

Pismo Święte

Boże Narodzenie

BOŻENA SZTAJNER

Kopuła na Skale

Kopuła na Skale

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

KS. JACEK MOLKA: - Na czym polega istota świąt Bożego Narodzenia w świetle pierwszej Ewangelii - według św. Mateusza?

KS. PROF. HENRYK WITCZYK: - Boże Narodzenie to święto, które rozpoczyna współprzebywanie Boga ze swoim ludem. Przychodzący na świat Jezus to Syn Boży, odwieczne „Słowo, które stało się ciałem i rozbiło swój namiot między nami” - jak głosi główne zdanie z czytanej w tym dniu Ewangelii (por. J 1, 14). A takie współprzebywanie Boga z Jego ludem to nic innego jak Przymierze: „Ja będę waszym Bogiem, a wy będziecie moim ludem” (Kpł 26, 12). Przy czym to „będę” należy rozumieć jako zapowiedź stałej obecności Boga pośród ludu - pod warunkiem jednak, że lud będzie zachowywał Dekalog, prawo Przymierza.
W Księdze Wyjścia Bóg wyjaśnia, co oznaczają te słowa o Przymierzu dla ludu: „... będziecie szczególną moją własnością pośród wszystkich narodów, gdyż do Mnie należy cała ziemia. Lecz wy będziecie Mi królestwem kapłanów i ludem świętym” (19, 5-6). Jeszcze mocniej Bóg mówi do ludu, który wzywa do wyjścia z niewoli w Babilonii: „Nie lękaj się (...)! Gdy pójdziesz przez wody, Ja będę z tobą, i gdy przez rzeki, nie zatopią ciebie. Gdy pójdziesz przez ogień, nie spalisz się, i nie strawi cię płomień. Albowiem Ja jestem Pan, twój Bóg, Święty Izraela, twój Zbawca. (…) Ponieważ drogi jesteś w moich oczach, nabrałeś wartości i Ja cię miłuję” (Iz 43, 1-4).

- Można zatem powiedzieć, że ten niezwykły program aktywnej obecności Boga wśród ludu realizuje się w pełni właśnie w momencie narodzin Syna Bożego…

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

- Tak. Dlatego ewangelista Mateusz już na samym początku swego dzieła stwierdza, że w osobie przychodzącego na świat Jezusa ta miłująca i wyzwalająca obecność Boga pośród ludu i dla ludu staje się definitywna. Oznajmia, że Jezus, który począł się z Ducha Świętego w łonie Maryi Dziewicy, jest Emmanuelem - „Bogiem z nami” (por. Mt 1, 23). Co więcej, ewangelista ten kończy swą historię o Jezusie z Nazaretu znamiennym zapewnieniem, jakie pada z ust wstępującego do nieba Jezusa - Emmanuela: „Oto Ja jestem z wami” - mówi do uczniów, których wysyła w świat, aby głosili Ewangelię. Mateusz kładzie nacisk na związek między „Bóg z nami” z początku Ewangelii a „Oto Ja jestem z wami” z jej zakończenia. W ten sposób chce nam objawić, że Jezus, który narodził się w Betlejem, jest ostatecznym wypełnieniem obietnicy ciągłej obecności Boga pośród ludu Przymierza, który będzie też Jego ludem. On „zbawi swój lud od jego grzechów” (Mt 1, 21). Wyprowadzi go z tej największej niewoli, jaką dla człowieka jest grzech i śmierć.

- Emmanuel - Bóg z nami, czyli tak naprawdę - z kim? Z każdym człowiekiem, także ateistą?

- Przyszedł do wszystkich, ale nie wszyscy Go przyjęli (por. J 1, 12) i wciąż nie wszyscy Go przyjmują. Zauważmy, że w zdaniu „Ja jestem z wami” adresat owej obecności Boga jest precyzyjnie określony. Owo „z wami” („wy”) odnosi się do ludzkości w ogóle. Jezus przyszedł na świat, aby być dla wszystkich, ale de facto jest z tymi, którzy w Niego uwierzyli i stali się Jego uczniami. To „wy” jest całkiem szczególne, precyzyjnie rozjaśnione w zdaniu poprzedzającym: „Idźcie na cały świat i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego” (28, 19). Jezus, który przyszedł na świat w Betlejem, a następnie zmartwychwstał, jest dzisiaj z Kościołem głoszącym Ewangelię, a nie tak po prostu z jakimkolwiek człowiekiem. Swoją Boską obecnością towarzyszy uczniom, którzy kontynuują Jego dzieło - są w drodze: jak On nauczają rzesze ludzi, swoją modlitwą i postem uwalniają z mocy Złego oraz z niewoli grzechu, jak On ofiarują swoją przyjaźń upokorzonym i skrzywdzonym, lecząc ich rany swoją ofiarną miłością, karmią siostry i braci „Chlebem życia” - Jego Ewangelią i Eucharystią.

Reklama

- Jeżeli Jezus jest z wierzącymi (ze swoim Kościołem), to dlaczego głosimy radość i pokój Bożego narodzenia całemu światu?

- Syn Boży, przyjmując w łonie Maryi ludzkie ciało i stając się prawdziwym człowiekiem, jednoczy się w tajemniczy sposób z każdym człowiekiem. W swoje Boskie życie włącza wszystkie doświadczenia, jakie są typowe dla każdego człowieka - za wyjątkiem buntu i nieposłuszeństwa wobec Boga (grzechu). A zatem rozumie wszystko, co składa się na historię ludzi. Ich cierpienia i krzywdy włącza w swoją Pasję, a ofiarną miłość i radość w swoją Paschę! To po pierwsze.
Po drugie, Jezus - Emmanuel przynosi od Boga Łaskę - Moc miłości, dar Prawdy (por. J 1, 17), dar Pokoju (por. Łk 2, 14), które chce przekazać ludziom. Ale czyni to w sposób godny osoby. Pokojem obdarza tych, którzy Go szukają w swej prostocie i sprawiedliwości jak pasterze. Swoją Mocą uzdrawia tych, którzy za Nim tęsknią i Go przywołują swoim wołaniem-modlitwą jak niewidomy pod Jerychem (por. Łk 18, 38-43). Prawdę objawia tym, którzy idą za Nim i słuchają Jego wypowiedzi o Bogu - Ojcu, o życiu człowieka w synowskiej więzi z Nim (por. J 17, 8.14.17).

- Dlaczego św. Mateusz z taką emfazą podkreśla, że przychodzący na świat Jezus to Emmanuel?

- Rzeczywiście widać, że ewangelista przywiązuje bardzo dużą wagę do tego tytułu. Doskonale wyraża on tajemnicę Jezusa, w którym skupia się to, co Boże, i to, co ludzkie, słowo Boga ze zwiastowania i słowa proroków (np. Izajasza), ludzka historia i Boża wieczność, małość człowieka i wielkość Boga, ludzka słabość i Boska władza („Dana mi jest wszelka władza na niebie i na ziemi” - Mt 28, 19).
Nade wszystko jednak imię Emmanuel nawiązuje do świętego Imienia Boga: „JESTEM TU” (Wj 3, 14). Objawiając się Mojżeszowi w płonącym krzewie, Bóg zapewnia, że zna cierpienia swego ludu w Egipcie i „JEST TU” dla niego aktywnie obecny. Mateusz, przywołując tytuł Emmanuela, chce zapewnić adresatów swej Ewangelii (powstałej ok. roku 80. po Chr.), że narodzony kilkadziesiąt lat wcześniej Jezus nie jest postacią z przeszłości. Przeciwnie, już jako zmartwychwstały ciągle jest ze swoimi uczniami, z Kościołem, towarzyszy mu w drodze i go wspiera - jak Bóg noszący imię JESTEM TU (Jahwe) szedł pod postacią świetlistego obłoku z synami Izraela i bronił ich, gdy Mojżesz wyprowadzał ich z domu niewoli i zagłady w Egipcie, wędrował przez pustynię aż do Ziemi Obiecanej. Ta aktywna obecność Boga w osobie ziemskiego i zmartwychwstałego Jezusa to największa łaska, jaką ludzie otrzymują od Boga. Co więcej, jest to Obecność miłująca! Jezus jako poczęty za sprawą Ducha Świętego jest wcieloną Miłością!

- Jak człowiek współczesny może jej doznać?

- Szczęśliwi ci, którzy jak Maryja i Józef, jak pasterze i Mędrcy ze Wschodu rozpoznają ją i przyjmują. Gdy się na nią otworzą z miłością, ich życie zmienia się radykalnie. Nie są już sami! Rabin Abraham J. Heschel nadał swej książce o studiowaniu Tory znamienny tytuł: „Człowiek nie jest sam”. Gdy otwiera święte zwoje Pisma, Boża obecność otacza go i przenika. Musimy dopowiedzieć, że chrześcijanin, gdy przyjmuje i wypełnia słowo Boże jak Maryja i Józef, nigdy nie jest sam! Pod postacią Ewangelii przychodzi do Niego Jezus Chrystus - Emmanuel. Gdy zostanie przyjęty z wiarą, przychodzi pod postacią Eucharystii. Bez tego pierwszego przyjęcia to drugie jest najczęściej bardzo powierzchowne i z winy człowieka mało owocne.
Żalił się Jezus św. Faustynie na ludzi, którzy po przyjęciu Go w Komunii św., natychmiast oddają się myśleniu o własnych sprawach i kłopotach, a nie ofiarują Mu swej miłości, nie wsłuchują się w to, co On chce im danego dnia powiedzieć. A mówi to właśnie przez słowo Boże, a zwłaszcza Ewangelię czytaną podczas każdej Mszy św.
Narodziny Jezusa - Emmanuela to poręka, że Bóg w Chrystusie na zawsze jest blisko nas i nigdy już nie będzie Bogiem „dalekim”. A my dzięki temu nigdy nie będziemy sami, zagubieni, wręcz rzuceni w pusty i zimny świat, w przemijanie bez sensu. Emmanuel prowadzi swój lud przez ziemię do Nieba.

* * *

Ks. prof. Henryk Witczyk, ur. w 1955 r., członek Papieskiej Komisji Biblijnej, dyrektor Instytutu Nauk Biblijnych KUL, przewodniczący Dzieła Biblijnego im. Jana Pawła II

2011-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Dlaczego wierzącym jest łatwiej?

Jak sprawdzić, czy to „ten jedyny/ta jedyna”? – oto pytanie, które dręczy niejedną „pannę na wydaniu” i niejednego „kawalera do wzięcia”.

Podejrzewam, że ile osób, tyle odpowiedzi, ale do mnie bardzo mocno przemówiła rada ks. Piotra Pawlukiewicza: „Sprawdź, czy twój chłopak/twoja dziewczyna boi się Boga”. Ów wspaniały, zmarły niedawno kapłan tak to uzasadnił: „Nie macie pojęcia, jacy będziecie za dwadzieścia lat. Nie macie pojęcia... Marzenia, ideały – to wszystko się zmienia. Psychika się zmienia, nerwy się zmieniają, co zrobić... Otóż istnieje jeden sprawdzian. Sprawdź, czy twój chłopak, twoja dziewczyna boi się Boga. (...) Jeżeli twój narzeczony nie boi się Boga, to twoje małżeństwo będzie grą w loterię. Nie wiesz, co nim zawładnie. Wędkarstwo, pieniądze, sąsiadka, pies, loty w kosmos – nie wiadomo... Jeśli się boi Boga, to wyjdzie z domu, będzie chodził trzy razy dookoła budynku, na złość ci się upije, ale wróci i powie: «Przepraszam». A «przepraszam» jest najważniejszym słowem w miłości. Nie «kocham cię», tylko właśnie «przepraszam»”.

CZYTAJ DALEJ

Triduum Paschalne - trzy najważniejsze dni w roku

Niedziela legnicka 16/2006

Karol Porwich/Niedziela

Monika Łukaszów: - Wielkanoc to największe święto w Kościele, wszyscy o tym wiemy, a jednak wielu większą wagę przywiązuje do świąt Narodzenia Pańskiego. Z czego to wynika?

CZYTAJ DALEJ

Bp Piotr Skucha w Sosnowcu: Ziarno trzeba siać. Jest to nasze zaufanie do Ducha Świętego

2024-03-28 19:59

[ TEMATY ]

Bp Piotr Skucha

diecezja sosnowiecka

Msza Krzyżma

Archiwum Redakcji

Biskup Piotr Skucha

Biskup Piotr Skucha

Ziarno trzeba siać. Jest to nasze zaufanie do Ducha Świętego - powiedział bp Piotr Skucha, emerytowany pomocniczy biskup sosnowiecki, który w tym roku przewodniczył wielkoczwartkowej Mszy Krzyżma w sosnowieckiej bazylice katedralnej. Na celebracji obecni byli pracownicy kurii diecezjalnej w Sosnowcu, seminarzyści wraz z przełożonymi i wierni. Uroczystość miała również charakter corocznej pielgrzymki Liturgicznej Służby Ołtarza do katedry.

Bp Piotr Skucha zauważył, że kapłan jest sługą tajemnic Chrystusa w szczególnym znaczeniu wtedy, kiedy swoim własnym życiem potwierdza Jego życie, przepowiadanie i cierpienie.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję