Dzień piąty

Po śniadaniu podążamy na teren sanktuarium i kierujemy się do groty Objawień, gdzie o godz. 8.30 Ksiądz Biskup wraz z pielgrzymującymi kapłanami odprawiają Mszę św. dla wszystkich uczestników pielgrzymki. O godz. 9.30 w podziemnej bazylice św. Piusa X uczestniczymy we Mszy św. międzynarodowej, kończącej się procesją do groty Objawień i modlitwą Anioł Pański. Stamtąd wracamy do hotelu i około godz. 12.00 wyjeżdżamy na spotkanie z Polonią do Domu Misji Polskiej. Po wspólnej kolacji wyruszamy na procesję różańcową. Udaje nam się wejść do wnętrza groty Objawień, dotknąć wygładzonych milionami ludzkich rąk jej ścian i zatrzymać się na moment przy źródełku. Spędzamy również kilka minut na cichej modlitwie u progu groty Massabielle, wpatrując się we wznoszącą się w niszy białą statuę Niepokalanej. Dla mnie jest to moment najgłębszego przeżycia tajemnicy miejsca, w którym się znajdujemy. W drodze powrotnej nabieramy ze źródła wody oraz wstępujemy do kaplicy Groty, gdzie odbywa się całodzienna adoracja Najświętszego Sakramentu.

Dzień szósty

Rano, po śniadaniu, udajemy się do wznoszącej się ponad kaplicą Groty Bazyliki Górnej pw. Niepokalanego Poczęcia. Tam o godz. 9.30 bierzemy udział we Mszy św. odprawianej przez Księdza Biskupa. W czasie wolnym wędrujemy śladami św. Bernadety. Rozpoczynamy od młyna de Boly, w którym Bernadeta przyszła na świat, a następnie zwiedzamy, znajdujący się przy tej samej ulicy, dom rodzinny Świętej. Wędrówkę kończymy przy grocie Objawień. Na Drodze Krzyżowej, na stoku góry zwanej Espelugues, spotykamy pątnika pokonującego ją w wielkim skupieniu, boso i z różańcem w ręku. Ten człowiek może być dla nas wzorem modlitwy. Na zakończenie nawiedzamy dwie kaplice: pw. św. Marii Magdaleny i Matki Bożej Bolesnej, urządzone w dwóch naturalnych grotach z drugiej strony zbocza. Wkrótce wszyscy spotkamy się na prawym brzegu rzeki Gave, gdzie wznosi się nowoczesna świątynia pw. św. Bernadety. Stamtąd o godz. 17.00 wyrusza procesja eucharystyczna, prowadzona przez bp. Bogdana Wojtusia i kapłanów z pielgrzymki archidiecezjalnej. Wielu pielgrzymów z naszej grupy bierze w niej czynny udział. Procesja kończy się adoracją Najświętszego Sakramentu w bazylice św. Piusa X. Podobnie jak w innych nabożeństwach uczestniczy w niej wielu ludzi chorych i niepełnosprawnych, bo to głównie oni pielgrzymują do Lourdes, prosząc Matkę Najświętszą o wybłaganie dla nich łask. Spotkanie z taką liczbą osób przykutych do wózków lub łóżek jest prawdziwą lekcją pokory i uczy dziękczynienia za to, co mamy.

Dzień siódmy

Nazajutrz, po wczesnym śniadaniu, wyruszamy w drogę do ostatniego przystanku na trasie naszej pielgrzymki - Paryża. Z autokaru wysiadamy na placu de la Concorde i udajemy się na kolację do restauracji "La Crypte Polska", znajdującej się w krypcie kościoła polskiego pw. Wniebowzięcia Matki Bożej. Idziemy do kościoła, by uczestniczyć we Mszy św. Najbliższe dwa dni spędzimy w stolicy Francji.

Dzień ósmy

Zaraz po śniadaniu wyruszamy do centrum. Rozpoczynamy od najważniejszego punktu programu pielgrzymkowego w Paryżu. Kierujemy się na ul. du Bac, gdzie w kaplicy Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego à Paulo w 1830 r. Maryja objawiła się dwukrotnie siostrze Katarzynie Labouré. W trakcie drugiego z objawień, 27 listopada, Najświętsza Dziewica powierza jej misję wybicia medalika. Osobom noszącym go obiecuje wiele łask. Z kaplicą Cudownego Medalika związana jest postać św. Maksymiliana Marii Kolbego, który odprawił w niej Mszę św. prymicyjną. Uczestniczymy we Mszy św. sprawowanej w języku angielskim. Później jedziemy w kierunku położonej na wzgórzu białej bazyliki Sacré-Coeur. Wnętrze kościoła z mozaikową dekoracją nie współgra z surowym wyglądem zewnętrznym i może rozczarować. Sprzed bazyliki roztacza się wspaniały widok na Paryż. Potem zwiedzamy kościół św. Magdaleny. Zbudowany na wzór świątyni greckiej z początku XIX w. na polecenie Napoleona. W tym kościele w 1849 r. odbywały się uroczystości żałobne po śmierci Fryderyka Chopina, a w 1856 r. wystawiono tu trumnę ze zwłokami Adama Mickiewicza.

Dzień dziewiąty

Podobnie jak poprzedniego dnia jest ciepło, ale pochmurno. Zwiedzanie Paryża rozpoczynamy od wyspy de la Cité, która dała początek miastu w czasach rzymskich, a swój złoty wiek przeżyła w wiekach średnich. Późniejsze umiejscowienie sądownictwa i prefektury uczyniło z wyspy centrum administracyjne miasta. Pozostało na niej kilka klejnotów architektury, do których należy Sainte Chapelle w Pałacu Sprawiedliwości. Święta Kaplica została zbudowana na polecenie Ludwika IX, by mógł przechowywać w niej koronę cierniową, którą kupił od cesarza Konstantynopola. Budowę kaplicy rozpoczęto w 1245 r., a konsekrowano ją w 1248 r. Po pożarze w 1630 r. ostatecznie odrestaurowana została dopiero w XIX w. Kaplica urzekła lekkością i wdziękiem. Znajdują się tam witraże, których powierzchnia wynosi ok. 600 m2, z czego dwie trzecie są oryginalne i pochodzą z XIII w. Dominuje w nich kolor czerwony i niebieski. Witraże w kaplicy górnej wypełniają osiem okien czterolancetowych i siedem dwulancetowych. Czyta się je od dołu do góry i od lewej strony do prawej. Przedstawiają one sceny ze Starego i Nowego Testamentu oraz sceny z czasów współczesnych budującym.
W południowo-wschodniej części wyspy wznosi się królowa katedr, Notre Dame, którą zwiedzamy w następnej kolejności. Jej budowę rozpoczęto w 1163 r., a zakończono w 1345 r. Budowa trwała tak długo, że cała ewolucja stylu gotyckiego, od jego początków do rozkwitu, widoczna jest zarówno w architekturze budowli, jak i zdobiących ją rzeźbach.
Dominująca nad dziedzińcem zachodnia fasada katedry oznacza się wielką prostotą. Dwie czworokątne wieże łączy pełna wdzięku ażurowa galeria. Poniżej znajduje się galeria królów, przedstawiająca 28 biblijnych postaci. Galeria wznosi się nad trzema portalami: Sądu Ostatecznego pośrodku, Matki Bożej po lewej i św. Anny po prawej stronie. Wewnątrz konstrukcja ma trzy poziomy. Nawę główną otacza 29 kaplic. W ołtarzu głównym znajduje się Pieta. Prezbiterium otoczone jest płaskorzeźbami z życia Chrystusa, wykonanymi w kamieniu i następnie pomalowanymi.
Po Mszy św. w kościele polskim żegnamy Paryż, żegnamy Francję i wyruszamy w drogę powrotną do Polski.

Dzień dziesiąty

Ojczyzna wita nas znacznie przyjaźniej niż żegnała dziesięć dni wcześniej. Tym razem na polskich drogach towarzyszy nam słońce.
Nasza pielgrzymkowa trasa kończy się w katedrze gnieźnieńskiej. Tutaj uczestniczymy we Mszy św., dziękując Bożej Opatrzności za dar pielgrzymowania i otrzymane łaski. Po jej zakończeniu żegnamy część pielgrzymów wracających do Bydgoszczy. Im do domu pozostało jeszcze kilkadziesiąt kilometrów.