Ks. M. Studenski: można odebrać ostatnią deskę nadziei, ostatnie autorytety, ale co w zamian?
„Można odebrać ostatnią deskę nadziei, ostatnie autorytety, ale co w zamian?” – pyta ks. Marek Studenski, autor filmowej serii „Szklanka dobrej rozmowy”. Wikariusz diecezji bielsko-żywieckiej w swej medytacji na 31. Niedzielę zwykłą, 30 października br. przypomina, że „człowiek, który pozbawia się Boga przez grzech, odcina się od relacji z Nim i nie będzie szczęśliwy w życiu”.
Duchowny przywołuje ewangeliczną scenę, gdy Zacheusz robi wszystko, by zobaczyć Jezusa. Opowiada o przemianie duchowej tego bogatego celnika, który odnalazł w spotkaniu z Nauczycielem sens życia.
Kapłan zwraca uwagę, że w dzisiejszych czasach niektórzy robią wszystko, żeby innemu człowiekowi uniemożliwić kontakt z Bogiem. „Zacheusz był oddzielony od Jezusa przez tłum. Tym tłumem dzisiaj są na przykład głosy w niektórych środkach przekazu. One robią wszystko, żeby odebrać człowiekowi Pana Boga, wartości, sens życia. Brak relacji z Bogiem odcina człowieka również od sensu życia” – dodaje duchowny i porównuje ów tłum sprzed 2 tys. lat do głosów powtarzających, że święty Jan Paweł II wcale nie był święty, „a Matka Teresa z Kalkuty nieskutecznie pomagała, bo nie uratowała wszystkich Hindusów, poza tym dopuszczała się przekrętów finansowych”.
„Można odebrać ostatnią deskę nadziei, ostatnie autorytety, ale co w zamian?” – pyta autor programu i przytacza badania, z których wynika, że dziś 80 proc. Polaków w wieku od 18. do 22. roku życia odczuwa objawy wypalenia zawodowego, wyczerpania fizycznego i psychicznego, brak chęci do pracy.
„Módlmy się o to, żebyśmy wszyscy potrafili przedrzeć się przez ten dzisiejszy tłum, który chce nas oddzielić od Jezusa. To jedyna szansa, by przeżyć. Można mieć 18 lat i być wypalonym, a można mieć 80-90 lat i odczuwać radość życia, czuć, że dopiero wszystko jest przede mną i że każda godzina mego życia ma sens” – zaznacza ks. Marek.
Opowiem historie, które wstrząsają i poruszają: o sędzim, który całe życie walczył o sprawiedliwość, o człowieku, który nie zgodził się podpalić krzyża, i o dzieciach, których niewinność woła do nieba.
To nie jest opowieść o strachu, ale o nadziei: ciasna brama jest zawsze otwarta dla tych, którzy kochają. Bo na końcu nie liczy się, co mamy – ale kogo znamy.
Żeby zobaczyć głębszy sens tego, co mnie spotyka, naprawdę dostrzec ludzi, którzy mnie otaczają, trzeba prosić o pomoc Boga. To właśnie znaczy „spojrzeć w górę”, czyli modlić się. Na modlitwie proszę Boga, aby nauczył mnie właściwie patrzeć na siebie i ludzi, na całe moje życie, i dostrzegać we wszystkim, co mnie spotyka, nawet w trudnościach i lękach, coś szczególnego, co może być dla mnie dobre, co może mnie uczy nić lepszym, bardziej wrażliwym na otoczenie.
Było już około godziny szóstej i mrok ogarnął całą ziemię aż do godziny dziewiątej. Słońce się zaćmiło i zasłona przybytku rozdarła się przez środek. Wtedy Jezus zawołał donośnym głosem: «Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego». Po tych słowach wyzionął ducha. A był tam człowiek dobry i sprawiedliwy, imieniem Józef, członek Rady. On to udał się do Piłata i poprosił o ciało Jezusa. Zdjął je z krzyża, owinął w płótno i złożył w grobie wykutym w skale, w którym nikt jeszcze nie był pochowany. W pierwszy dzień tygodnia niewiasty poszły skoro świt do grobu, niosąc przygotowane wonności. Kamień zastały odsunięty od grobu. A skoro weszły, nie znalazły ciała Pana Jezusa. Gdy wobec tego były bezradne, nagle stanęło przed nimi dwóch mężów w lśniących szatach. Przestraszone, pochyliły twarze ku ziemi, lecz tamci rzekli do nich: «Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał».
W Uroczystość Wszystkich Świętych Kościół oddaje cześć wszystkim, którzy osiągnęli już chwałę nieba. Tego dnia na cmentarzu katedralnym w Sandomierzu sprawowana była Msza Święta pod przewodnictwem Biskupa Sandomierskiego Krzysztofa Nitkiewicza. W koncelebrze uczestniczyli kapłani z okolicznych parafii oraz wychowawcy z Wyższego Seminarium Duchownego. Wspólna modlitwa zgromadziła siostry zakonne, alumnów seminarium oraz licznych wiernych, którzy w duchu wiary i nadziei na zmartwychwstanie polecali Bogu swoich bliskich zmarłych.
W homilii bp Krzysztof Nitkiewicz podkreślił, że pomiędzy światem żyjących a tymi, którzy odeszli do wieczności istnieją głębokie więzi duchowe. Zaznaczył, że podczas Eucharystii Kościół modli się zarówno za żywych, jak i za zmarłych, wierząc w ponowne spotkanie w domu Ojca. Biskup przypomniał także, że święci i błogosławieni, będący już blisko Boga wspierają wiernych swoim wstawiennictwem. Zachęcił, aby pielęgnować więź z nimi poprzez modlitwę do świętych patronów, poznawanie ich życia oraz nadawanie imion świętych nowonarodzonym dzieciom przy okazji sakramentu chrztu.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
