Reklama

W „sercu świata” trzy lata później

Niedziela Ogólnopolska 15/2008, str. 6-7

Grzegorz Gałązka

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Głównym punktem obchodzonych w wielu miejscach na świecie uroczystości związanych z 3. rocznicą śmierci sługi Bożego Jana Pawła II była Msza św. odprawiona 2 kwietnia na Placu św. Piotra w Watykanie, pod przewodnictwem Benedykta XVI. Rzymskie obchody rozpoczęły się już dzień wcześniej.

Na Zatybrzu i przy grobie Jana Pawła II

W przeddzień 3. rocznicy odejścia Jana Pawła II do Domu Ojca, 1 kwietnia, w bazylice Matki Bożej na Zatybrzu w Rzymie odbyło się spotkanie pt. „Wspominając Karola”. W programie były m.in. wystąpienia kard. Stanisława Dziwisza, metropolity krakowskiego, ks. prał. Sławomira Odera, postulatora procesu beatyfikacyjnego Papieża Polaka, oraz prof. Andrei Riccardiego, założyciela Wspólnoty św. Idziego. Utwory ks. Karola Wojtyły czytał znany aktor Piotr Adamczyk.
Centralne obchody rocznicowe w Watykanie odbyły się 2 kwietnia. Porannej Mszy św. w pobliżu grobu Jana Pawła II w Grotach Watykańskich przewodniczył kard. Dziwisz. Udział w koncelebrze wzięli księża wyświęceni przez kard. Karola Wojtyłę 40 lat temu, wśród nich ks. prał. Mieczysław Niepsuj. Modlili się również dawni współpracownicy polskiego Papieża: jego osobisty lekarz dr Renato Buzzonetti, fotograf Arturo Mari, kamerdyner Angelo Gugel z rodziną, były komendant Żandarmerii Watykańskiej Camillo Cibin oraz organizator zagranicznych podróży Ojca Świętego, dyrektor administracyjny Radia Watykańskiego - Alberto Gasbarri.
W kazaniu kard. Dziwisz życzył jedności narodowi i Kościołowi w Polsce. Mówił też o wymowie bliskości grobów Jana Pawła II i św. Piotra. Jak zawsze drugiego dnia każdego miesiąca modlono się w tym miejscu o rychłą beatyfikację i kanonizację Papieża z Polski. Po Mszy św. wszyscy przeszli do grobu Jana Pawła II na chwilę cichej modlitwy.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2 kwietnia wpisał się w historię Kościoła

Przed Bazyliką Watykańską 2 kwietnia Mszę św. z Papieżem koncelebrowało wielu kardynałów i biskupów, w tym najbliżsi współpracownicy Papieża Polaka: kard. Stanisław Dziwisz, kard. Franciszek Macharski, kard. Angelo Sodano oraz abp Mieczysław Mokrzycki. Przez cały czas otwarte było symboliczne już „papieskie okno”, z którego Jan Paweł II przez wszystkie lata swojego pontyfikatu przemawiał do wiernych zgromadzonych na Placu św. Piotra. Ojciec Święty wygłosił bardzo osobistą homilię, w której wspominał swego wielkiego Poprzednika.
Na początku homilii powiedział: „Data 2 kwietnia zapisała się w pamięci Kościoła jako dzień odejścia z tego świata sługi Bożego Jana Pawła II. Przeżywamy na nowo ze wzruszeniem godziny tamtego sobotniego wieczoru, gdy wielki, rozmodlony tłum, wypełniający Plac św. Piotra, usłyszał wiadomość o śmierci Papieża. Przez wiele dni Bazylika Watykańska i Plac św. Piotra były prawdziwie „sercem świata”. Nieprzerwana rzeka pielgrzymów składała hołd Papieżowi, a jego pogrzeb był jeszcze jednym świadectwem szacunku i miłości, jakie zaskarbił on sobie w sercach tak wielu ludzi ze wszystkich stron świata”. Benedykt XVI mówił o głębokim nabożeństwie Jana Pawła II do Eucharystii, także o jego wyjątkowej wrażliwości duchowej i mistycznej. „Dał wielokrotnie dowody, że był w jakimś sensie zanurzony w wymiar duchowy już wcześniej, za życia, a szczególnie w czasie pełnienia swej misji Papieża. Jego pontyfikat w całej swej pełni i w tak wielu szczególnych chwilach jawi się nam bowiem jako znak i świadectwo Zmartwychwstania Chrystusa. Dynamizm paschalny, który uczynił z życia Jana Pawła II całkowitą odpowiedź na wezwanie Pana, nie mógł wyrazić się bez udziału w cierpieniach i śmierci boskiego Nauczyciela i Odkupiciela”.

Reklama

Przez całe życie dźwigał krzyż

Benedykt XVI podkreślił, że Jan Paweł II od najmłodszych lat dźwigał krzyż, a kluczem do jego pontyfikatu jest Boże Miłosierdzie. „Od dziecka Karol Wojtyła napotykał na swej drodze krzyż - w swej rodzinie i w swoim narodzie. Bardzo szybko postanowił nieść go wraz z Jezusem, podążając Jego śladem. Chciał być Jego wiernym sługą aż po przyjęcie powołania kapłańskiego jako daru i zadania na całe życie. Z Nim żył i z Nim też pragnął umrzeć. A wszystko to za szczególnym pośrednictwem Najświętszej Maryi Matki Kościoła, Matki Odkupiciela, głęboko i czynnie towarzyszącej zbawczej tajemnicy Jego śmierci”. Benedykt XVI zwrócił uwagę, że „Jan Paweł II zaznał i przeżył osobiście tragedie XX wieku i przez długi czas zadawał sobie pytanie, co mogłoby powstrzymać fale zła. Odpowiedź nie mogła znajdować się gdzie indziej, jak tylko w miłości Boga, gdyż tylko Boże Miłosierdzie jest w stanie postawić granice złu” - wyjaśnił Benedykt XVI.

Reklama

Prosimy, aby Jan Paweł II wstawiał się za nami z nieba

Ojciec Święty zakończył kazanie wezwaniem, aby Kościół naśladował Jana Pawła II i kontynuował jego misję ewangelizacyjną: „Dziękujemy Panu za to, że dał Kościołowi tego swego wiernego i odważnego sługę. Wysławiamy Najświętszą Maryję Pannę, która nieustannie czuwała nad jego osobą i nad jego posługą dla dobra ludu chrześcijańskiego i całej ludzkości. I kiedy za jego wybraną duszę składamy tę odkupieńczą Ofiarę, prosimy go, by nadal wstawiał się z nieba za każdym z nas, w sposób szczególny za mną, którego Opatrzność powołała do przejęcia jego nieocenionego dziedzictwa duchowego. Oby Kościół, idąc za jego nauczaniem i przykładem, mógł nadal pełnić wiernie i bez kompromisów misję ewangelizacyjną, szerząc niestrudzenie miłosierną miłość Chrystusa, źródło prawdziwego pokoju dla całego świata”.

Benedykt XVI zawierzył Polaków wstawiennictwu Jana Pawła II

Tuż przed udzieleniem apostolskiego błogosławieństwa Ojciec Święty pozdrowił w wielu językach przybyłych do Rzymu pielgrzymów, zwłaszcza uczestników I Światowego Apostolskiego Kongresu Miłosierdzia Bożego. Po polsku powiedział: „Gorące pozdrowienie kieruję do Polaków. Wraz z wami dziękuję Bogu za życie i dzieło waszego wielkiego rodaka - sługi Bożego Jana Pawła II. Wciąż brzmi w naszych sercach jego zachęta: «Nie lękajcie się! Otwórzcie drzwi Chrystusowi!» Niech te słowa i przykład jego oddania będą dla wszystkich źródłem odwagi na drogach wiary i miłości. Jego opiece zawierzam was tu obecnych, wasze rodziny, cały Kościół w Polsce. Niech wam Bóg błogosławi!”.

Reklama

Wieczorne czuwanie

Wieczorem o godz. 21 rozpoczęło się modlitewne czuwanie młodzieży, zorganizowane przez diecezję rzymską. Przedstawiciele młodych odmówili Różaniec przy grobie Jana Pawła II. Dzięki łączom telewizyjnym w modlitwę mogli się włączyć pielgrzymi obecni na Placu św. Piotra. Przed Bazyliką Watykańską zapłonęły znicze, z których ułożono napis: „Jan Paweł II”.

Sekretarze Jana Pawła II u Benedykta XVI

Benedykt XVI 2 kwietnia zaprosił na obiad sekretarzy Jana Pawła II: kard. Stanisława Dziwisza i abp. Mieczysława Mokrzyckiego.
„Benedykt XVI zaprosił nas, żeby jeszcze raz wspomnieć wielki pontyfikat Jana Pawła II. Było to dla nas wielkie wyróżnienie, a jednocześnie wielka radość bycia w domu Ojca Świętego. Mogliśmy pomodlić się w jego kaplicy, jeszcze raz wrócić do tych samych miejsc i do wspomnień z czasów posługi Janowi Pawłowi II” - powiedział Radiu Watykańskiemu abp Mokrzycki.
Wspominając dni odchodzenia Jana Pawła II do Domu Ojca, podkreślił, że obecność wiernych na Placu św. Piotra i ich modlitwy były wówczas bardzo ważne dla tych, którzy trwali przy umierającym Papieżu. „Było to dla nas umocnienie i wielka radość, że nie jesteśmy sami, że świat odczytał wezwanie Ojca Świętego i był blisko niego” - wyznał abp Mokrzycki.

2008-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Lubartów. Powołani do służby

2024-05-05 12:27

Ks. Krzysztof Podstawka

Alumni: Mateusz Budzyński z parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Lubartowie, Karol Kapica z parafii św. Wita w Mełgwi, Bartłomiej Kozioł z parafii Matki Bożej Bolesnej w Kraśniku, Bartosz Starowicz z parafii Matki Bożej Królowej Polski w Krakowie oraz Wojciech Zybała z parafii Wniebowstąpienia Pańskiego w Lubartowie - klerycy 5. roku Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Lublinie, przyjęli święcenia diakonatu z rąk bp. Artura Mizińskiego 4 maja w kościele Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Lubartowie.

CZYTAJ DALEJ

Wy jesteście przyjaciółmi moimi

2024-04-26 13:42

Niedziela Ogólnopolska 18/2024, str. 22

[ TEMATY ]

homilia

o. Waldemar Pastusiak

Adobe Stock

Trwamy wciąż w radości paschalnej powoli zbliżając się do uroczystości Zesłania Ducha Świętego. Chcemy otworzyć nasze serca na Jego działanie. Zarówno teksty z Dziejów Apostolskich, jak i cuda czynione przez posługę Apostołów budują nas świadectwem pierwszych chrześcijan. W pochylaniu się nad tajemnicą wiary ważnym, a właściwie najważniejszym wyznacznikiem naszej relacji z Bogiem jest nic innego jak tylko miłość. Ona nadaje żywotność i autentyczność naszej wierze. O niej także przypominają dzisiejsze czytania. Miłość nie tylko odnosi się do naszej relacji z Bogiem, ale promieniuje także na drugiego człowieka. Wśród wielu czynników, którymi próbujemy „mierzyć” czyjąś wiarę, czy chrześcijaństwo, miłość pozostaje jedynym „wskaźnikiem”. Brak miłości do drugiego człowieka oznacza brak znajomości przez nas Boga. Trudne to nasze chrześcijaństwo, kiedy musimy kochać bliźniego swego. „Musimy” determinuje nas tak długo, jak długo pozostajemy w niedojrzałej miłości do Boga. Może pamiętamy słowa wypowiedziane przez kard. Stefana Wyszyńskiego o komunistach: „Nie zmuszą mnie niczym do tego, bym ich nienawidził”. To nic innego jak niezwykła relacja z Bogiem, która pozwala zupełnie inaczej spojrzeć na drugiego człowieka. W miłości, zarówno tej ludzkiej, jak i tej Bożej, obowiązują zasady; tymi danymi od Boga są, oczywiście, przykazania. Pytanie: czy kochasz Boga?, jest takim samym pytaniem jak to: czy przestrzegasz Bożych przykazań? Jeśli je zachowujesz – trwasz w miłości Boga. W parze z miłością „idzie” radość. Radość, która promieniuje z naszej twarzy, wyraża obecność Boga. Kiedy spotykamy człowieka radosnego, mamy nadzieję, że jego wnętrze jest pełne życzliwości i dobroci. I gdy zapytalibyśmy go, czy radość, uśmiech i miłość to jest chrześcijaństwo, to w odpowiedzi usłyszelibyśmy: tak. Pełna życzliwości miłość w codziennej relacji z ludźmi jest uobecnianiem samego Boga. Ostatecznym dopełnieniem Dekalogu jest nasza wzajemna miłość. Wiemy o tym, bo kiedy przygotowywaliśmy się do I Komunii św., uczyliśmy się przykazania miłości. Może nawet katecheta powiedział, że choćbyśmy o wszystkim zapomnieli, zawsze ma pozostać miłość – ta do Boga i ta do drugiego człowieka. Przypomniał o tym również św. Paweł Apostoł w Liście do Koryntian: „Trwają te trzy: wiara, nadzieja i miłość, z nich zaś największa jest miłość”(por. 13, 13).

CZYTAJ DALEJ

Francuskie rekolekcje w drodze

2024-05-05 15:00

[ TEMATY ]

archidiecezja łódzka

Archiwum prywatne

Już kolejny raz parafia Najświętszego Serca Jezusowego w Tomaszowie Mazowieckim oraz parafia św. Mikołaja w Wolborzu połączyły swoje siły, organizując niezapomniane rekolekcje w drodze, czyli pielgrzymkę, której tym razem celem była Francja.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję