Reklama

Boże, nie dopuść, by się powtórzyło

7 osób rannych, uszkodzonych 109 domów mieszkalnych (w tym 6 do całkowitego odtworzenia), 170 budynków gospodarczych, zniszczone szklarnie, maszyny rolnicze, samochody, sieć telefoniczna, powalone słupy energetyczne, zniszczone uprawy rolne oraz 20 hektarów lasu i dziesiątki drzew przy lokalnych drogach - to bilans trąby powietrznej, która wczesnym wieczorem 20 lipca przeszła przez gminy Kłomnice, Mstów i Rędziny w powiecie częstochowskim (województwo śląskie). Najmocniej ucierpiały trzy sołectwa: Adamów, Huby i Skrzydlów należące do parafii pw. św. Stefana Węgierskiego w Skrzydlowie. Ich krajobraz po przejściu żywiołu służby ratownicze i dziennikarze nazywają krajobrazem po wybuchu bomby. Patrząc na ogrom zniszczeń, wszyscy zgodnie stwierdzają: - To cud, że nikt nie zginął.

Niedziela Ogólnopolska 31/2007, str. 32-33

Margita Kotas

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Dramat Skrzydlowa, Hub i Adamowa rozpoczął się po godzinie 18 i trwał ok. 5-10 minut. Najdotkliwiej kataklizm, jak się zdaje, dotknął wieś Huby, gdzie na 30 domostw tylko jedno nie ucierpiało. Uszkodzona jest 1/3 gospodarstw w parafii. Jak obiecano podczas konferencji prasowej, która odbyła się w Urzędzie Gminy w Kłomnicach, mieszkańcy poszkodowanych gmin otrzymają tzw. kredyty klęskowe oraz bezpośrednią pomoc z rządowych rezerw przeznaczonych na dopłaty do ubezpieczenia rolników. Jeszcze w sobotę 21 lipca do parafii Skrzydlów dotarła pomoc materialna w postaci żywności z Caritas Archidiecezji Częstochowskiej. Jej dyrektor ks. Stanisław Iłczyk odwiedził tego dnia poszkodowaną parafię, by osobiście przekonać się o ogromie zniszczeń i potrzebach jej mieszkańców.

Krajobraz jak po wojnie

Dojeżdżam do Skrzydlowa dzień po tragedii, jaka się tu wydarzyła. We wsi trwają prace przy usuwaniu szkód. Podobnie jest w pobliskich Adamowie i Hubach. Pierwsze kroki kieruję w stronę kościoła. Niestety, nie zastaję Księdza Proboszcza. - Jeździ do poszkodowanych, ale na pewno zjawi się za jakiś czas. Dziś jest ślub - informują mnie młodzi ludzie sprzątający w kościele. Życie toczy się dalej, choć zdawać by się mogło, że świat zatrzymał się w swym biegu kilkanaście godzin wcześniej. Widząc uszkodzone domy i wozy strażackie, zatrzymuję się. Dalej idę już wzdłuż głównej drogi na piechotę. Wokół mnie krajobraz jak po wojnie. Mimo wiedzy o tym, co się tu stało, nie jestem przygotowana na to, co widzę. Domy zniszczone. Zerwane dachy, wyrwane okna. Z niektórych domów została kupa gruzu. Z jednego ocalała tylko jedna ściana. - Ledwo się odremontowali i dom odfrunął. Stał na górce - komentuje ktoś stojący obok. Wszyscy się tu doskonale znają. Teraz w nieszczęściu wzajemnie sobie pomagają. Razem ze strażakami przy odgruzowywaniu i zabezpieczaniu domów pracują ich mieszkańcy i sąsiedzi. Gorzej, kiedy nie ma już czego zabezpieczać. Ludzie wspominają, jak przez wyrwane okna trąba wyciągała z mieszkań meble. Z podwórek zmiatała maszyny i sprzęty rolnicze. Mieszkańcy Hub oswajając dramat, jaki się wydarzył, żartują, że kołdry z ich domów są w Skrzydlowie.
Blachy owinięte na ocalałych, ale odartych z konarów kilkunastometrowych drzewach, samochodowe części w rowach, powalone drewniane i betonowe płoty, wiszące druty energetyczne. W tym makabrycznym krajobrazie odnajduję nagle jakiś surrealistyczny porządek. Każdy robi to, co do niego należy - służby energetyczne, strażacy, policja, mieszkańcy, nawet dziennikarze. Wydawać by się mogło, że nie ma miejsca na rozpacz, zwątpienie. To tylko pozory. Wystarczy zadać pytanie o tamten wieczór, o straty, by w oczach rozmówców pojawiły się łzy. - Niech pani idzie tam, do warsztatu samochodowego. Oni pani opowiedzą. Jak przyszła trąba, schowali się do kanału - mężczyźni siedzący przy resztkach płotu wskazują mi ocalałą reklamę usług samochodowych. Idę w kierunku wskazanego warsztatu, a raczej tego, co z niego zostało. Potężny fragment budynku zawalony. Pod fragmentami betonu dwa zmiażdżone samochody - większy dostawczy i osobowe Uno. - Niech pani zrobi zdjęcie temu samochodowi - słyszę za plecami. Właściciel Uno wskazuje swój zniszczony samochód. - Oddałem go do blacharza... - nie kończy, bo głos więźnie mu w gardle. Rozglądam się po terenie. Kilkunastu ludzi usuwa gruz, pogięte żelastwo. W nowiutkim domu obok, którego także nie ominął kataklizm, spostrzegam w oknie na piętrze nieduży obrazek Matki Bożej Częstochowskiej, która teraz spogląda na zgliszcza.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

Kilka minut grozy

- Trąba powietrzna przyszła od Adamowa. Zrobiło się ciemno jak w nocy i tylko ona świszczała i wyła - opowiadają mieszkańcy. - Myśleliśmy, że to koniec świata. Wir powietrza przenosił z miejsca na miejsce samochody, meble. Ciskał nimi jak zabawkami. Słychać było tylko świst i tłuczenie żelastwa. Pękały ściany. Nasz dach podniosło w górę i rzuciło go na podwórko sąsiada. Wszystko może trwało 5 minut. A potem tylko siąść i płakać, bo co tu ratować. Zagadnięta przeze mnie na drodze starsza pani nie chce do tego wracać. Ze łzami w oczach macha tylko zrezygnowana ręką. - Idę po psa. Sąsiedzi mówili, że leży tam, pod dębem. Mnóstwo lat jest z nami, jestem do niego przywiązana, wszędzie go szukałam, wołałam, ale przepadł. Mówią, że tam leży, może jest połamany - opowiada. - O tam, za rzeką, w tym samotnym domu mieszka kobieta. Na szczęście nie było jej wtedy w domu - wskazuje ręką na uszkodzoną drewnianą chałupę. Kiedy spostrzega leżącego w trawie psa, z radością woła: - Misiek, tu jesteś, chodź do domu! Pies nie chce jednak wracać. Nie widać ran zewnętrznych, może jest tylko przerażony. W szoku po kataklizmie są zarówno ludzie jak i zwierzęta.
Wychodzę na drogę. Tuż obok grupka kobiet opowiada komuś o tragedii, która dotknęła wioski. - Nie daj, Boże, raz jeszcze czegoś takiego - kobiety rozchodzą się w kierunku swych gospodarstw. Próbuję ponownie skontaktować się z Księdzem Proboszczem. Choć objął parafię kilka miesięcy temu, najlepiej zna poszkodowanych. Niestety, znów go nie zastaję. - Pojechał z księdzem z Caritas pokazać mu zniszczenia - wyjaśnia jedna z pań pracujących przy kościele. Wybieram się więc do Adamowa i Hub - dwu kolejnych wiosek parafii, które ucierpiały w wyniku kataklizmu. Na 30 domów w Hubach tylko jeden ocalał. Dom sołtysa także został zniszczony. Cała rodzina pracuje teraz przy zbieraniu gruzu i foliowaniu domu. Nad Hubami znów zbierają się chmury. Jest strasznie parno, niemal bezwietrznie. Ludzie są przerażeni, kojarzy się to z jednym. - Wczoraj o tej porze było identycznie - dzieli się spostrzeżeniem jedna z mieszkanek Hub. Robię odwrót, by dotrzeć jeszcze do Adamowa - trzeciej zniszczonej wioski.

Reklama

Chciałem ich pocieszyć

Do trzech razy sztuka. W końcu udaje mi się spotkać z proboszczem ks. Maciejem Woszczykiem. Odbiera nieustannie telefony. Dzwonią różni ludzie, pytają, co się stało, jakie są straty, jak mogą pomóc. - Tak jest cały dzień - wyjaśnia. - O godz. 15 Caritas Archidiecezji Częstochowskiej przywiezie chleb. Dwie godziny później przywiozą cukier, ryż, makaron i konserwy. Nie możemy jednorazowo przyjąć zbyt dużo darów. Ludzie nie mają przecież nawet gdzie przechować żywności. Większość domów wciąż nie ma prądu, w wielu przypadkach nie będzie go nawet do czego przyłączyć - opowiada Ksiądz Proboszcz. W sobotę do godzin nocnych odwiedzał wiernych, roznosząc żywność. Martwi się, bo kataklizm dotknął wszystkie trzy wioski należące do parafii. Straty są ciągle szacowane, ale już teraz widać, że ucierpiała przynajmniej 1/3 domów w parafii. Większość nie była ubezpieczona, a jeśli nawet ludzie ubezpieczyli domy mieszkalne, to nie mieli ubezpieczonych budynków gospodarczych czy maszyn rolniczych. Oglądając zrobione przeze mnie zdjęcia, Ksiądz Proboszcz zauważa utrwalone na nich resztki kapliczki. - Nie zdążyłem jej nawet poświęcić, dopiero co ją postawiono - mówi zmartwiony. - To prawdziwa tragedia. Wie pani, dziś rano wyszedłem do moich parafian, by ich pocieszyć, ale kiedy spotkałem pierwszą osobę, niemal się rozpłakałem. Doskonale rozumiem Księdza Proboszcza. Sama miałam ogromny problem z opanowaniem wzruszenia. Podobnie inni dziennikarze. Niejeden przyznawał, że w jednym momencie w łeb brał cały zawodowy profesjonalizm. Górę brały ludzkie odruchy. Tych ostatnich będzie mieszkańcom poszkodowanych sołectw bardzo potrzeba. Obiecano im doraźną pomoc, po kilka tysięcy złotych, obiecano tzw. kredyty klęskowe. Poszkodowani martwią się jednak, że na tych deklaracjach się skończy. Nieraz tak bywało. Boją się, że zostaną sami ze swoimi problemami i bez dachu nad głową. Przestraszeni patrzą w niebo i słuchają prognoz ostrzegających przed kolejnymi gwałtownymi burzami. Po raz drugi tego nie przeżyją. - Boże, nie dopuść, by się powtórzyło - modlą się i nie tracą nadziei w Opatrzność.

Reklama




Poszkodowanym można pomóc, wpłacając pieniądze na konto:
CARITAS POLSKA, ul. Skwer Kard. Wyszyńskiego 9, 01-015 Warszawa
PKO Bank Polski S.A. 70 1020 1013 0000 0102 0002 6526, z dopiskiem: TRĄBA POWIETRZNA

Darowizny w walutach obcych można przekazywać na następujące konta:
Bank Millenium S.A., al. Jerozolimskie 133, 02-304 Warszawa
S.W.I.F.T. BIGBPLPWXXX
euro (EUR): PL 23 1160 2202 0000 0000 3436 4677
dolar amerykański (USD): PL 57 1160 2202 0000 0000 6663 1212
funt brytyjski (GBP): PL 36 1160 2202 0000 0000 7232 7236
z dopiskiem: TRĄBA POWIETRZNA

2007-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

10. rocznica kanonizacji dwóch Papieży – czcicieli Matki Bożej Jasnogórskiej

2024-04-27 15:16

[ TEMATY ]

Jasna Góra

rocznica

Adam Bujak, Arturo Mari/„Jan Paweł II. Dzień po dniu”/Biały Kruk

Eucharystię młodzieży świata na Jasnej Górze w 1991 r. poprzedziło nocne czuwanie modlitewne, podczas którego wniesiono znaki ŚDM: krzyż, ikonę Matki Bożej i księgę Ewangelii

Eucharystię młodzieży świata
na Jasnej Górze w 1991 r. poprzedziło
nocne czuwanie modlitewne, podczas
którego wniesiono znaki ŚDM: krzyż,
ikonę Matki Bożej i księgę Ewangelii

10. rocznica kanonizacji dwóch wielkich papieży XX wieku, która przypada 27 kwietnia, jest okazją do przypomnienia, że nie tylko św. Jan Paweł II był człowiekiem oddanym Matce Bożej Jasnogórskiej i pielgrzymował do częstochowskiego sanktuarium. Był nim również św. Jan XXIII.

Angelo Giuseppe Roncalli, późniejszy papież Jan XXIII, od młodości zaznajomiony z historią Polski, zwłaszcza poprzez lekturę „Trylogii”, upatrywał w Maryi Jasnogórskiej szczególną Orędowniczkę. Tutaj pielgrzymował w 1929 r. Piastując godność arcybiskupa Areopolii, wizytatora apostolskiego w Bułgarii ks. Roncalli 17 sierpnia 1929 r. przybył z pielgrzymką na Jasną Górę. Okazją było 25-lecie jego święceń kapłańskich. Późniejszy papież po odprawieniu Mszy św. przed Cudownym Obrazem zwiedził klasztor i sanktuarium, a w Bibliotece złożył wymowny wpis w Księdze Pamiątkowej: „Królowo Polski, mocą Twojej potęgi niech zapanuje pokój obfitości darów w wieżycach Twoich”.

CZYTAJ DALEJ

Fatima: z gajów oliwnych należących do sanktuarium pozyskano w 2023 roku 13 ton oliwy

2024-04-26 19:58

[ TEMATY ]

Fatima

oliwa

gaj oliwny

Ks. dr Krzysztof Czapla

Z położonych na terenie Sanktuarium Matki Bożej Różańcowej w Fatimie, w środkowej Portugalii, gajów oliwnych pozyskano w 2023 roku około 13 ton oliwy, podały władze tego miejsca kultu, na terenie którego znajdują się tysiące drzew oliwki europejskiej.

Jak poinformowała Patricia Duarte z władz portugalskiego sanktuarium, w minionym roku zanotowano mniejsze zbiory oliwek, co było równoznaczne ze zmniejszeniem pozyskanej ilości oliwy z pierwszego tłoczenia. Dodała, że w latach najlepszego urodzaju z należących do sanktuarium fatimskiego gajów pozyskiwano rocznie surowiec, z którego wytwarzano do 30 litrów oliwy. Duarte sprecyzowała, że oliwa kierowana jest w Fatimie do placówek należących do sanktuarium i służy miejscowym placówkom przyjmującym pielgrzymów na ich własne potrzeby.

CZYTAJ DALEJ

Jak udzielić pasterskiego wsparcia

2024-04-27 12:45

[ TEMATY ]

warsztaty

Świebodzin

Zielona Góra

Gorzów Wielkopolski

dekanalny ojciec duchowny

Archiwum organizatora

Warsztaty dla dekanalnych ojców duchownych

Warsztaty dla dekanalnych ojców duchownych

W sobotę 27 kwietnia w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Świebodzinie odbyły się warsztaty dla dekanalnych ojców duchownych, które poprowadził ks. dr Dariusz Wołczecki. Tematem ćwiczeń było, jak rozmawiać, żeby się spotkać relacyjnie i udzielić pasterskiego wsparcia.

Dekanalny ojciec duchowny jest kapłanem wybranym przez biskupa diecezjalnego spośród księży posługujących w dekanacie, który troszczy się o odpowiedni poziom życia duchowego kapłanów. Spotkanie rozpoczęło się wspólną modlitwą brewiarzową i wzajemnym podzieleniem się dylematami i radościami płynącymi z posługi dekanalnego ojca duchownego.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję