Jan Paweł II w modlitewnym skupieniu wsparty o swój pasterski krzyż, zwany pastorałem. Jan Paweł II zadumany, po ojcowsku zatroskany, patrzący czytelnikowi prosto w oczy, jakby pytając: co czynisz ze swoim życiem? Wreszcie - Jan Paweł II w pogodnej rozmowie z kard. Josephem Ratzingerem po Mszy św. w Bazylice św. Piotra. Wizerunki te zdobią okładki kolejnych tomów monumentalnej serii albumowej Białego Kruka „Dzieje Wielkiego Pontyfikatu 1978-2005” - „Rok 6. Droga przez Rok Święty”, „Rok 7. Pasterz biednych i bogatych” i „Rok 8. Sługa jedności i pokoju”. Dzięki nim powracamy do jakże bogatych w wydarzenia lat papieskiej posługi od 16 października 1983 do 16 października 1986 r. W „Roku 6.” przeżywamy m.in. na nowo spotkanie w więzieniu z zamachowcem Alim Agcą, uczestniczymy w Jubileuszu Odkupienia, odbywamy podróże apostolskie do USA, Azji, Szwajcarii, Kanady, Hiszpanii, Dominikany i Puerto Rico. W „Roku 7.” podróżujemy m.in. po Włoszech śladami św. Karola Boromeusza, jesteśmy na papieskiej audiencji wraz z polskimi piłkarzami, pielgrzymujemy po krajach Beneluksu, Ameryki Łacińskiej, Afryki i po Liechtensteinie, bierzemy udział w konsystorzu, gdzie kapelusze kardynalskie otrzymują polscy biskupi Henryk Gulbinowicz i Andrzej Maria Deskur. „Rok 8.” przypomina Nadzwyczajny Synod Biskupów w 1985 r., I Światowy Dzień Młodzieży, wizytę Ojca Świętego w rzymskiej Synagodze Większej, pielgrzymki do Indii, Kolumbii i Francji. W albumach tych oprócz pięknych i wzruszających zdjęć Arturo Mariego znajdziemy obszerne fragmenty papieskich wystąpień, które nie straciły nic na swej aktualności.
Biały Kruk Sp. z o.o.
ul. Szwedzka 38, 30-324 Kraków
tel./fax: (+48) 0-12/ 260-32-40,
0-12/ 260-34-50,
0-12/ 260-32-90
biuro@bialykruk.pl www.bialykruk.pl
Jeszcze za swojego życia Ojciec Pio wzbudzał zarówno podziw, jak i kontrowersje. Przede wszystkim jednak pociągał wiernych do większej pobożności. Czy jego przesłanie jest nadal aktualne?
Jakie cuda dzieją się obecnie za jego wstawiennictwem? Zapytaliśmy o to br. Romana Ruska, kapucyna, który niemal na co dzień spotyka się z ludźmi doznającymi łask za wstawiennictwem św. Ojca Pio.
Ireneusz Korpyś: Od śmierci Ojca Pio minęły 52 lata, a nadal mówi się o nim tak, jakby żył. Czy Brat dostrzega wpływ tego świętego na nasze życie?
– Francesco! Francesco! – głos Marii Giuseppy odbijał się od niskich kamiennych domków przy ul. Vico Storto Valle w Pietrelcinie. Ale chłopca nigdzie nie było widać, mały urwis znów gdzieś przepadł. Może jest w kościele albo na pastwisku w Piana Romana? A tu kabaczki stygną i ciecierzyca na stole. W całym domu pachnie peperonatą. – Francesco!
Maria Giuseppa De Nunzio i Grazio Forgione pobrali się 8 czerwca 1881 r. w Pietrelcinie. W powietrzu czuć już było zapach letniej suszy i upałów. Wieczory wydłużały się. Panna młoda pochodziła z rodziny zamożnej, pan młody – z dużo skromniejszej. Miłość, która im się zdarzyła, zniwelowała tę różnicę. Żadne z nich nie potrafiło ani czytać, ani pisać. Oboje szanowali religijne obyczaje. Giuseppa pościła w środy, piątki i soboty. Małżonkowie lubili się kłócić. Grazio często podnosił głos na dzieci, a Giuseppa stawała w ich obronie. Sprzeczki wywoływały też „nadprogramowe”, zdaniem męża, wydatki żony. Nie byli zamożni. Uprawiali trochę drzew oliwnych i owocowych. Mieli małą winnicę, która rodziła winogrona, a w pobliżu domu rosło drzewo figowe. Dom rodziny Forgione słynął z gościnności, Giuseppa nikogo nie wypuściła bez kolacji. Grazio ciężko pracował. Gdy po latach syn Francesco zapragnął być księdzem, ojciec, by sprostać wydatkom na edukację, wyjechał za chlebem do Ameryki. Kapłaństwo syna napawało go dumą. Wiele lat później, już w San Giovanni Rotondo, Grazio chciał ucałować rękę syna. Ojciec Pio jednak od razu ją cofnął, mówiąc, że nigdy w życiu się na to nie zgodzi, że to dzieci całują ręce rodziców, a nie rodzice – syna. „Ale ja nie chcę całować ręki syna, tylko rękę kapłana” – odpowiedział Grazio Forgione, rolnik z Pietrelciny.
Opieka nad seniorem to zadanie, które wymaga nie tylko cierpliwości, ale także wiedzy i umiejętności. Wraz z wiekiem mogą pojawić się różne trudności, które sprawiają, że codzienne czynności stają się wyzwaniem. Dla wielu rodzin, które decydują się na wspieranie swoich starszych bliskich, kluczowe jest zrozumienie ich potrzeb oraz dostosowanie otoczenia i działań do specyficznych wymagań seniora.
Bezpieczne otoczenie to podstawa dobrego samopoczucia seniora. W pierwszej kolejności warto zwrócić uwagę na przestrzeń, w której senior spędza większość czasu. Należy upewnić się, że mieszkanie jest dostosowane do jego potrzeb, co znacząco wpłynie na jego komfort i bezpieczeństwo. W szczególności, należy zadbać o odpowiednie oświetlenie, które zmniejszy ryzyko potknięć. Ważne jest również, aby meble były stabilne i łatwe do uchwycenia, co ułatwi seniorowi poruszanie się po domu.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
