Na konieczność organizowania adoracji w większej licznie polskich kościołów mówiono podczas II Sympozjum o Adoracji, które 1 marca odbyło się w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach. Nie bagatelizując obaw o kradzież czy profanację świątyni wskazywano, że dziś technika pozwala zabezpieczyć świątynię tak, żeby zapewnić swobodny dostęp wiernym do adorowania Pana Jezusa. Na łagiewnickie spotkanie złożyły się wykłady i świadectwa a także adoracja i Eucharystia.

Ks. prof. Andrzej Witko wygłosił referat zatytułowany „Adoracja w życiu i nauczaniu bł. Jana Pawła II”. „Tajemnica Eucharystii związana jest z jej kontemplacją. Ojciec Święty Jan Paweł II uczył nas zanurzać się w tym bezkresnym oceanie miłości dając zarazem przejmujące świadectwo swojej wiary” – mówił prelegent a w swoim wystąpieniu przypomniał świadectwo kard. Stanisława Dziwisza o głębokiej pobożności eucharystycznej Jana Pawła II, który rozpoczynał dzień przed tabernakulum i wracał przed nie kilkakrotnie w ciągu dnia.

Papież Polak w każdy czwartek przeżywał też Godzinę Świętą – niezależnie od – nawet najbardziej obciążających – obowiązków. Jan Paweł II nierzadko całe noce spędzał na modlitwie – zwłaszcza w trudnych dla Kościoła i świata momentach. Prelegent porównał Jana Pawła II do Mojżesza wpatrującego się w majestat Boga.

„Ożywienie kultu eucharystycznego ma być sprawdzianem prawdziwej odnowy, którą sobór postawił sobie za cel” – mówił ks. Witko i dodawał, że szczególnym drogowskazem – zdaniem Jana Pawła II – na trzecie tysiąclecie jest właśnie kult Eucharystii. Kapłan podkreślił, że papieskie wezwanie do adoracji skierowane jest do każdego wiernego – począwszy od biskupów, przez kapłanów, zakonników i zakonnice po świeckich.

W czasie wykładu „Adoracji trzeba się uczyć. Formacja adorujących” ks. dr Stanisław Szczepaniec zaznaczył, że tylko raz uczniowie poprosili Jezusa o nauczenie ich czegoś – gdy powiedzieli: „Panie naucz nas się modlić”. Prelegent stwierdził, że często zarzucamy modlitwę, ponieważ nie potrafimy się modlić. „Tym bardziej powinniśmy się uczyć modlitwy” – przekonywał i dodawał za Janem Pawłem II, że sztukę modlitwy zdobywa się na kolanach, „modlitwy uczy się po prostu się modląc”.

Ks. Szczepaniec przywołał trzy postawy adorujących – modlitwa litanią lub różańcem, wyrażająca prośbę lub dziękczynienie; modlitwa Pismem Świętym związana bardziej ze słuchaniem niż mówieniem; adoracja bez korzystania z dodatkowych tekstów, gdzie dominuje cisza a wartością samą w sobie jest przebywanie w obecności Jezusa.

Kapłan zaznaczył, że wielkim przywilejem dla wierzących jest obecność Boga w Eucharystii i retorycznie zapytał czy mając taką świadomość możemy na całe dnie zamykać kościoły. Dodatkowo podkreślił wspólnototwórczą rolę organizowania całodziennych adoracji w parafiach.

Ks dr Stanisław Mieszczak SCJ mówił o trosce o rozwój adoracji jako istotnej części przygotowania do kanonizacji dwóch papieży oraz do Światowych Dni Młodzieży w 2016 r. „I kanonizacja dwóch papieży i Światowe Dni Młodych to akty Kościoła, gdzie potrzeba, aby Chrystus mógł się objawić. Gdzie się Chrystus może objawić? Tam, gdzie może żyć w sercach. Tam, gdzie ludzie oddadzą się jego woli. Tym środowiskiem jest środowisko ludzi klęczących przed Najświętszym Sakramentem w adoracji. Dlatego adoracja jest koniecznym elementem w przygotowaniu do tych wielkich wydarzeń w życiu Kościoła” – mówił ks. Mieszczak.

„Dobro wynikające z otwartego kościoła jest jak dobro, gdy idziemy w gościnę i zastajemy drzwi otwarte. Gdy zastajemy drzwi zamknięte, to czujemy się nieswojo, jak nieproszeni goście. Dobro ze spotkania z Panem Bogiem jest nieskończone” – mówił ks. Kazimierz Turakiewicz proboszcz z Dobczyc, który dwa lata temu w swojej parafii wprowadził całodzienną adorację Najświętszego Sakramentu. Proboszczów, którzy obawiają się kradzieży i profanacji w kościołach przekonywał, że dziś technika pozwala zabezpieczyć świątynię strefowo tak, żeby zapewnić swobodny dostęp wiernym do adorowania Pana Jezusa.

W archidiecezji krakowskiej całodzienna adoracja Najświętszego Sakramentu odbywa się w 24 parafiach i 10 innych kościołach i kaplicach.

O posłudze adoracyjnej w parafii opowiadała Barbara Kurczych. Pokreśliła, że dzięki adoracji w Kalwarii zauważalny jest wzrost ludzkiej życzliwości a tamtejszy proboszcz nie zastał w czasie tegorocznej kolędy żadnych zamkniętych drzwi.

Grażyna Bakunowicz mówiła o ruchu modlitewnym Adoremus, do którego przystąpiła półtora roku temu. „Adoracja jest prawdziwym balsamem i terapią w moim życiu. Te chwile, które spędzam przed Najświętszym Sakramentem później z niesłychaną siłą promieniują na moje życie osobiste i różne problemy. Wiara stała się relacją z Bogiem, nie jest już fasadą” – mówiła Bakunowicz.

O młodzieżowych grupach adoracyjnych opowiadała Helena Konopka, która podkreśliła m.in. rolę ciszy w modlitwie przed Najświętszym Sakramentem. Zauważyła, że młodzież, która nie przeszła odpowiedniej formacji nie była przygotowana do modlitwy adoracyjnej i rezygnowała szybko z tego typu modlitwy.

Z kolei przygotowania dzieci do adoracji dotyczyło świadectwo Krystyny Karkowskiej. „Dzieci rozumieją, co to jest osobista relacja z Panem Bogiem. Nawet jeśli tego nie potrafią powiedzieć, to intuicyjnie czują. One świetnie tę relację nawiązują – wystarczy popatrzeć na ich buzie, gdy klęczą przed Najświętszym Sakramentem” – mówiła Karkowska.

Barbara Wyrwa z Makowa Podhalańskiego przedstawiła grupę, która raz w miesiącu przyjeżdża do Sanktuarium Bożego Miłosierdzia na nocną adorację. „Mamy świadomość, że realizujemy testament Jana Pawła II, który bardzo chciał, żeby w Łagiewnikach trwała wieczysta adoracja” – zakończyła Wyrwa.

Kulminacją sympozjum była adoracja Najświętszego Sakramentu i Eucharystia w bazylice Bożego Miłosierdzia. Sympozjum przygotował Komitet Organizacyjny Światowych Dni Młodzieży w Krakowie oraz ruch modlitewny „AdoremuNie bagatelis”.

Teksty referatów i świadectw będą udostępnione na stronie internetowej www.adoremus.pl.