Reklama

Czy spory wokół ewolucji są uzasadnione?

Na łamach „Niedzieli” z 12 listopada br. został opublikowany artykuł Ewy Polak-Pałkiewicz zatytułowany „Ewolucja - obłok wiedzy czy ideologii”, który stanowi swoiste continuum debaty, jaka rozgorzała w Polsce po wypowiedzi prof. Macieja Giertycha o kwestiach ewolucyjnych. Obok publikujemy polemikę ks. Jacka Tomczyka z UKSW z artykułem Ewy Polak-Pałkiewicz.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Powszechnie głosi się tezę, iż teoria Darwina - w domyśle teoria ewolucji - nie jest naukowa, jako że nie ma wystarczających dowodów. Wiadomo, że prawdziwość teorii naukowych rozpoznaje się poprzez zestawienie ich przewidywań z odkrywanymi faktami. Innymi słowami - aby teorię można było uznać za naukową, musi być ona testowalna. W rzeczywistości jednak zarzut ten nie dotyka stworzonej przez Karola Darwina teorii ewolucji, która przecież opisuje nie przebieg zdarzeń ewolucyjnych, lecz jedynie ich mechanizmy! Niezdolność przewidzenia przyszłości jest problemem dla całkowicie innej klasy teorii odnoszących się do ewolucji, a mianowicie hipotez o jej przebiegu, a więc filogenezie.
Po pierwsze należy przypomnieć, że w rzeczywistości nie istnieje jedna, lecz wiele odrębnych teorii opisujących zjawisko ewolucji biologicznej. Teoria ewolucji Karola Darwina, która wyjaśnia przyczyny i mechanizmy procesu przekształceń organizmów w skali czasu, obejmującej wiele pokoleń, jest teorią naukową. Jej idea przybiera dziś postać twierdzenia, że „jeśli dobór działa na populację samopowielających się osobników o cechach ściśle dziedziczonych, ale losowo się zmieniających, to w kolejnych pokoleniach rozkład zmienności tych cech w populacji przekształca się w kierunku odpowiednim do działania doboru”. Teoria ta objaśnia więc ewolucję jako skutek selekcji osobników populacji przez środowisko na podstawie ich zdolności do przekazania swoich cech następnemu pokoleniu. Łatwo byłoby ją obalić, jak inne teorie nauk doświadczalnych - wystarczy sprawdzić, jakie są rzeczywiste skutki zastosowania doboru w stosunku do zmiennych cech organizmów - czynią to zaś od stuleci choćby hodowcy. Teoria ewolucji Darwina poddaje się więc doświadczalnemu testowaniu i jest teorią naukową, nieróżniącą się metodologicznie od typowych teorii przyrodniczych.
Teoria ewolucji Darwina ma zastosowanie we wszystkich działach biologii - dziwię się więc Autorce, która przyznając się do przyrodniczego wykształcenia, równocześnie kontestuje zdanie ks. prof. Michała Hellera, że „teoria ewolucji wraz z genetyką to rdzeń nauki”. Bez teorii ewolucji nie da się zrozumieć istoty jakiegokolwiek zjawiska biologicznego. Jest ona najbardziej ogólną teorią biologii, o właściwościach takich jak inne teorie nauk przyrodniczych.
Swój głos krytyczny kieruję również odnośnie do argumentu Autorki, że „(...) wszystkie dotychczasowe odkrycia (...), weźmy chociażby «człowieka z Piltdown» czy tzw. człowieka z Flores, okazały się fałszerstwami (...). W pierwszym wypadku jako «dowód» na «ewolucję człowieka od małpy». Z kolei analiza porównawcza dowodzi, że czaszka tzw. hominida z indonezyjskiej wyspy Flores jest w istocie czaszką kobiety chorej na mikrocefalię”.
Fałszerstwo z Piltdown nie wynikało bynajmniej, jak to sugeruje Autorka, z chęci pozyskania dowodu „ewolucji człowieka od małpy”. Tezy takiej nie głosił nawet Darwin, choć wciąż, z niezrozumianym dla mnie uporem, powtarza się ów dziewiętnastowieczny argument. Chodziło mianowicie o to, że odkryte w latach 1908-1911 szczątki doskonale pasowały do obowiązującego wówczas kranialnego paradygmatu antropogenezy - poglądu, według którego w linii rozwojowej człowieka pojawił się najpierw duży mózg, potem zaś dwunożność i ludzkie uzębienie. Osobnik z Piltdown, którego znamionowała duża mózgoczaszka i jeszcze „małpia” żuchwa, i uzębienie, potwierdzał tę koncepcję. Dopiero dokładna analiza szczątków w latach 50. dwudziestego wieku odsłoniła mistyfikację. Łączenie jednak dyskusji wokół fałszerstwa z Piltdown z kwestiami słuszności teorii ewolucji uważam za całkowicie nieuzasadnione.
Swoje wątpliwości odnoszę również do kwestii człowieka z Flores. Wciąż trwają dyskusje wokół jego sklasyfikowania - jedni uważają go za reprezentanta odrębnego gatunku i klasyfikują jako „Homo floresiensis”, inni - za ludzkiego osobnika cierpiącego na tzw. mikrocefalię wtórną. Ponieważ dyskusja wciąż jest otwarta, jakiekolwiek arbitralne opinie są przedwczesne.
Nauki teologiczne i przyrodnicze, dysponując właściwym sobie aparatem pojęciowym, nie mogą mieszać dziedzin swoich zainteresowań. Przyrodnika interesuje kwestia czasoprzestrzennego zaistnienia człowieka jako gatunku biologicznego, zaś teologa - sprawa natury ludzkiej i potrzeba jej odkupienia. Nie można zatem żądać, aby nauki przyrodnicze udowadniały słuszność tez teologicznych i odwrotnie. Podpieranie Prawd Objawionych wynikami nauk przyrodniczych uwłacza teologii i filozofii, gdyż dowodzi ich nieudolności w argumentowaniu własnych tez, a tym samym stawia pod znakiem zapytania wiarygodność Objawienia.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2006-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Rozważania bp. Andrzeja Przybylskiego: wobec piętrzących się fal, zawsze ufaj Panu!

2024-06-21 11:18

[ TEMATY ]

rozważania

bp Andrzej Przybylski

Adobe Stock

Każda niedziela, każda niedzielna Eucharystia niesie ze sobą przygotowany przez Kościół do rozważań fragment Pisma Świętego – odpowiednio dobrane czytania ze Starego i Nowego Testamentu. Teksty czytań na kolejne niedziele w rozmowie z Aleksandrą Mieczyńską rozważa bp Andrzej Przybylski.

23 czerwca 2024, XII niedziela zwykła, rok B

CZYTAJ DALEJ

Zmiany personalne w diecezji bielsko-żywieckiej 2024

2024-06-19 16:00

[ TEMATY ]

księża

zmiany personalne

dekrety 2024

Monika Jaworska

Księża otrzymali dekrety

Księża otrzymali dekrety

Prezentujemy zmiany personalne w diecezji bielsko-żywieckiej.

Proboszczowie/Administratorzy

CZYTAJ DALEJ

Samotnia św. Jana Chrzciciela

2024-06-23 08:51

Materiał prasowy

To pierwsze takie miejsce w Archidiecezji Wrocławskiej, w którym w ciszy będzie można usłyszeć głos Pana Boga czy odpocząć. Dziś 23 czerwca br. bp Maciej poświęci Samotnie św. Jana Chrzciciela w Sułowie Wielkim [dekanat Góra Wschód]

Pomysłodawcą takiego miejsca jest ks. Waldemar Cwynar, proboszcz parafii śś. Apostołów Piotra i Pawła w Sułowie Wielkim. - W naszej archidiecezji brakowało takiego miejsca. Wiem z własnego doświadczenia, że takie miejsce jest potrzebne ludziom. Sam z takich samotni korzystałem m.in. z Pustelni św. Eliasza w Jasionie czy św. Szarbela w Nowy Belęcinie - zaznacza kapłan, który na stronie internetowej samotni wskazał: - Zdawać by się mogło, że Samotnia św. Jana Chrzciciela jest odpowiedzią na potrzeby i pragnienia ludzi chcących w warunkach innych niż zwykle zatrzymać się na chwilę, zastanowić nad swoim życiem i rozeznawać głos Boga – i pewnie tak jest! Warto jednak pamiętać, że BÓG JEST ZAWSZE PIERWSZY, stąd wierzę mocno, że Samotnia św. Jana Chrzciciela jest odpowiedzią na „potrzeby Boga”.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję