KS. PRAŁ. MAREK SMOGORZEWSKI: Pod koniec lat siedemdziesiątych minionego wieku Rypin liczył kilkanaście tys. mieszkańców. Miał jedną katolicką parafię Świętej Trójcy - z zabytkowym, pięknym, ale małym kościołem. Duszpasterska troska bp. Bogdana Sikorskiego spotkała się ze zrozumieniem ówczesnego proboszcza parafii Świętej Trójcy i dziekana rypińskiego, ks. Czesława Chojeckiego, który nie tylko widział potrzebę nowej wspólnoty, ale włożył wiele wysiłku duchowego i materialnego w jej utworzenie. 3 maja 1982 r. erygowano nową parafię pw. św. Stanisława Kostki. Jej proboszczem został ks. dr Antoni Podleś, który przyszedł do Rypina z Białej k. Płocka.

Sprzedano w Rypinie dawny dom Akcji Katolickiej. Były pieniądze, był zapał, dobrzy ludzie i energiczny, ofiarny proboszcz. Choć czasy nie były łatwe, wydarzenia następowały szybko: plac pod kościół i budynki parafialne, tymczasowa kaplica, modlitwa i praca; w 1986 r. ukończona duża plebania, konsekrowany w 1992 r. nowoczesny kościół z jednym z największych witraży w Europie, dom katechetyczny z aulą i kilkunastoma salami; normalna praca duszpasterska ks. Antoniego Podlesia i wspomagających go księży prefektów; budowanie cegła po cegle materialnego i duchowego kościoła - aż do 1997 r., kiedy to przedwczesna śmierć pierwszego proboszcza zakończyła pewien etap tworzenia nowej wspólnoty, na której odcisnął się z pewnością styl pasterzowania z wszystkimi darami, charyzmatami, a także ograniczeniami pracujących w tej parafii księży.

15 marca 1997 r., po kilkunastu latach pracy w Kurii Diecezjalnej, zostałem mianowany proboszczem parafii św. Stanisława Kostki przez bp. Zygmunta Kamińskiego, który przychylił się do mojej prośby. Radość bycia pasterzem konkretnej wspólnoty mieszała się z lękiem o to, czy podołam. Było to tym trudniejsze, że przyszedł czas praktycznego pokazania, czy i na ile można zrobić to, co - dzieląc z Biskupem troskę o duszpasterstwo diecezji w roli jego wikariusza - wskazywało się innym jako zadanie. Miałem też świadomość, że ogromny trud i radość wznoszenia murów i budowania materialnej świątyni trzeba będzie przekuć w jej duchowe budowanie, nie zawsze dostrzegane i w sumie - wydaje się - trudniejsze.

- To historia. A jak wygląda dziś parafii?

- Dzisiaj parafia św. Stanisława Kostki to dwunastotysięczna wspólnota, wielu szlachetnych ludzi tworzących małe wspólnoty, stowarzyszenia i dzieła parafialne, których mamy około 50: biblioteka parafialna, księgarnia, kawiarenka, Dziecięce Koło Misyjne, Rycerstwo Niepokalanej, schola, Parafialny Klub Sportowy, Ruch Czystych Serc, Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży, Harcerstwo RP, Ruch Światło-Życie wraz z jego rodzinną gałęzią, czyli Domowym Kościołem, Akcja Katolicka, Odnowa w Duchu Świętym, zespoły ministrantów, koło lektorów świeckich, koła różańcowe to tylko niektóre grupy - w sumie ok. 800 osób zaangażowanych w życie naszej wspólnoty.

Specjalny program pozwala nam na bazie wprowadzonych do komputera danych dotyczących każdej osoby podać kilka ciekawych informacji. Największą grupę ludzi stanowią osoby między 41 a 60 rokiem życia oraz pomiędzy 1 a 18 rokiem życia. 1118 rodzin ma jedno dziecko, 1155 rodzin - dwoje dzieci, a już 373 trójkę i 97 rodzin czwórkę dzieci. Mamy w parafii 304 matki i 43 ojców samotnie wychowujących dzieci, 521 osób samotnych. 108 rodzin żyje w związku cywilnym z przeszkodami, zaś 27 w związku cywilnym bez przeszkód. Kapłana świadomie nie przyjmuje po kolędzie 68 rodzin, a 452 nie są w stanie złożyć ofiary kolędowej. Frekwencja niedzielnej Eucharystii waha się od 35 do 42%.

- W jaki sposób realizowane jest w parafii św. Stanisława Kostki wezwanie do nowej ewangelizacji?

- Nowe metody, nowe środki, nowy zapał. Myślę, że podstawą jest zaangażowanie, gorliwość, a także radość służenia dostrzegalna w sposobie bycia i działania, w kontaktach duszpasterskich, a także w liturgii. Potrzebna jest duszpasterska pasja nie tylko proboszcza, ale także wszystkich współpracujących kapłanów, katechetów oraz liderów poszczególnych grup.

Potrzebna jest też wizja duszpasterska i planowanie działań. Potrzebne są również środki materialne, w które dla realizacji ewangelizacji musi być wyposażona żywa wspólnota. U początku zaś wszystkiego jest modlitwa, dlatego mamy w parafii codzienną godzinę adoracji Najświętszego Sakramentu i dwa dni: 16 października i uroczystość Najświętszego Serca Jezusowego, kiedy cały dzień trwamy na modlitwie przed Jezusem eucharystycznym. Mamy codziennie inne nabożeństwo paraliturgiczne - tak też przez pośrednictwo Matki Bożej, naszego patrona św. Stanisława Kostki i innych świętych szukamy siły w Bogu. Codziennie na wieczornych Mszach św. głosimy homilie, a liturgia w poszczególne dni tygodnia przygotowywana jest przez różne grupy parafialne.

Szczególną wagę przywiązujemy do niedzielnej Eucharystii, którą celebrujemy uroczyście: procesja liturgiczna, szaty, zaangażowani w liturgię świeccy, zespoły, schole, nadzwyczajni szafarze Komunii św., obsługa organistów - wszystko to tworzy nasz Kościół i buduje wspólnotę.

Parafia dysponuje sprzętem poligraficznym. Co tydzień wydajemy około 2 tys. egz. gazetki parafialnej, którą przygotowujemy, drukujemy i rozdajemy w naszej parafii. Mamy sieć komputerową i stały dostęp do internetu, pocztę elektroniczną i parafialną stronę www; kilka rodzajów przenośnego sprzętu nagłaśniającego, samochód parafialny Ford Transit, dom parafialny z zapleczem kuchennym. Ewangelizujemy przez melodie pieśni religijnych, które wygrywają elektroniczne dzwony, przez plakaty, dekoracje, gabloty, podświetlenie kościoła itp. Sala sportowa, kawiarenka, harcówka, zawody sportowe, wyjazdy na basen, okolicznościowe programy modlitewno-poetyckie, zespół młodzieżowy - to różne formy zaangażowania młodych. Organizujemy również autokarowe pielgrzymki parafialne: Italia, Grecja, sanktuaria Europy, Wilno, Lwów, Praga i Wiedeń, a także Jasna Góra, Licheń i inne sanktuaria polskie - to oferta parafialna i metody ewangelizacji. Każdego roku idziemy pieszo do Skępego i Obór. Były pielgrzymki do Osieka. Od kilku lat grupa pielgrzymów wychodzi z Rypina przez Płock na Jasną Górę.

- W czasie ostatniej pielgrzymki Jan Paweł II wzywał nas, byśmy byli świadkami miłosierdzia. Jak w parafii prowadzona jest działalność na rzecz ubogich?

- W domu parafialnym prowadzimy przy pomocy Urzędu Miejskiego świetlicę dla dzieci z rodzin najuboższych, a także noclegownię dla bezdomnych. Do kilkudziesięciu rodzin docieramy na Boże Narodzenie i Wielkanoc z paczkami żywnościowymi. Na bieżąco pomagamy wszystkim, którzy nas o to proszą i pukają do plebanii - dostają bony i w pobliskim sklepie mogą zakupić żywność. W każde wakacje około 200 dzieci wyjeżdża na bezpłatne lub w części sponsorowane wakacje organizowane przez parafie. Pomagają nam sponsorzy, ludzie i instytucje. Prowadzimy systematycznie duszpasterstwo chorych i cierpiących. Pięciu szafarzy nadzwyczajnych Komunii św. roznosi Najświętszy Sakrament do obłożnie chorych. Wypożyczamy wózek inwalidzki, materac przeciwodleżynowy. Dzięki diecezjalnej Caritas pomogliśmy wielu chorym przez aparaty słuchowe. Wspomagamy biednych studentów i najuboższe rodziny. - Jak będzie obchodzony jubileusz 20-lecia parafii?

- Podczas mojego pasterzowania w parafii św. Stanisława Kostki przeżywaliśmy wiele uroczystości. Nasz kościół i nasz parafialny dom odwiedziło wielu ludzi nauki i kultury. Odbywało się tu wiele spotkań młodzieżowych, dyskusje i koncerty. Śpiewali Eleni i Krzysztof Krawczyk oraz wiele chórów kościelnych. Włączaliśmy się również w życie diecezji: zorganizowaliśmy diecezjalną sesję synodalną, przygotowaliśmy diecezjalne dożynki, byliśmy współorganizatorami Sacrosongu diecezjalnego, jubileuszowej stacji samorządowców i pełniących służbę publiczną oraz wielu innych spotkań.

Od początku mojego pasterzowania w Rypinie obchodzimy we wrześniu dni parafii św. Stanisława Kostki: referaty, koncerty, spotkania modlitewne, zawody sportowe, rajdy, ogniska, loterie, festyn parafialny, ale przede wszystkim dzień św. Stanisława Kostki, naszego patrona, którego relikwie przechowujemy i czcimy od roku. W tę uroczystość parafialną o godz. 18.00 Mszy św. koncelebrowanej wraz ze wszystkimi kapłanami, którzy pracowali w naszej wspólnocie, będzie przewodniczył biskup płocki Stanisław Wielgus.

Będziemy dziękować Bogu za 20 lat naszej parafii, za wszelkie dotychczasowe dobro, którego zaledwie cząstka została przeze mnie ukazana. Będziemy prosić o łaski potrzebne w przyszłości. Przeżyliśmy w naszej parafii dzień intronizacji Krzyża i Biblii w każdej rodzinie; przeżyliśmy dni intronizacji obrazu Jezusa Miłosiernego. Na bieżąco wsłuchujemy się w głos Kościoła, wołanie Jana Pawła II i naszych Pasterzy, starając się przekuwać go, z radością i pełną ufnością, w codzienność duszpasterską.

Wiara naszych parafian, jej głębokie przeżycie i osobiste spotkanie z Chrystusem owocuje zaangażowaniem w życie naszej wspólnoty, ale także przekłada się na życie społeczne, na klimat naszego miasta. Jedna z naszych szkół - największa podstawówka - przyjęła imię Jana Pawła II. W naszych instytucjach, w miejscach pracy ludzi, my kapłani spotykamy się z wielką życzliwością. Jesteśmy za to wszystko wdzięczni. Staramy się tak pracować, aby to dobro Bożej łaski umacniać w sercach i umysłach naszych wiernych.

- Dziękuję za rozmowę i życzę, aby kolejne lata istnienia parafii przynosiły równie obfity owoc.