Reklama

Rodzinne wakacje z Bogiem

Odpoczywanie to wielka sztuka, zwłaszcza kiedy ma się małe dzieci. Jak zorganizować wakacje, żeby było atrakcyjnie, bezpiecznie, mądrze, a przy tym pobożne? Rodzina Rodzin ma na to pomysł

Niedziela warszawska 33/2012

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Dziecko, które chce zdobyć odznakę pływaka na „wakacjach z Panem Bogiem” Rodziny Rodzin w Kujankach, nad jeziorem Borówno, powinno: przypłynąć 10 metrów (można w dmuchanym kółku), zanurkować, kąpać się codziennie przynajmniej przez sześć dni i znać nazwy dwóch stylów pływackich. Podczas tych wakacji można także zdobyć odznakę kucharza, opiekuna, wędkarza, sportowca i przyjaciela Pana Boga (m.in. trzeba znać dwie przypowieści biblijne i służyć do Mszy św. jako ministrant albo śpiewać w scholi). - Niektórzy mówią: Ja mam taką koncepcję wakacji, że trzeba sobie dać luz - opowiada ks. Feliks Folejewski, duszpasterz Ruchu. On sam i jego podopieczni mają inną koncepcję. Odpoczynek jest potrzebny, ale przede wszystkim trzeba dobrze wykorzystać dany nam czas - także ten wolny.

Różaniec i mikrofon

„Wakacje z Panem Bogiem”, to nie rekolekcje. Jeśli ktoś chce, może przez dwa tygodnie leżeć nad jeziorem albo spacerować po lesie, ale dla chętnych jest program, którego nie powstydziliby się organizatorzy niejednych rekolekcji. 7.30 - Godzinki, 10 - Msza św., 15 - Koronka do Bożego Miłosierdzia, 17.00 - spotkanie formacyjne dla dorosłych (dzieci w tym czasie mogą pójść do przedszkola „Pod Pszczółką” organizowanego przez nastoletnie koleżanki), 20.30 - Różaniec i Apel Jasnogórski.
- Na początku był pomysł, żeby ze względu na dzieci odmawiać tylko dziesiątkę różańca. Okazało się, że maluchy dały nauczkę dorosłym. Upomniały się: „Więcej Różańca’”- opowiada ks. Folejewski. Znaczenie miało zapewne to, że na „wakacjach z Bogiem” to właśnie dzieci mówią przez mikrofon kolejne zdrowaśki, i kiedyś, gdy odmawiano tylko jedną dziesiątkę, nie starczało modlitw dla wszystkich chętnych. Kilkoro rodziców, którzy do tej pory uważali, że ich pociechy są za małe na Różaniec, wyjechało z Kujanek z postanowieniem, że w domu też będą go odmawiać razem z dziećmi.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

Beatyfikacja Ojca

Podczas codziennych Mszy św. na ołtarzu leżą relikwie świętych, m.in. św. Faustyny, bł. Jana Pawła II i bł. Jerzego Popiełuszki. Na razie brakuje jeszcze relikwii Prymasa Stefana Wyszyńskiego, który 60 lat temu założył Rodzinę Rodzin razem z Marią Wantowską. Członkowie ruchu mówią o wielkim Prymasie: Ojciec, i modlą się o jego beatyfikację. To właśnie kard. Wyszyński wymyślił nazwę wspólnoty, która była pierwszym ruchem katolickim w Polsce. Chciał, żeby Rodzina Rodzin działała w każdej parafii i wspierała małżonków w budowaniu ich relacji z Panem Bogiem, między sobą i z dziećmi, a potem także z innymi rodzinami. Dziś ruch skupia ponad 2 tys osób. Do Kujanek przyjeżdżają teraz już prawnuki pierwszych członków wspólnoty.
Wszystkim spotkaniom modlitewnym w Kujankach towarzyszy kopia jasnogórskiego obrazu Matki Bożej. Ikona ma szczególną historię. Rodzina Rodzin dostała ją od Prymasa Wyszyńskiego, który otrzymał ją od sióstr karmelitanek i zawiózł na Jasną Górę, gdzie obraz został dotknięty do oryginału. Od lat Matka Boża w tym wizerunku towarzyszy uroczystościom osób związanych z Rodziną Rodzin - ślubom, chrztom, pogrzebom. Niedawno zakończyła peregrynację po domach z okazji jubileuszu Rodziny Rodzin. Obraz ma lekko nadpaloną ramę. Nikt jej nie naprawia, bo to pamiątka szczególnego wydarzenia. Ikona Matka Bożej towarzyszyła agonii 54-letniej kobiety, matki pięciorga dzieci. Przy umierającej modlili się rodzina i przyjaciele. Kiedy odmawiali pierwszą tajemnicę chwalebną, czyli zmartwychwstanie Pana Jezusa, kobieta wydała ostatnie tchnienie, a wtedy przewróciła się stojąca przy niej świeca i nadpaliła ramę obrazu.

Spacer niespodzianka

„Wakacje z Panem Bogiem” to nie tylko modlitwa. Są podchody, ogniska, zawody pływackie i dzień niespodzianki, kiedy każdy z uczestników losuje osobę, dla której ma zrobić coś miłego. 8-letni Antek Świerczyński zaprosił koleżankę na lody i dostał własnoręcznie narysowaną grę planszową. Agnieszka Kot mogła przez pół godziny odpocząć od opieki nad dwumiesięcznym synkiem Ignacym, bo w ramach niespodzianki znajoma zabrała go na spacer.
Dla dzieci najważniejsze jest chyba jednak to, że w Kujankach są ich rówieśnicy. - Obecność innych osób, dla których wartości rodzinne są ważne, a dzieci są błogosławieństwem, jest dla nas bardzo ważna. Umacniamy się w tym, że takie wybory są słuszne, niezależnie od tego, co mówi nam na ten temat otaczający świat - mówi Maria Świerczyńska, mama Antka i trzech innych chłopców. Podkreśla również, jak ważny dla dzieci i dorosłych jest klimat wzajemnej życzliwości, pomagania sobie nawzajem i wspólnego organizowania czasu. - Pewna osoba, która w tym roku była po raz pierwszy na naszym wyjeździe, powiedziała, że jesteśmy „podejrzanie normalni”. Coś w tym jest - mówi Maria.
Na „wakacje z Panem Bogiem” przyjeżdżają nie tylko rodziny z małymi dziećmi. Jest tu również młodzież, która mogłaby spędzać wolny czas sama i w atrakcyjniejszych miejscach, ale woli być z rodzicami w Kujankach, a nawet przywozi tutaj przyjaciół.

Szkoła życia

Większość dzisiejszych 30-, 40-latków z Kujanek ma te same punkty w życiorysie: najpierw jako dzieci jeździli z rodzicami na spotkania Rodziny Rodzin, potem jako animatorzy organizowali zajęcia i wyjazdy dla młodszych kolegów, a w Warszawie nosili cegły na budowę siedziby wspólnoty przy ul. Łazienkowskiej. Teraz zaś zabierają jeżdżą na spotkania z rodzinami, które sami założyli.
Często mówią, że wspólnota w znacznej mierze ich ukształtowała. To była szkoła wiary, ale także życiowych umiejętności, takich jak odpowiedzialność, zaradność, umiejętności pedagogiczne. Z takim podejściem łatwiej jest później być dobrym pracownikiem, mężem, rodzicem, parafianinem. Dzieci również są na każdym kroku zachęcane do samodzielności i pomagania innym - jak to w rodzinie.
Ks. Folejewski nie szczędzi pochwał wczasowiczom z Kujanek za to, że tworzą wspólnotę, w której się nawzajem wspierają i do której zapraszają inne rodziny. Ale w jego kazaniach nie brakuje także też napomnień i wezwań do czujności. - Nawet przy źródle można umrzeć z pragnienia, jeśli się nie uklęknie i napije - mówi.
Bo co jest najważniejsze, i podczas wakacji, i przez całe życie? Osobiste nawrócenie, otwarcie serca dla Pana Boga. Tyle, że kiedy ma się „grupę wsparcia”, bywa to łatwiejsze.

2012-12-31 00:00

Ocena: +1 -2

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Marcin Zieliński: Znam Kościół, który żyje

2024-04-24 07:11

[ TEMATY ]

książka

Marcin Zieliński

Materiał promocyjny

Marcin Zieliński to jeden z liderów grup charyzmatycznych w Polsce. Jego spotkania modlitewne gromadzą dziesiątki tysięcy osób. W rozmowie z Renatą Czerwicką Zieliński dzieli się wizją żywego Kościoła, w którym ważną rolę odgrywają świeccy. Opowiada o młodych ludziach, którzy są gotyowi do działania.

Renata Czerwicka: Dlaczego tak mocno skupiłeś się na modlitwie o uzdrowienie? Nie ma ważniejszych tematów w Kościele?

Marcin Zieliński: Jeśli mam głosić Pana Jezusa, który, jak czytam w Piśmie Świętym, jest taki sam wczoraj i dzisiaj, i zawsze, to muszę Go naśladować. Bo pojawia się pytanie, czemu ludzie szli za Jezusem. I jest prosta odpowiedź w Ewangelii, dwuskładnikowa, że szli za Nim, żeby, po pierwsze, słuchać słowa, bo mówił tak, że dotykało to ludzkich serc i przemieniało ich życie. Mówił tak, że rzeczy się działy, i jestem pewien, że ludzie wracali zupełnie odmienieni nauczaniem Jezusa. A po drugie, chodzili za Nim, żeby znaleźć uzdrowienie z chorób. Więc kiedy myślę dzisiaj o głoszeniu Ewangelii, te dwa czynniki muszą iść w parze.

Wielu ewangelizatorów w ogóle się tym nie zajmuje.

To prawda.

A Zieliński się uparł.

Uparł się, bo przeczytał Ewangelię i w nią wierzy. I uważa, że gdyby się na tym nie skupiał, to by nie był posłuszny Ewangelii. Jezus powiedział, że nie tylko On będzie działał cuda, ale że większe znaki będą czynić ci, którzy pójdą za Nim. Powiedział: „Idźcie i głoście Ewangelię”. I nigdy na tym nie skończył. Wielu kaznodziejów na tym kończy, na „głoście, nauczajcie”, ale Jezus zawsze, kiedy posyłał, mówił: „Róbcie to z mocą”. I w każdej z tych obietnic dodawał: „Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych” (por. Mt 10, 7–8). Zawsze to mówił.

Przecież inni czytali tę samą Ewangelię, skąd taka różnica w punktach skupienia?

To trzeba innych spytać. Ja jestem bardzo prosty. Mnie nie trzeba było jakiejś wielkiej teologii. Kiedy miałem piętnaście lat i po swoim nawróceniu przeczytałem Ewangelię, od razu stwierdziłem, że skoro Jezus tak powiedział, to trzeba za tym iść. Wiedziałem, że należy to robić, bo przecież przeczytałem o tym w Biblii. No i robiłem. Zacząłem się modlić za chorych, bez efektu na początku, ale po paru latach, po którejś swojej tysięcznej modlitwie nad kimś, kiedy położyłem na kogoś ręce, bo Pan Jezus mówi, żebyśmy kładli ręce na chorych w Jego imię, a oni odzyskają zdrowie, zobaczyłem, jak Pan Bóg uzdrowił w szkole panią woźną z jej problemów z kręgosłupem.

Wiem, że wiele razy o tym mówiłeś, ale opowiedz, jak to było, kiedy pierwszy raz po tylu latach w końcu zobaczyłeś owoce swojego działania.

To było frustrujące chodzić po ulicach i zaczepiać ludzi, zwłaszcza gdy się jest nieśmiałym chłopakiem, bo taki byłem. Wystąpienia publiczne to była najbardziej znienawidzona rzecz w moim życiu. Nie występowałem w szkole, nawet w teatrzykach, mimo że wszyscy występowali. Po tamtym spotkaniu z Panem Jezusem, tym pierwszym prawdziwym, miałem pragnienie, aby wszyscy tego doświadczyli. I otrzymałem odwagę, która nie była moją własną. Przeczytałem w Ewangelii o tym, że mamy głosić i uzdrawiać, więc zacząłem modlić się za chorych wszędzie, gdzie akurat byłem. To nie było tak, że ktoś mnie dokądś zapraszał, bo niby dokąd miał mnie ktoś zaprosić.

Na początku pewnie nikt nie wiedział, że jakiś chłopak chodzi po mieście i modli się za chorych…

Do tego dzieciak. Chodziłem więc po szpitalach i modliłem się, czasami na zakupach, kiedy widziałem, że ktoś kuleje, zaczepiałem go i mówiłem, że wierzę, że Pan Jezus może go uzdrowić, i pytałem, czy mogę się za niego pomodlić. Wiele osób mówiło mi, że to było niesamowite, iż mając te naście lat, robiłem to przez cztery czy nawet pięć lat bez efektu i mimo wszystko nie odpuszczałem. Też mi się dziś wydaje, że to jest dość niezwykłe, ale dla mnie to dowód, że to nie mogło wychodzić tylko ode mnie. Gdyby było ode mnie, dawno bym to zostawił.

FRAGMENT KSIĄŻKI "Znam Kościół, który żyje". CAŁOŚĆ DO KUPIENIA W NASZEJ KSIĘGARNI!

CZYTAJ DALEJ

Gietrzwałd: spotkanie rzeczników diecezjalnych

2024-04-24 11:09

[ TEMATY ]

rzecznik

BP KEP

W dniach 22-24 kwietnia br. w Gietrzwałdzie, w archidiecezji warmińskiej, spotkali się rzecznicy diecezjalni. Głównym tematem spotkania była dyskusja nad tworzeniem informacji o Kościele dla mediów oraz sposobem reagowania na aktualne wyzwania Kościoła w Polsce.

Sesje robocze dotyczyły przede wszystkim sposobu reagowania na aktualne wyzwania Kościoła w Polsce w zakresie komunikacji medialnej. Rzecznicy mieli również okazję zapoznać się szerzej z przepisami prawa prasowego dzięki ekspertom z tej dziedziny. Obrady odbywały się w Domu Rekolekcyjnym „Domus Mariae” w Gietrzwałdzie, przy Sanktuarium Matki Bożej Gietrzwałdzkiej.

CZYTAJ DALEJ

Konferencja naukowa „Prawo i Kościół” w Akademii Katolickiej w Warszawie

2024-04-24 17:41

[ TEMATY ]

Kościół

prawo

konferencja

ks. Marek Paszkowski i kl. Jakub Stafii

Dnia 15 kwietnia 2024 roku w Akademii Katolickiej w Warszawie odbyła się Ogólnopolska Konferencja Naukowa „Prawo i Kościół”. Wzięło w niej udział ponad 140 osób. Celem tego wydarzenia było stworzenie przestrzeni do debaty nad szeroko rozumianym tematem prawa w relacji do Kościoła.

Konferencja w takim kształcie odbyła się po raz pierwszy. W murach Akademii Katolickiej w Warszawie blisko czterdziestu prelegentów – nie tylko uznanych profesorów, ale także młodych naukowców – prezentowało owoce swoich badań. Wystąpienia dotyczyły zarówno zagadnień z zakresu kanonistyki i teologii, jak i prawa polskiego, międzynarodowego oraz wyznaniowego. To sprawiło, że spotkanie miało niezwykle ciekawy wymiar interdyscyplinarny.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję