Reklama

Kim jest dla ciebie Jezus?

Niedziela łódzka 31/2012

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Co sprawia, że życie chrześcijanina nie jest błądzeniem w ciemnościach, że znamy cel naszego życia, że pośród przeciwności nie ulegamy rozpaczy, że nie boimy się, że pogrąży nas otchłań lub nicość? Od 20 wieków ci, którzy nas poprzedzali w wyznawaniu wiary, rozważali słowa Chrystusa: „Ja Jestem Drogą, Prawdą i Życiem, nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko przeze mnie” (J 14, 6). Jezus przychodzi do nas, aby objawić tajemnice Królestwa niebieskiego i zapewnia: „Wszystko przekazał mi Ojciec mój. Nikt też nie zna Syna, tylko Ojciec, ani Ojca nikt nie zna, tylko Syn, i ten komu Syn zechce objawić” (Mt 11, 25-27; Łk 10, 21-22). Jezus wypowiada niesłychane słowa: „Kto Mnie widzi, widzi także i Ojca, Ja i Ojciec jedno jesteśmy” (J 14, 9). A także: „Nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego innego Imienia, przez które moglibyśmy być zbawieni” (Dz 4, 11-12).
Minęło 20 wieków, a Jezus jest najważniejszą postacią w historii ludzkości. Nikt, żaden władca, żaden parlament czy władza, żaden naukowiec czy myśliciel, nie wpłynął tak mocno na życie ludzi jak Jezus. Chrześcijaństwo zaczyna się od spotkania z Jezusem, Jego nauką. Jezus w świetle Ewangelii to niezwykły nauczyciel i prorok z Nazaretu, który uczył o miłości, przebaczał grzechy, uzdrawiał chorych, uwalniał opętanych, wskrzeszał umarłych, który został skazany na śmierć krzyżową, umarł i po trzech dniach zmartwychwstał. Jezus je i pije z grzesznikami, lituje się nad biednymi ludźmi, przychodzi z orędziem zbawienia do grzeszników: „Nie przyszedłem powołać sprawiedliwych, ale grzeszników” (Mk 2, 16-17). Jezus wysławiając Ojca przyznaje się do wszechogarniającej mocy, jakiej udzielił Mu Ojciec, powierzając Mu pełnię prawdy Bożej i czyniąc jedynym Pośrednikiem: „Niebo i ziemia przeminą, ale słowa moje nie przeminą” (Mt 13, 31). Jezus przyszedł, aby zniszczyć dzieła diabła, znakiem nadejścia królestwa Bożego jest wyrzucanie złych duchów: „Widziałem szatana spadającego jak błyskawica” (Łk 10, 18). Ujawnia, że panowanie szatana nad światem zostało złamane. Wszystkim ogłasza Dobrą Nowinę, że Królestwo Boże jest blisko. W przypowieściach o synu marnotrawnym (Łk 15, 11-32), o nawróconej grzesznicy (Łk36, 47), o zagubionej owcy (Łk 15, 4-7), o zgubionej drachmie (Łk 15, 4-7), o robotnikach w winnicy, którzy otrzymali po denarze (Mt 20, 1-15) mówi o miłosiernym Bogu. Zapewnia, że wielu pierwszych będzie ostatnimi, a ostatnich pierwszymi (Mk 10, 31). Głosi zbawienie dla ubogich i uciśnionych, prostych i małych. Jezus wzywa do pokory, do zajmowania skromniejszego miejsca na uczcie: „Każdy bowiem, kto się wywyższa będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony” (Łk 14, 7-11).
Szczytem nauki Jezusa jest 8 Błogosławieństw, których głębia treści przewyższa wszystko, co kiedykolwiek zostało wypowiedziane. Jezus wzywa do pójścia za Nim, nakazuje opuścić wszystko, zaprzeć się samego siebie (Mk 8, 34), opuścić rodziców, rodzinę, zostawić umarłym grzebanie ich umarłych, poświęcić życie rodzinne dla głoszenia królestwa. (Mt 19, 11-12). Ale obiecuje: „Zaprawdę powiadam wam, nikt nie opuszcza domu, braci, sióstr, matki, ojca, dzieci i pól z powodu mnie i powodu Ewangelii, żeby nie otrzymał stokroć więcej teraz, w tym czasie domów, braci, sióstr, matek, dzieci, i pól wśród prześladowań, a życia wiecznego w czasie przyszłym” (Mk 10, 28-30). Na pytanie młodzieńca: Co czynić, aby osiągnąć życie wieczne? Jezus najpierw odpowiada: zachowuj przykazania, ale wzywa też do doskonałości: idź, sprzedaj wszystko co masz, rozdaj ubogim i pójdź za mną. Wzywa uczniów do niepodzielnej służby Bożej: „Cóż za korzyść stanowi dla człowieka zyskać świat cały, a swoją duszę utracić? Bo cóż może dać człowiek w zamian za swoją duszę?”. Mówi o konieczności przebaczenia. Przekazuje najważniejsze przykazanie: „Pan Bóg nasz jest jedyny. Będziesz miłował Pana, Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą”. Drugie jest to: „Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego” Nie ma innego przykazania większego od tych” (Mk 12, 28-31). Jezus dyktuje swoje warunki: „Do każdego, kto się przyzna do Mnie przed ludźmi, przyznam się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie. Lecz kto się Mnie zaprze przed ludźmi, tego zaprę się i ja przed moim Ojcem, który jest w niebie.” (Mt 10, 32). Jednak ze smutkiem wyznaje: „Czy jednak Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?” (Łk 18, 8).
Jezus zdaje sobie sprawę, że im bliżej końca, tym bardziej zwiększy się na świecie nieprawość, a zmaleje wiara. Większość ludzi nie oprze się mocy złego, gdyż działa tajemnica odstępstwa. „A ponieważ wzmoże się nieprawość, oziębnie miłość wielu” (Mt 24, 12). Przed końcem niemoralność i niewiara w świecie osiągną maksimum. Wielka masa ludzi ulegnie sile pokusy, dlatego ostrzega: „Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi, gdyż wielu, powiadam wam, będzie chciało wejść, a nie będą mogli.” (Łk 13, 23-24). Teraz nauczanie Jezusa i wezwanie do pokuty otworzyło drogę do królestwa Bożego, jednak droga prowadzi przez wąskie odrzwia i wejście trzeba okupić wielkim wysiłkiem. Można spóźnić się, zaprzepaścić czas pokuty. Tu na ziemi zło może pozostawać w ukryciu, lecz podczas sądu nad światem zostanie ono publicznie zdemaskowane. Ludzie żyją w zaślepieniu i lekkomyślności, oddani używaniu świata i jego sprawom, zamiast żyć dla Boga. Tak pozostanie aż do Dnia Sądu, który przyniesie karę Bożą. Dlatego jako uczniowie Chrystusa możemy w chwili próby powiedzieć za Piotrem w obliczu pytania Jezusa: czy i wy chcecie odejść? „Panie do kogóż pójdziemy, Ty masz słowa życia wiecznego. A myśmy poznali i uwierzyli, że Ty jesteś Świętym Bożym” (J 6, 60-69).

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2012-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

„Napełnił naczynie wodą i zaczął umywać uczniom nogi” (J 13, 5)

Niedziela warszawska 15/2004

[ TEMATY ]

Wielki Tydzień

pl.wikipedia.org

Mistrz Księgi Domowej, "Chrystus myjący nogi apostołom", 1475

Mistrz Księgi Domowej,

1. Wszelkie „umywanie”, „obmywanie się” lub kogoś albo czegoś kojarzy się ściśle z faktem istnienia jakiegoś brudu. Umywanie to akcja mająca na celu właśnie uwolnienie się od tego brudu. I jak o brudzie można mówić w znaczeniu dosłownym i przenośnym, taki też sens posiada czynność obmywania; jest to oczyszczanie się z fizycznego brudu albo akcja symboliczna powodująca uwolnienie się od moralnego zbrukania. To ten ostatni rodzaj obmycia ma na myśli Psalmista, kiedy woła: „Obmyj mnie całego z nieprawości moich i oczyść ze wszystkich moich grzechów …obmyj mnie a stanę się bielszy od śniegu” (Ps 51, 4-9). Wszelkie „bycie brudnym” sprowadza na nas złe, nieprzyjemne samopoczucie, uwolnienie się zaś od owego brudu przez obmycie przynosi wyraźną ulgę.
Biblia mówi wiele razy o obydwu rodzajach zarówno brudu jak i obmycia, czyli oczyszczenia. W rozważaniach niniejszych zajmiemy się obmyciami z brudu w znaczeniu moralnym.

CZYTAJ DALEJ

Gorzkie Żale to od ponad trzech wieków jedno z najpopularniejszych nabożeństw pasyjnych w Polsce

2024-03-28 20:27

[ TEMATY ]

Gorzkie żale

Grób Pański

Karol Porwich/Niedziela

Adoracja przy Ciemnicy czy Grobie Pańskim to ostatnie szanse na wyśpiewanie Gorzkich Żali. To polskie nabożeństwo powstałe w 1707 r. wciąż cieszy się dużą popularnością. Tekst i melodia Gorzkich Żali pomagają wiernym kontemplować mękę Jezusa i towarzyszyć Mu, jak Maryja.

Autorem tekstu i struktury Gorzkich Żali jest ks. Wawrzyniec Benik ze zgromadzenia księży misjonarzy świętego Wincentego à Paulo. Pierwszy raz to pasyjne nabożeństwo wyśpiewało Bractwo Świętego Rocha w 13 marca 1707 r. w warszawskim kościele Świętego Krzyża i w szybkim tempie zyskało popularność w Warszawie, a potem w całej Polsce.

CZYTAJ DALEJ

Całun Turyński – badania naukowe potwierdzają, że nie został wyprodukowany

2024-03-28 22:00

[ TEMATY ]

całun turyński

Adobe.Stock

Całun Turyński

Całun Turyński

W Turynie we Włoszech zachowało się prześcieradło, w które według tradycji owinięto ciało zmarłego Jezusa - Święty Całun. W ostatnich latach tkanina ta została poddana licznym, nowym badaniom naukowym. Rozmawialiśmy o tym z prof. Emanuelą Marinelli, autorką wielu książek na temat Całunu - niedawno we Włoszech ukazała się publikacja „Via Sindonis” (Wydawnictwo Ares), napisana wspólnie z teologiem ks. Domenico Repice.

- Czy może pani profesor wyjaśnić tytuł swojej nowej książki „Via Sindonis”?

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję