Reklama

„Naczynie wybrane”, czyli nawrócenie św. Pawła

Rozwścieczony motłoch jest zdecydowany zabić nawróconego sługę Bożego. W ostatniej chwili rzymscy żołnierze wyrywają go z rąk napastników i osadzają w areszcie. Zapoczątkowuje to całą serię wydarzeń, które rozgrywają się wokół niego przez okres jakichś pięciu lat. W rezultacie wielu wysokich rangą urzędników rzymskich ma okazję usłyszeć o Jezusie Chrystusie.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Celem wspomnianego ataku był apostoł Paweł, któremu około 34 r. n.e. Jezus wyjawił, że ma on, jako Paweł (Saul), zanieść Jego (Chrystusa) imię do królów i narodów świata (Dz 9,15). Do 56 r. jeszcze to nie nastąpiło. Sytuacja jednak gwałtownie się odmieniła pod koniec trzeciej podróży misjonarskiej nowo powołanego wówczas przez Jezusa, apostoła, jego cudowne nawrócenie i następujące po nim w najbliższych latach dokonanie przez niego niezwykłych czynów, Kościół św. liturgicznie wspomina 25 stycznia każdego roku.

Nieugięty apostoł

Paweł zmierza w stronę Jerozolimy. „Pod wpływem ducha” pewni uczniowie mówią mu, że w mieście tym czekają go zaciekłe prześladowania. Ale Paweł odważnie oświadcza: „Co robicie? Dlaczego płaczecie i rozdzieracie mi serce? Ja przecież gotów jestem nie tylko na więzienie, ale i na śmierć w Jerozolimie dla imienia Pana Jezusa” (Dz 21,4.13-14). Kiedy pojawia się w jerozolimskiej świątyni, Żydzi z Azji, którzy wiedzą o jego sukcesach w działalności ewangelizacyjnej na ich terenach, podburzają tłum, by go zabił. Na szczęście rzymscy żołnierze w porę przybywają mu na ratunek (Dz 21,27-32). Daje to Pawłowi dalszą sposobność oznajmiania prawdy o Chrystusie wrogo nastawionym słuchaczom oraz osobom wysoko postawionym w Palestynie.
Apostoł zostaje zabrany w bezpieczniejsze miejsce, na schody prowadzące do twierdzy Antonia. Stamtąd dobitnie przemawia do sfanatyzowanego tłumu (Dz 21,33 - 22,21). Ale gdy tylko wspomina o zleceniu mu przez Chrystusa głoszenia poganom Dobrej Nowiny, znowu wybucha wrzawa. Chcąc się dowiedzieć, dlaczego Żydzi oskarżają Pawła, dowódca wojskowy Lizjasz rozkazuje go wychłostać. Nie dochodzi jednak do tego, bo Paweł oświadcza, iż ma obywatelstwo rzymskie. Następnego dnia Lizjasz przyprowadza go przed najwyższy sąd żydowski - Sanhedryn (Dz 22,22-30).

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Nieustraszony ewangelizator

Po tym wystąpieniu Pawłowi nadarza się kolejna cudowna sposobność głoszenia Słowa Bożego rodakom. Nieustraszony ewangelizator oznajmia, iż wierzy w zmartwychwstanie (Dz 23,1-11). Fanatyczni Żydzi nadal zioną morderczą nienawiścią i Paweł musi zostać zabrany do żołnierskiego więzienia. Następnej nocy słyszy pokrzepiające słowa Pana: „Odwagi! - powiedział - trzeba bowiem, żebyś i w Rzymie świadczył o Mnie, tak jak dawałeś o Mnie świadectwo w Jerozolimie”.
Przeciw Pawłowi zawiązano spisek, ale bez powodzenia, gdyż w tajemnicy apostoł zostaje szybko przewieziony do Cezarei, będącej wówczas ośrodkiem administracji rzymskiej w Judei (Dz 23,12-24). W mieście tym znów otwiera się przed nim wyjątkowa możliwość głoszenia Ewangelii królom. Najpierw jednak wykazuje namiestnikowi Feliksowi, że oskarżenia Żydów są bezpodstawne. Później opowiada mu i jego żonie, Druzylli, o Jezusie, panowaniu nad sobą, prawości oraz o nadchodzącym Sądzie Ostatecznym. Ale namiestnik przetrzymuje Pawła ciągle w więzieniu przez dwa lata, licząc na łapówkę, której zresztą nigdy nie dostaje (por. Dz 23,33 - 34,27).

W obronie wiary

Kiedy namiestnikiem Judei zostaje Festus, Żydzi ponawiają wysiłki, by doprowadzić do skazania i uśmiercenia Pawła. Apostoł znów jest przesłuchiwany w Cezarei. Aby zapobiec przeniesieniu rozprawy do Jerozolimy, Paweł oświadcza: „Nie wykroczyłem w niczym ani przeciwko Prawu żydowskiemu, ani przeciwko świątyni, ani przeciwko Cezarowi (...) Odwołuję się do Cezara!”. Wtedy Festus porozumiał się z radą i odpowiedział: „Odwołałeś się do Cezara - do Cezara się udasz” (Dz 25,1-12). Kiedy jakiś czas później przedstawia swą sprawę Herodowi Agrypie II, król ten mówi: „Niewiele brakuje, a przekonałbyś mnie i zrobił ze mnie chrześcijanina”. A na to Paweł odpowiada: „Daliby Bóg, aby prędzej lub później nie tylko ty, ale też wszyscy, którzy mnie dzisiaj słuchają stali się takimi, jakim ja jestem, z wyjątkiem tych więzów” (Dz 26,28,29). Z punktu widzenia Pawła zasadniczą rzeczą w tym procesie nie było bronienie samego siebie, a głoszenie Ewangelii władzom zarówno żydowskim, jak i pogańskim, bo w gruncie rzeczy przed sądem stoi zawsze sama Ewangelia.
Około 58 r. Paweł zostaje odesłany do Rzymu. Przebywając tam jako więzień, przez dwa kolejne lata apostoł przemyślnie wykorzystuje różne sposoby, by głosić o Chrystusie. Paweł stanął wtedy najprawdopodobniej przed cesarzem Neronem, został uniewinniony i po uwolnieniu wznowił od razu ze zdwojoną energią działalność misjonarską. Nie ma żadnych wzmianek, by którykolwiek inny apostoł miał podobną możliwość dotarcia z Dobrą Nowiną do tak wysoko postawionych osobistości ówczesnego świata.
Jak z tego widać, Paweł stosował się do ważnej zasady, na którą do dziś powołują się w ślad za nim chrześcijanie przed sądem: „Trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi” (Dz 5,29). Cóż za wspaniały przykład dla nas, współczesnych ludzi! Chociaż wielokrotnie próbowano go powstrzymać, to apostoł ten wiernie stosował się do nakazu dawania prawdziwego świadectwa. Dzięki całkowitemu posłuszeństwu wobec Boga Paweł spełnił nałożone przez Chrystusa na niego zadanie jako „naczynie wybrane” i zaniósł imię Jezusa, do narodów, do królów oraz ludzi całego świata.

2012-12-31 00:00

Ocena: +1 -1

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Na fundamencie Świętych Apostołów

Niedziela częstochowska 26/2012

[ TEMATY ]

św. Paweł

św. Piotr

Arkadiusz Bednarczuk

W uroczystość świętych Apostołów Piotra i Pawła myśli nasze biegną do Rzymu, do bazylik św. Piotra i św. Pawła za Murami i zamyślamy się nad życiem tych dwu Apostołów, którzy stanowią fundament Kościoła Chrystusowego. Po śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa Piotr wyrusza z Palestyny w świat, by jako Jego świadek głosić orędzie zbawienia i szerzyć wiarę chrześcijańską. Podobnie czyni św. Paweł, który w inny sposób doznał objawienia Chrystusowego, a także pozostali Apostołowie. Jednakże ci dwaj - św. Piotr i św. Paweł - wyróżniają się wśród tego grona mocą i żarliwością głoszonej nauki i swoją gorliwością - aż do oddania za Jezusa życia w Rzymie. Dlatego mówimy, że Kościół jest przypieczętowany krwią Apostołów, naznaczony wielkim świadectwem Piotra i Pawła, widomym znakiem obecności Chrystusa na ziemi i głosi radosną dla każdego nowinę o możliwości zbawienia.
Z tą wiadomością idzie Kościół przez wieki poprzez świat, tę wiadomość objawia także współczesnemu człowiekowi. I z jaką spotyka się reakcją? Otóż ta wiadomość spotyka się często z brakiem zainteresowania swoim życiem wiernych, z niechęcią lub nawet z nienawiścią. Burzą się przeciw niej narody i środowiska, a także pojedynczy ludzie, którzy często wymyślają najróżniejsze sposoby, jak zniszczyć Kościół. I doznaje on uszczerbku, a przecież głosi miłość, dobroć i nadzieję. Tak jakby ustawiły się bataliony szatańskie, chcące udaremnić działanie Boga w świecie. Wprzęgnięta została dziś do tego szczególnie niebezpieczna machina, jaką są media, rządzące się przedziwnymi prawami i zatrudniające ludzi o wątpliwym morale. W ich rękach Kościół staje się często przysłowiowym „chłopcem do bicia”, każdy pretekst jest dobry, żeby weń uderzyć, żeby zadać cios. Nie szczędzi się nawet i biskupów, nie mówiąc o duchowieństwie czy katolikach świeckich. I ma się wrażenie, że ta nienawiść do Kościoła jest jakby sterowana, że jest przez kogoś zamierzona. Popatrzmy tylko, co dzieje się w Internecie i jakie to ma przełożenie na dzisiejsze opinie ludzkie.
Co zatem ma uczynić polski katolik, który kocha Kościół, żyje w nim i korzysta z sakramentów świętych? Przede wszystkim powinien się modlić! Za Kościół - pasterzy, duchowieństwo, wiernych świeckich, ale także za siebie i swoich najbliższych o porządek moralny, który zawsze może być zagrożony. Wszyscy bowiem jesteśmy grzesznikami i wszyscy musimy nad sobą pracować. Trzeba nam także z miłością patrzeć na Kościół. Musimy mieć świadomość, że nie ma złych intencji w Kościele, bo nauka Chrystusowa to realizowanie miłości. I musimy się nie lękać. Tak bardzo apelował o to Jan Paweł II! Bo czegóż może się bać człowiek, jeśli Bóg przy nim stoi?...
W Chrystusowym Kościele musimy też wiedzieć, że nasza droga może być ciernista, jak ciernista była droga Chrystusa. Ale trzeba mieć silną wiarę, bo Chrystus nie opuści swojego Kościoła. Powiedział przecież: „Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata” (Mt 28, 20). Ufni w te słowa, trwajmy jako wierni Jego wyznawcy, którzy umiłowali swój Kościół, oparty na fundamencie Apostołów św. Piotra i św. Pawła.

CZYTAJ DALEJ

Dlaczego trzeba spowiadać się przed kapłanem?

2024-03-27 08:03

[ TEMATY ]

spowiedź

Magdalena Pijewska

Skąd wzięła się spowiedź w Kościele? Dlaczego trzeba spowiadać się przed kapłanem? Na czym polega dobrze przeżyta spowiedź? Na te i inne pytania odpowiada nowa książka „Dar przebaczenia. O spowiedzi dla wątpiących” wydana nakładem Wydawnictwa Serafin.

„Dar przebaczenia. O spowiedzi dla wątpiących” to książka wielu autorów. Bogata jest w teksty doświadczonych duchownych: ks. Przemysława Artemiuka, ks. Mariusza Rosika, o. Kazimierza Fryzła CSSR, br. Adama Gęstwy OFMCap, br. Błażeja Strzechmińskiego OFMCap, br. Luisa Dri OFMCap. Nie zabrakło także spojrzenia osoby świeckiej - swoim doświadczeniem podzieliła się publicystka Magdalena Urbańska. Poniżej przedstawiamy fragment książki:

CZYTAJ DALEJ

Wielki Czwartek [Wideo]

2024-03-28 17:07

Materiał prasowy

Rozpoczynamy Triduum Paschalne. Do wspólnego przeżywania tego czasu zapraszają Krzysztof Garczarek i Krzysztof Bagiński, czyli Organiści po godzinach. Gościnnie wspomaga ich ks. Mariusz Szypa - dyrektor Wydziału Katechetycznego Archidiecezji Wrocławskiej, a także Ceremoniarz Archikatedralny. W pierwszym odcinku specjalnym - poświęconym Wielkiemu Czwartkowi oraz jego wieczornej liturgii.

Zapraszamy do oglądania i posłuchania podcastu pod linkiem poniżej, oczywiście pod patronatem medialnym Niedzieli Wrocławskiej.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję