Decyzja Ojca Świętego Benedykta o mianowaniu mnie Arcybiskupem Metropolitą Lubelskim stanowi dla mnie, to zrozumiałe, wielkie wyzwanie. Wyzwanie wielkie i trudne. Wyzwanie, które można podjąć tylko wtedy, jeżeli jest się wewnętrznie przekonanym, że gdy Pan Bóg stawia przed nami trudne zadanie, równocześnie daje nam siłę, abyśmy to zadanie mogli zrealizować.
Chrystus mówił kiedyś do św. Pawła Apostoła, a dzisiaj powtarza to często wielu z nas: Wystarczy ci mojej łaski. Moc bowiem w słabości się doskonali.
Podejmę posługę duszpasterską w Lublinie w miesiącu październiku. Jest to miesiąc papieski. Miesiąc, w którym wspominamy wybór Jana Pawła sprzed trzydziestu trzech lat, kiedy obchodzimy Dzień Papieski, kiedy po raz pierwszy będziemy obchodzić wspomnienie liturgiczne nowego błogosławionego. Będziemy wspominać słowa, które powiedział wtedy, na początku swojego pontyfikatu: Nie lękajcie się! Otwórzcie Chrystusowi wszystkie drzwi i wszystkie granice. Przede wszystkim trzeba to tak rozumieć - granice naszych serc, drzwi naszych serc. Czasem zamknięte.
Decyzja Ojca Świętego oznacza dla mnie także zakończenie mej pracy na stanowisku Sekretarza Generalnego Konferencji Episkopatu Polski. Na Zebraniu Plenarnym w Przemyślu Księża Biskupi wybiorą za trzy tygodnie mojego następcę. Już dzisiaj chciałbym bardzo serdecznie podziękować Księżom Biskupom za to, że powierzyli mi takie fascynujące stanowisko i za braterską współpracę w trosce o Kościół w Polsce. Są tu zgromadzeni pracownicy Sekretariatu, panie, panowie, siostry zakonne, księża. Chciałbym wszystkim bardzo serdecznie podziękować za kompetentną i gorliwą pracę, za tworzenie wspaniałej rodzinnej wspólnoty w tym domu.
Moje myśli biegną teraz w kierunku Archidiecezji Lubelskiej. Serdecznie pozdrawiam Kościół, który jest w Lublinie, i w bogatej chrześcijańską tradycją archidiecezji. Pozdrawiam dzieci i młodzież, rodziny, osoby samotne i cierpiące. Pozdrawiam siostry i braci życia konsekrowanego. Pozdrawiam kapłanów i biskupów, moich najbliższych współpracowników. Serdeczne pozdrowienie kieruję w kierunku licznych w Lublinie uczelni, zwłaszcza Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Młodzieży, która w tych dniach rozpoczyna nowy rok studiów.
Ojciec Święty Jan Paweł II skierował do nas takie wezwanie na początku nowego tysiąclecia, by czynić Kościół domem i szkołą komunii. Te słowa stały się inspiracją dla Programu Duszpasterskiego Kościoła w Polsce w ostatnich latach i te słowa chciałbym uczynić też moim własnym programem i programem dla Kościoła, któremu mam służyć. Mianowicie czynić Archidiecezję Lubelską domem i szkołą komunii. Komunii, to znaczy takiej jedności i wspólnoty, która bazuje na miłości; która jest wspólnotą serc otwartych na Boga i otwartych na człowieka.
A więc możemy podsumować: Nie lękajcie się! Te słowa Jana Pawła II stały się inspiracją do piosenki, pieśni śpiewanej często przez ludzi młodych: Nie lękajcie się! Bóg jest miłością! To słowa Benedykta. Nie lękajcie się! Trwajcie mocni w wierze. Nie lękajcie się! Bo - jak powiedział Ojciec Święty Benedykt XVI niedawno temu w Niemczech - Gdzie jest Bóg, tam jest przyszłość!

wypowiedź bp. Stanisława Budzika z 26 września 2011 r.

cytat za www.episkopat.pl