Reklama

Zamojskie Dni Papieskie

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Niemal pięć dni mieszkańcy diecezji zamojsko-lubaczowskiej świętowali 12. rocznicę pielgrzymki Ojca Świętego Jana Pawła II do Zamościa. A wszystko zaczęło się 11 czerwca br., w Wigilię Zesłania Ducha Świętego, od nocnego czuwania w katedrze zamojskiej. Umiłowany Syn Maryi, Oblubienicy Ducha Świętego, jakim był Papież Polak, po raz kolejny, ustami kapłanów i wiernych świeckich, zrzeszonych w Ruchu Domowego Kościoła „Światło-Życie” wzywał nas do przesycenia Duchem Bożym oblicza ziemi, tej ziemi, na której żyjemy i tej, którą są niejako nasze serca - błogosławiony grunt, na który padają ziarna Ewangelii. W dniu Pięćdziesiątnicy wierni Kościoła lokalnego gromadzili się pod przewodnictwem swoich biskupów: bp. Jana Śrutwy, pierwszego pasterza diecezji zamojsko-lubaczowskiej, bp. Wacława Depo, obecnego jej pasterza i bp. pomocniczego Mariusza Leszczyńskiego. Na wieczorną Eucharystię do katedry zamojskiej dotarł bp Stanisław Budzik, sekretarz generalny Episkopatu Polski. Z radością i wdzięcznością powitał go bp Depo i poprosił o przewodniczenie modlitwie dziękczynnej za dar osoby bł. Jana Pawła II i jego beatyfikację oraz o wygłoszenie homilii. A homilia ta była pełna Ducha i odniesień do wydarzenia, jakim było Jego zesłanie, a także do obecności Papieża Polaka w Zamościu. - 12 lat temu wasze miasto i wasza młoda diecezja przeżywały niezapomniany powiew Bożego Ducha - mówił bp Stanisław - Na waszej zamojskiej ziemi stanęła stopa niezwykłego Pielgrzyma. Był nim Jan Paweł II, witany tutaj jako następca Rybaka, uczeń krzyża, ten, który 20 lat wcześniej tak skutecznie wołał do Ducha Świętego, aby zstąpił i odnowił oblicze polskiej ziemi.
Przypomniał zachwyt Jana Pawła II nad pięknem naszych stron i słowa wypowiedziane wówczas do nas, będące wezwaniem do troski o powierzone nam dzieło stworzenia i zachowanie go dla przyszłych pokoleń, do stanięcia na straży życia „serca stworzenia”, którym jest człowiek. Mówiąc o Papieżu Polaku, jego roli w dziejach świata, naszego narodu i każdego z nas, powiedział: - Jan Paweł II był dla nas niczym Abraham - Ojcem naszej wiary. Szedł z nami jak Mojżesz. Wyprowadził nas z domu niewoli. Przeprowadził przez „morze czerwone”. I ukazał nam na nowo blask Bożych przykazań. Stanął w szeregu wielkich proroków, mężnych w słowie i czynie, wskazywał drogę; chronił przed niebezpieczeństwem; przestrzegał przed uwikłaniem się w ciernie zła i grzechu. Jak dobry pasterz, brał nas na swoje ojcowskie ramiona i odnosił do Chrystusowej owczarni.
Na koniec tej homilii ks. Biskup zachęcił nas do otwarcia się na działanie Ducha Bożego i posłuszeństwa Jego natchnieniom, byśmy zdążali do świętości drogą, którą Bóg nam ukazał w bł. Janie Pawle II.
13 czerwca uroczystości z Zamościa przeniosły się do Komarowa, gdzie przedstawiciele Rady Ruchów i Stowarzyszeń Katolickich naszej diecezji, dziękowali Bogu za dar Ojca Świętego przez ręce Fatimskiej Pani, Matki Kościoła. We wtorek 14. czerwca, w dziękczynienie włączyli się lekarze, personel medyczny i pacjenci szpitala „papieskiego” - żywego pomnika wzniesionego Janowi Pawłowi II, który został przezeń poświęcony podczas pobytu w Zamościu. Ostatnim dniem świętowania była środa. Tego dnia dziękczynnej Eucharystii w katedrze zamojskiej przewodniczył bp Jan Śrutwa, powitany przez proboszcza parafii katedralnej i kanclerza Kurii Zamojskiej ks. prał. Adama Firosza, jako wyjątkowy świadek obecności Papieża Polaka w Zamościu. Bp Jan podczas homilii często powracał do tej niezapomnianej soboty sprzed 12 lat, kiedy stopy Ojca Świętego dotknęły ziemi zamojskiej. Po Mszy św. na Rynku Wielkim wystąpił zamojski zespół „ONI”, który - choć istnieje od niedawna - już dał się poznać melomanom w całej Polsce od najlepszej strony. „ONI” zaostrzyli apetyt zamojskiej widowni na gwiazdę wieczoru, którą był zespół „Golec uOrkiestra”. Wśród największych i najbardziej znanych przebojów sympatycznych górali z Milówki nie zabrakło także tych, poświęconych Janowi Pawłowi II oraz wspomnień muzyków ze spotkań z Papieżem. Bisowali „Golce”, bisowała i widownia, wspólnie śpiewając „Barkę”. Na zakończnie bp Wacław Depo podarował wszystkim pasterskie błogosławieństwo, Paweł i Łukasz Golcowie - autografy.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2011-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Kościół czci patronkę Europy - św. Katarzynę ze Sieny

[ TEMATY ]

św. Katarzyna

pl.wikipedia.org

Kościół katolicki wspomina dziś św. Katarzynę ze Sieny (1347-80), mistyczkę i stygmatyczkę, doktora Kościoła i patronkę Europy. Choć była niepiśmienna, utrzymywała kontakty z najwybitniejszymi ludźmi swojej epoki. Przyczyniła się znacząco do odnowy moralnej XIV-wiecznej Europy i odbudowania autorytetu Kościoła.

Katarzyna Benincasa urodziła się w 1347 r. w Sienie jako najmłodsze, 24. dziecko w pobożnej, średnio zamożnej rodzinie farbiarza. Była ulubienicą rodziny, a równocześnie od najmłodszych lat prowadziła bardzo świątobliwe życie, pełne umartwień i wyrzeczeń. Gdy miała 12 lat doszło do ostrego konfliktu między Katarzyną a jej matką. Matka chciała ją dobrze wydać za mąż, podczas gdy Katarzyna marzyła o życiu zakonnym. Obcięła nawet włosy i próbowała założyć pustelnię we własnym domu. W efekcie popadła w niełaskę rodziny i odtąd była traktowana jak służąca. Do zakonu nie udało jej się wstąpić, ale mając 16 lat została tercjarką dominikańską przyjmując regułę tzw. Zakonu Pokutniczego. Wkrótce zasłynęła tam ze szczególnych umartwień, a zarazem radosnego usługiwania najuboższym i chorym. Wcześnie też zaczęła doznawać objawień i ekstaz, co zresztą, co zresztą sprawiło, że otoczenie patrzyło na nią podejrzliwie.
W 1367 r. w czasie nocnej modlitwy doznała mistycznych zaślubin z Chrystusem, a na jej palcu w niewyjaśniony sposób pojawiła się obrączka. Od tego czasu święta stała się wysłanniczką Chrystusa, w którego imieniu przemawiała i korespondowała z najwybitniejszymi osobistościami ówczesnej Europy, łącznie z najwyższymi przedstawicielami Kościoła - papieżami i biskupami.
W samej Sienie skupiła wokół siebie elitę miasta, dla wielu osób stała się mistrzynią życia duchowego. Spowodowało to jednak szereg podejrzeń i oskarżeń, oskarżono ją nawet o czary i konszachty z diabłem. Na podstawie tych oskarżeń w 1374 r. wytoczono jej proces. Po starannym zbadaniu sprawy sąd inkwizycyjny uwolnił Katarzynę od wszelkich podejrzeń.
Św. Katarzyna odznaczała się szczególnym nabożeństwem do Bożej Opatrzności i do Męki Chrystusa. 1 kwietnia 1375 r. otrzymała stygmaty - na jej ciele pojawiły się rany w tych miejscach, gdzie miał je ukrzyżowany Jezus.
Jednym z najboleśniejszych doświadczeń dla Katarzyny była awiniońska niewola papieży, dlatego też usilnie zabiegała o ich ostateczny powrót do Rzymu. W tej sprawie osobiście udała się do Awinionu. W znacznym stopniu to właśnie dzięki jej staraniom Następca św. Piotra powrócił do Stolicy Apostolskiej.
Kanonizacji wielkiej mistyczki dokonał w 1461 r. Pius II. Od 1866 r. jest drugą, obok św. Franciszka z Asyżu, patronką Włoch, a 4 października 1970 r. Paweł VI ogłosił ją, jako drugą kobietę (po św. Teresie z Avili) doktorem Kościoła. W dniu rozpoczęcia Synodu Biskupów Europy 1 października 1999 r. Jan Paweł II ogłosił ją wraz ze św. Brygidą Szwedzką i św. Edytą Stein współpatronkami Europy. Do tego czasu patronami byli tylko święci mężczyźni: św. Benedykt oraz święci Cyryl i Metody.
Papież Benedykt XVI 24 listopada 2010 r. poświęcił jej specjalną katechezę w ramach cyklu o wielkich kobietach w Kościele średniowiecznym. Podkreślił w niej m.in. iż św. Katarzyna ze Sieny, „w miarę jak rozpowszechniała się sława jej świętości, stała się główną postacią intensywnej działalności poradnictwa duchowego w odniesieniu do każdej kategorii osób: arystokracji i polityków, artystów i prostych ludzi, osób konsekrowanych, duchownych, łącznie z papieżem Grzegorzem IX, który w owym czasie rezydował w Awinionie i którego Katarzyna namawiała energicznie i skutecznie by powrócił do Rzymu”. „Dużo podróżowała – mówił papież - aby zachęcać do wewnętrznej reformy Kościoła i by krzewić pokój między państwami”, dlatego Jan Paweł II ogłosił ją współpatronką Europy.

CZYTAJ DALEJ

Miłość za miłość. Lublin w 10 rocznicę kanonizacji Jana Pawła II

2024-04-29 03:44

Tomasz Urawski

Lublin miał szczególny powód do świętowania kanonizacji św. Jana Pawła II. Przez 24 lata był on naszym profesorem i wiele razy podkreślał związki z Lublinem – mówi kapucyn o. Andrzej Derdziuk, profesor teologii moralnej KUL, kierownik Katedry Bioetyki Teologicznej KUL. 27 kwietnia 2014 r., na uroczystość kanonizacji Jana Pawła II z Lublina do Rzymu udała się specjalna pielgrzymka z władzami KUL. - Na frontonie naszego uniwersytetu zawisł olbrzymi baner z wyrażeniem radości, że nasz profesor jest świętym. Były także nabożeństwa w lubelskich kościołach, sympozja i zbieranie publikacji na temat Jana Pawła II – wspomina.

CZYTAJ DALEJ

Nieprzechodni puchar

2024-04-29 23:36

Kacper Jeż/ LSO DT

    W Brzesku odbyły się XVII Mistrzostwa Liturgicznej Służby Ołtarza Diecezji Tarnowskiej w Piłce Nożnej Halowej.

    W rozgrywkach wzięło udział 46 drużyn z całej diecezji. Łącznie na trzech brzeskich halach zagrało ponad 300 ministrantów i lektorów.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję