11 listopada to dzień, w którym obchodzimy narodowe Święto Niepodległości. Wspominamy historię i myślimy o przyszłości.

Walka o Polskę wciąż trwa

11 listopada 1918 r. to dzień i symbol odrodzenia się państwa polskiego po 123 latach niewoli. Józef Piłsudski, Roman Dmowski, Ignacy Paderewski, gen. Haller, Korfanty, Wincenty Witos wykorzystali sprzyjający moment historii i zwieńczyli dzieło tych, którzy na sztandarach mieli wypisane słowa: Bóg-Honor-Ojczyzna. (…) Ich historia wypisana jest w kryptach, na grobach, pomnikach, w więziennych celach, w barakach obozowych i na syberyjskim śniegu. Dzisiaj gromadzimy się w świątyniach na modlitwie wdzięczności i prośby. (…) Pytamy, jak postępować, aby Polska nie zginęła, bo walka wciąż trwa. (…) W naszej Ojczyźnie ta walka dzisiaj nie toczy się na polach bitew, ale w parlamencie, najważniejszych urzędach państwowych, studiach telewizyjnych, na łamach gazet, w szkołach, uniwersytetach, sądach. Potrzebny jest Chrystus i Kościół. Miłość do Ojczyzny nakazuje nam troskę o nią. W czym wyraża się współczesny patriotyzm?

Potrzebna jest jedność narodu

W szacunku dla narodowej historii, tradycji, języka, wiary, kultury. Kto kocha Polskę, nie może się godzić na to, aby była byle jaka, wyzuta z wartości takich jak miłość i sprawiedliwość, solidarność i prawda. Dlatego potrzebna jest modlitwa o mądrość i jedność naszego narodu. Bł. ks. Jerzy Popiełuszko w modlitwie za ojczyznę widział obowiązek patriotyczny i skuteczny sposób przeciwstawienia się złu, które niszczy Polskę. (…)
Aktualne są słowa poety K. Brodzińskiego skierowane do rodaków: „naszym powołaniem jest nie tylko żyć szlachetnością, ale szlachetność w uśpionych budzić”, i słowa Adama Mickiewicza, że każdy z nas w swej duszy ma ziarno przyszłych praw i że o tyle polepszymy nasze prawa, o ile polepszymy nasze dusze.
Musimy zapytać siebie, co znaczy dzisiaj - żyć szlachetnością i jak polepszyć duszę? (…) Dusze wielu ludzi zostały zatrute przez propagandę zła i umiejętnie sączony fałsz. Ośmieszono wiele wartości narodowych, a przeciwko Kościołowi, który przez wieki uczył, by Ojczyznę kochać jak Matkę, prowadzona jest medialna nagonka mająca na celu zagłuszenie jego głosu. (…)
Św. Urszula Ledóchowska pisała, że aby ocalić Ojczyznę, trzeba kochać Boga, Kościół i rodzinny polski próg. To jest fundament. Taka jest nauka historii. Polska potrzebuje wiary. Wiara zaś to uznanie za prawdę tego, co Bóg objawił, ale także zachowywanie przykazań. Przestrzegał nas Sługa Boży JP II przed zjawiskiem stopniowego „zeświecczenia zbawienia”, które polega na tym, że troskę o człowieka sprowadza się do wymiaru ziemskiego i kojarzy się z pomocą charytatywną. Dlatego Benedykt XVI powołał Kongregację ds. Nowej Ewangelizacji, bo Kościół ma obowiązek głosić Ewangelię Chrystusa „wszędzie i zawsze”, a nie „gdzieniegdzie i czasem”, może nawet „nigdzie i nigdy”. (…)

Katolik powinien bronić życia

„Jestem katolikiem, dlatego jestem za in vitro”, kiedy słyszymy taką deklarację, to musimy przypomnieć, że nie wystarczy nazywać się katolikiem, ale trzeba pełnić wolę Boga, bo Chrystus powiedział, że Jego uczniem jest „nie ten, który mówi Panie, Panie, lecz ten, który zachowuje przykazania Ojca Mego”.
W świecie, w którym żyjemy, znosi się karę śmierci i nawet zbrodniarzy na nią się nie skazuje, a można zabijać bez żadnego powodu niewinne dzieci i nazywać to mianem postępu. Gdy słyszymy, że ekskomunika to jest coś przestarzałego, pytamy, czy również dzieciobójstwo jest czymś przestarzałym, czy człowiek może być sędzią prawa naturalnego i Prawa Bożego? Kto nie wierzy w to, co głosi” Kościół, sam się z niego wyłącza jak student, który nie zdaje egzaminów, sam się releguje z uczelni. Na tym polega ekskomunika ipso facto albo de iure i każdy katolik powinien o tym wiedzieć.
Autorka jednego z projektów ustawy o in vitro pytana o człowieczeństwo zarodków odpowiedziała: „ja nie wiem, czy to jest życie”. To trzeba się najpierw dowiedzieć, a potem brać się za stanowienie prawa. Jak dotąd nie było takiego ludzkiego zarodka, z którego wyrosłoby zwierzę. W dorosłym człowieku nie ma niczego, czego w zalążku nie miałby już zarodek. Prawa do życia się nie przyznaje, ale się je uznaje i to niezależnie od światopoglądu. Kiedy rodzice oczekują narodzin, lekarz wykonujący USG mówi o dziecku. Kiedy zaś ciąża jest niechciana, wówczas zmienia się język i mówi się o płodzie. Tymczasem to nie nasza opinia określa status człowieka, ale biologia i metafizyka. Ciało i duszę.

Kościół głosi naukę Chrystusa

Kiedy słuchamy wypowiedzi, że politycy, którzy są wybierani przez ludzi, przed ludźmi odpowiadają, nie przed hierarchią kościelną, to zapytać trzeba, czy biskupi i wierni, których oni reprezentują, to nie są wyborcy? Trzeba dużej arogancji, aby tak powiedzieć, bo przecież głos Kościoła to nie jest inwencja prywatnych teologów, ale przypomnienie prawa natury, Prawa Bożego i nauki Chrystusa. Kto to lekceważy, objawia tylko skalę zaślepienia. Kiedy Apostołom zabroniono głosić Ewangelię Jezusa Chrystusa, Piotr odpowiedział, że „trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi”. Gdy Piłat broniąc Jezusa zapytał Żydów, czy ma ich Króla ukrzyżować, usłyszał odpowiedź: „nie mamy króla tylko cezara”. Odrzucenie Zbawiciela miało poważne konsekwencje dla całego narodu. Tak jest zawsze i warto o tym pamiętać!
Listy wysłane przez księży biskupów do najważniejszych osób w państwie w sprawie in vitro przypominają list biskupów polskich do niemieckich o przebaczeniu, który wywołał lawinę agresji i ataków na Kościół, a któremu historia dosyć szybko przyznała rację nie ze względów religijnych, ale politycznych. Mądry bp Tokarczuk nie pozwolił zamalować na domu biskupim w Przemyślu napisu „Zdrajcy”, mówiąc „… że wstydzić się go będą ci, co go napisali”. Trzeba dziękować księżom biskupom za ten list w obronie godności człowieka. Mądry i potrzebny. Czynimy to wobec obecnego Biskupa Ordynariusza, który jest jednym z sygnatariuszy listu.
Martwią się niektórzy, że wielu ludzi odejdzie od Kościoła, gdy on będzie wymagający. Tymczasem gdy Pan Jezus zapowiedział, że zostawi Ciało swoje na pokarm, wielu Go opuściło. Nie zatrzymywał ich, a apostołów zapytał: „czy i wy chcecie odejść?”. Bardzo pouczająca jest odpowiedź Piotra: „Panie, do kogo pójdziemy. Ty masz Słowa Życia wiecznego”. Taki jest wybór - albo iluzja albo słowa życia wiecznego. (…)

Prześladowania Kościoła w okresie PRL

Jeśli Kościół przestałby głosić Ewangelię, przestałby być Kościołem Jezusa Chrystusa i byłby niepotrzebny jak niepotrzebna jest zwietrzała sól.
W ramach propagandy antykościelnej obok spraw moralnych powtarza się do znudzenia o przekrętach z majątkiem Kościoła, aż się ludziom wyda, że to nie Kościołowi zabrano majątek, lecz że to on go ukradł. Państwo Polskie nigdy nie zdoła zadośćuczynić Kościołowi za prześladowania w okresie PRL, nigdy nie zwróci wszystkich zrabowanych dóbr, nie mówiąc o odszkodowaniach za uniemożliwienie działalności wielu zakonów i instytucji kościelnych, choćby Caritas. To co zwrócono Kościołowi w ramach Komisji majątkowej, to najwyżej od 20-30 % tego co zrabowano, a do tego należy dodać brutalny sposób wywłaszczenia i represje w rodzaju inwigilacji, prowokacji, oplecenia Kościoła siecią donosicieli po zabójstwa kapłanów. Przedstawiciele SLD są ostatnimi, którzy w tej sprawie powinni oskarżać, gdyż spis zwróconego majątku pokazuje rozmiar rabunku, jakiego dopuścili się ich polityczni poprzednicy.

Feministki zamiast pomagać wyśmiewają

Feministki walczą o godność kobiety, pytamy więc, dlaczego nie chcą pomagać matkom wielodzietnych rodzin, ale wyśmiewają je, dlaczego nie zabiegają o korzystne ustawy prorodzinne, dlaczego nie starają się o ułatwienie otrzymania mieszkania przez młode małżeństwa, dlaczego nie bronią dziewcząt stojących przy drogach wylotowych miast, które na pewno poniewierają swą godność? To są wielkie tereny pracy dla Ojczyzny.(…)

Relacje międzyludzkie nie naprawią się same

Są historycy, którzy mówią, że 11 listopada 2010 r. jest najsmutniejszym świętem od czasu odzyskania przez Polskę wolności. Podstawowy powód jest oczywisty. Ponieśliśmy ogromną stratę - zginął Prezydent Rzeczypospolitej Lech Kaczyński, który z wielką pasją reprezentował ideę niepodległości i liczna elita polityczna państwa. Ojczyzna została osierocona. Smutne jest tempo, sposób dochodzenia przyczyn dramatu i upamiętnienia tragedii. Arogancja i nienawiść sięgająca za grób jak śmiertelna choroba. Niespotykana i niezrozumiała prowadząca do mordów politycznych. Przypomnieć trzeba słowa Miłosza: „Nie bądź bezpieczny, poeta pamięta. Możesz go zabić, narodzi się nowy. Spisane będą czyny i rozmowy”.
Ten rok, który obfituje w różne kataklizmy, niespotykane powodzie, usuwanie się ziemi niszczące domy i drogi, wypadki drogowe z licznymi ofiarami każe się zapytać, czy to wszystko to tylko anomalie przyrody i zbiegi okoliczności? A może to są znaki Boga, aby Polacy się opamiętali, aby Polska była Polską. Ojczyzna, a w niej instytucje i prawa, relacje międzyludzkie nie naprawią się same, nie staną się lepsze bez naszego udziału. (…) Trzeba demaskować kłamstwo. Z brzydotą zła walczyć pięknem dobra. Zafałszowaną miłość oczyścić przez wierność i trwałość małżeństwa, aby twarzą Kościoła był Chrystus rozpoznawany w twarzy każdego z nas. Kiedy wyznajemy wiarę, bronimy życia, powstajemy z upadków, przebaczamy tym, którzy nas skrzywdzili, jesteśmy wierni do końca, modlimy się za Ojczyznę, wtedy ona jest bogata naszą uczciwością, silna naszą miłością i jednością, jest Królestwem Boga i domem człowieka, jest niepodległa.

(fragmenty kazania wygłoszonego w kościele farnym w Rzeszowie 11. 11. 2010 r., śródtytuły pochodzą od redakcji)