Reklama

Nie żyje przeszłością

Niedziela małopolska 11/2010

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Żeby dotrzeć do kościoła pw. św. Marcina w Biskupicach, trzeba pokonać stromą, ale dobrze utrzymaną drogę wiodącą prosto do bram zabytkowej, pochodzącej z XIII w. świątyni. Odległość warto pokonać z wielu powodów. Parafianie czynią to przede wszystkim, aby uczestniczyć w Mszach św., nabożeństwach. Nie bez znaczenia jest możliwość podziwiania pięknego kościoła i niezwykłej panoramy, która się stąd roztacza. Ja przybyłam, aby spotkać się z tutejszym proboszczem, ks. prałatem Tadeuszem Dąbrowskim.

Był blisko kościoła

Ks. Tadeusz urodził się w Nowym Targu. Jak opowiada, od najmłodszych lat był blisko kościoła. Po maturze został skierowany na studia do Krakowa. - Moje świadectwo odesłano na AE, gdzie miałem studiować - wspomina. - Tam przyznano mi miejsce w akademiku, w którym nigdy nie zamieszkałem. W tym czasie byłem już w seminarium. Dopiero w czerwcu następnego roku zwrócono mi świadectwo dojrzałości, ale nawet wtedy próbowano mnie przekonać, abym wrócił na uczelnię.
Jako młody kapłan został skierowany na parafię w Sieprawiu, gdzie rozpoczęto budowę kościoła. Wtedy ks. Tadeusz odkrył w sobie naturalne zdolności związane z budownictwem. - Mój dziadek był od zawsze budowlańcem. Można powiedzieć, że przemienił drewniany Nowy Targ w murowany - mówi ks. prałat. - Większość mężczyzn z rodziny zajmowała się budownictwem. I chociaż wcześniej o tym nie myślałem, to będąc na parafii w Sieprawiu, zdobyłem uprawnienia do prowadzenia budowy kościoła.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Nie chciał do Biskupic

Zapewne te doświadczenia miał również na uwadze ówczesny biskup Karol Wojtyła, gdy poprosił przebywającego wówczas na parafii w Wadowicach ks. Tadeusza, swojego wychowanka z krakowskiego seminarium, aby się zgodził na przeniesienie do parafii w Biskupicach. - Podczas rozmowy w krakowskiej kurii biskup Karol Wojtyła powiedział, że trzeba, abym się znalazł w Biskupicach, bo tam kościół zamknięto. W czasie nabożeństwa załamał się kawałek stropu. Ze względu na bezpieczeństwo parafian Msze św. odprawiano na zewnątrz. Wtedy odpowiedziałem, że jeżeli w naszej diecezji jest gorsza parafia niż w Biskupicach, to proszę, aby mnie właśnie do niej posłano. Ostatecznie stanęło na tym, że w Biskupicach pozostanę maksymalnie 5 lat. Toteż gdy odwiedzałem Ojca św. Jana Pawła II w Watykanie, to mu przypominałem tę obietnice, a on odpowiadał, że to już nie jego teren (śmiech).
W parafii, w skład której oprócz Biskupic wchodzą Darczyce, Przebieczany, Sułów, Szczygłów, Tomaszkowice, Trąbki, Zabłocie, ksiądz Tadeusz nie marnował czasu. Na początek wyremontował kościół parafialny, zachowując jego zabytkowy charakter. Ponadto uprawia… ziemię, ponad 23 ha! Z dumą pokazuje konie, a wskazując na mijane drzewa ocieniające plac kościelny podkreśla, że liczą kilka setek lat - W parafii są w tej chwili 4 kościoły - mówi z satysfakcją ks. proboszcz. - Te trzy (w Przebieczanach, Trąbkach i w Zabłociu - przyp. red.) zbudowałem przede wszystkim z myślą o ludziach starszych, dla których przed kilkoma laty, gdy nie było jeszcze tylu samochodów, odległość kilku kilometrów była trudna do pokonania.

Reklama

Zrealizował marzenia

Wybudowane w trudnych czasach kaplice to nie jedyne dowody myślenia o ludziach w podeszłym wieku. Jest bowiem ks. prałat Tadeusz Dąbrowski również pomysłodawcą, inicjatorem i budowniczym Domu Słonecznej Jesieni im. Św. Rodziny. - Miałem marzenie jeszcze w czasie pobytu w Wadowicach, gdy jako kapelan odwiedzałem tamtejszy dom opieki, żeby stworzyć miejsce, gdzie ludzie starzy, samotni będą mogli godnie żyć, gdzie nikomu nie będą przeszkadzać - wspomina ks. Tadeusz.
Dom usytuowany w bezpośrednim sąsiedztwie kościoła parafialnego służy ok. 80 pensjonariuszom zamieszkującym dwu i jedno osobowe pokoje. Windy ułatwiają poruszanie po różnych kondygnacjach budynku również osobom niepełnosprawnym fizycznie. W jasnej, przestronnej jadalni mieszkańcy jedzą posiłki. Miejscem szczególnym jest taras, z którego można podziwiać piękno okolicy. - Dom został rozbudowany, bo przybywa ludzi, którzy nie mają gdzie się podziać na starość - mówi ks. proboszcz. - Jeździłem trochę po Europie i podglądałem, jak budują takie domy. To stamtąd przywiozłem pomysł, aby stworzyć salę widowiskową na ponad 300 miejsc. Chciałbym, aby się tu odbywały spotkania ludzi starszych oraz różne imprezy kulturalne, które nasi podopieczni mogliby oglądać.

Służy parafianom

W parafii w Biskupicach ks. Tadeusz jest proboszczem 43 lata! Upływający czas zdaje się go nie imać. Uśmiechnięty, życzliwy, serdeczny przenikliwie spogląda na spotykanych ludzi, na roztaczający się ze wzgórza widok. Wciąż z uwagą wysłuchuje swoich parafian, nadal służy jako… kierowca mieszkańcom Domu Złotej Jesieni, gdy trzeba ich zawieźć do lekarza, na badania do szpitala. Rozmawia z pensjonariuszami, żartuje, dopytuje o samopoczucie.
Gdy pytam o trudne, przykre życiowe wydarzenia, które chciałby wymazać z pamięci, z typową dla siebie szczerością odpowiada: - Nigdy nie przywiązywałem wagi do takich wydarzeń. Nie żyję przeszłością. To byłoby na zasadzie odwetu, a przecież wtedy człowiek do niczego by nie doszedł.

2010-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Marcin Zieliński: Znam Kościół, który żyje

2024-04-24 07:11

[ TEMATY ]

książka

Marcin Zieliński

Materiał promocyjny

Marcin Zieliński to jeden z liderów grup charyzmatycznych w Polsce. Jego spotkania modlitewne gromadzą dziesiątki tysięcy osób. W rozmowie z Renatą Czerwicką Zieliński dzieli się wizją żywego Kościoła, w którym ważną rolę odgrywają świeccy. Opowiada o młodych ludziach, którzy są gotyowi do działania.

Renata Czerwicka: Dlaczego tak mocno skupiłeś się na modlitwie o uzdrowienie? Nie ma ważniejszych tematów w Kościele?

Marcin Zieliński: Jeśli mam głosić Pana Jezusa, który, jak czytam w Piśmie Świętym, jest taki sam wczoraj i dzisiaj, i zawsze, to muszę Go naśladować. Bo pojawia się pytanie, czemu ludzie szli za Jezusem. I jest prosta odpowiedź w Ewangelii, dwuskładnikowa, że szli za Nim, żeby, po pierwsze, słuchać słowa, bo mówił tak, że dotykało to ludzkich serc i przemieniało ich życie. Mówił tak, że rzeczy się działy, i jestem pewien, że ludzie wracali zupełnie odmienieni nauczaniem Jezusa. A po drugie, chodzili za Nim, żeby znaleźć uzdrowienie z chorób. Więc kiedy myślę dzisiaj o głoszeniu Ewangelii, te dwa czynniki muszą iść w parze.

Wielu ewangelizatorów w ogóle się tym nie zajmuje.

To prawda.

A Zieliński się uparł.

Uparł się, bo przeczytał Ewangelię i w nią wierzy. I uważa, że gdyby się na tym nie skupiał, to by nie był posłuszny Ewangelii. Jezus powiedział, że nie tylko On będzie działał cuda, ale że większe znaki będą czynić ci, którzy pójdą za Nim. Powiedział: „Idźcie i głoście Ewangelię”. I nigdy na tym nie skończył. Wielu kaznodziejów na tym kończy, na „głoście, nauczajcie”, ale Jezus zawsze, kiedy posyłał, mówił: „Róbcie to z mocą”. I w każdej z tych obietnic dodawał: „Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych” (por. Mt 10, 7–8). Zawsze to mówił.

Przecież inni czytali tę samą Ewangelię, skąd taka różnica w punktach skupienia?

To trzeba innych spytać. Ja jestem bardzo prosty. Mnie nie trzeba było jakiejś wielkiej teologii. Kiedy miałem piętnaście lat i po swoim nawróceniu przeczytałem Ewangelię, od razu stwierdziłem, że skoro Jezus tak powiedział, to trzeba za tym iść. Wiedziałem, że należy to robić, bo przecież przeczytałem o tym w Biblii. No i robiłem. Zacząłem się modlić za chorych, bez efektu na początku, ale po paru latach, po którejś swojej tysięcznej modlitwie nad kimś, kiedy położyłem na kogoś ręce, bo Pan Jezus mówi, żebyśmy kładli ręce na chorych w Jego imię, a oni odzyskają zdrowie, zobaczyłem, jak Pan Bóg uzdrowił w szkole panią woźną z jej problemów z kręgosłupem.

Wiem, że wiele razy o tym mówiłeś, ale opowiedz, jak to było, kiedy pierwszy raz po tylu latach w końcu zobaczyłeś owoce swojego działania.

To było frustrujące chodzić po ulicach i zaczepiać ludzi, zwłaszcza gdy się jest nieśmiałym chłopakiem, bo taki byłem. Wystąpienia publiczne to była najbardziej znienawidzona rzecz w moim życiu. Nie występowałem w szkole, nawet w teatrzykach, mimo że wszyscy występowali. Po tamtym spotkaniu z Panem Jezusem, tym pierwszym prawdziwym, miałem pragnienie, aby wszyscy tego doświadczyli. I otrzymałem odwagę, która nie była moją własną. Przeczytałem w Ewangelii o tym, że mamy głosić i uzdrawiać, więc zacząłem modlić się za chorych wszędzie, gdzie akurat byłem. To nie było tak, że ktoś mnie dokądś zapraszał, bo niby dokąd miał mnie ktoś zaprosić.

Na początku pewnie nikt nie wiedział, że jakiś chłopak chodzi po mieście i modli się za chorych…

Do tego dzieciak. Chodziłem więc po szpitalach i modliłem się, czasami na zakupach, kiedy widziałem, że ktoś kuleje, zaczepiałem go i mówiłem, że wierzę, że Pan Jezus może go uzdrowić, i pytałem, czy mogę się za niego pomodlić. Wiele osób mówiło mi, że to było niesamowite, iż mając te naście lat, robiłem to przez cztery czy nawet pięć lat bez efektu i mimo wszystko nie odpuszczałem. Też mi się dziś wydaje, że to jest dość niezwykłe, ale dla mnie to dowód, że to nie mogło wychodzić tylko ode mnie. Gdyby było ode mnie, dawno bym to zostawił.

FRAGMENT KSIĄŻKI "Znam Kościół, który żyje". CAŁOŚĆ DO KUPIENIA W NASZEJ KSIĘGARNI!

CZYTAJ DALEJ

Franciszek: cnoty teologalne pozwalają nam działać jako dzieci Boże

2024-04-24 10:07

[ TEMATY ]

papież

papież Franciszek

PAP/EPA/GIUSEPPE LAMI

O znaczeniu cnót teologalnych: wiary, nadziei i miłości w życiu moralnym chrześcijanina mówił dziś Ojciec Święty podczas audiencji ogólnej. Zaznaczył, że pozwalają nam one działać jako dzieci Boże.

Na wstępie papież przypomniał, że każdy człowiek jest zdolny do poszukiwania dobra, jednakże chrześcijanin otrzymuje szczególną pomoc Ducha Świętego, jaką są wspomniane cnoty teologalne. Cytując Katechizm Kościoła Katolickiego Franciszek podkreślił, że „są one wszczepione przez Boga w dusze wiernych, by uzdolnić ich do działania jako dzieci Boże i do zasługiwania na życie wieczne” (n. 1813).Dodał, iż wielkim darem cnót teologalnych jest egzystencja przeżywana w Duchu Świętym. Są one wielkim antidotum na samowystarczalność i zarozumiałość, czy pokusę wywyższania samych siebie, obracania się wokół swego „ja”.

CZYTAJ DALEJ

Korea Płd.: 24 proc. wzrost liczby chrztów

2024-04-25 11:02

[ TEMATY ]

Korea Płd.

Adobe Stock

Liczba chrztów w Korei Południowej wzrosła o 24 proc. w ciągu roku, według statystyk opublikowanych 24 kwietnia przez Konferencję Biskupów Katolickich Korei.

W 2023 r. w tym wschodnioazjatyckim kraju ochrzczono łącznie 51 307 osób, w porównaniu do 41 384 osób w 2022 roku. Chociaż w porównaniu z ubiegłym rokiem, wzrost ten jest gwałtowny, to liczba ta jest niższa niż poziomy sprzed pandemii, kiedy było ich ponad 80 tys. rocznie.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję