Polscy więźniowie pierwszego transportu spodziewali się po aresztowaniu „dalszego uwięzienia, bólu, głodu i ciężkiej pracy, ale nie byli przygotowani na to miejsce, na tę nienawiść i morderczą żądzę SS”, stwierdził Heubner i dodał: „Szczególnie w obecnej sytuacji, w której rasizm i antysemityzm po raz kolejny rzucają wyzwanie światu, upamiętnienie tego dnia, tego miejsca i tych ludzi przypomina nam również, jakim piekłem mogą się skończyć rasizm i antysemityzm”.
Informując o tym, niemiecka agencja katolicka KNA przypomniała, że większość więźniów pierwszego transportu została aresztowana podczas przekraczania granicy. Próbowali oni uciec z okupowanej Polski i dołączyć do tworzonych za granicą polskich jednostek wojskowych. 14 czerwca 1940 r. 728 w większości młodych Polaków zostało wywiezionych z piwnic tortur gestapo w więzieniu w Tarnowie do obozu Auschwitz.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
„Wielu z więźniów tego transportu, którzy przeżyli, przez dziesiątki lat było ambasadorami swoich zamordowanych współwięźniów. Dzięki swej uważnej obserwacji i dokumentacji okrucieństw SS, byli ważnymi świadkami procesów w Auschwitz w Polsce, w Niemczech i w Izraelu” - powiedział Heubner. Dodał, że to im należy zawdzięczać zbudowanie Polskiego Muzeum Państwowego w Auschwitz i Birkenau.
„Świat nietolerancji i rasizmu był dla nich nie do zniesienia”, stwierdził wiceprzewodniczący Międzynarodowego Komitetu Oświęcimskiego. Jak zauważył, oni mieli nadzieję na spokojną przyszłość w wolności i „w świecie, w którym już nigdy żaden człowiek nie będzie poniżany i prześladowany z powodu swojego pochodzenia, koloru skóry czy religii”.
