Pragniemy zaprosić w dalszy ciąg dziejów naszej Ojczyzny Chrystusa tak, jak został zaproszony wraz ze swą Matką do Kany Galilejskiej. Pragniemy zaprosić Chrystusa przez Maryję w naszą przyszłość. Przede wszystkim w tę najbliższą przyszłość, która już mieści się w granicach obecnego pokolenia ludzi i narodu. A zarazem w przyszłość coraz dalszą wedle woli i wyroków wszechmogącego Boga. Mówimy do Chrystusa przez Maryję: bądź z nami w każdy czas! Myślimy o naszej przyszłości. A przyszłość zaczyna się dziś. Dziś patrzymy w Twoje oczy, o Matko!

O Maryjo, któraś widziała w Kanie Galilejskiej, że wina nie mają (por. J 2,3). O Maryjo! Przecież Ty wiesz o wszystkim, czego nam brak! O wszystkim, co nas boli. Ty znasz nasze cierpienia, nasze przewinienia i nasze dążenia. Ty wiesz, co nurtuje serca Narodu oddanego Tobie na Tysiąclecie w macierzyńską niewolę miłości.

Powiedz Synowi! Powiedz Synowi o naszym trudnym „dziś”. Powiedz o naszym trudnym „dziś” temu Chrystusowi, którego przyszliśmy zaprosić w całą naszą przyszłość. Ta przyszłość zaczyna się „dziś” – i zależy od tego, jakie będzie nasze „dziś”.

W Kanie Galilejskiej, gdy zabrakło wina, rzekłaś do sług: „Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie” (J 2,5). Wypowiedz te słowa i do nas! Wypowiadaj je wciąż! Wypowiadaj je niestrudzenie! O Matko Chrystusa, który jest Panem przyszłego wieku. Ty spraw, abyśmy w tym naszym trudnym „dziś” Twojego Syna słuchali. Żebyśmy Go słuchali dzień po dniu. I uczynek po uczynku. Żebyśmy Go słuchali także wówczas, gdy wypowiada rzeczy trudne i wymagające. Do kogóż pójdziemy? On ma słowa życia wiecznego (por. J 6,68). O Matko! O Matko! Pomóż nam przejść z Ewangelią w sercu poprzez nasze trudne „dziś” w tę przyszłość, w którą zaprosiliśmy Chrystusa. Pomóż nam przejść poprzez nasze trudne „dziś” w tę przyszłość, w którą zaprosiliśmy Chrystusa, Księcia Pokoju!

(Jan Paweł II), źródło: „Kalwaria Rokitniańska. Modlitewnik – przewodnik – śpiewnik”