Idąc za Panem Jego krzyżową drogą, spróbujmy usłyszeć głos Jego Serca - „Właśnie tutaj w tym misterium śmierci, w całkowitym wyniszczeniu siebie, w posłuszeństwie aż do śmierci, Najświętsze Serce Jezusa otwiera się przed nami bardziej niż w jakichkolwiek słowach…”
Dietrich von Hildebrand - „Serce”
I STACJA - Sąd
Tłum wrzeszczących ludzi i jeden człowiek stojący cicho po środku - pobity, opluty, z koroną cierniową na głowie. Ludzie, czy jeszcze wam mało? Od tamtego dnia człowiek wciąż ośmiela się sądzić Boga, obwiniać Go za wszelkie zło… Panie stojący w milczeniu, cichy i pokorny sercem, ucz mnie zło dobrem zwyciężać.
II STACJA - Przyjęcie krzyża
Ludzkość wydała wyrok - ukrzyżuj! Patrzę na Ciebie, Panie, jak bierzesz krzyż. To nadludzki wysiłek, ale Ty nie cofasz raz danego słowa… Oto idę pełnić Twoją wolę… A wszystko to dla mojego zbawienia. Umacniaj moje serce i wolę, gdy spadają na mnie ciężary nie do uniesienia.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
III STACJA - I upadek
Wyczerpany walką o człowieka Pan Jezus upada. Przeraża mnie złość Twoich oprawców Panie, ale jeszcze większy lęk wywołuje świadomość mojej słabości. Pomóż mi Panie, przyjmować zdarzenia i ludzi raniących mnie.
IV STACJA - Spotkanie z Matką
Matka i Syn złączeni ze sobą w życiu oraz w tej ostatniej godzinie. To jedyna chwila wytchnienia na drodze krzyżowej. Matka zawsze zrozumie, matka pozostanie wierna. Panie spraw, bym w chwilach całkowitego opuszczenia, gdy inni zawiodą, umiał uciekać się do Twojej Matki.
V STACJA - Szymon z Cyreny pomaga Panu
O, Szymonie, przymuszony, by pomóc skazańcowi, nie wiedziałeś, jakiego zaszczytu dostąpiłeś. Czy człowiek może być oparciem dla Boga? Nie, to niemożliwe! A jednak Syn Boży oparł swe zranione ciało na ramieniu Szymona - człowieka. Panie, naucz mnie przyjmować i dawać w postawie wdzięczności.
VI STACJA - Gest św. Weroniki
Patrząc na tą scenę nie wolno nam zapominać, że czyn Weroniki wymagał nie lada odwagi oraz wielkiej miłości. Bądźmy odważnego serca, nie czekajmy na to, że nas zauważą. Nagrodą naszą będzie oblicze Pana wyryte w sercach naszych.
VII STACJA - II upadek
Każdy kolejny upadek staje się większym ciężarem, boli bardziej i dotkliwiej. Odczuwa ten ból zranione ciało, ale zdecydowanie bardziej cierpi serce człowieka. Trudno powstać któryś już raz. Ty jednak Panie powstałeś! Dajesz mi przez to nadzieję, że choćbym upadł, nie wszystko stracone. Spraw proszę, by trudne doświadczenia zbliżały mnie do Ciebie.
Reklama
VIII STACJA - Spotkanie z płaczącymi niewiastami
Spotykaliśmy wiele razy w Ewangelii zawodzące niewiasty. Nie wiemy, czy te kobiety płakały szczerze nad Tobą, Panie. Ale Twoje słowa wyrywające się z serca pełnego bólu: „Nie płaczcie nade mną, płaczcie nad sobą” - wstrząsnąć powinny każdym z nas. Nie umiem Panie zapłakać nad sobą. Raczej znajduję tysiące powodów, by się usprawiedliwić i tłumaczyć przed Tobą… Chcę się od Ciebie uczyć prawdy o mnie, a wtedy łzy same popłyną…
STACJA IX - III upadek
Straszny ból musiał wywołać ten następny upadek. Patrzę Panie, jak znowu powstajesz! Pragniesz wypełnić dzieło zbawienia i w posłuszeństwie Swemu Ojcu odnajdujesz siłę, by iść dalej. Dziękuję Ci Panie za każdy twój upadek, który pokazuje, jak bardzo kochasz nas. Ucz mnie ufać zawsze, nawet wbrew nadziei.
STACJA X - Odarcie z szat
Wielka lekcja pokory i uniżenia Syna Bożego. Patrzysz z miłością na grzesznych ludzi Panie, jakbyś chciał powiedzieć - zniosę jeszcze więcej, zrobię wszystko, by otworzyć wam bramy Nieba.
STACJA XI - Przybicie do krzyża
Przerażająca jest ludzka nienawiść, złość i gniew. Spójrz do czego może doprowadzić! Błagajmy Boga, by uchronił ludzkość od śmierci, nienawiści i wojen. Nie odwracajmy się od krzyża naszego Pana, nawet jeśli trudno nam zrozumieć jego sens.
STACJA XII - Okrutna śmierć
„Boże, mój Boże, czemuś mnie opuścił” - jakże często słowa te cisną się na nasze usta, gdy cierpienie przerasta nas. Trzeba nam jednak patrzeć głębiej, dostrzegać w krzyżu ukrytą Twarz Boga Ojca… On nawet własnego Syna nie oszczędził, ale Go za nas wszystkich wydał! Czy Bóg mógł uczynić więcej, by udowodnić jak bardzo nas kocha? Krzyż Jezusa jest bramą zbawienia. Dziękujmy Bogu za nadzieję powrotu do Niego.
„Serce Jezusa włócznią przebite zmiłuj się nad nami”.
STACJA XIII - Zdjęcie ciała z krzyża
Wszystko się wypełniło… Pozostała Matka, szeroko otwierająca ramiona, by przytulić zbolałe ciało Syna. Trzeba mieć wielkie serce, serce pełne Boga, by przebaczyć oprawcy, przyjmując go jak syna. Panie spraw, bym w godzinie mojej próby, uciekał się do Twej i mojej Matki.
STACJA XIV - Złożenia do grobu
Wielka cisza zaległa całą ziemię. Odszedł Pasterz nasz, co ukochał lud! W naszych sercach wciąż brakuje Bożej ciszy. Kołaczemy się między naszymi lękami, niedowiarstwem i małostkowością. Ulituj się Panie nad nami. Oświecaj nas blaskiem twego Zmartwychwstania. Wypełniaj nasze serca ufnością.
Starajmy się - rozważając tajemnicę naszego zbawienia - adorować i wielbić Serce Naszego Pana. Prośmy, by Pan odkrywał przed nami niezgłębione tajemnice Serca Swego i pozwolił nam obficie czerpać z Tego Boskiego Źródła Miłości. „Doprawdy, kiedy Pan objawia nam tajemnicę Swego Serca, swoją podatność na ból, swoją bezbronność, swą ludzką miłość - nie możemy Go nie wielbić” (Dietrich von Hildebrand).
