W dniu dzisiejszym wspominamy objawienia Matki Bożej w Lourdes. Z woli natomiast Ojca Świętego Jana Pawła II 11 luty jest Światowym Dniem Chorego. Wybór tego dnia nie był przypadkowy. To właśnie do Lourdes przybywają tysiące ludzi chorych i wielu z nich otrzymuje dar uzdrowienia.
Z tego to względu Ojciec Święty pragnął kierować nasze myśli i serca w stronę Tej, która jest Uzdrowieniem Chorych. Przy Grocie Massabielskiej ten Jej tytuł jest wyjątkowo czytelny.
Warto również podkreślić, że mowa jest o Dniu Chorego, gdyż Papież do każdego cierpiącego pragnął podchodzić osobiście. Modlimy się za każdego chorego i za wszystkich chorych, ale nasza troska i miłość winny być postrzegane i przyjmowane oddzielnie i winny być dostosowane do wielkości i rodzaju cierpienia.
Światowy Dzień Chorego pełni też rolę formacyjną, wychowawczą. Każdego roku zwraca naszą uwagę na inne dolegliwości, aby nasze serca były otwarte i wrażliwe na wszelkie przejawy bólu. W tym roku mamy się modlić i pamiętać o chorych nieuleczalnie, czyli o tych naszych siostrach i braciach, którzy z punktu medycznego nie mają tutaj, na ziemi, perspektywy na wyleczenie.
Oni to wymagają szczególnie troskliwej opieki, aby nie poczuli się obco, niepotrzebnymi albo zapomnianymi. Modląc się za nieuleczalnie chorych, starajmy się okazywać im naszą miłość i wdzięczność za to, że swoim cierpieniem poszerzają naszą wiedzę o człowieku.
W modlitwach naszych nie zapominajmy o służbie zdrowia, aby duch samarytański przepajał wszystkich, którzy na drogę swego życia wybrali powołanie do służby zdrowiu.
Módlmy się też w intencji stanowiących prawo, żeby nie zapominali, iż nie są panami, ale sługami życia. A to z kolei będzie im pomagało w podejmowaniu takich inicjatyw, które wyjdą naprzeciw potrzebom chorych i cierpiących.
W dniu dzisiejszym przekazuję serdeczne pozdrowienia każdej i każdemu z chorych. Dziękuję za umacnianie naszej więzi z Chrystusem na Krzyżu. A błogosławiąc, życzę dalszej opieki Matki Bożej, Pocieszycielki Strapionych!
Boże ojców naszych, wielki i miłosierny! Panie życia i pokoju, Ojcze wszystkich ludzi. Twoją wolą jest pokój, a nie udręczenie. Potęp wojny i obal pychę gwałtowników. Wysłałeś Syna swego Jezusa Chrystusa, aby głosił pokój bliskim i dalekim i zjednoczył w jedną rodzinę ludzi wszystkich ras i pokoleń.
Święty Brunon – założyciel zakonu kartuzów, jednego z najsurowszych zakonów istniejących do dziś w Kościele, wybrał charyzmat milczenia, samotności i ciszy.
O zakonie kartuzów usłyszeliśmy zapewne dzięki filmowi Wielka cisza. Kim był jego założyciel? Brunon urodził się w Kolonii i pochodził ze znamienitej rodziny. Uczył się m.in. w szkole katedralnej w Reims, a także w Tours. Około 1055 r. przyjął święcenia kapłańskie. Rok później biskup Reims – Manasses I powołał Brunona, aby prowadził tam szkołę katedralną. Trwało to ok. 20 lat (1056-75). Wychował wielu wybitnych mężów owych czasów. W 1080 r. zaproponowano mu biskupstwo, nie przyjął jednak tej godności. Udał się do opactwa cystersów w Seche-Fontaine, by poddać się kierownictwu św. Roberta. Po pewnym czasie opuścił klasztor i w towarzystwie ośmiu uczniów udał się do Grenoble. Tam św. Hugo przyjął swojego mistrza z wielką radością i jako biskup oddał mu w posiadanie pustelnię, zwaną Kartuzją. Tutaj w 1084 r. Brunon urządził klasztor, zbudowany też został skromny kościółek. Klasztor niebawem tak się rozrósł, że otrzymał nazwę „Wielkiej Kartuzji” (La Grande Chartreuse). W 1090 r. Brunon został wezwany do Rzymu przez swojego dawnego ucznia – papieża bł. Urbana II na doradcę. Zabrał ze sobą kilku towarzyszy i zamieszkał z nimi przy kościele św. Cyriaka. Wkrótce, w 1092 r., w Kalabrii założył nową kartuzję, a w pobliskim San Stefano in Bosco Bruno stworzył jej filię. Tam zmarł. Kartuzję w Serra San Bruno odwiedził w 1984 r. św. Jan Paweł II. Uczynił to również Benedykt XVI 9 października 2011 r. W słowie do kartuzów podkreślił wówczas znaczenie charyzmatu milczenia we współczesnym świecie. Charyzmat kartuzji – powiedział – sprawia, że „człowiek wycofując się ze świata, poniekąd «eksponuje się» na rzeczywistość w swej nagości, eksponuje się na tę pozorną pustkę, aby doświadczyć Pełni, obecności Boga, Rzeczywistości najbardziej realnej, jaka istnieje, i która wykracza poza wymiar zmysłowy”.
Opiekunowie, animatorzy, liderzy grup, duchowni posługujący wśród młodzieży i każdy, kto na co dzień pracuje z młodzieżą, może rozwijać swoje umiejętności biorąc udział w warsztatach, na które zaprasza Diecezjalne Duszpasterstwo Młodzieży Archidiecezji Wrocławskiej. W tym roku organizatorzy zapraszają do tworzenia przestrzeni, w której młodzi będą chcieli mówić i słuchać.
Projekt Młodzież to inicjatywa pochodząca z Archidiecezji Wrocławskiej, która po raz trzeci odbywać się będzie w Oblackim Centrum Młodzieży “Niniwa” w Kokotku. W tym roku hasłem przewodnim jest: “Zadaj pytanie, obudź serce. Jak tworzyć przestrzeń, w której młodzi chcą słuchać i mówić.” Odbędą się one 9-11 listopada 2025 roku.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1759510669.jpg)
