Na przekór trudnościom

„Z ogromną radością po raz kolejny witamy Cię w naszej świątyni - pięknej i bogatej. Cieszymy się, bo przeżywałeś z nami kolejne etapy jej powstawania” - mówiła w słowie powitalnym przedstawicielka zawierciańskiej parafii, p. Maciążek.
11 czerwca 1985 r. decyzją bp. Stanisława Nowaka powstał tutaj wikariat terenowy, a 21 września 1986 r. Pasterz Kościoła częstochowskiego poświęcił plac pod budowę kościoła oraz krzyż. Potem przyszedł październik i złota polska jesień. Na tym pierwszym miejscu liturgicznych spotkań gromadziły się setki parafian. W głosy odmawianego Różańca włączył się stukot młotków, szczęk łopat, warkot betoniarki. Był to znak, że na placu budowy zaczęło się dziać coś wielkiego. Powstająca kaplica była preludium tego, co przez kolejne lata miało się zrodzić. Dzisiaj nasze oczy i serca cieszy oryginalny kompleks kościelny.
Zanim jednak do tego doszło, zarówno proboszcz ks. kan. Kazimierz Bednarski, jak i posługujący tutaj księża wikariusze, a przede wszystkim parafianie musieli przebyć długą drogę, która nie była usłana różami. Zabiegi o zgodę na budowę kościoła trwały ponad rok. Uwieńczone zostały sukcesem 3 czerwca 1988 r. Natychmiast przystąpiono do prac. Nie obyło się bez szantaży, pomówień, gróźb. Ludzie nieprzychylni Kościołowi nie przebierali w środkach i metodach. „Chciano zniszczyć nasz zapał i trud, a przede wszystkim nie dopuścić do powstania nowego domu Boga” - wspomina ks. kan. Bednarski. Jednak prace przy wznoszeniu kościoła trwały nieprzerwanie - mimo trudności, a może na przekór im. Kilka miesięcy potem bp Stanisław Nowak odwiedził parafię. Podczas tej wizyty poświęcił i wmurował kamień węgielny oraz tablicę pamiątkową. 24 grudnia 1991 r. odprawił niezapomnianą Pasterkę, podczas której w obecności tłumów poświęcił mury świątyni, ołtarz, stacje Drogi Krzyżowej oraz dzwony, które donośnym biciem oznajmiły miastu, że tutaj zwyciężył Bóg.
17 września 1998 r. Pasterz archidiecezji dokonał aktu konsekracji świątyni, oddając ją na wyłączną własność Bogu.

Pod patronatem św. Stanisława Kostki

Z każdym rokiem zmienia się i pięknieje oblicze świątyni. Ubogaca się jej wnętrze, przybywają kolejne elementy wystroju, które tworzą doskonale zaprojektowaną kompozycję. Na zewnątrz panuje ład i harmonia. Kościelny dziedziniec zdobią zielone krzewy i trawniki, kwitnące różane rabaty. To wszystko sprawia, że po okolicy roznosi się wieść o zawierciańskiej parafii i kościele, jego niespotykanej atmosferze, klimacie sprzyjającym pogłębionej refleksji, duchu wspólnotowym, który wypracowany został przez ponad 20 lat jej istnienia.
Świątynia jest piękna, gdy wypełniają ją ludzie, gdy gromadzą się przy ołtarzu dzieci, gdy widać młody Kościół. A tak jest w parafii, której patronuje patron młodzieży - św. Stanisław Kostka. Już u progu historii zostały mu powierzone młode serca, stąd tak licznie gromadzą się na Eucharystiach, nabożeństwach i spotkaniach formacyjnych. Święty Patron pragnie przybliżyć się do współczesnej młodzieży miasta, stąd statua Patrona zajęła centralne miejsce - na frontonie kościoła. Św. Stanisław zdaje się zapraszać do przekroczenia progów tej świątyni. Zachętę kieruje do wszystkich: zarówno do tych, którzy często tutaj bywają, jak i do tych, którzy omijają nadal dom Boży.

Wspólnotowy łańcuch

O żywotności parafii świadczy łańcuch wspólnot parafialnych. Istniejące dynamicznie się rozwijają, ale najważniejsze, że wciąż są chętni do tworzenia nowych. Dobrze więc prezentuje się także życie duchowe zawierciańskiej parafii. Niemała w tym zasługa duszpasterzy, którzy są otwarci, bezpośredni, komunikatywni, wychodzą do współczesnego człowieka z atrakcyjnymi propozycjami. Liczną grupę stanowią ministranci i lektorzy, młodzież parafialna skupiona jest w Ruchu Światło-Życie. Istnieje Młodzieżowy Chór Parafialny, który ubogaca niedzielne Eucharystie oraz parafialne uroczystości. Modlitwą i pracą służy wspólnota franciszkańska. Arcybractwo Honorowej Straży Najświętszego Serca Pana Jezusa tworzą 53 osoby. Najmłodszą grupą modlitewną jest Bractwo Miłosierdzia Bożego oraz Bractwo Modlitw za Dusze w Czyśćcu Cierpiące. Akcja Katolicka z kolei jednoczy ludzi wierzących w modlitwie i działalności na rzecz Kościoła. Pomoc najuboższym to zasadniczy cel grupy charytatywnej Caritas. Łańcuch wspólnotowy dopełnia grupa modlitewna Matki Bożej Fatimskiej oraz jedna z największych - Żywy Różaniec.
Wierni zawierciańskiej wspólnoty czczą Matkę Najświętszą. Przed Jej ołtarzem płoną codziennie świece wotywne. Odprawiane są nabożeństwa do Matki Bożej Nieustającej Pomocy, a także Apele Jasnogórskie. Od maja do października z kolei, każdego 13. dnia miesiąca setki wiernych uczestniczy w czuwaniach fatimskich. Przy parafii funkcjonuje też biblioteka parafialna, a przy niej teatrzyk.

Pozostanie na wieki

„My, parafianie, mamy za co Bogu dziękować! Nie poprzestaniemy jednak na tym, co istnieje, będziemy budować Kościół duchowy, będziemy umacniać wiarę i dawać świadectwo o Bogu. Świątynia, którą zbudowaliśmy w wielkich trudach, pozostanie na wieki i będzie służyła przyszłym pokoleniom. Dla nas jest znakiem zwycięstwa dobra nad złem, zwycięstwa prawdy nad kłamstwem, zwycięstwa Boga” - deklarowali parafianie podczas uroczystości.