3 września w Krasnobrodzie odbyło się spotkanie członków Ruchu Świało-Życie z diecezji zamojsko-lubaczowskiej. Przybyliśmy w gościnne progi sanktuarium Matki Bożej Krasnobrodzkiej, by świętować dzień wspólnoty. Niemal wszyscy zgromadzeni uczestniczyli w czasie wakacji w oazach rekolekcyjnych w różnych zakątkach naszej diecezji. Przed oblicze Matki Bożej Pani Roztocza przywiodło nas zatem pragnienie dziękczynienia za przeżyte rekolekcje.
Dzień wspólnoty rozpoczął się od spotkania księży moderatorów i animatorów świeckich posługujących na rekolekcjach. Staraliśmy się podsumować naszą pracę, podzielić się problemami i radościami dostrzeżonymi w czasie oaz oraz wyciągnąć wnioski na kolejny rok posługi we wspólnotach parafialnych.
Wspólny śpiew rozpoczął kolejny punkt programu dnia, jakim było przedstawienie tegorocznych oaz rekolekcyjnych. W całej diecezji w rekolekcjach wzięło udział ponad 400 osób. 8 grup rekolekcyjnych przeżywało ten święty czas w Korchowie, Hulczu, Mokrem, Hucie Tarnawackiej i Werchracie. Członkowie poszczególnych wspólnot zaprezentowali ich skład oraz zaśpiewali piosenki oaz, wyrażając swą radość ze wspólnie przeżytych rekolekcji.
Centralnym wydarzeniem dnia wspólnoty była uroczysta Eucharystia, którą odprawił kanclerz Kurii Diecezjalnej ks. Adam Firosz. Homilia nawiązywała do tematu roku oazowego Dać świadectwo nadziei. Ksiądz Kanclerz skierował ku nam pobudzające do refleksji słowa o tym, co znaczy być świadkiem Jezusa Chrystusa. Mówił, że nie należy świadectwa utożsamiać z pobożnością, ani nawet apostolstwem. Świadectwo ma bowiem źródło w osobistym kontakcie z Panem Bogiem i powinno wypływać z miłości do Niego i do drugiego człowieka. Ksiądz Kanclerz przekazał także słowa pozdrowienia od Biskupa Ordynariusza dla członków Ruchu Światło-Życie.
Podczas Mszy św. odbyła się zmiana diecezjalnej pary animatorskiej Domowego Kościoła. Dotychczasowa para Grażyna i Adam Skakujowie otrzymali z rąk moderatora diecezjalnego ks. Romana Sawica świecę oazy, którą przekazali Antoninie i Leszkowi Misom, naszej nowej parze diecezjalnej. Grażynie i Adamowi dziękujemy za 5 lat ofiarnej służby Domowemu Kościołowi, którą przyczynili się do wzrostu duchowego wielu rodzin, zaś Antoninie i Leszkowi za to, że podjęli to odpowiedzialne zadanie. Życzymy wielu łask oraz mocy Bożej potrzebnej do jego realizacji!
„Powakacyjny dzień wspólnoty jest dla mnie czasem bardzo radosnym - opowiada Sylwia. - Już na spotkaniu podsumowującym pracę diakonii mogłam na nowo usłyszeć, ile dobrego działo się w ciągu tego czasu: wielu młodych ludzi spędziło swój czas z Bogiem, wśród nich ok. 140 osób dołączyło do grona oazowiczów, uczestnicząc w rekolekcjach po raz pierwszy; radość moja z tych osób jest wielka! Szczególnym przeżyciem była dla mnie Eucharystia, podczas której doświadczyłam wielkiej jedności i więzi, jaką wspólnie tworzymy z Chrystusem i z sobą nawzajem dzięki Niemu. Nasza radość, śpiewy i gorąca modlitwa wypełniały sanktuarium. Jako animatorka zawierzałam Maryi i Chrystusowi nasz Ruch: kapłanów, animatorów, rodziny, a szczególnie młodzież, aby ten Boży ogień, który zapłonął w ich sercach podczas rekolekcji, każdego dnia płonął z większą mocą i by za rok też pojechali na oazę”. Po Mszy św. odbyła się agapa.
„Dzień wspólnoty jest dla mnie tym, czym dla ptaka są skrzydła - opisuje swoje przeżycia Monika. - W tym dniu dana jest nam łaska doświadczenia wspólnoty, nasze serca krzyczą radością, a twarze promienieją. Świadectwo zebranych tu ludzi bardzo mnie podbudowuje”.
Zwieńczeniem całego dnia było nabożeństwo rozesłania odprawione w kaplicy „Na wodzie”. Wysłuchaliśmy homilii, a wspólnota z Horodła przedstawiła inscenizację na temat nadziei, nawiązującą do słów sługi Bożego Jana Pawła II zawartych w adhortacji Ecclesia in Europa. Ukazała ona, jak aktualne są problemy nękające współczesnego Europejczyka: brak nadziei i zagubienie sensu życia, prowadzące do próby wypełnienia wewnętrznej pustki poprzez używanie alkoholu, narkotyków czy fascynację filozofią Wschodu. Tymczasem Ojciec Święty mówi, że jedynie Kościół ma do zaoferowania Europie prawdziwą nadzieję, której dawcą jest Chrystus. Zbawiciel obdarza nas, wierzących, nadzieją życia wiecznego.
Usłyszane słowa, jak i przeżycia dnia wspólnoty, mnie także skłaniają do postawienia sobie pytań: Czy mam świadomość odpowiedzialności za zbawienie własne, ale także drugiego człowieka, która wypływa z wiary w Chrystusa? Czy jestem Jego świadkiem na co dzień? Czy pogłębiam znajomość nauczania Ojca Świętego - świadka nadziei? Myślę, że robię wciąż zbyt mało, poddając się zniechęceniu... Dlatego ludzie Ruchu, których spotykam, są dla mnie widocznym znakiem, że warto podejmować wysiłek pracy nad sobą. Ich świadectwo wiary i zaangażowanie w życie Kościoła daje umocnienie w trudnościach i poczucie, że nie jestem sama. Bycie we wspólnocie jest dla mnie wielkim darem, którego często nie rozumiem i nie doceniam. Rekolekcje, które przeżyłam w tym roku, zasiały we mnie spokój i ufność, że z Chrystusem mogę czynić życie swoje i innych choćby odrobinę lepszym, nawet gdy wydaje się to ponad siły.
„Dzień wspólnoty - mówi Paulina - to dla mnie ostatnie przed powrotem na studia spotkanie z przyjaciółmi, bliskimi osobami, z którymi przeżywałam rekolekcje, ale przede wszystkim czas spotkania z Panem Bogiem, okazja do nabrania sił na cały rok pracy. Piękne słowa o nadziei zasłyszane w czasie homilii, czy też podczas nabożeństwa, są szczególnie ważne dla nas, młodych... dla mnie jako studentki i animatorki. I choć cały rok będziemy daleko od siebie, rozsiani po całej Polsce, to wiem, że postaramy się wcielać w nasze życie niezwykle ważne, a poruszane tu treści, że każdy z nas będzie dawał świadectwo nadziei wszędzie tam, gdzie Pan Bóg wyznaczy mu drogę”.
Na zakończenie każdy z nas otrzymał słowo Jana Pawła II skierowane do członków Ruchu Światło-Życie: „Kochani oazowicze, jako biskup Krakowa starałem się wspierać was swą obecnością, jako biskup Rzymu nieustannie jestem z wami w moich modlitwach i serdecznych myślach. Bóg Wam zapłać”. Niech te i inne słowa Ojca Świętego będą dla nas umocnieniem w trudach pracy formacyjnej oraz zachętą do podejmowania nowych wyzwań stojących przed chrześcijanami we współczesnym świecie.
Wszystkich członków i sympatyków Ruchu, zwłaszcza młodych, zapraszamy do słuchania audycji Młodzi znani i nieznani pod patronatem Ruchu Światło-Życie co drugi wtorek o godz. 16.30 na antenie Katolickiego Radia Zamość (90,1FM).

„Podczas nabożeństwa, dzięki słowom naszego kochanego Papieża Jana Pawła II, przypomnieliśmy sobie o tym, że dziś potrzeba światu nadziei, że często jej brak i my chrześcijanie mamy być jej świadkami! Skąd ją czerpać? Z Boga! To On jest źródłem i dawcą nadziei! I gdy na zakończenie dnia wspólnoty stworzyliśmy wielki krąg, trzymając się za ręce, i odśpiewaliśmy pieśń jedności: »Zjednoczeni w Duchu« zobaczyłam, że jest nas naprawdę dużo i wierzę, że razem uda nam się zmieniać świat, nasze otoczenie na lepsze - dawać mu nadzieję, która jest w Chrystusie”.