Uroczystość Świętej Rodziny kieruje uwagę na najpiękniejszą wspólnotę ludzką - na rodzinę. [...]
Dom rodzinny jest dla nas wszystkich niezwykle cenny i drogi, dlatego też boleśnie odczuwamy każdą rysę na tej jedynej w swoim rodzaju budowli. Na naszych oczach dokonuje się bowiem gigantyczna, zaiste okrutna destrukcja podstawowych zasad i celów rodziny: wyśmiane, zlekceważone, zrelatywizowane zostało już chyba wszystko: i wzajemna wierność małżeńska, i potomstwo, i poświęcenie matczyno-ojcowskie, i dozgonna miłość, i opieka nad starszymi, schorowanymi rodzicami. Niektórzy zastanawiają się, czy jest jeszcze w tej dziedzinie jakaś świętość, coś nietykalnego. Ze smutkiem należy zauważyć, że niektórzy katolicy sami przykładają rękę do tej destrukcji, tworząc atmosferę niszczącą rodziny: przez milczącą aprobatę, przez własny występek, przez sprzyjanie rozkładającej tolerancji. Chętnie dyspensując siebie i innych, rozgrzeszając się z błędów; przymykając oczy i uszy, wtedy gdy trzeba protestować, sprzeciwiać się, pouczać, a nade wszystko być dobrym przykładem dla swoich dzieci.
Przytacza się wiele przyczyn rozkładu rodzin. Najważniejszą z nich jest ta, że z rodzin usuwa się Boga, a na Jego miejsce wprowadza się mnóstwo różnych bóstw, takich jak: pieniądze, ciało, przyjemności. Miejsce życia dla innych, zwłaszcza dla dzieci, i wzajemnej ofiarnej miłości zajmuje egoizm, który wykorzystuje pożądliwość, ostatecznie poniżając człowieka. Na takich słabych i chwiejnych wartościach nie można zbudować trwałej i szczęśliwej rodziny. Za mało współczesne rodziny szukają Bożej mądrości, poprzestając na czymś płytkim i niewystarczającym, aby przeciwstawić się nawałnicom współczesnych problemów.
[...] Wśród wielu wskazań i pouczeń Syracha odnajdujemy również sentencje traktujące o obowiązkach dzieci względem rodziców. Cześć i szacunek należne rodzicom, rzecz całkiem naturalna, w nauce Syracha otrzymują motywację religijną: jest wolą Boga troska o rodziców, zwłaszcza w starości i chorobie - powiada mędrzec. Jakże to aktualne przypomnienie dla wielu współczesnych, „nowoczesnych” rodzin, gdzie już nie ma miejsca dla schorowanych rodziców. Dla wygody wysyła się ich do domów opieki, które często stają się miejscami umierania z żalu i tęsknoty za rodziną. Ci wszyscy, którzy tak czynią, zapominają o tym, co mówi mędrzec: że opieka i miłość okazane rodzicom zostaną wynagrodzone już tu, na ziemi, przez błogosławieństwo Boże, które okaże się w wysłuchaniu modlitw, odpuszczeniu grzechów i długim życiu. Bóg nierzadko wynagradza zdziałane przez człowieka dobro już w życiu doczesnym [...].
Tygodnik Katolicki „Niedziela”, ze specjalnym dodatkiem „Niedziela w Chicago”, pomaga współczesnym rodzinom odnajdować wzór, jakim powinna być dla każdej z nich Święta Rodzina, ucząc szczególnie szacunku do życia. Rodzice, tak jak Święta Rodzina, mają przyjąć życie i ochraniać je przed niebezpieczeństwami. Jak Józef i Maryja mają w pełni zatroszczyć się o dziecko. Nie tylko zapewnić mu byt materialny, ale przede wszystkim prowadzić do Boga, troszczyć się o rozwój jego życia religijnego. Wykorzystując współczesne środki ewangelizacji, tygodnik ten ukazuje prawdziwą naukę Kościoła dotyczącą rodziny, opartą na Ewangelii i nauczaniu Ojca Świętego Jana Pawła II, który podkreśla, że rodzina powinna być „domowym Kościołem”. Dlatego chciałem podziękować wszystkim, którzy przyczynili się do powstania tego pisma tutaj, szczególnie ks. Adamowi Galkowi, redaktorowi „Niedzieli w Chicago”, wszystkim zaangażowanym w cotygodniowe przygotowanie materiałów do druku, wszystkim zajmującym się dystrybucją w parafiach. Słowa szczególnego podziękowania należą się proboszczowi parafii św. Johna Brebeuf - ks. Thomasowi May’owi, który użyczył pomieszczeń dla redakcji. Ten wysiłek ma sens, bowiem przyczynia się do przekazywania prawdziwych zasad chrześcijańskich w życiu współczesnym.
Obchodzona dzisiaj uroczystość niech pomoże każdej rodzinie odnaleźć prawdziwy sens obecności Świętej Rodziny w życiu codziennym oraz obfitości dobroci, miłości, pełni darów i łask, które ukazują nam Jezus, Maryja i Józef. Niech Wasze rodziny będą miejscami, w których zatrzyma się i spotka z przyjęciem nowo narodzony Syn Boży. Niech to Boże Dziecię opromieni Wasze życie blaskiem swego błogosławieństwa, czyniąc je bardziej doskonałym - lepszym, piękniejszym i szczęśliwszym. W tę rodzinną niedzielę prośmy Boga, abyśmy się w naszych chrześcijańskich rodzinach dobrze rozumieli, byli dla siebie łagodni i ustępliwi, serdeczni i życzliwi. Aby nic nas w rodzinie nie dzieliło, a wszystko łączyło. Abyśmy nie pozwolili sobie odebrać tego dobra i szczęścia, któremu na imię chrześcijańska, Boża i kochająca się rodzina. A dom każdej z Waszych rodzin niech będzie w tym szczególnym Roku Eucharystii, który przeżywamy w Kościele zgodnie z zachętą Ojca Świętego, takim miejscem, w którym narodził się prawdziwie Chrystus, a więc niech będzie Betlejem, czyli „domem chleba” dla każdego człowieka w tym niespokojnym współczesnym świecie.