W stulecie kościoła pw. Świętej Trójcy

Jasny i strzelisty

Wybudowany na małej przestrzeni, ograniczony kamieniczkami, został zaprojektowany tak, by można było podziwiać całość jego bryły, mimo niewielkiej perspektywy, z jakiej można go oglądać. Zachowany w - charakterystycznym dla Langera - stylu neogotyckim, został zbudowany na planie krzyża łacińskiego. Wewnątrz wszystkie części budowli (transept, absydy i prezbiterium) są równej wysokości, co sprawia, że łączą się w jednorodną całość. Tu, podobnie jak na zewnątrz, przeważają strzeliste formy (smukłe arkady, wiązkowe filary, dwupoziomowe okna). Jasne witraże sprawiają, że świątynia jest dobrze oświetlona. Charakterystyczna dla stylu Langera jest również wieża, położona w północnej części kościoła: pięciokondygnacyjna, bogato zdobiona.

Katolicy na Zakaczawiu

W XIX w., jeszcze przed budową tego kościoła, ludność Legnicy stanowili przede wszystkim protestanci. Katolicy mieli tu jedynie świątynię pw. św. Jana Chrzciciela, która w miarę rozwoju miasta przestała im wystarczać. Dlatego ks. Ernest Ritter, ówczesny proboszcz, w 1888 r. rozpoczął starania o budowę nowego kościoła na prawym brzegu Kaczawy, na tzw. Zakaczawiu. W 1890 r. położono kamień węgielny, a dwa lata później zaczęto prace. Początkowo kościół planowano poświęcić w dzień Świętej Trójcy (6 czerwca). Budowniczowie nie zdążyli jednak ukończyć prac i uroczystośćć przeniesiono na 14 listopada. Kościół został poświęcony przez proboszcza ks. Aloisa Buchalę, a konsekrowany 8 maja 1905 r. przez wrocławskiego kardynała Georga Koppa. Po zakończeniu prac wykończeniowych firma „Schlag und Sohne” ze Świdnicy rozpoczęła budowę organów z trzydziestoma głosami. Mieszkańcy Legnicy nie cieszyli się nimi zbyt długo. Podczas I wojny światowej piszczałki cynowe zostały wymontowane i przelane na broń. Nowe zakupiono dopiero kilka lat później.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Z filialnego w parafialny

Kościół pw. Świętej Trójcy początkowo pełnił rolę kościoła filialnego. Uczęszczali do niego katolicy niemieccy i polscy, głównie robotnicy rolni, mieszkający w okolicach miasta. W 1939 r. świątynia stała się samodzielną parafią. Ostatnim jej kuratorem, a pierwszym proboszczem został ks. prał. Johannes Smaczny. Pracował tu przez trzy lata, prowadząc katechezę w języku polskim i niemieckim.
Ks. Smaczny dbał o wysoki poziom granej na tutejszych organach muzyki (na stanowisku organisty zatrudnił kierownika chóru - Letyela), a podczas zdobywania Legnicy przez wojska radzieckie, ochronił kościół przed zniszczeniem. Wyjechał, gdy po wojnie parafię objęli Polacy.

Reklama

Repatrianci

Od 1945 r. do Legnicy przyjeżdżali przesiedleńcy z województw centralnych i wschodu, często ze swoimi duszpasterzami. Tak było np. w przypadku grupy z Nadwórnej (woj. stanisławowskie), która zjawiła się tu z księżmi: Tadeuszem Łączyńskim, Onufrym Stankiewiczem, Janem Winiarskim i Siostrami Franciszkankami Rodziny Maryi. Do miasta przybywali także Ukraińcy, Żydzi i Niemcy. Działali tu katolicy, protestanci, gmina Braci Kościelnych z Herrnhute, Kościół Chrześcijan Wiary Ewangelicznej w Polsce, metodyści, baptyści i świadkowie Jehowy.

W czasach PRL-u

W czasach powojennych w parafii pracowało czterech proboszczów i ponad trzydziestu wikariuszy. Pierwszy przełożony, ks. Jan Podkopał, w 1946 r. został aresztowany przez władze komunistyczne. Na jego miejsce przydzielono ks. Stanisława Sadowskiego, który pełnił równocześnie funkcję dziekana. Nękany przez komunistów, w 1953 r. poprosił o przeniesienie. Kolejny proboszcz ks. Jan Szczepański pracował od 1951 do 1958 r. Później został kapelanem wojska w Warszawie. Najdłużej parafią administrował ks. prał. Tytus Korczyk. Zorganizował tu chór kościelny, do 70. roku życia uczył religii. Został mianowany honorowym kanonikiem Kapituły Metropolitalnej przez abp. Bolesława Kominka i kapelanem honorowym przez papieża Pawła VI.

Reklama

Nasz proboszcz

Po jego śmierci w 1975 r. proboszczem został ks. Władysław Jóźków, który pełni tę funkcję do dziś.
Podczas stanu wojennego pomagał opozycji, a w latach 90., zanim powstała w Legnicy jadłodajnia, pomagał biednym. Ubodzy są mu bliscy do dziś. W tym roku otrzymał od papieża Jana Pawła II nominację na prałata honorowego, co zostanie ogłoszone podczas nadchodzących uroczystości. To on również starał się o utworzenie nowych parafii, z obejmowanych przez parafię Świętej Trójcy terenów. Obecnie jest ich pięć: pw. św. Jacka, Matki Bożej Królowej Polski, pw. Podwyższenia Krzyża Świętego, pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa oraz pw. św. Joachima i Anny. O nich mowa będzie w kolejnych artykułach.

Program uroczystości 100-lecia parafii Świętej Trójcy w Legnicy:

- Niedziela, 10 października, godz. 12.00 - Msza św. dziękczynna pod przewodnictwem bp. Stefana Regmunta
- Poniedziałek, 11 października, godz. 18.00 - Msza św. za zmarłych duszpasterzy, siostry zakonne i wiernych pod przewodnictwem ks. Aleksandra Walkowiaka
- Wtorek, 12 października, godz. 18.00 - Msza św. w intencji osób niepełnosprawnych i chorych pod przewodnictwem ks. Bogdana Żygadło
- Środa, 13 października, godz. 18.00 - Msza św. z udziałem księży, którzy pracowali w tutejszej parafii, pod przewodnictwem ks. inf. Władysława Bochnaka
- Czwartek, 14 października, godz. 18.00 - Msza św. z udziałem parafii, powstałych z parafii Świętej Trójcy, pod przewodnictwem księży prałatów Tadeusza Kisińskiego i Aleksandra Stankiewicza
- Piątek, 15 października, godz. 18.00 - Msza św. z udziałem księży pochodzących z tutejszej parafii, pod przewodnictwem bp. Józefa Pazdura z Wrocławia
- Sobota, 16 października, godz. 18.00 - Msza św. z udziałem młodzieży i sióstr zakonnych
- Niedziela, 17 października, godz. 12.00 - Msza św. pontyfikalna, kończąca uroczystości, pod przewodnictwem kard. Henryka Gulbinowicza i bp. Tadeusza Rybaka.