Św. Tomasz urodził się w Londynie w 1118 r., studiował w Paryżu i Bolonii. Po powrocie do Anglii został archidiakonem Canterbury. W 1154 r. mianowany kanclerzem królestwa, stał się zarazem towarzyszem i przyjacielem króla. Mimo iż był dostojnikiem Kościoła, wiódł życie człowieka świeckiego i chętnie oddawał się zabawom rycerskim.

W 1162 r. król Henryk II zmusił go, by objął wakujący urząd arcybiskupa Canterbury i prymasa Anglii. To wydarzenie radykalnie zmieniło życie Tomasza Becketa. Zrzekł się kanclerstwa, zaczął żyć bardzo ascetycznie i odważnie krytykował politykę króla, który dążył do zawładnięcia Kościołem i podporządkowania go własnym interesom. Doprowadziło to do takiego pogorszenia stosunków, że Tomasz musiał emigrować do Francji, gdzie schronił się u papieża Aleksandra III.

W 1170 r. doszło do pojednawczego spotkania między prymasem a królem. Poprawa stosunków była jednak krótkotrwała. Wskutek intryg i oszczerczych plotek, głoszących że arcybiskup spiskuje przeciw królowi, 29 grudnia 1170 r. po nieszporach na stopniach katedry w Canterbury Tomasz Becket został z polecenia króla zamordowany.

Papież Aleksander III kanonizował go w trzy lata po jego śmierci. Pod naciskiem wzburzonego ludu król Henryk II odbył publiczną pokutę przy grobie męczennika. Grobowiec i relikwie świętego zniszczył w 1538 r. król Henryk VIII.

Św. Tomasz wraz ze św. Jerzym są patronami Anglii.