Dekanat: Nowogard
Siedziba: Wierzbięcin, 34 A
Liczba wiernych: 1571
Kapłani: proboszcz ks. Andrzej Wąsik
Kościoły filialne: Bieniczki - pw. Świętej Trójcy, Ostrzyca - pw. Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny, Słajsino - pw. Matki Bożej Królowej Polski
Wspólnoty: Żywy Różaniec (3 róże), Schola dziewczęca, ministranci (12)
Czasopisma: „Niedziela” - 5 egzemplarzy

Wieś Wierzbięcin leży nad rzeczką Dobrą (Wierzbicą), w odległości 7 km na południowy wschód od Nowogardu, przy drodze łączącej to miasto z Dobrą Nowogardzką i Chociwlem. Jest to pogranicze Równiny Nowogardzkiej i Wysoczyzny Łobeskiej. Teren jest tu bezleśny, na ogół płaski, niewielkie wzniesienia przekraczają 70 m n.p.m. Wcześnie zajęty został przez osadnictwo, jak o tym świadczą znaleziska z epoki neolitu i brązu. Od XIV w. Wierzbięcin wchodził w skład rozległych dóbr należących do rodu von Devitz. Źródła z 3 ćwierci XVIII w., opisując wieś, wymieniają 32 zagrody, 2 folwarki, kościół, karczmę i młyn wodny. W 1820 r. wybudowano we wsi ryglowy dwór, który zastąpiony został postawionym w latach 1873-76 okazałym pałacem o wystroju neoklasycystycznym. Wraz z otaczającym go parkiem zachował się do naszych czasów. W XIX w. część rycerska majątku liczyła 700 ha, część chłopska 530 ha. We wsi mieszkało wówczas 400 osób. Majątek bardzo rozbudował się na przełomie XIX/XX w. Do 1945 r. pozostawał w posiadaniu Devitzów (ostatnim właścicielem był kapitan Henryk von Devitz). Po 1945 r. na bazie przejętego majątku utworzono Państwowe Gospodarstwo Rolne. W latach 90. zaczęły gospodarzyć w nim spółki prywatne.
Kościół we wsi wybudowano w 1567 r. Zakłada się, że był to pierwszy kościół. Nie ma bowiem żadnej wzmianki mówiącej o wcześniejszej świątyni. Znamy wezwanie tego kościoła - patronką była św. Anna. Jak wyglądał ten kościół, w jakiej konstrukcji był wzniesiony, dlaczego podjęto jego rozbiórkę w 1737 r., nie wiemy. Wiadomo jednak, że jeszcze 21 czerwca 1737 r. zaczęto wznosić nową świątynię i w tymże roku ją ukończono. 16 listopada poświęcił ją pastor Schmidt. Budowa kosztowała 240 talarów, środki pochodziły ze składek chłopów i rzemieślników, można też przypuszczać, że von Dewitzowie (jako kolatorzy kościoła) mieli też swój finansowy udział.
Światynię ryglową wzniósł cieśla Jan Bachus i murarz Krzysztof Franke z Reska. Prace stolarskie (stalle, okna) wykonali rzemieślnicy z Dobrej.
Kościół wybudowano na planie prostokąta o wymiarach 14,9 x 8,05 m. Jest orientowany, wejście do kościoła prowadzi przez ścianę południową. Na podmurówce betonowej wznoszą się ściany konstrukcji ryglowej. Ich szkielet zrobiony z drewna modrzewiowego wypełniają cegły ceramiczne, pola międzyryglowe są tynkowane i pomalowane na biało. Bryła kościoła to prostopadłościan, jednokondygnacyjny z nieużytkowanym poddaszem, przykryty dwuspadowym dachem. Od strony zachodniej, w odległości 0,8 m, ustawiona jest drewniana dzwonnica o rzucie zbliżonym do kwadratu 4,51 m x 4,31 m, z wysokim, ośmiobocznym, smukłym hełmem krytym blachą. Po ostatnim remoncie poprzez dostawiony łącznik, nawa łączy się z wieżą, w której urządzono zakrystię. Całkowita wysokość wieży wynosi 15,4 m, wraz z wieńczącym ją krzyżem 16,9 m. Wnętrze kościoła przykryte jest 9-belkowym stropem drewnianym. Na ścianie wschodniej umieszczony jest duży krucyfiks, na lewo od niego tabernakulum, po prawej stronie obraz Matki Bożej Częstochowskiej. W części zachodniej znajduje się empora muzyczna z trójdzielnym prospektem organowym z XIX w.
Kościół na początku lat 90. był w bardzo złym stanie, rozważano nawet koncepcję jego wyburzenia i wzniesienia nowego, murowanego. Na szczęście od projektu tego odstąpiono. Zdecydowano się na trwający 18 miesięcy remont kapitalny. Większość pierwotnego budulca wymieniono. W czasie remontu niedzielna Msza św. odprawiana była w miejscowej szkole. Wierni zadziwiali swoim zaangażowaniem w pomoc przy pracach budowlanych. Na uwagę, że zaniedbują prace żniwne, odpowiadali: „Żniwa mamy co roku, a kościół budujemy raz w życiu”. Dzięki takiej postawie zachowano kościół, który wraz z dzwonnicą wieżową stanowi świetny przykład typowego dla Pomorza Szczecińskiego wiejskiego zespołu sakralnego. Docenił to, przyznając nagrodę I stopnia Ministra Kultury i Sztuki, ówczesny szef resortu - minister Zdzisław Podkański. 11 grudnia 1994 r. ponownie poświęcił kościół bp Jan Gałecki. Warto, będąc na ziemi nowogardzkiej, nawiedzić tę świątynię, jak również położony 3 km dalej na wschód drugi kościół (filialny) tej parafii w Słajsinie. Jest to także budowla ryglowa. Wyróżnia go niewielka skala i skrajna prostota, zdobi zaś obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem przywieziony w końcu lat 40. przez polskich repatriantów z Syberii.
Kościół po II wojnie światowej przywrócił dla kultu katolickiego ks. Bogdan Szczepanowski TChr, poświęcając go 1 października 1946 r. Mszę św. odprawiano początkowo raz w miesiącu, w każdą trzecią niedzielę. Przyłączono go jako kościół filialny do parafii w Nowogardzie. Samodzielną parafię erygowano w Wierzbięcinie 4 marca 1974 r., włączając do niej kościoły filialne w Jarchlinie, Kulicach i Ostrzycy. Zmiana granic parafii nastapiła 1 lipca 1997 r. Wówczas to odłączono Kulice, Jarchlino i Konarzewo (przeszły do parafii pw. św. Rafała w Nowogardzie), przyłączono zaś Bieniczki, Osowo i Słajsino.
Pierwszym proboszczem parafii był ks. Józef Pindel (1974-78), po nim natomiast kapłani: ks. Zenon Kędziora (1978-82), ks. Zdzisław Koch (1982-85), ks. Kazimierz Terlikowski (1985-90), ks. Emanuel Lose (1990-97). Od 1 lipca 1997 r. proboszczem parafii jest ks. Andrzej Wąsik. Ksiądz Proboszcz po święceniach otrzymanych 18 czerwca 1989 r. pracował jako wikariusz w parafiach pw.: św. Jana Chrzciciela w Myśliborzu, Świętego Krzyża w Szczecinie, w Przecławiu i Karwowie, św. Stanisława Kostki w Szczecinie, skąd przybył do Wierzbięcina.
Ksiądz Proboszcz odprawia niedzielne Msze św. według następującego porządku: w Ostrzycy o godz. 8.30, w Bieniczkach o 9.45, w Wierzbięcinie o 11.15, w Słajsinie o 12.30. W okresie zimowym Msza św. w Ostrzycy przesunięta jest na godz. 14.00. W dni powszednie Mszę św. odprawia w świątyni parafialnej o godz. 18.00. Frekwencja wiernych wynosi 22%, rocznie udzielanych jest 15 tys. Komunii św.
W Wierzbięcinie istnieje szkoła podstawowa, do której uczęszcza 134 uczniów, także z sąsiedniej parafii (z Konarzewa i Jarchlina). Katechezę w szkole prowadzą: Dariusz Hebla (8 godz.), Helena Zalewska (4 godz.), dwie klasy uczy Ksiądz Proboszcz. Dzieci z Ostrzycy uczęszczają do szkoły w Nowogardzie.
Przybyły 7 lat temu ks. Andrzej Wąsik, kontynuując prace, doprowadził parafię do chlubnego momentu, w którym to poszczycić się można 3 odremontowanymi kościołami. W czwartym kościele prace zostały aktualnie rozpoczęte. W Słajsinie, w chwili przybycia ks. Andrzeja, stała tylko drewniana konstrukcja. Do zimy udało się wykończyć ściany, dach i odprawić w nim w 1997 r. - Pasterkę. W Bieniczkach w latach 1999-2000 obniżono poziom gruntów, odwodniono teren, wymieniono wszystkie okna i tynki do okien, dano nowy sufit oraz w 2003 r. nowy dach. W Wierzbięcinie w 2002 r. deskowano wieżę i malowano jej hełm. W Ostrzycy w 2001 r. wybudowano nowy mur oporowy o długości 55 m, by zapobiec pękaniu ścian kościoła usytuowanego na skarpie. W Ostrzycy problemem pozostaje remont wieży, starszej od kościoła, zrobionej z bali dębowych. Jest już zgromadzony materiał, poszukuje się jednak wykonawcy, który podjąłby się prac remontowych za rozsądną cenę. Przewiduje się także tynkowanie i malowanie kościoła. Wszystkie dotychczas wykonane w parafii prace dają nadzieję, że pozostałe zamierzenia uda się Księdzu Proboszczowi pomyślnie doprowadzić do końca.