Film Powrót w reżyserii rosyjskiego debiutanta Andrieja Zwiagnincewa odniósł międzynarodowy sukces. Został nagrodzony Złotymi Lwami na prestiżowym festiwalu w Wenecji, otrzymał także kilka innych nominacji
i wyróżnień. Niezależnie jednak od tego ten artystycznie wyrafinowany i niełatwy w odbiorze utwór grany jest na ekranach wielu krajów, w tym także w Polsce. Młody autor nawiązał do tradycji rosyjskiej
literatury, dramatu i kina realistycznego, przepełnionego refleksją moralną, głównie Andrieja Tarkowskiego, autora słynnego Andrieja Rublowa, pięknego dzieła poetyckiego, poświęconego malarzowi ikon.
Powrót jest filmem współczesnym, w którym ascetycznie prowadzona akcja ogranicza się do obserwacji zachowania trzech osób. Po 12 latach wraca do domu ojciec, który zabiera dwóch dorastających synów
na dziwną wycieczkę wakacyjną. Podczas podróży dochodzi do napięć, jeden z synów buntuje się bowiem przeciw despotycznemu ojcu, wymuszającemu na dzieciach bezduszne posłuszeństwo. Synowie pragną zaś dowodów
autentycznej miłości i autorytetu ojcowskiego.
Film ten można rozmaicie interpretować, prowokuje on do refleksji na temat związków rodzinnych i rodzenia się zła w sytuacji moralnej pustki po upadku komunizmu.
Zagadkowa jest postać ojca, mająca charakter wyraźnie symboliczny. Mężczyzna ów nosi w sobie dziwne skażenie złem, wypływające - jak się wydaje - z tradycji despotyzmu rosyjskiego i sowieckiego.
Autor Powrotu nawiązuje w pewien sposób do dzieł Dostojewskiego, w których wielki pisarz opisywał działanie demonów w Rosji i życiu człowieka.
Pomóż w rozwoju naszego portalu