Zmarły purpurat był Szwajcarem i urodził się w Szafuzie (Schaffhausen) w diecezji Bazylea 26 lipca 1922 roku, w rodzinie pochodzącej z mówiącego po włosku kantonu Ticino. Jego ojciec był urzędnikiem, zaś matka pochodziła z małego miasteczka nad brzegiem Jeziora Bodeńskiego. Miał czterech braci, z których dwóch było kapłanami oraz siostrę. Studiował w seminarium w Lugano, na Papieskim Uniwersytecie św. Tomasza w Rzymie, na Uniwersytecie Fryburskim oraz Papieskim Uniwersytecie Laterańskim. W 1947 roku uzyskał doktorat z teologii. 20 kwietnia 1946 roku otrzymał święcenia kapłańskie w katedrze w Lugano. Przez kilka lat prowadził w Lugano działalność duszpasterską w środowiskach studenckich i skautowych, ponadto współpracował z lokalną Akcją Katolicką. W lipcu 1950 roku został sekretarzem osobistym asesora ówczesnej Kongregacji Świętego Oficjum, późniejszego kardynała Alfredo Ottavianiego. Pracował w tej dykasterii do maja 1970, kiedy został audytorem Trybunału Roty Rzymskiej.
18 grudnia 1986 został mianowany arcybiskupem tytularnym Caprulae i sekretarzem Kongregacji ds. Duchowieństwa; sakry biskupiej udzielił mu 6 stycznia 1987 św. Jan Paweł II. W tym charakterze brał czynny udział w przygotowaniu Synodu Biskupów poświęconemu formacji kapłańskiej w 1990 roku, którego owocem była adhortacja „Pastores dabo vobis”. Brał też udział w opracowaniu Katechizmu Kościoła Katolickiego.
Reklama
2 kwietnia 1992 został mianowany pro-prefektem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej i pro-prezydentem Sądu Apelacyjnego Państwa Watykańskiego. W 1993 roku został członkiem Komisji ds. Kościoła w Europie Wschodniej. 26 listopada 1994 r. św. Jan Paweł II włączył go do Kolegium Kardynalskiego. Został następnie prefektem Sygnatury. Był też członkiem Kongregacji ds. Biskupów oraz Kongregacji ds. Edukacji Katolickiej, Papieskiej Rady ds. Interpretacji Tekstów Prawnych oraz Administracji Dóbr Stolicy Apostolskiej (APSA). 5 października 1998 roku Ojciec Święty ze względu na osiągnięcie przewidzianego prawem wieku przyjął jego rezygnację z pełnionego urzędu.
Kolegium Kardynalskie liczy obecnie 226 członków, w tym 120 mających prawo udziału w konklawe. 22 z nich powołał Jan Paweł II, 54 – Benedykt XVI i 44 – Franciszek. Wśród 106 purpuratów-nieelektorów jest 71 mianowanych przez Jana Pawła II, 24 – przez jego następcę i 11 – przez Franciszka.
Najstarszymi wiekowo kardynałami są obecnie Kolumbijczyk José Pimiento Rodríguez (18 II 1919), Libańczyk Nasrallah Pierre Sfeir (15 V 1920) i Francuz, Roger Etchegaray (22 IX 1922), najmłodszymi zaś - Środkowoafrykańczyk Dieudonné Nzapalainga (ur. 14 III 1967), Tongańczyk Soane Patita Paini Mafi (ur. 19 XII 1961) i Urugwajczyk Daniel Fernando Sturla Berhouet SDB (4 VII 1959). Najdłuższy staż w Kolegium Kardynalskim ma obecnie kard. Roger Etchegaray, mianowany kardynałem 30 czerwca 1979. Ponadto należy pamiętać, że Benedykta XVI mianował kardynałem Paweł VI dnia 27 VI 1977 a Franciszka – św. Jan Paweł II w dniu 21 II 2001.
