Abp Wacław Depo, delegat Episkopatu ds. Żywego Różańca przekonywał, że przeżywanie tajemnic swego życia z Jezusem poprzez serce Jego Matki jest tym co charakteryzuje chrześcijan. - Ogarnia nas bowiem, jak mówił papież Franciszek, globalizacja obojętności i indywidualizmu, a to jest najkrótszą drogą do wytworzenia społeczeństw czy narodów bez siły ducha i bez przyszłości – mówił metropolita częstochowski podczas Mszy św. celebrowanej w południe na szczycie Jasnej Góry.

- Polska jest iskrą modlitwy maryjnej. To ona wyróżnia nas w Europie i w świecie – zauważył ks. Maciej Będziński. Sekretarz krajowy Papieskiego Dzieła Rozkrzewiania Wiary przypomniał, że członkowie Żywego Różańca mają rzeczywisty udział w misyjnej posłudze Kościoła. - To jest krucjata żywych osób, to jest bycie prawdziwym misjonarzem, to nie jest bycie niby misjonarzem. To jest bycie prawdziwym misjonarzem, tak jak Teresa z Liseux, która nigdy nie wyjechała na misje, jak Paulina Jaricot, która nigdy nie wyjechała na misje, a one są patronkami misji, właśnie przez swoją modlitwę – powiedział ks. Będziński.

- Pielgrzymka jednoczy ogromną armię ludzi modlących się codziennie na różańcu, należących do Żywego Różańca w poszczególnych parafiach i diecezjach w Polsce - przypomniał ks. Szymon Mucha, krajowy Moderator Żywego Różańca. Zauważył on trwające w Polsce wielkie ożywienie modlitwy różańcowej.

W codzienne odmawianie jednej dziesiątki różańca świętego, w Polsce zaangażowanych jest ok. 2 milionów osób.

Pielgrzymom towarzyszyła szczególna modlitwa w intencji wizyty Ojca Świętego w Polsce i Światowych Dni Młodzieży w Krakowie. Jak podkreślił ks. Mucha „Żywy Różaniec przez cały rok modlił się i modli za spotkanie młodych, ale teraz musi podjąć także zachętę, by przekonywać innych do uczestnictwa w tym niezwykłym wydarzeniu”. - Jest jeszcze czas, by po powrocie do domu zachęcić swoje dzieci, wnuki, by pojechały do Krakowa na to wyjątkowe i niepowtarzające się co roku spotkanie – zauważył moderator krajowy.

Pielgrzymce towarzyszyŁ hymn Kół Różańcowych w Polsce, z tekstem napisanym przez bpa Józefa Zawitkowskiego z Łowicza i z muzyką ks. prof. Wiesława Kądzieli.

Mszę św. poprzedziła modlitwa różańcowa poprowadzona przez młodzież z diec. warszawsko-praskiej a wcześniej program słowno-muzyczny w wykonaniu wolontariuszy ŚDM z arch. Krakowskiej. Konferencje dla pielgrzymów wygłosili: ks. Dariusz Kowalczyk z Fundacji Dzieło Nowego Tysiąclecia, który mówił o Światowych Dniach Młodzieży, oraz ks. Maciej Będziński z Papieskich Dzieł Misyjnych, który opowiedział o akcji „Żywy Różaniec dla misji”, podjętej z racji Roku Miłosierdzia.

Czwarta Ogólnopolska Pielgrzymka Żywego Różańca rozpoczęła się już w piątek, 3 czerwca Apelem Jasnogórskim, po którym rozpoczęło się czuwanie nocne.

Modlitwa różańcowa, powszechnie znana i wielokrotnie polecana przez papieży, zyskała popularność dzięki wspólnotowej formie modlitwy, zainicjowanej przez sługę Bożą Paulinę Jaricot. Założone przez nią Stowarzyszenie Żywego Różańca zatwierdził papież Grzegorz XVI w 1832 r.

„Żywy Różaniec” jest wspólnotą osób, które w duchu odpowiedzialności za Kościół i świat otaczają modlitewną opieką tych, którzy najbardziej jej potrzebują i są wskazani zwłaszcza w Papieskich Intencjach Apostolstwa Modlitwy. Koła i Róże różańcowe działają we wszystkich diecezjach w kraju. W 2013 roku dzieło Żywego Różańca w Polsce otrzymało nową ogólnopolską strukturę, która została ujęta w Statucie "Stowarzyszenia Żywy Różaniec" i zatwierdzona przez polskich biskupów. Pismem formacyjnym dla wspólnot Żywego Różańca jest miesięcznik "Różaniec", wydawany przez Wydawnictwo Sióstr Loretanek.

Stowarzyszenie nosi nazwę „Różańca”, gdyż jego członkowie, podzieleni na grupy po dwadzieścia osób, odmawiają go codziennie, każdy jedną dziesiątkę, a także dlatego, że każda grupa składa się z tylu osób, ile jest tajemnic w różańcu. Stowarzyszenie nazywa się „Żywym”, gdyż liczba osób, które się nań składają, niejako wprawia je w działanie poprzez ciągłe recytowanie modlitw, które czerpią swą skuteczność z rozważania tajemnic Jezusa i Maryi, czy to w celu nawrócenia grzeszników, czy doskonalenia sprawiedliwych. Zwie się je „Żywym”, gdyż ci, którzy go tworzą, są zastępowani przez kolejnych, gdy ci umierają, bądź gdy zeń odchodzą.

Zgodnie z pragnieniem założycielki Żywego Różańca, sługi Bożej Pauliny Jaricot, która chciała „uczynić różaniec modlitwą wszystkich” i „poprzez różaniec odnowić wiarę”, Żywy Różaniec podkreśla wspólnotowy charakter rozważania tajemnic różańcowych. Choć każdy z członków Żywego Różańca modli się tajemnicą, która jemu przypadła, w miejscu i czasie przez siebie wybranym, to jednak istotną dla Żywego Różańca jest więź modlitewna, rozumiana jako świadomość wspólnej modlitwy w podjętych intencjach.