Choć ukończył zaledwie dwuklasową szkołę ludową, do której uczęszczał przez cztery zimy, to jednak zdolność do samodzielnego, wytężonego wysiłku oraz zamiłowanie do książek pozwoliły mu wytrwale szukać odpowiedzi na nurtujące go pytania. Poznał trud pracy fizycznej i wartość ciężko zapracowanych pieniędzy. Jakie byłyby Rzeczypospolite, gdyby każdy premier miał takie przygotowanie...

Pragnienie Niepodległej

Młodość Witosa przypadła na okres formowania się polskiego ruchu ludowego w Galicji. Idee tego nurtu zaszczepił u niego lwowski tygodnik Przyjaciel Ludu redagowany przez Bolesława Wysłoucha. W 1895 r. postanowił zaangażować się w powstające wówczas w Rzeszowie Stronnictwo Ludowe – pierwsze poważne ugrupowanie chłopskie w Galicji.

Empiria młodości wpłynęła na szczególny rys postawy rodzącego się w nim społecznika. Był mężczyzną pracowitym i pragmatycznym. Gdy miał podjąć decyzję, długo rozważał argumenty za i przeciw. Był niezwykle oszczędny, pozostał takim nawet wtedy, gdy piastował urząd premiera. Do wyjazdów służbowych korzystał z auta Ignacego Paderewskiego. Rocznie z funduszu dyspozycyjnego wydawał mniej niż większość premierów... przez 2 miesiące. Nigdy nie trwonił publicznych pieniędzy. W ciągu roku zarobił mniej, niż wynosiło 2-miesięczne uposażenie szefów rządu po zamachu majowym z 1926 r.