Reklama

Niedziela Rzeszowska

Niezapomniany Proboszcz

Ksiądz kanonik Walenty Kotarba, skromny, ofiarny, pełen zapału do pracy i odważny w pokonywaniu duszpasterskich wyzwań kapłan został patronem Szkoły Podstawowej w Wójtowej.

Niedziela rzeszowska 14/2024, str. IV

[ TEMATY ]

wspomnienie kapłana

Archiwum parafialne

Ks. Walenty Kotarba

Ks. Walenty Kotarba

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Posługujący przez 44 lata wiernym w parafii św. Bartłomieja Apostoła w Wójtowej ksiądz otrzymał w tym roku od lokalnej społeczności szczególny dowód pamięci – miejscowa szkoła przyjęła jego imię.

Droga powołania

Ten tak bliski sercu wójtowian kapłan urodził się 10 stycznia 1910 r. w niewielkiej wiosce Uszew koło Brzeska. Był trzecim z kolei dzieckiem Marii i Jana Kotarbów, spośród siedmiorga rodzeństwa. Już jako uczeń gimnazjum usłyszał w duszy wezwanie do służby Bożej. Po zdaniu matury wstąpił do Seminarium Duchownego w Tarnowie. 29 czerwca 1935 r. przyjął święcenia kapłańskie z rąk biskupa tarnowskiego Franciszka Lisowskiego. Jego pierwszą placówką była parafia św. Jana Chrzciciela w Mikluszowicach. Był również wikariuszem w Mielcu, Padwi Narodowej i Trzęsówce.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Posłany do Wójtowej

11 lipca 1949 r., zgodnie z decyzją władz diecezjalnych, objął duszpasterstwo w parafii Wójtowa. Dał się poznać jako wspaniały nauczyciel, wychowawca, dobry i życzliwy człowiek wielkiej wiary. Żył bardzo skromnie – w swoim pokoju miał tylko meble niezbędne do codziennego funkcjonowania i modlitwy. Przez całe życie pościł w piątki, pijąc jedynie czystą wodę. Był wzorem kapłana porównywanym – za „umiłowanie konfesjonału” – do św. Jana Marii Vianney’a. Był także wielkim czcicielem Matki Bożej. Sam nie rozstawał się z różańcem, zachęcał do jego odmawiania i zakładał pierwsze Róże Różańcowe, których dziś jest 15. Pod jego wpływem dokonała się przemiana duchowa wielu mieszkańców Wójtowej. Jako proboszcz prowadził prace nad upiększeniem miejscowego kościoła św. Bartłomieja Apostoła z XVI wieku. Za zasługi dla lokalnego kościoła i parafii otrzymał tytuł kanonika.

W 50. rocznicę święceń kapłańskich, 29 czerwca 1985 r., ks. kan. Walenty Kotarba zakończył 36-letni okres proboszczowania w parafii Wójtowa. Pozostał na plebanii jako ksiądz jubilat, pracując i pomagając kolejnym proboszczom. Jego miłość, dobroć, poświęcenie oraz starannie przemyślane, zawsze wypływające z Ewangelii Słowo Boże, to ziarna, które zaowocowały budową nowej świątyni pod wezwaniem Miłosierdzia Bożego.

Reklama

Dowody pamięci

Ksiądz kanonik Walenty Kotarba zmarł 5 maja 1993 r. i zgodnie ze swoją wolą spoczął na miejscowym cmentarzu. Pamięć o tym wieloletnim duszpasterzu przekazywana jest w Wójtowej z pokolenia na pokolenie, a w kościele parafialnym umieszczona została pamiątkowa tablica.

Spuścizną życia i posługi ks. kan. Walentego Kotarby w parafii Wójtowa stał się kult Matki Bożej Szkaplerznej oraz Miłosierdzia Bożego. Szczególnym dniem uwielbienia tego boskiego przymiotu jest odpust parafialny przypadający w uroczystość Bożego Miłosierdzia, kiedy to następuje zawierzenie Ziemi Gorlicko-Bieckiej Niezmierzonemu Miłosierdziu Bożemu.

10 stycznia br. odbyła się oficjalna uroczystość nadania Szkole Podstawowej w Wójtowej imienia ks. kan. Walentego Kotarby oraz poświęcenia sztandaru szkoły, której przewodniczył bp Jan Wątroba.

Wójtowianie ufają też w orędownictwo swojego wieloletniego duszpasterza u Pana Boga i Matki Najświętszej i zwracają się do niego w potrzebach, odmawiając „Modlitwę o łaski przez wstawiennictwo ks. Walentego Kotarby”.

2024-03-29 10:37

Ocena: +1 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

W hołdzie i w pamięci

Wierni parafii Wisełka wraz ze swym obecnym proboszczem ks. Norbertem Sawickim postanowili upamiętnić kapłana, który głęboko zapadł w sercach parafian.

Błogosławiony Edmund Bojanowski mawiał, że „każda dobra dusza jest jako ta świeca, co sama się spala, a innym przyświeca”. Wiele jest takich dobrych dusz wokół nas, ale często zauważamy to, gdy odchodzą.

CZYTAJ DALEJ

Wy jesteście przyjaciółmi moimi

2024-04-26 13:42

Niedziela Ogólnopolska 18/2024, str. 22

[ TEMATY ]

homilia

o. Waldemar Pastusiak

Adobe Stock

Trwamy wciąż w radości paschalnej powoli zbliżając się do uroczystości Zesłania Ducha Świętego. Chcemy otworzyć nasze serca na Jego działanie. Zarówno teksty z Dziejów Apostolskich, jak i cuda czynione przez posługę Apostołów budują nas świadectwem pierwszych chrześcijan. W pochylaniu się nad tajemnicą wiary ważnym, a właściwie najważniejszym wyznacznikiem naszej relacji z Bogiem jest nic innego jak tylko miłość. Ona nadaje żywotność i autentyczność naszej wierze. O niej także przypominają dzisiejsze czytania. Miłość nie tylko odnosi się do naszej relacji z Bogiem, ale promieniuje także na drugiego człowieka. Wśród wielu czynników, którymi próbujemy „mierzyć” czyjąś wiarę, czy chrześcijaństwo, miłość pozostaje jedynym „wskaźnikiem”. Brak miłości do drugiego człowieka oznacza brak znajomości przez nas Boga. Trudne to nasze chrześcijaństwo, kiedy musimy kochać bliźniego swego. „Musimy” determinuje nas tak długo, jak długo pozostajemy w niedojrzałej miłości do Boga. Może pamiętamy słowa wypowiedziane przez kard. Stefana Wyszyńskiego o komunistach: „Nie zmuszą mnie niczym do tego, bym ich nienawidził”. To nic innego jak niezwykła relacja z Bogiem, która pozwala zupełnie inaczej spojrzeć na drugiego człowieka. W miłości, zarówno tej ludzkiej, jak i tej Bożej, obowiązują zasady; tymi danymi od Boga są, oczywiście, przykazania. Pytanie: czy kochasz Boga?, jest takim samym pytaniem jak to: czy przestrzegasz Bożych przykazań? Jeśli je zachowujesz – trwasz w miłości Boga. W parze z miłością „idzie” radość. Radość, która promieniuje z naszej twarzy, wyraża obecność Boga. Kiedy spotykamy człowieka radosnego, mamy nadzieję, że jego wnętrze jest pełne życzliwości i dobroci. I gdy zapytalibyśmy go, czy radość, uśmiech i miłość to jest chrześcijaństwo, to w odpowiedzi usłyszelibyśmy: tak. Pełna życzliwości miłość w codziennej relacji z ludźmi jest uobecnianiem samego Boga. Ostatecznym dopełnieniem Dekalogu jest nasza wzajemna miłość. Wiemy o tym, bo kiedy przygotowywaliśmy się do I Komunii św., uczyliśmy się przykazania miłości. Może nawet katecheta powiedział, że choćbyśmy o wszystkim zapomnieli, zawsze ma pozostać miłość – ta do Boga i ta do drugiego człowieka. Przypomniał o tym również św. Paweł Apostoł w Liście do Koryntian: „Trwają te trzy: wiara, nadzieja i miłość, z nich zaś największa jest miłość”(por. 13, 13).

CZYTAJ DALEJ

Francuskie rekolekcje w drodze

2024-05-05 15:00

[ TEMATY ]

archidiecezja łódzka

Archiwum prywatne

Już kolejny raz parafia Najświętszego Serca Jezusowego w Tomaszowie Mazowieckim oraz parafia św. Mikołaja w Wolborzu połączyły swoje siły, organizując niezapomniane rekolekcje w drodze, czyli pielgrzymkę, której tym razem celem była Francja.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję