Święty Polikarp, podobnie jak św. Klemens Rzymski i św. Ignacy z Antiochii, należy do grona Ojców Apostolskich, czyli świętych pisarzy kościelnych żyjących jeszcze w czasach apostolskich i przekazujących chrześcijaństwu lat późniejszych treści pochodzące od Apostołów. Strzegli oni młodą wspólnotę przed herezją i fałszywą nauką, jak również otaczali ją troską w czasie cesarskich prześladowań. Polikarpa spotkała za to śmierć męczeńska, którą poniósł na stadionie w Smyrnie. Świadectwo jego śmierci to najwcześniej zachowane akta chrześcijańskiego męczeństwa.
Polikarp był uczniem św. Jana Ewangelisty, który z czasem wyznaczył go na biskupa Smyrny – ważnego ośrodka handlu, nauki i kultury w tej części cesarstwa. Roztropnie i odważnie przewodził on wspólnocie w Smyrnie, zyskując uznanie m.in. Ignacego z Antiochii, który scharakteryzował go jako dobrego pasterza i męża niezłomnego w wierze. Biskup Smyrny nie był człowiekiem wybitnie wykształconym, ujmował jednak prostotą i głęboką duchowością, a jego autorytet w młodej wspólnocie Kościoła był znaczący, wszak zabierał głos w najważniejszych sprawach ówczesnego Kościoła; m.in. ok. 155 r. przybył do Rzymu, by z papieżem Anicetem wypracować wspólne stanowisko w zakresie dnia obchodzenia Wielkanocy. Święty Polikarp należał do grona najpopularniejszych świętych wczesnego chrześcijaństwa.
Św. Polikarp, biskup i męczennik ur. ok. 69 r. zm. 156 r.
Był bezpośrednim łącznikiem między uczniami Chrystusa a późniejszymi chrześcijanami.
Na duchowość św. Polikarpa ogromny wpływ wywarł św. Jan Apostoł. Wziął go na wychowanie, gdy Polikarp był jeszcze młodym chłopcem. Wzorem bezpośredniego ucznia Chrystusa Polikarp nasiąknął miłością do Jezusa, żarliwością wiary i gorliwością w jej głoszeniu. Dokładnie poznał doktrynę, której odważnie bronił. Był na tyle zdeterminowany i bezkompromisowy, że nawet przed obliczem papieża Aniceta jasno wyłożył swoje stanowisko w dyskusji na temat daty świętowania Wielkanocy. Choć nie doszło wówczas do porozumienia, św. Polikarp rozstał się z Anicetem w zgodzie i braterskiej miłości.
Jak przystało na wytrawnego kaznodzieję, jego żywiołem było słowo.
Całe życie Franciszka Antoniego Fasani było naznaczone franciszkańskim charyzmatem. Jako dziecko ubogich rolników doskonale poznał, czym są niedostatek i ciężka praca. Gdy miał 6 lat, został ministrantem w kościele Franciszkanów w rodzinnej Lucerze, a później zaczął pobierać nauki w ich przyklasztornej szkole. Szybko rozeznał swoje powołanie – w wieku 14 lat wstąpił do zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych. W 1705 r. otrzymał święcenia kapłańskie i rozpoczął studia magisterskie na Wydziale Filozoficzno-Teologicznym w Kolegium Generalnym w Asyżu, które dzięki szybkim postępom w nauce ukończył w 1709 r. Wkrótce wrócił do rodzinnego miasta, na przemian pełnił w klasztorze funkcję mistrza nowicjatu i gwardiana konwentu. Był spowiednikiem i opiekunem ubogich oraz więźniów.
W zeszłorocznym wywiadzie przeprowadzonym przez Valentinę Alazraki Franciszek ujawnił, że chce być pochowany w Bazylice Matki Bożej Większej (Santa Maria Maggiore). Papież darzy szczególną czcią ikonę Matki Bożej Salus Populi Romani, która przechowywana jest w tej bazylice Rzymu – modli się przed Jej obliczem przed i po każdej podróży.
Informacja ta została potwierdzona ostatnio przy okazji prezentacji zaktualizowanej księgi „Ordo Exsequiarum Romani Pontificis” o obrządku pogrzebowym papieży. Znajdują się w niej nowe wytyczne dotyczące pogrzebu. Pierwsza nowość dotyczy stwierdzenia zgonu papieża – odbywa się to w jego prywatnej kaplicy a nie w pokoju. Następnie zwłoki zostają złożone w dwóch trumnach – zewnętrznej drewnianej i wewnętrznej cynkowej. Do tej pory zwłoki papieży wkładano do trzech trumien: wewnętrznej z drewna cyprysu, cynkowej i zewnętrznej, dębowej. Drugi etap «w Bazylice Watykańskiej» przewiduje zamknięcie trumny i Mszę pogrzebową. W Bazylice Watykańskiej ciało zmarłego Papieża wystawione ma być bezpośrednio w trumnie, a nie „na wysokich marach”, jak było do tej pory. Wreszcie trzeci etap „w miejscu pochówku” przewiduje przeniesienie trumny do grobu i pochówek.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
