Reklama

Wiara

Czytajmy Biblię

Powróćmy do wspólnego, rodzinnego czytania Pisma Świętego. Okazją może być Niedziela Słowa Bożego obchodzona w tym roku 21 stycznia.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Rodzina jest domowym Kościołem, w którym rodzice spełniają misję pierwszych świadków w życiu dziecka, są jego katechetami i pedagogami, są także kapłanami tego Kościoła. Dlatego bardzo ważne jest, aby w rodzinach czytane było Pismo Święte. W kontekście doświadczeń człowieka Pan Bóg daje Bożą odpowiedź i zachęca do wypełniania konkretnych zadań. Biblia w rodzinach jest katechezą dla człowieka i o człowieku. Chodzi o to, żeby Pismo Święte zaowocowało w życiu rodziny.

Pięć lat temu papież Franciszek w liście apostolskim Aperuit illis ustanowił Niedzielę Słowa Bożego, która od tego momentu jest obchodzona w Kościele powszechnym zawsze w III niedzielę zwykłą roku liturgicznego. 17 grudnia 2020 r. Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów określiła, jak tę niedzielę celebrować.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

– To dzień promocji słowa Bożego. Ojciec Święty pragnął, aby ten dzień był poświęcony celebracji, refleksji oraz rozszerzaniu słowa Bożego – wyjaśnia ks. dr Mariusz Woźniak, moderator Dzieła Biblijnego w Archidiecezji Częstochowskiej. – Pierwszym zadaniem tego wyjątkowego dnia ma być obudzenie świadomości znaczenia Pisma Świętego w życiu wierzących, a szczególnie w liturgii, która włącza w żywy i stały dialog z Bogiem. „Przez teksty biblijne odczytywane podczas liturgii sam Bóg mówi do swojego ludu i sam Chrystus głosi swoją Ewangelię” – podaje kongregacja. W dokumencie wskazuje się na obrzędy, które są szczególnie dostosowane do Niedzieli Słowa Bożego. Chodzi o procesję z wnoszeniem księgi ewangeliarza, a przynajmniej jej złożenie na ołtarzu. Mowa jest także o tym, że teksty biblijne umieszczone przez Kościół w lekcjonarzu nie powinny być zastępowane i opuszczane oraz że należy stosować zatwierdzone wersje Biblii – zaznacza ks. Woźniak.

Reklama

– W tym roku przeżyjmy ten dzień pod hasłem „Biblia w rodzinie”. Powróćmy zatem do wspólnego, rodzinnego czytania Pisma Świętego. Ta rodzinna lektura – przynajmniej od czasu do czasu – będzie okazją do wspólnej modlitwy, rodzinnego spotkania, a potem być może rozmowy o przeczytanym fragmencie świętego tekstu. W rodzinie często się mijamy, bo jesteśmy zajęci różnymi obowiązkami. Niech wspólna lektura chociażby krótkiego fragmentu Pisma Świętego na nowo nas zjednoczy. Stąd zachęta do omawiania w rodzinie niedzielnej Ewangelii – kontynuuje ks. Woźniak i zachęca: – Wybierzmy z niej jedno zdanie i uczyńmy z niego motto na cały rozpoczynający się tydzień, by w ten sposób przeżyć go w jedności z Bogiem. Znajdźmy także godne miejsce dla Pisma Świętego w naszym domu. Wyciągnijmy je z szafki, ustawmy na półce albo w innym honorowym miejscu, by zawsze rzucało nam się w oczy i zachęcało do jego otwarcia. Nie bójmy się Biblii w rodzinie, bo zawarte w niej słowo jest Słowem Życia. Niech niedziela 21 stycznia będzie dla nas wszystkich spotkaniem z Żywym Słowem, które zbawia każdego człowieka – z Jezusem Chrystusem.

– Dzieło Biblijne w Archidiecezji Częstochowskiej pragnie także w tym roku z okazji Niedzieli Słowa Bożego włączyć się nie tylko w propagowanie liturgicznego czytania Pisma Świętego, ale także korzystania z aplikacji biblijnych na smartfony i tablety, które mamy przecież zawsze pod ręką. Papież Franciszek zachęca, by zawsze mieć mały egzemplarz Biblii w kieszeni. Obecnie częściej mamy jednak przy sobie telefony niż nawet dokumenty, stąd propozycja, by tekst Biblii lub cytaty z niej mieć wgrane w telefonie w formie aplikacji, które są darmowe i powszechnie dostępne – np. cały tekst Biblii Tysiąclecia lub tzw. Biblii Częstochowskiej, Słowo Boże, Od Słowa do Życia itp. – przekonuje ks. Woźniak.

2024-01-16 12:54

Ocena: +1 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Brazylia: Sąd zakazał cytowania Biblii w urzędzie miejskim

2024-04-23 07:32

[ TEMATY ]

Biblia

Brazylia

Karol Porwich/Niedziela

Sąd stanu Sao Paulo, na wschodzie Brazylii, zakazał cytowania fragmentów Biblii podczas sesji rady miejskiej w 400 tys. mieście Bauru. Dominującą religią jest tam chrześcijaństwo, które wyznaje ponad 87 proc. miejscowej ludności.

W poniedziałkowym orzeczeniu, cytowanym przez lokalne media, sąd orzekł, że cytowanie Biblii, które dotychczas było powszechne w radzie miejskiej, jest sprzeczne ze świeckim charakterem państwa.

CZYTAJ DALEJ

św. Katarzyna ze Sieny - współpatronka Europy

Niedziela Ogólnopolska 18/2000

W latach, w których żyła Katarzyna (1347-80), Europa, zrodzona na gruzach świętego Imperium Rzymskiego, przeżywała okres swej historii pełen mrocznych cieni. Wspólną cechą całego kontynentu był brak pokoju. Instytucje - na których bazowała poprzednio cywilizacja - Kościół i Cesarstwo przeżywały ciężki kryzys. Konsekwencje tego były wszędzie widoczne.
Katarzyna nie pozostała obojętna wobec zdarzeń swoich czasów. Angażowała się w pełni, nawet jeśli to wydawało się dziedziną działalności obcą kobiecie doby średniowiecza, w dodatku bardzo młodej i niewykształconej.
Życie wewnętrzne Katarzyny, jej żywa wiara, nadzieja i miłość dały jej oczy, aby widzieć, intuicję i inteligencję, aby rozumieć, energię, aby działać. Niepokoiły ją wojny, toczone przez różne państwa europejskie, zarówno te małe, na ziemi włoskiej, jak i inne, większe. Widziała ich przyczynę w osłabieniu wiary chrześcijańskiej i wartości ewangelicznych, zarówno wśród prostych ludzi, jak i wśród panujących. Był nią też brak wierności Kościołowi i wierności samego Kościoła swoim ideałom. Te dwie niewierności występowały wspólnie. Rzeczywiście, Papież, daleko od swojej siedziby rzymskiej - w Awinionie prowadził życie niezgodne z urzędem następcy Piotra; hierarchowie kościelni byli wybierani według kryteriów obcych świętości Kościoła; degradacja rozprzestrzeniała się od najwyższych szczytów na wszystkie poziomy życia.
Obserwując to, Katarzyna cierpiała bardzo i oddała do dyspozycji Kościoła wszystko, co miała i czym była... A kiedy przyszła jej godzina, umarła, potwierdzając, że ofiarowuje swoje życie za Kościół. Krótkie lata jej życia były całkowicie poświęcone tej sprawie.
Wiele podróżowała. Była obecna wszędzie tam, gdzie odczuwała, że Bóg ją posyła: w Awinionie, aby wzywać do pokoju między Papieżem a zbuntowaną przeciw niemu Florencją i aby być narzędziem Opatrzności i spowodować powrót Papieża do Rzymu; w różnych miastach Toskanii i całych Włoch, gdzie rozszerzała się jej sława i gdzie stale była wzywana jako rozjemczyni, ryzykowała nawet swoim życiem; w Rzymie, gdzie papież Urban VI pragnął zreformować Kościół, a spowodował jeszcze większe zło: schizmę zachodnią. A tam gdzie Katarzyna nie była obecna osobiście, przybywała przez swoich wysłanników i przez swoje listy.
Dla tej sienenki Europa była ziemią, gdzie - jak w ogrodzie - Kościół zapuścił swoje korzenie. "W tym ogrodzie żywią się wszyscy wierni chrześcijanie", którzy tam znajdują "przyjemny i smaczny owoc, czyli - słodkiego i dobrego Jezusa, którego Bóg dał świętemu Kościołowi jako Oblubieńca". Dlatego zapraszała chrześcijańskich książąt, aby " wspomóc tę oblubienicę obmytą we krwi Baranka", gdy tymczasem "dręczą ją i zasmucają wszyscy, zarówno chrześcijanie, jak i niewierni" (list nr 145 - do królowej węgierskiej Elżbiety, córki Władysława Łokietka i matki Ludwika Węgierskiego). A ponieważ pisała do kobiety, chciała poruszyć także jej wrażliwość, dodając: "a w takich sytuacjach powinno się okazać miłość". Z tą samą pasją Katarzyna zwracała się do innych głów państw europejskich: do Karola V, króla Francji, do księcia Ludwika Andegaweńskiego, do Ludwika Węgierskiego, króla Węgier i Polski (list 357) i in. Wzywała do zebrania wszystkich sił, aby zwrócić Europie tych czasów duszę chrześcijańską.
Do kondotiera Jana Aguto (list 140) pisała: "Wzajemne prześladowanie chrześcijan jest rzeczą wielce okrutną i nie powinniśmy tak dłużej robić. Trzeba natychmiast zaprzestać tej walki i porzucić nawet myśl o niej".
Szczególnie gorące są jej listy do papieży. Do Grzegorza XI (list 206) pisała, aby "z pomocą Bożej łaski stał się przyczyną i narzędziem uspokojenia całego świata". Zwracała się do niego słowami pełnymi zapału, wzywając go do powrotu do Rzymu: "Mówię ci, przybywaj, przybywaj, przybywaj i nie czekaj na czas, bo czas na ciebie nie czeka". "Ojcze święty, bądź człowiekiem odważnym, a nie bojaźliwym". "Ja też, biedna nędznica, nie mogę już dłużej czekać. Żyję, a wydaje mi się, że umieram, gdyż straszliwie cierpię na widok wielkiej obrazy Boga". "Przybywaj, gdyż mówię ci, że groźne wilki położą głowy na twoich kolanach jak łagodne baranki". Katarzyna nie miała jeszcze 30 lat, kiedy tak pisała!
Powrót Papieża z Awinionu do Rzymu miał oznaczać nowy sposób życia Papieża i jego Kurii, naśladowanie Chrystusa i Piotra, a więc odnowę Kościoła. Czekało też Papieża inne ważne zadanie: "W ogrodzie zaś posadź wonne kwiaty, czyli takich pasterzy i zarządców, którzy są prawdziwymi sługami Jezusa Chrystusa" - pisała. Miał więc "wyrzucić z ogrodu świętego Kościoła cuchnące kwiaty, śmierdzące nieczystością i zgnilizną", czyli usunąć z odpowiedzialnych stanowisk osoby niegodne. Katarzyna całą sobą pragnęła świętości Kościoła.
Apelowała do Papieża, aby pojednał kłócących się władców katolickich i skupił ich wokół jednego wspólnego celu, którym miało być użycie wszystkich sił dla upowszechniania wiary i prawdy. Katarzyna pisała do niego: "Ach, jakże cudownie byłoby ujrzeć lud chrześcijański, dający niewiernym sól wiary" (list 218, do Grzegorza XI). Poprawiwszy się, chrześcijanie mieliby ponieść wiarę niewiernym, jak oddział apostołów pod sztandarem świętego krzyża.
Umarła, nie osiągnąwszy wiele. Papież Grzegorz XI wrócił do Rzymu, ale po kilku miesiącach zmarł. Jego następca - Urban VI starał się o reformę, ale działał zbyt radykalnie. Jego przeciwnicy zbuntowali się i wybrali antypapieża. Zaczęła się schizma, która trwała wiele lat. Chrześcijanie nadal walczyli między sobą. Katarzyna umarła, podobna wiekiem (33 lata) i pozorną klęską do swego ukrzyżowanego Mistrza.

CZYTAJ DALEJ

Kraków z kard. Rysiem

2024-04-29 09:19

[ TEMATY ]

archidiecezja łódzka

kl. Krzysztof Wowra

W sobotę, 27 kwietnia, jak co roku, łódzcy klerycy roku propedeutycznego z przełożonymi spotkali się z ks. kard. Grzegorzem Rysiem w Krakowie.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję