Nie zniszczyć tego, co dobre

Jak już o tym informował wydany przed kilkoma tygodniami wspólny komunikat Rady Wspólnoty Przymierza Rodzin MAMRE i rzecznika prasowego archidiecezji częstochowskiej, zakończyła się wizytacja tejże Wspólnoty, zarządzona w związku z niepokojącymi sygnałami o nieprawidłowościach w jej funkcjonowaniu i zarządzaniu.

Dziękuję wszystkim, którzy w odpowiedzi na moją prośbę zechcieli się podzielić swymi świadectwami dotyczącymi działalności tego dzieła. Dziękuję zarówno tym, którzy odważnie wskazali na błędy i problemy, jak i tym, którzy pokazali dobre owoce Wspólnoty. Pozwoliło to zobaczyć pełny obraz rzeczy i jeszcze lepiej ocenić jej złożoność. Członkom Komisji wspierającej mnie w przeprowadzeniu wizytacji dziękuję za wielką pracę, ogromną fachowość, rzetelność, za cierpliwe wysłuchanie wszystkich, którzy chcieli się podzielić swą wiedzą, oraz za sformułowane wnioski i propozycje rozwiązań. Jestem pewien, że ten trudny dla Wspólnoty czas będzie miał błogosławione owoce. Pierwszym etapem realizacji wniosków wizytacyjnych jest uporządkowanie formy prawnej funkcjonowania Wspólnoty. Kolejnymi będzie także zmiana sposobu pełnienia w niej funkcji, sprawowania nadzoru i troski Kościoła o to dzieło. Konieczne będzie także wyciągnięcie konsekwencji wobec osób, które dopuściły się zaniedbań lub krzywd. Mogę zagwarantować, że sprawy te nie będą zbagatelizowane.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

Wizytacja i prace Komisji ujawniły istotne nieprawidłowości w sposobie kierowania Wspólnotą i jej działalności. Skutkiem tych nieprawidłowości jest, niestety, także krzywda moralna lub psychiczna pewnych osób, rodzin i małżeństw. Sformułowane we wspomnianym komunikacie podziękowania dla dotychczasowego Moderatora Wspólnoty, wbrew temu, jak to niektórzy mogli odebrać, nie są w żadnej mierze odrzuceniem zastrzeżeń czy zaprzeczeniem skarg tych, którzy doznali krzywdy, ale uczciwym uznaniem, że dokonało się przez jego posługę także wiele dobra, a Wspólnota przeżywała pod jego kierownictwem ogromny rozwój.

Czuję się w obowiązku, aby w imieniu Kościoła szczerze przeprosić wszystkich, którzy zostali zranieni przez ludzi związanych ze Wspólnotą. Moje przeprosiny zapewne nie zdołają ukoić bólu, ale mimo wszystko proszę o wybaczenie wszelkich błędów i niedopatrzeń, które na pewno nie wynikały ze złej woli, ale raczej były skutkiem zbytniego zaufania i wiary w ludzką dobroć i odpowiedzialność. Sytuacja związana ze Wspólnotą jest bez wątpienia gorzką lekcją dla mnie i chyba dla całego Kościoła, by jeszcze baczniej czuwać nad działaniem grup i wspólnot kościelnych. Niech dobry Bóg ukoi rany serc i dusz skrzywdzonych i zgorszonych.

Dotychczasowy Moderator Wspólnoty, jak o tym poinformowano, złożył rezygnację z pełnienia tej funkcji, a ja tę rezygnację przyjąłem. Wobec tego podjąłem rozmowy w celu wyboru nowego moderatora, który przejmie opiekę nad wiernymi i będzie kontynuował dobre dzieła, oczyszczając Wspólnotę z tego, co niewłaściwe, a utwierdzając w tym, co dobre i właściwe. Proszę o modlitwę, aby Bóg wskazał tego, kogo wybrał, a także by umocnił go swą łaską do zadania, jakie będzie mu powierzone. Rada Wspólnoty podjęła już prace nad uporządkowaniem spraw formalnych i prawnych. Dziękuję Członkom Rady za tymczasowe kierowanie Wspólnotą, odpowiedzialność i ofiarną troskę o uregulowanie tych istotnych kwestii.

Jestem pewien, że Wspólnota oczyszczona z tego, co było niewłaściwe, jak łan pszeniczny z kąkolu ludzkiego grzechu, będzie przynosić jeszcze większe owoce w Kościele. Podjęte właśnie prace nad nową formułą funkcjonowania wspólnoty pozwolą, jak ufam, uniknąć na przyszłość dawnych błędów, by dobre dzieło nie zostało skażone złem. Wszelkie dzieła w Kościele wymagają mądrości i roztropności przełożonych, by w porę zauważyć to, co niewłaściwe, wyrugować zło, ale nie zniszczyć przy tym tego, co dobre, by sprawiedliwie ocenić i umiejętnie działać. Niech ludzka słabość, błędy i grzech nie zniszczą jednak tego, co wartościowe we Wspólnocie, która jest – jak wierzę – realizacją Bożego natchnienia i ważnym wsparciem w dziele ewangelizacji.

Zawierzam wszystkich, obecnych i byłych, Członków Wspólnoty Przymierza Rodzin MAMRE nieskończonemu Miłosierdziu Bożemu. Niech Bóg obdarzy pokojem i ukoi ból ran pokrzywdzonych i zgorszonych, a winnym jakiejkolwiek niesprawiedliwości niech da łaskę zrozumienia swych błędów i nawrócenia.

Z pasterskim błogosławieństwem

Abp Wacław Depo
Częstochowa, 7 sierpnia 2023 r.

Bracia i Siostry w Chrystusie, Jedynym Odkupicielu Człowieka! W jedności z Ojcem Świętym Benedyktem XVI w dniu 11 października 2012 r. o godz. 18 w Bazylice Archikatedralnej w Częstochowie celebrowałem Mszę św. otwierającą Rok Wiary w naszej archidiecezji. Pragnę podziękować Wszystkim: księżom biskupom, braciom w kapłańskim posługiwaniu, osobom życia konsekrowanego, przedstawicielom ruchów i stowarzyszeń, delegacjom dekanalnym i parafialnym za modlitewną obecność, która stała się osobistym i publicznym wyznaniem wiary. Będziemy je wyrażać dalej w naszych kościołach, wspólnotach rodzinnych, miejscach naszej pracy i życia, aby - jak tego pragnie Ojciec Święty - „każdy z nas silnie odczuł potrzebę lepszego zrozumienia i przekazywania przyszłym pokoleniom daru wiary”. Według zamysłu Ojca Świętego Benedykta XVI rozpoczęty już Rok Wiary ma rozbudzić w każdym wierzącym aspirację do wyznawania wiary w jej pełni i z odnowionym przekonaniem, a także z nową nadzieją na jej spełnienie. Będzie też dobrą okazją, by bardziej celebrować wiarę w liturgii, zwłaszcza Eucharystii. Ona „jest szczytem, do którego zmierza działalność Kościoła, i (...) źródłem, z którego wypływa cała jego moc”. Jednocześnie Papież pragnie, aby świadectwo życia ludzi wierzących było coraz bardziej przejrzyste i wiarygodne. Czas tego Roku jest nam również zadany, aby każdy z nas ponownie odkrył treść wiary wyznawanej, przeżywanej i przemodlonej, i zastanowił się nad samym aktem wiary. W końcu, a może przede wszystkim, Rok Wiary jest wezwaniem do autentycznego i nowego nawrócenia się do Chrystusa Pana, Jedynego Zbawiciela świata („Porta Fidei”, 6-9). Wobec odejścia, kryzysu wiary wielu chrześcijan i ataków pogańskiego świata, nie możemy - jak mówi Benedykt XVI - zgodzić się na to, aby sól wiary utraciła swój smak, a światło było umieszczone pod korcem (por. Mt 5,13-16). Nie możemy dopuścić do tego, aby zabrakło naszego odważnego głoszenia prawdy o Jezusie i dawania o Nim wiarygodnego świadectwa. Musimy zatem z odnowionym zapałem karmić się Słowem Bożym, wiernie przekazywanym przez Kościół i Chlebem życia, danymi jako wsparcie tym, którzy są Jego uczniami (por. J 6, 51) („Porta Fidei”, 3). Już dzisiaj, po przekroczeniu progu Roku Wiary, każdy z nas musi stanąć w prawdzie i zapytać siebie samego o osobiste związanie z Chrystusem. Czy nasza wiara jest na tyle dojrzała i silna, abyśmy z radością i entuzjazmem podejmowali dzieło nowej ewangelizacji? Bł. Jan Paweł II wskazywał, iż „czas, w którym przyszło nam żyć, nadal naznaczony jest zapomnieniem i głuchotą wobec Boga”. Dlatego trzeba nam na nowo odkryć, że chrześcijaństwo w swej istocie polega na wierze w Boga Ojca i Syna i Ducha Świętego oraz na indywidualnym i wspólnotowym spotkaniu z Chrystusem, który ukierunkowuje i prowadzi nasze życie. W zadaniach Roku Wiary, kolejny następca św. Piotra, Benedykt XVI kładzie nacisk na dwie kwestie. Po pierwsze, by spojrzenie Kościoła skoncentrowane było na Jezusie Chrystusie, a nie na naszych ludzkich planach. Po drugie, by przypomnieć każdemu z nas, że wiara ma konkretną treść. Nie jest jakąś emocją czy odczuciem, którym każdy mógłby nadać takie znaczenie, jakie by mu pasowało. Zawsze bowiem jest to wiara Kościoła, który z woli Chrystusa jest „stróżem i filarem prawdy”. Jaki więc mamy program na ten Rok Wiary? Odpowiadając na to pytanie, za bł. Janem Pawłem II, chciałoby się najpierw powiedzieć: „Program jest ten sam, co zawsze, zawarty w Ewangelii i w żywej Tradycji. Jest on skupiony w istocie rzeczy wokół samego Chrystusa, którego mamy poznawać, kochać i naśladować, aby żyć w Nim życiem trynitarnym i z Nim przemieniać historię, aż osiągnie swą pełnię w niebiańskim Jeruzalem” („Novo millennio ineunte”, 29). Ten niezmienny program musi jednak znaleźć przełożenie na priorytety i wskazania duszpasterskie uwzględniające nasze „tu i teraz”. Konkretne wskazania uwzględniające aktualną sytuację Kościoła znajdziemy w dokumencie Papieskiej Rady ds. Krzewienia Nowej Ewangelizacji: „Żyć Rokiem Wiary”, który został przekazany do każdej parafii. Pragnę zwrócić uwagę tylko na niektóre, spośród nich. Po pierwsze: modlitwa, ze szczególnym wołaniem o dary Ducha Świętego. Ojcowie Synodu Biskupów w Rzymie już w pierwszych dniach obrad zwrócili się z prośbą do Papieża, aby dokonał aktu poświęcenia świata Duchowi Świętemu. Modlitwa bowiem - jak poucza nas Katechizm Kościoła Katolickiego - jest „tajemnicą spotkania dwóch pragnień: Serca Bożego i serca ludzkiego” i jest fundamentalną sprawą dla życia wiarą. Można by rzec: „Powiedz mi, jaka jest twoja modlitwa, a powiem ci, jaka jest twoja wiara”. Jakże znamienne są w tej materii świadectwa wielu młodych ludzi, którzy na pewnym etapie swojego życia stracili wiarę. Gdy jednak podjęli trud modlitwy, odzyskali ją na nowo. W Roku Wiary proszę Was wszystkich i każdego z osobna o wierność codziennej modlitwie w naszych rodzinach, połączoną z wyznaniem wiary, czyli odmawianiem Składu Apostolskiego. Proszę również - zwracajcie się z prośbą do św. Michała Archanioła w obronie Kościoła i przezwyciężenie kłamstwa, i zła w świecie. Szczególnym darem i zobowiązaniem Roku Wiary będą odpusty zupełne, które Stolica Apostolska pod zwykłymi warunkami: stanu łaski uświęcającej, oderwania się od grzechu i modlitwy w intencjach Ojca Świętego - związała z sanktuariami i miejscami kultu Bożego. Po drugie: słuchanie i głoszenie słowa Bożego. Wiara rodzi się ze słuchania Bożego słowa, które jest interpretowane i głoszone przez Nauczycielski Urząd Kościoła. Cieszymy się, że już od 20 lat mamy nowy Katechizm Kościoła Katolickiego, w którym znajduje się systematyczna i organiczna synteza podstawowych treści wiary. Czytany i studiowany przez nas staje się prawdziwym narzędziem umacniania wiary. Zachęcam, abyśmy w Roku Wiary chętnie i często podejmowali lekturę Pisma Świętego i Katechizmu Kościoła Katolickiego. Zwracam się z usilną prośbą do duszpasterzy i wiernych o przeprowadzenie i uczestnictwo w katechezie dorosłych. Niech w naszych parafiach w oparciu o Katechizm będą prowadzone katechezy przygotowujące do przyjęcia kolejnych sakramentów świętych. Zwróćmy też większą uwagę i poczujmy się bardziej odpowiedzialni za korzystanie z bogatych propozycji przygotowanych przez zespoły redakcyjne: naszego Tygodnika Katolickiego „Niedziela”, Radia „Fiat” i Radia „Jasna Góra”. Katolickie media w dzisiejszej rzeczywistości są niezmiernie ważnym narzędziem głoszenia i umacniania naszej wiary. Przyjmijmy je z wdzięcznością i korzystajmy z nich jak najobficiej. Po trzecie: wspólnota. Jedną z głównych kategorii, która wyjaśnia nam naturę Kościoła jest wspólnotowość, zjednoczenie człowieka z Bogiem i ludzi pomiędzy sobą. Konkretnym umiejscowieniem Kościoła jest parafia, która coraz bardziej powinna się stawać wspólnotą życia i działania, w której realizują się różne powołania i charyzmaty. Rok Wiary będzie dla nas okazją, byśmy bardziej zaangażowali się w życie parafii i brali za nią odpowiedzialność. Wyrazem tego będzie powołanie nowych Parafialnych Rad Duszpasterskich zgodnie z zatwierdzonym przeze mnie statutem. Statut ten przewiduje również wybory do Parafialnej Rady Duszpasterskiej, które we wszystkich parafiach mają się odbyć 18 listopada br. Ponadto, pragnę zachęcić do bezpośredniego udziału w następujących inicjatywach jak: Dni Kultury Wiary przygotowane przez Duszpasterstwo Środowisk Twórczych, które już odbywają się w dniach 11-22 października 2012 r. pod hasłem: „Bądźcie solą ziemi i światłem świata” oraz Pielgrzymka Archidiecezji Częstochowskiej do Ziemi Świętej w dniach 9-16 lutego 2013 r. Proszę również, by szczególnym miejscem odnowienia wiary i jej wyznania były rekolekcje adwentowe i wielkopostne, które niech przyjmą formę renowacji Misji Ewangelizacyjnych przeprowadzonych z okazji Peregrynacji Krzyża wraz z relikwiami Krzyża Świętego. Na wierność łasce Chrztu Świętego i obfite owoce Roku Wiary z serca udzielam pasterskiego błogosławieństwa