Parafia i kościół św. Stanisława w Żębocinie pisze właśnie nową kartę historii. Kształtuje się tutaj miejsce kultu świętej Rity. Czy zaowocuje to w przyszłości lokalnym sanktuarium ku czci Perły z Umbrii, jak nazywa się świętą od Róż?
Fundatorzy figury Emil i Natalia Staroń z dziećmi. Postument ufundowali Agnieszka i Robert Słodowscy, na zdjęciu z uratowanym synem Kubą (obok proboszcza)
Od 2021 r. w kościele gromadzą się jej czciciele na czuwaniach 22. dnia każdego miesiąca, zainicjowanych przez ks. prob. Krzysztofa Olszewskiego. – Zanosimy do Pana Boga prośby przez wstawiennictwo Patronki spraw trudnych i beznadziejnych. Gromadzimy się na Mszy św., po niej jest litania do św. Rity z odczytywanymi prośbami i podziękowaniami za przyczyną świętej. Na zakończenie tradycyjnie pobłogosławione są róże – duchowy symbol św. Rity. Cześć do św. Rity rozrasta się w parafii. W marcu ub.r. w kościele poświęcono nową figurę świętej z postumentem – ufundowanym przez rodzinę wdzięczną patronce za uratowanie dziecka z choroby.
Polska Umbria
Reklama
Plany utworzenia lokalnego ośrodka kultu św. Rity właśnie w Żębocinie, w gminie Proszowice mogą mieć uzasadnienie – tłumaczy Proboszcz. Ziemia proszowicka, ze względu na ukształtowanie terenu, przypominające włoską Umbrię, a w niej Roccaporena (skąd wywodziła się święta) nazwana była przez podobieństwo do niej – Polską Umbrią, lub Proszowską Umbrią. Określenia tego użył mieszkający w pobliskich Pławowicach poeta – Ludwik Hieronim Morsztyn jeszcze przed II wojną światową. Mówił wtedy o Umbrii jako ziemi św. Franciszka. Nie przewidywał, że ten sam region po wiekach wydał św. Ritę, która będzie w naszych czasach tak czczona i kochana. W Pławowicach odbywały się przed wojną spotkania wybitnych artystów i poetów okresu międzywojnia – przypomina historię ks. Olszewski.
O rozwijającym się nabożeństwie do św. Rity, poinformował bp. Jana Piotrowskiego, dzieląc się z nim pragnieniem parafii w Żębocinie, by w przyszłości mógł w kościele powstać lokalny ośrodek kultu Św. Rity. W przedsięwzięcie włączyły się także samorządy w Proszowicach i Nowym Brzesku oraz wojewoda małopolski. 24 maja – w czasie misji – parafię odwiedzi bp Piotrowski, który będzie się modlił z parafianami. W perspektywie jest m.in. nawiązanie kontaktów i współpracy z miasteczkiem Roccaporena w obszarze wymiany kulturalnej, duchowej i turystycznej z Żębocinem. Przy Pałacu w Pławowicach – zabytku 8 km od kościoła w Żębocinie, w nawiązaniu do wielkich patriotycznych tradycji słynnych spotkań literatów polskich, mogłaby z kolei powstać w przyszłości symboliczna aleja portretów poetów i pisarzy polskich – dzieli się planami. Żębocin i okolice, rozwijające się przez wieki w cieniu św. Stanisława BM mają szansę stać się kiedyś atrakcyjną bazą dla rozwoju turystki religijnej i ruchu pielgrzymkowego – ocenia Proboszcz.
Jest pieśń
Na cześć świętej napisał też specjalny hymn, którego fragment brzmi: „To polska Umbria, ziemia ukochana/ Naszych proszowskich pięknych pól i wzgórz/ Przyzywa ciebie, patronko wspaniała,/ Tu, w Żębocinie, pośród twoich róż”.
Obraz św. Rity znajdziemy m.in. w kościele w Ropczycach
Tysiące wiernych i tysiące czerwonych róż. Tak co roku wierni obchodzą w Cascii (ok. 150 km na północ od Rzymu) rocznicę śmierci jednej z najbardziej popularnych włoskich świętych - Rity, patronki od spraw po ludzku beznadziejnych.
Chociaż żyła dawno, bo prawie sześć wieków temu, ludzie XX i XXI wieku wydają się na nowo odkrywać tę Świętą.
- Polecają się jej tak licznie, ponieważ sama przeżyła bardzo wiele i jest patronką wszystkich stanów: była przecież żoną, matką, wdową i zakonnicą - wyjaśnia przełożona Sióstr Augustianek z Cascii. - Przeżyła ból utraty zamordowanego przez wrogów męża i śmierć dwojga dzieci. Doświadczyła wiele goryczy - gdy początkowo odmówiono jej przyjęcia do zakonu i gdy doprowadzała do pojednania dwa skłócone ze sobą rody.
Jednak to, co po ludzku wydawało się niemożliwe, w jej życiu - dzięki wierze i poddaniu się woli Bożej - okazywało się wykonalne. 22 maja to dzień świąteczny w Cascii - mieście, w którym św. Rita została ochrzczona i przez 40 lat żyła jako augustianka. Wierni przygotowują się do tego dnia podczas nowenny i licznych nabożeństw. Świętu towarzyszą związane od wieków ze św. Ritą symbole, przede wszystkim róża. Uczestnicy uroczystości przynoszą te kwiaty na pamiątkę przekazywanego przez tradycję wydarzenia. Otóż św. Rita kilka miesięcy przed śmiercią, złożona ciężką chorobą, miała poprosić jedną z sióstr o przyniesienie z rodzinnego ogrodu róży. Był styczeń, więc zakonnicy to polecenie wydawało się niewykonalne. Jednak gdy przechodziła obok ogrodu, ze zdumieniem zauważyła świeżą kwitnącą różę, którą przyniosła umierającej.
Pierwsza biografia podkreśla, że ciało Świętej po śmierci - podobnie jak w przypadku innych stygmatyków - zaczęło wydawać woń róż.
Radość, autentyczność, relacja, towarzyszenie, a nie przymuszanie, przepytywanie i rytualizacja - takiego Kościoła chcą dziś młodzi ludzie. Jednym słowem chcą synodalności rozumianej - jak podsumował bp Andrzej Przybylski - nie tyle jako komplementarność w sztywno przypisanych rolach i funkcjach, ale jako wzajemność.
Młodych wysłuchali w niedzielne przedpołudnie uczestnicy Ogólnopolskiej Kongregacji Powołaniowej, która w dniach 28 lutego - 2 marca odbywała się w Gnieźnie. Uczestniczyły w niej osoby odpowiedzialne za powołania w swoich diecezjach i zakonach - duchowni, świeccy, siostry zakonne, liderzy ruchów i stowarzyszeń kościelnych. Niedzielna dyskusja panelowa koncentrowała się wokół doświadczenia wspólnoty, wiary i rozeznawania powołania. Młodzi podkreślali znaczenie rodziny i przykładu wyniesionego z domu, ale także wpływu - pozytywnego, ale i negatywnego - spotykanych duchownych. Jak przyznali, bardziej potrzeba im mentora niż lidera, kogoś, kto nie będzie próbował im się przypodobać, a tym bardziej zachowywać „po młodzieżowemu”, ale kogoś, kto będzie autentycznie wierzył w to, co głosi i „po prostu będzie robił swoje”.
Kościół uznaje jego cnoty, jego wielką wiarę w Boga i tę wiarę, która staje się czynną miłością, działającą na rzecz najbardziej potrzebujących – powiedział abp Raúl Biord Castillo, arcybiskup Caracas w Wenezueli. W rozmowie z mediami watykańskimi podzielił się nadziejami, jakie niesie zatwierdzenie kanonizacji „lekarza ubogich”.
Abp Castillo powiedział, że dla Kościoła w Wenezueli to wielka radość, że będą mieli nowego świętego. Entuzjazm ten udziela się wszystkim Wenezuelczykom mieszkającym w różnych częściach świata, ale również wielu krajom Ameryki Łacińskiej, Północnej czy Europy. „Jesteśmy bardzo szczęśliwi z powodu tego daru” - wskazał hierarcha.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
