Reklama

Rodzina

Krótkie macierzyństwo

Gdy spodziewamy się dziecka, zwykle jest to okres radości, oczekiwania i nadziei. Dla niektórych kobiet jednak czas ten może się okazać bolesny i bardzo trudny...

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Dzieje się tak wówczas, gdy u dziecka zostanie zdiagnozowana wada wrodzona. W najcięższych przypadkach są zaburzenia rozwojowe, które pośrednio lub bezpośrednio prowadzą do śmierci płodu lub noworodka. Mogą być spowodowane czynnikami genetycznymi lub niegenetycznymi. Charakteryzują się upośledzonym rozwojem płodu, który skutkuje niemożliwością donoszenia ciąży lub śmiercią dziecka niedługo po urodzeniu.

Moje dziecko jest osobą

O to, z jakimi wyzwaniami spotyka się kobieta (małżeństwo), gdy dowiaduje się, że jej (ich) dziecko urodzi się martwe albo umrze krótko po narodzinach z powodu wad letalnych, zapytałam Urszulę Tataj-Puzynę, doktor nauk teologicznych i położną. Na co dzień pracuje ona w Poradni Perinatologii w Centrum Medycznym przy ul. Żelaznej 90 w Warszawie. Towarzyszy kobietom w ciąży ze stwierdzoną wadą letalną i przygotowuje je do porodu. Jak wynika z obserwacji i badań dr Tataj-Puzyny, kobiety te chcą być traktowane przez lekarzy jak kobiety w zdrowej ciąży. Co to oznacza? To, że oczekują regularnych badań ultrasonograficznych i innych procedur przesiewowych, które są częścią standardowej opieki i przysługują kobietom oczekującym narodzin zdrowych dzieci. Pragną, by ich ciąże traktowano „normalnie”, chcą otrzymać takie samo wsparcie i profesjonalną opiekę medyczną jak inne ciężarne.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Kobiety w chwili rozpoznania wady letalnej niekiedy spotykają się z odmową dalszego prowadzenia ciąży. Zdarza się, że personel medyczny traktuje ich poczęte dziecko jak „niepomyślną diagnozę”, ciekawy przypadek medyczny, który warto opisać, bo ciąża, według nich, jest skazana na stratę. Co czuje kobieta, dla której ta ciąża ma sens, a chore dziecko jest największą wartością? Co czuje małżeństwo, dla którego jest to niekiedy jedyne doświadczenie prenatalnego rodzicielstwa?

Taka kobieta czuje, jakby jej ciąża była mniej ważna od innych, a jej chore dziecko było „gorszej kategorii”, jakby jej dziecku odbierano człowieczeństwo... Doktor Tataj-Puzyna potwierdza, że potrzeby jej podopiecznych są często marginalizowane przez personel medyczny lub postrzegane jako niewarte wysiłku. Te różne podejścia do tego, co jest, a co nie jest warte opieki, mogą wynikać ze sprzecznych przekonań położnych czy lekarzy na temat tego, co dla tych rodziców stanowi wartość, co stanowi o jakości życia w przypadku gdy u ich dziecka w fazie prenatalnej zostanie postawiona śmiertelna diagnoza. Moja rozmówczyni wyjaśnia, że lekarze i położne bardzo często nie znają potrzeb tej grupy kobiet, nie są szkoleni do prowadzenia tak trudnych ciąż, dlatego mogą mieć małe doświadczenie w perinatalnej opiece paliatywnej. Oczywiście, jest spora grupa lekarzy i położnych, którzy znakomicie opiekują się takimi kobietami i świadczą wobec nich profesjonalną, przepełnioną empatią pomoc.

Reklama

Kobiety w ciąży obarczonej niepomyślną diagnozą oraz ojcowie dzieci doświadczają ambiwalentnych emocji. Mówią o ogromnym szoku doznanym po usłyszeniu, że ich dziecko ma wady letalne, które ograniczą jego życie. Przeżywają niewyobrażalny ból, mają poczucie niesprawiedliwości, często czują złość i odrętwienie. W tym stanie z desperacją poszukują pomocy i wsparcia. Po pierwszym szoku pojawia się pragnienie urodzenia chorego dziecka bez względu na stan jego zdrowia. Poza tym do końca mają nadzieję, że może zdarzy się cud.

Nie jestem matką gorszej kategorii

Na początku 2021 r. Polska wprowadziła w prawie aborcyjnym zmianę. Trybunał Konstytucyjny uznał za niezgodne z konstytucją dopuszczanie aborcji w przypadku poważnych wad rozwojowych lub chorób płodu. Zmiana ta wywołała falę sprzeciwu w różnych środowiskach. Moja rozmówczyni zauważa, że od tego czasu kobiety, po zdiagnozowaniu u ich dziecka wady letalnej, nie zawsze mają wsparcie w środowisku innych kobiet.

Znalezienie troskliwego i empatycznego lekarza, który profesjonalnie poprowadzi ciążę, skupiając swoją uwagę na fizycznych i emocjonalnych potrzebach, stanowiło dla tej grupy kobiet punkt zwrotny w doświadczeniu ich macierzyństwa prenatalnego. Jak podkreślało wiele kobiet, pozwoliło im to skupić się na ciąży, a nie na diagnozie. Dbały o siebie, o dietę, chodziły na spacery. Mogły wreszcie poczuć się „dobrą” matką dziecka, które w nich żyło. Nawiązywały z nim kontakt, głaskały brzuch, czytały książki na dobranoc, rozmawiały. Dawały tym dzieciom to wszystko, co miały im do ofiarowania, czyli bliskość i miłość. To doświadczenie sprawiało, że dawały sobie prawo do bycia „normalną” kobietą w ciąży. Były też kobiety, które spotykały się z brakiem akceptacji i empatycznego wsparcia medycznego, co dodatkowo odbierało im prawo do statusu bycia „normalną” kobietą w ciąży, która korzysta z przywilejów przysługujących każdej innej ciężarnej. Często odbierały sobie prawo do kupowania ubrań ciążowych czy zakupów poza kolejnością.

Reklama

Z badań przeprowadzonych przez dr Tataj-Puzynę wynika, że dla wielu kobiet doświadczenie takiej trudnej ciąży było jedyną szansą, by przeżyć macierzyństwo prenatalne. Choć było ono krótkie, to pozwoliło im być fizycznie ze swoimi dziećmi, cieszyć się ich obecnością, poczuć pod sercem ich ruchy. Matki, które miały już potomstwo, często podkreślały, że kochały swoje nienarodzone, śmiertelnie chore dzieci tak samo jak te starsze. Osoby te starają się skupić na pozytywach i wykorzystać ten czas jak najlepiej. Są też kobiety, które – chociaż są pewne, że będą kontynuować ciążę po niekorzystnej diagnozie – nie są w stanie doświadczać radości w czasie ciąży.

Wsparcie i pomoc

Brak ogólnopolskiej infolinii utrudnia znalezienie miejsca, w którym kobieta otrzymałaby fachową opiekę, dostosowaną do jej potrzeb. Mimo coraz większej świadomości wśród społeczeństwa w Polsce nadal brak wiedzy dotyczącej miejsc, w których świadczy się opiekę rodzinom po postawieniu niekorzystnej diagnozy prenatalnej. A profesjonalną pomoc i wsparcie kobiety mogą znaleźć zarówno w szpitalach, jak i w hospicjach perinatalnych.

Reklama

W hospicjum perinatalnym cała rodzina jest objęta opieką medyczną, psychologiczną i duchową. Wyspecjalizowana kadra wychodzi naprzeciw oczekiwaniom, świadcząc opiekę dostosowaną do indywidualnych potrzeb rodziny. Specjaliści z różnych dziedzin medycyny udzielają konsultacji i wsparcia, by oczekiwanie narodzin dziecka było czasem wzmacniającym relacje w rodzinie, pozwalającym kobiecie doświadczyć prenatalnego macierzyństwa. W ramach hospicjum rodziny są przygotowywane do porodu i otrzymują fachową pomoc po nim. Warto podkreślić, że te świadczenia są refundowane.

Nie trzeba być medykiem czy specjalistą, by pomóc rodzinom, dla których ta ciąża jest istotna, bo czyni kobietę matką, a mężczyznę ojcem. Z badań wynika, a praktyka to potwierdza, że dla tych matek jest ważne, by najbliższa rodzina nie deprecjonowała ich decyzji o kontynuowaniu ciąży i urodzeniu chorego dziecka. Kobiety nie chcą być oceniane przez tych, którzy nie rozumieją ich decyzji, ich uczuć. Nie chcą być traktowane jak matki gorszej kategorii. I chcą, by ich dziecko także było traktowane „normalnie”.

Co możemy zrobić?

Wystarczy być dobrym człowiekiem. Niekiedy zwykłe ludzkie odruchy, takie jak uśmiech, przytulenie czy zapewnienie o pamięci i wsparciu, wystarczą, by kobieta poczuła się akceptowana. Jeśli mamy w sobie odwagę, zapytajmy, czy możemy w czymś pomóc, jak towarzyszyć w tym okresie. Ale nie narzucajmy swojego światopoglądu, swoich ocen czy „dobrych” rad, bo niekiedy słowa ranią. Szczególnie w tych sytuacjach potrzebne są delikatność i wrażliwa, akceptująca obecność.

Lista hospicjów perinatalnych: https: //gajusz.org.pl/dla-potrzebujacych/hospicjum-perinatalne/ .

2022-03-22 13:23

Ocena: +1 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Bp Cisło: każda kobieta jest powołana do macierzyństwa

„Każda kobieta jest powołana do macierzyństwa. Jeśli nie zrealizuje się fizycznie jako matka, wtedy jest wezwana do macierzyństwa duchowego” – powiedział bp Mieczysław Cisło w lubelskiej archikatedrze. Biskup pomocniczy przewodniczył uroczystej Mszy św. z okazji uroczystości Świętej Bożej Rodzicielki Maryi.

W swoim kazaniu bp Cisło mówił o roli kobiety we współczesnym świecie. Na przykładzie Matki Bożej wskazał na potrzebę gotowości do realizacji swojego powołania. „Młoda dziewczyna powiedziała Bogu swoje fiat, zgadzając się na wypełnienie Jego woli. Chociaż po ludzku przyjęcie woli Bożej krzyżowało Jej młodzieńcze, dziewczęce plany, to przez Jej łono przyszedł na świat Zbawiciel” – głosił kaznodzieja.

CZYTAJ DALEJ

Co z postem w Wielką Sobotę?

Niedziela łowicka 15/2004

[ TEMATY ]

post

Wielka Sobota

monticellllo/pl.fotolia.com

Coraz częściej spotykam się z pytaniem, co z postem w Wielką Sobotę? Obowiązuje czy też nie? O poście znajdujemy liczne wypowiedzi na kartach Pisma Świętego. Chcąc zrozumieć jego znaczenie wypada powołać się na dwie, które padają z ust Pana Jezusa i przytoczone są w Ewangeliach.

Pierwszą przytacza św. Marek (Mk 9,14-29). Po cudownym przemienieniu na Górze Tabor, Jezus zstępuje z niej wraz z Piotrem, Jakubem i Janem, i spotyka pozostałych Apostołów oraz - pośród tłumów - ojca z synem opętanym przez szatana. Apostołowie są zmartwieni, bo chcieli uwolnić chłopca od szatana, ale ten ich nie usłuchał. Gdy już zostają sami, pytają Chrystusa, dlaczego nie mogli uwolnić chłopca od szatana? Usłyszeli wówczas znamienną odpowiedź: „Ten rodzaj zwycięża się tylko przez modlitwę i post”.
Drugi tekst zawarty jest w Ewangelii św. Łukasza (5,33-35). Opisuje rozmowę Pana Jezusa z faryzeuszami oraz z uczonymi w Piśmie na uczcie u Lewiego. Owi nauczyciele dziwią się, czemu uczniowie Jezusa nie poszczą. Odpowiada im wówczas Pan Jezus „Czy możecie gości weselnych nakłonić do postu, dopóki pan młody jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, wtedy, w owe dni, będą pościć”

CZYTAJ DALEJ

Groby Pańskie 2024 - Stwórz z nami galerię

2024-03-29 09:19

Marzena Cyfert

Parafia pw. Ducha Świetego we Wrocławiu

Parafia pw. Ducha Świetego we Wrocławiu

Piękną tradycją stało się budowanie w kościołach Grobu Pańskiego. Zapraszamy do przesyłania nam zdjęć z waszych kościołów i kaplic, a to pozwoli nam stworzyć piękną galerię. Czekamy na wasze zdjęcia, które możecie wysyłać na adres wroclaw@niedziela.pl

Prosimy, aby zdjęcia przesyłać do Niedzieli Zmartwychwstania.

CZYTAJ DALEJ
Przejdź teraz
REKLAMA: Artykuł wyświetli się za 15 sekund

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję