Reklama

Kościół

Przykazanie piąte

Jana Pawła II Dekalog dla Polaków

Czy nauczanie Jana Pawła II sprzed 30 lat o Dekalogu jest aktualne dziś, kiedy Polska jest już tak bardzo inna?

Niedziela Ogólnopolska 16/2021, str. 18-19

[ TEMATY ]

Jan Paweł II

Dekalog

Adam Bujak/Biały Kruk

4 czerwca w Radomiu pod pomnikiem Pamięci ludzi skrzywdzonych w związku z robotniczym protestem 1976 r. Ojciec Święty odmówił „Modlitwę za Ojczyznę” ks. Piotra Skargi

4 czerwca w Radomiu pod pomnikiem Pamięci ludzi skrzywdzonych w związku z robotniczym protestem 1976 r. Ojciec Święty odmówił „Modlitwę za Ojczyznę” ks. Piotra Skargi

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Przez cały pontyfikat Jan Paweł II konsekwentnie ostrzegał przed zgubnymi dla człowieka i ludzkości skutkami nieprzestrzegania piątego przykazania Dekalogu. W tym stwierdzeniu nie ma krzty przesady, ponieważ o nakazie Bożym: „nie zabijaj” papież nie tylko mówił, odnosząc się bezpośrednio do tego przykazania, ale także apelował niemal codziennie o pokój w różnych regionach świata, o dialog jako metodę rozwiązywania konfliktów międzynarodowych i etnicznych oraz potępiał wojny pochłaniające niewinne ofiary. Zawsze w tle tych przemówień i orędzi był bezwzględny zakaz zabijania. Szczególnie mocno papieski głos przeciwko wojnie zabrzmiał w: Oświęcimiu w 1979 r., Hiroszimie i Nagasaki w 1981 r., Mauthausen w 1988 r. i Sarajewie w 1997 r.

Błaganie odchodzącego Ojca Świętego

Już na drugi dzień po wyborze na papieża, 17 października 1978 r., Jan Paweł II zadeklarował, że pragnie służyć pomocą w rozwiązywaniu konfliktów, które w wielu częściach globu „niosą coraz większe niebezpieczeństwo przerażających klęsk”. To wtedy po raz pierwszy zaapelował o pokój dla „ukochanej ziemi Libanu”.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

U schyłku pontyfikatu, tuż przed odejściem do domu Ojca, w swoim ostatnim orędziu wielkanocnym, 27 marca 2005 r., błagał Boga: „Zostań z nami, Żywe Słowo Ojca, naucz nas słów i czynów pokoju: pokoju dla ziemi uświęconej Twoją krwią i przesiąkniętej krwią tylu niewinnych ofiar; pokoju dla krajów Bliskiego Wschodu i Afryki, gdzie nadal przelewa się tyle krwi; pokoju dla całej ludzkości, której wciąż grozi niebezpieczeństwo bratobójczych wojen”.

Do historii pontyfikatu przeszedł zwołany przez Jana Pawła II międzyreligijny Dzień Modlitw o Pokój w Asyżu 27 października 1986 r., kiedy to na jeden dzień zamilkły konflikty wojenne na świecie. Kronikarze odnotowali niezliczone apele Ojca Świętego o pokój na Bałkanach i na Bliskim Wschodzie. Nawet w przeddzień inwazji w marcu 2003 r. USA na Irak, jako jedyny na świecie, dramatycznym głosem nawoływał do modlitwy w intencji pokoju, argumentując, że „nigdy nie jest za późno, by zrozumieć i rozmawiać”, bo „przemoc i broń nigdy nie zdołają rozwiązać problemów ludzi”.

Obszernym tematem papieskiego nauczania, związanym z piątym przykazaniem Dekalogu, pozostaje obrona życia. Papież, mimo prymitywnych ataków ze strony środowisk proaborcyjnych, odważnie, konsekwentnie, a nawet radykalnie protestował przeciwko hańbiącej ludzkość „straszliwej zbrodni aborcji”. Wielokrotnie argumentował, że czyni to dlatego, iż aborcja jest „najbardziej niesprawiedliwą egzekucją”, dosięgającą człowieka, który nie może się bronić.

W centrum porządku Bożego

Jedno z najważniejszych i najbardziej poruszających wystąpień Jana Pawła II w obronie życia miało miejsce 4 czerwca 1991 r. podczas Mszy św. w Radomiu.

Reklama

Papież wyjaśnił, że w samym centrum porządku prawdy, który dał człowiekowi Najwyższy Prawodawca na Synaju, „leży przykazanie «nie zabijaj»” – zakaz stanowczy i absolutny, który równocześnie afirmuje prawo każdego człowieka do życia: od pierwszej chwili poczęcia aż do naturalnej śmierci”.

Jan Paweł II połączył piąte przykazanie z pamięcią o tych, o których Chrystus mówił w Kazaniu na górze jako „łaknących i pragnących sprawiedliwości”. Oznacza to, że trzeba czynić wszystko, podkreślił Ojciec Święty, „aby żaden człowiek nie stawał się ofiarą agresji na jego życie czy zdrowie: aby nie był niewinnie zabijany, torturowany, dręczony, zagrożony”.

Kiedy człowiek gwałci prawo Boże

Jak zauważył papież, Chrystus w Kazaniu na górze rozszerzył jeszcze zasięg piątego przykazania Dekalogu na wszystkie działania przeciw bliźniemu, zrodzone z nienawiści, mściwości czy gniewu.

Jan Paweł II podkreślił, że XX wiek jest obciążony śmiercią milionów niewinnych ludzi. Przyczynił się do tego nowy sposób prowadzenia wojen, który polega na masowym zwalczaniu i wyniszczaniu ludności niebiorącej w niej czynnego udziału, czego przejawem były bombardowania (aż do użycia bomby atomowej), sieć obozów koncentracyjnych czy masowe deportacje ludności.

Papież przypomniał, że wśród narodów Europy to naród polski ma szczególny udział w tej hekatombie. Na naszych ziemiach przykazanie „nie zabijaj” pogwałcone zostało milionami zbrodni i przestępstw. Jako szczególnie wstrząsające wymienił eksterminacje Żydów i Romów.

Reklama

Ojciec Święty podkreślił, że grunt pod te okrucieństwa był przygotowywany przez programy nienawiści rasowej i etnicznej, odrzucające moralną zasadę przykazania „nie zabijaj” jako absolutną i powszechnie obowiązującą. „Nawiązując do obłędnych ideologii, pozostawiały one uprzywilejowanym instancjom ludzkim prawo decydowania o życiu i śmierci poszczególnych osób, a także całych grup i narodów. Na miejsce Bożego: «Nie zabijaj» postawiono ludzkie: «Wolno zabijać», a nawet: «Trzeba zabijać»” – dodał Jan Paweł II.

W wyniku tego ogromne połacie Europy stały się grobem ludzi niewinnych, ofiar zbrodni. „Korzeń zbrodni tkwi w uzurpacji przez człowieka Bożej władzy nad życiem i śmiercią człowieka” – tłumaczył Jan Paweł II.

Cmentarz bezbronnych

Do tego cmentarzyska ofiar ludzkiego okrucieństwa w XX wieku papież dołączył inny ogromny cmentarz: „cmentarz nienarodzonych, cmentarz bezbronnych, których twarzy nie poznała nawet własna matka, godząc się lub ulegając presji, aby zabrano im życie, zanim jeszcze się narodzą”.

Jan Paweł II podzielił się wstrząsającym, niedającym się wymazać z pamięci przeżyciem, którym dla niego było obejrzenie filmu przedstawiającego scenę rozpaczliwej obrony dziecka w łonie matki przed brutalną ingerencją narzędzi aborcyjnych. Prawdopodobnie chodziło o amerykański film dokumentalny z 1984 r. pt. Niemy krzyk.

Papież oskarżył „grupy nacisku” oraz ulegające im instancje ustawodawcze, które „legalizują” pozbawienie życia człowieka nienarodzonego. Zadał dramatyczne pytanie: „Czy jest taka ludzka instancja, czy jest taki parlament, który ma prawo zalegalizować zabójstwo niewinnej i bezbronnej ludzkiej istoty? Kto ma prawo powiedzieć: «Wolno zabijać», nawet: «Trzeba zabijać», tam gdzie trzeba najbardziej chronić i pomagać życiu?”.

„Nie zabijaj” to nie tylko zakaz

Reklama

W Radomiu Jan Paweł II również zaprezentował nowatorskie podejście do kolejnego przykazania Bożego. Po pierwsze – połączył Dekalog z Kazaniem na górze, po drugie – zwrócił uwagę, że przykazanie „nie zabijaj” zawiera w sobie nie tylko zakaz, ale wzywa do postaw i zachowań pozytywnych, przede wszystkim do akceptacji dziecka jako daru.

„Nie zabijaj, ale raczej chroń życie, chroń zdrowie i szanuj godność ludzką każdego człowieka, niezależnie od jego rasy czy religii, od poziomu inteligencji, stopnia świadomości czy wieku, zdrowia czy choroby – nawoływał Jan Paweł II.

Nie zabijaj, ale raczej przyjmij drugiego człowieka jako dar Boży – zwłaszcza jeśli jest to twoje własne dziecko.

Nie zabijaj, ale raczej staraj się pomóc twoim bliźnim, aby z radością przyjęli swoje dziecko, które – po ludzku biorąc – uważają, że pojawiło się nie w porę”.

O solidarność z dzieckiem poczętym

W tym kontekście papież zaapelował do swoich rodaków o konkretną pomoc dla rodziców, zwłaszcza matek, będących w trudnej sytuacji materialnej. Chodziło nie tylko o spontaniczne działania i zwykłą ludzką życzliwość, ale także o tworzenie instytucjonalnych form pomocy dla tych rodziców poczętego dziecka, których sytuacja jest szczególnie trudna. Ojciec Święty zachęcił, aby w ten ruch solidarności społecznej z dzieckiem poczętym i jego rodzicami włączyły się parafie i klasztory.

Uderzmy się w piersi. Chyba niedostatecznie odpowiedzieliśmy na apel Ojca Świętego z Radomia.

2021-04-14 07:27

Oceń: +2 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

W Teksasie w każdej klasie wisi 10 przykazań. Dekalog przeszkadza jednemu sędziemu

[ TEMATY ]

szkoła

Dekalog

Teksas

10 przykazań

sale lekcyjne

sędzia federalny

Adobe Stock

Kamienne tablice z 10. przykazaniami

Kamienne tablice z 10. przykazaniami

Sędzia federalny orzekł w środę, że kilka okręgów szkolnych w Teksasie nie musi stosować się do prawa stanowego, nakazującego umieszczanie dziesięciu przykazań we wszystkich salach lekcyjnych. Ustawę w tej sprawie, podpisaną w czerwcu przez gubernatora Grega Abbotta, zaskarżyło kilkanaście rodzin różnych wyznań.

Sędzia Okręgowy Fred Biery’ego w swojej 55-stronicowej opinii do ustaw, które zostały przyjęte w ciągu ostatniego roku w trzech stanach na południu USA, postanowił walczyć z uniwersalnym Prawem Bożym.
CZYTAJ DALEJ

Erika Kirk: “Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią”

2025-09-22 07:34

[ TEMATY ]

USA

PAP/EPA/CAROLINE BREHMAN

Kiedy Erika Kirk wypowiedziała słowa skierowane do mordercy swojego męża Charliego, w ogromnej hali State Farm Stadium, w Glendale w stanie Arizona zapadła absolutna cisza. „Wybaczam mu” - powiedziała walcząc ze łzami. Na szyi miała srebrny łańcuszek z krzyżem, widocznym znakiem swojej wiary. „Odpowiedzią na nienawiść nie może być nienawiść, ale tylko miłość” - podkreśliła. Tym samym wyróżniła się spośród wielu agresywnych i mściwych wypowiedzi niektórych mówców podczas niedzielnej (czasu lokalnego) uroczystości pogrzebowej działacza chrześcijańskiego Charliego Kirka.

Podziel się cytatem Odpowiedzią, którą znamy z Ewangelii, jest miłość, i zawsze miłość. Miłość do naszych wrogów i miłość do tych, którzy nas prześladują. Podziel się cytatem Na olbrzymim stadionie zapanowała całkowita cisza, a chwilę potem rozbrzmiały się wielkie brawa. Nie zabrakło też łez i niesmowitego wruszenia zgromadzonych.
CZYTAJ DALEJ

Niezwykła przyjaciółka Ojca Pio

2025-09-22 19:37

[ TEMATY ]

św. Ojciec Pio

Grafika Studio Serafin

Pragnienie śmierci znalazło poczesne miejsce w duchowości Ojca Pio. Nie było ono wyrazem ucieczki od cierpienia czy rozpaczy, lecz dojrzałą tęsknotą za pełnym zjednoczeniem z Bogiem. Myśl o jej bliskim nadejściu nie tylko Stygmatyka nie przerażała, lecz przeciwnie, nieodparcie pociągała...

Śmierć w rozumieniu Ojca Pio nie była końcem życia, ale przejściem do pełnej komunii z umiłowanym Bogiem. Wyznał, że pod wpływem działania Jego łaski stała się dla niego „szczytem szczęścia” i jego „przyjaciółką”. Takie jej pojmowanie ukazuje głęboki związek zakonnika ze św. Franciszkiem z Asyżu, który w swej „Pieśni słonecznej” nazwał ją „siostrą”.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję