Sympozjum rozpoczęła Msza św., której przewodniczył bp Łukasz Buzun, paulin, biskup pomocniczy diec. kaliskiej.

- Co my możemy dać drugiemu człowiekowi, jeśli mówimy dziś o misji? Czym się możemy podzielić? Jak możemy budować Królestwo Boże w drugiej osobie, na drodze, której Bóg nas stawia, jeśli sami naszej wiary nie przeżywany, jeśli nie doświadczamy jej skarbu? – pytał w homilii bp Buzun.

- Jeśli nie żyjemy prawdami wiary, to nie dajemy mocy temu, co głosimy, i to nie trafi do drugiej osoby, nie trafi do innych i nie będzie miało znaczenia właściwego tym prawdom. Ludzie poszukują ciepła i światła Bożego na różne sposoby, w różnych miejscach, tam, gdzie jesteśmy podstawieni. Bóg stawia nas na drodze innych żeby dawać Chrystusa, nie tylko przez słowo, które głosimy, ale w sposób szczególny przez świadectwo – podkreślił biskup.

O potrzebie twórczej wierności paulińskiemu charyzmatowi mówił o. Arnold Chrapkowski, przełożony generalny Zakonu Św. Pawła Pierwszego Pustelnika. – Posługując w różnych częściach świata, spotykając się z różnymi kulturami i zwyczajami wpisanymi w rzeczywistość kościołów partykularnych, gdzie przyszło nam pełnić misję, doświadczając także zmian nieustannie zachodzących w świecie i w Kościele, mamy tak pełnić posłannictwo, naszą misję zleconą nam przez Bożą Opatrzność, aby pozostać wiernymi charyzmatowi Zakonu, który został określony w Konstytucjach i potwierdzony autorytetem Kościoła – podkreślił o. Chrapkowski.

Zaznaczył, że wierność charyzmatowi wymaga wierności istotnym elementom i umiejętności dostosowywania elementów zmiennych. - I tutaj niezachowanie pierwszego oznacza sprzeniewierzenie się założycielowi, niezachowanie drugiego prowadzi do skostnienia, do zaniku owocnej działalności – przestrzegał o. Chrapkowski.

„Choć nasze zakonne życie jest ściśle określone w Konstytucjach, a jego centrum i sensem jest Chrystus, to wobec nowych „znaków czasu” potrzebne jest odświeżanie charyzmatu i namysł nad dynamiką naszej posługi zakonnej, paulińskiej a jednocześnie apostolskiej” – wyjaśnił o. Mariusz Tabulski, definitor generalny Zakonu Paulinów.

Zakon Świętego Pawła Pierwszego Pustelnika powstał w połowie XIII wieku na Węgrzech. Tamtejsi pustelnicy obrali sobie Pawła z Teb za wzór swego życia. Paulini znani są w Polsce przede wszystkim z duszpasterstwa prowadzonego na Jasnej Górze, gdzie przybyli w roku 1382r, pracują również w wielu innych ośrodkach duszpasterskich w Polsce i poza granicami kraju, podejmując pracę w parafiach i lokalnych sanktuariach maryjnych. W sumie w 17 krajach na czterech kontynentach posługuje ponad pół tysiąca zakonników.

Poprzez wieki zmieniał się duchowy profil Zakonu Paulinów. Z pustelniczego charakteru pierwotnej wspólnoty otwierając się na znaki czasu, nabrał on cech wspólnoty kontemplacyjno-czynnej.

W charyzmacie Zakonu Paulinów znajdują się: kontemplacja Boga w samotności, umiłowanie modlitwy liturgicznej i pokuty, kult maryjny, działalność duszpasterska jako służba pielgrzymującemu ludowi Bożemu – przypomniał o. Tabulski. – Lata zwłaszcza po II wojnie światowej, razem z Prymasem Wyszyńskim, w tej trosce o wolność, o ducha narodu, skoncentrowanie się na Jasnej Górze pozwoliło nam na nowo odnaleźć naszą tożsamość, jako troskę o lud w duchu Matki Bożej. To wierność charyzmatowi pójścia w duchu Maryi na służbę Ludowi Bożemu, a jednocześnie życie braterskie, życie wspólnotowe – byśmy mogli jako wspólnota służyć.

Zdaniem O. Stanisława Małysa z placówki w Rzymie to właśnie szczególnie pielęgnowana modlitwa indywidualna i wspólnotowa jest bazą do wytężonej pracy duszpasterskiej. Jak opowiada o. Stanisław we włoskich warunkach jest to szczególnie potrzeba świadectwa – „to jak my się modlimy, jak próbujemy medytować i Słowo Boże i Kościół sam w sobie i jak się spowiadać”.

Jak zaobserwował o. Małysa, niezmiernie ważna dla współczesnego człowieka jest posługa konfesjonału. W klasztorze paulińskim jest codzienny stały dyżur spowiednika, „ludzie tego potrzebują, mamy zawsze pełne konfesjonały, choć jednocześnie zauważa się, choćby we Włoszech, malejąca liczbę kapłanów - mówi o. Małys.

Wśród tematów poruszanych podczas sympozjum znalazły się m.in. problematyka formacji zakonników oraz zagadnienie tożsamości zakonnej paulina w kontekście posługi duszpasterskiej.

O współczesnych zagrożeniach dla życia zakonnego mówił o. Mateusz Hinc kapucyn, psycholog i psychoterapeuta.

Wskazując na dwa główne źródła zagrożeń: zewnętrzne, a więc te, które „niesie świat” i wewnętrzne wynikające ze wspólnot, z zakonnych struktur, o. Hinc podkreślił, że te drugie są o wiele trudniejsze do diagnozowania.

Sympozjum poświęcone paulińskiej misji w świetle zakonnego charyzmatu zorganizowano z okazji Roku Życia Konsekrowanego.