Euroregionalne Dni Jakubowe

Dni Jakubowe obchodzone w tym roku po raz trzeci przybrały wymiar euroregionalny. Rozpoczęły się w piątek 19 lipca. W Urzędzie Gminy Przeworsk odbyła się sesja naukowa „Droga św. Jakuba – Europejski Szlak Kulturowy.

Sesja naukowa

Prelekcje wygłosili: dr Franciszek Mróz z Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie, doc. dr Oresta Bordun z Lwowskiego Uniwersytetu Narodowego im. Iwana Franki, ing. Jozef Polačko, prezes Stowarzyszenia Euroregion Karpacki Słowacja-Północ, dr Łukasz Mróz, dyrektor Gminnego Ośrodka Kultury w Przeworsku, Jacek Marian Hołub z Uniwersytetu Rzeszowskiego oraz Bractwa św. Jakuba w Przeworsku, a także Jakub Żak, który w 2015 r. przebył 4 tys. km z Jawornika Polskiego do Santiago de Compostela. Na rozpoczęcie konferencji głos zabrał prof. Markijan Malski, ambasador nadzwyczajny i pełnomocny Ukrainy, który przybył z małżonką prof. Martą Malską z Lwowskiego Uniwersytetu Narodowego im. Iwana Franki. Dr Irena Kozimala, dyrektor Wydziału Spraw Obywatelskich i Cudzoziemców Podkarpackiego Urzędu Wojewódzkiego w Rzeszowie odczytała list wojewody podkarpackiego Ewy Leniart.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Pod znakiem sportu

Reklama

Sobotnia część III Euroregionalnych Dni Jakubowych odbyła się w Nowosielcach i upłynęła pod znakiem sportu. O godzinie 13.00 z Jarosławia wyruszył Jakubowy Rajd Rowerowy, a z Pawłosiowa Rajd Konny. O 14.30 wystartował III Bieg po Muszlę św. Jakuba na dystansie 10 km, a kilka minut później na linii startu stanęli najmłodsi, którzy w Biegu po Muszelkę mieli do pokonania 800 m. Na wszystkich biegaczy oraz uczestników rajdów czekał na mecie wójt Gminy Przeworsk Daniel Krawiec, który wraz z sekretarz Gminy Przeworsk Teresą Wielgos oraz dyrektor Centrum Usług Wspólnych Sabiną Południak wręczali pamiątkowe medale, dyplomy, symboliczne muszle św. Jakuba oraz piernikowe koguty. Warto podkreślić, że nagrody dla najmłodszej uczestniczki oraz najmłodszego uczestnika biegu ufundował prezydent RP Andrzej Duda, zaś puchary dla Najlepszej Biegaczki oraz Najlepszego Biegacza przekazał marszałek województwa podkarpackiego Władysław Ortyl. Ambasadorami biegu byli: Tobiasz Żuchewicz, który w 2016 r. przebył 3800 km w 80 dni do Santiago de Compostela, biegnąc z 12-kilogramowym plecakiem po 50 km dziennie oraz Sławek Hadro, który po Muszlę św. Jakuba przebiegł w 30-kilogramowym uzbrojeniu średniowiecznego woja.

Z historią w tle

Tego dnia w kościele parafialnym św. Marii Magdaleny odbył się również Koncert Zespołu Muzyki Dawnej „Vox Angeli” – projekt „Szlakiem średniowiecznych pielgrzymów”. Tuż po nim została przeprowadzona pierwsza część widowiskowej rekonstrukcji historycznej „Victoria nowosielecka” – Najazd Tatarów na Nowosielce. Przygotowały ją grupy rekonstrukcyjne: Samodzielny Oddział Hetmana Jana Karola Chodkiewicza Ziemi Jarosławskiej z Zarzecza, Mazowiecka Chorągiew Husarska im. Jan Karola Chodkiewicza z Barcic, Grupa Historyczna z Zamościa Banici Zamojscy, Chorągiew Zamku w Zawieprzycach im. Atanazego Mączyńskiego herbu Suche Komnaty, grupa rekonstrukcyjna Kosynierzy z Ujeznej pod wodzą Jana Wilka oraz grupa statystów ze wsi Nowosielce pod wodzą sołtys Marty Wojnar. Wszystkimi grupami dowodził Jan Hajduk.

Trzeci dzień Euroregionalnych Dni Jakubowych rozpoczął się pielgrzymką Podkarpacką Drogą św. Jakuba Via Regia na odcinku Przeworsk – Łańcut. W niedzielę przeprowadzony został również XIX Konkurs „Nasze Kulinarne Dziedzictwo – Smaki Regionów”. Komisja konkursowa pod przewodnictwem prezes Polskiej Izby Produktu Regionalnego i Lokalnego w Warszawie Izabelli Byszewskiej oceniała zgłoszone wcześniej potrawy kilkudziesięciu Kół Gospodyń Wiejskich oraz osób indywidualnych.

Po modlitwie zabawa

Reklama

Następnie w kościele pw. św. Marii Magdaleny odprawiona została Msza św. z udziałem Bractwa św. Jakuba pod przewodnictwem ks. prof. dr hab. Kazimierza Bełcha oraz ks. Marka Kapłona. Kazanie wygłosił ks. proboszcz Piotr Walasz. Tuż po Mszy św. nastąpiło złożenie kwiatów pod Kopcem Wójta Michała Pyrza w 395. rocznicę obrony Nowosielec przed Tatarami. Następnie wszystkie grupy rekonstrukcyjne wraz z krakowskim lajkonikiem oraz zaproszonymi gośćmi, przy akompaniamencie Orkiestry Dętej Gminy Przeworsk z siedzibą w Świętoniowej, przeszli na stadion. Dyrektor Gminnego Ośrodka Kultury w Przeworsku Łukasz Mróz odczytał listy przekazane przez marszałka Sejmu Marka Kuchcińskiego oraz prezesa Rady Ministrów Mateusza Morawieckiego. Wójt Gminy Przeworsk Daniel Krawiec wyraził wielki podziw dla uczestników III Euroregionalnych Dni Jakubowych, którzy uświetnili tegoroczne święto. Głos zabrali również: Jan Sołek, który odczytał list marszałka województwa podkarpackiego Władysława Ortyla, oraz starosta przeworski Bogusław Urban.

Na scenie głównej komisja ogłosiła wyniki XIX Konkursu „Nasze Kulinarne Dziedzictwo – Smaki Regionów”, a zwycięzcy i wyróżnieni odebrali nagrody. Bezpośrednio po rozstrzygnięciu konkursu odbyła się główna rekonstrukcja historyczna „Victoria nowosielecka” – obrona Nowosielec przez wójta Michała Pyrza przed najazdem tatarskim.

Podczas tegorocznych Dni Jakubowych można było również odwiedzić obóz tatarski i zobaczyć prezentację musztry, uzbrojenia oraz walki na szable, wziąć udział w warsztatach garncarskich, kupić prace rękodzielników. Na dzieci czekało kolorowe miasteczko. Ze względów atmosferycznych zaplanowane na ten dzień koncerty zostały odwołane.

* * *

Patronat honorowy nad III Euroregionalnymi Dniami Jakubowymi objęli:

marszałek Sejmu Marek Kuchciński

wojewoda podkarpacki Ewa Leniart

marszałek województwa podkarpackiego Władysław Ortyl

metropolita przemyski abp Adam Szal

starosta przeworski Bogusław Urban

oraz ambasador nadzwyczajny i pełnomocny Ukrainy prof. dr hab. Markijan Malski

Urodził się około 349 r. w Antiochii w Syrii (dzisiaj Antakya na południu Turcji), tam też podejmował posługę kapłańską przez około 11 lat, aż do 397 r., gdy został mianowany biskupem Konstantynopola. W stolicy cesarstwa pełnił posługę biskupią do czasu dwóch wygnań, które nastąpiły krótko po sobie - między 403 a 407 r. Dzisiaj ograniczymy się do spojrzenia na lata antiocheńskie Chryzostoma. W młodym wieku stracił ojca i żył z matką Antuzą, która przekazała mu niezwykłą wrażliwość ludzką oraz głęboką wiarę chrześcijańską. Odbył niższe oraz wyższe studia, uwieńczone kursami filozofii oraz retoryki. Jako mistrza miał Libaniusza, poganina, najsłynniejszego retora tego czasu. W jego szkole Jan stał się wielkim mówcą późnej starożytności greckiej. Ochrzczony w 368 r. i przygotowany do życia kościelnego przez biskupa Melecjusza, przez niego też został ustanowiony lektorem w 371 r. Ten fakt oznaczał oficjalne przystąpienie Chryzostoma do kursu eklezjalnego. Uczęszczał w latach 367-372 do swego rodzaju seminarium w Antiochii, razem z grupą młodych. Niektórzy z nich zostali później biskupami, pod kierownictwem słynnego egzegety Diodora z Tarsu, który wprowadzał Jana w egzegezę historyczno-literacką, charakterystyczną dla tradycji antiocheńskiej. Później udał się wraz z eremitami na pobliską górę Sylpio. Przebywał tam przez kolejne dwa lata, przeżyte samotnie w grocie pod przewodnictwem pewnego „starszego”. W tym okresie poświęcił się całkowicie medytacji „praw Chrystusa”, Ewangelii, a zwłaszcza Listów św. Pawła. Gdy zachorował, nie mógł się leczyć sam i musiał powrócić do wspólnoty chrześcijańskiej w Antiochii (por. Palladiusz, „Życie”, 5). Pan - wyjaśnia jego biograf - interweniował przez chorobę we właściwym momencie, aby pozwolić Janowi iść za swoim prawdziwym powołaniem. W rzeczywistości, napisze on sam, postawiony wobec alternatywy wyboru między trudnościami rządzenia Kościołem a spokojem życia monastycznego, tysiąckroć wolałby służbę duszpasterską (por. „O kapłaństwie”, 6, 7), gdyż do tego właśnie Chryzostom czuł się powołany. I tutaj nastąpił decydujący przełom w historii jego powołania: został pasterzem dusz w pełnym wymiarze! Zażyłość ze Słowem Bożym, pielęgnowana podczas lat życia eremickiego, spowodowała dojrzewanie w nim silnej konieczności przepowiadania Ewangelii, dawania innym tego, co sam otrzymał podczas lat medytacji. Ideał misyjny ukierunkował go, płonącą duszę, na troskę pasterską. Między 378 a 379 r. powrócił do miasta. Został diakonem w 381 r., zaś kapłanem - w 386 r.; stał się słynnym mówcą w kościołach swego miasta. Wygłaszał homilie przeciwko arianom, następnie homilie na wspomnienie męczenników antiocheńskich oraz na najważniejsze święta liturgiczne. Mamy tutaj do czynienia z wielkim nauczaniem wiary w Chrystusa, również w świetle Jego świętych. Rok 387 był „rokiem heroicznym” dla Jana, czasem tzw. przewracania posągów. Lud obalił posągi cesarza, na znak protestu przeciwko podwyższeniu podatków. W owych dniach Wielkiego Postu, jak i wielkiej goryczy z powodu ogromnych kar ze strony cesarza, wygłosił on 22 gorące „Homilie o posągach”, ukierunkowane na pokutę i nawrócenie. Potem przyszedł okres spokojnej pracy pasterskiej (387-397). Chryzostom należy do Ojców najbardziej twórczych: dotarło do nas jego 17 traktatów, ponad 700 autentycznych homilii, komentarze do Ewangelii Mateusza i Listów Pawłowych (Listy do Rzymian, Koryntian, Efezjan i Hebrajczyków) oraz 241 listów. Nie uprawiał teologii spekulatywnej, ale przekazywał tradycyjną i pewną naukę Kościoła w czasach sporów teologicznych, spowodowanych przede wszystkim przez arianizm, czyli zaprzeczenie boskości Chrystusa. Jest też ważnym świadkiem rozwoju dogmatycznego, osiągniętego przez Kościół w IV-V wieku. Jego teologia jest wyłącznie duszpasterska, towarzyszy jej nieustanna troska o współbrzmienie między myśleniem wyrażonym słowami a przeżyciem egzystencjalnym. Jest to przewodnia myśl wspaniałych katechez, przez które przygotowywał katechumenów na przyjęcie chrztu. Tuż przed śmiercią napisał, że wartość człowieka leży w „dokładnym poznaniu prawdziwej doktryny oraz w uczciwości życia” („List z wygnania”). Te sprawy, poznanie prawdy i uczciwość życia, muszą iść razem: poznanie musi się przekładać na życie. Każda jego mowa była zawsze ukierunkowana na rozwijanie w wierzących wysiłku umysłowego, autentycznego myślenia, celem zrozumienia i wprowadzenia w praktykę wymagań moralnych i duchowych wiary. Jan Chryzostom troszczył się, aby służyć swoimi pismami integralnemu rozwojowi osoby, w wymiarach fizycznym, intelektualnym i religijnym. Różne fazy wzrostu są porównane do licznych mórz ogromnego oceanu: „Pierwszym z tych mórz jest dzieciństwo” (Homilia 81, 5 o Ewangelii Mateusza). Rzeczywiście, „właśnie w tym pierwszym okresie objawiają się skłonności do wad albo do cnoty”. Dlatego też prawo Boże powinno być już od początku wyciśnięte na duszy, „jak na woskowej tabliczce” (Homilia 3, 1 do Ewangelii Jana): w istocie jest to wiek najważniejszy. Musimy brać pod uwagę, jak ważne jest, aby w tym pierwszym etapie życia człowiek posiadł naprawdę te wielkie ukierunkowania, które dają właściwą perspektywę życiu. Dlatego też Chryzostom zaleca: „Już od najwcześniejszego wieku uzbrajajcie dzieci bronią duchową i uczcie je czynić ręką znak krzyża na czole” (Homilia 12, 7 do Pierwszego Listu do Koryntian). Później przychodzi okres dziecięcy oraz młodość: „Po okresie niemowlęcym przychodzi morze okresu dziecięcego, gdzie wieją gwałtowne wichury (…), rośnie w nas bowiem pożądliwość…” (Homilia 81, 5 do Ewangelii Mateusza). Potem jest narzeczeństwo i małżeństwo: „Po młodości przychodzi wiek dojrzały, związany z obowiązkami rodzinnymi: jest to czas szukania współmałżonka” (tamże). Przypomina on cele małżeństwa, ubogacając je - z odniesieniem do cnoty łagodności - bogatą gamą relacji osobowych. Dobrze przygotowani małżonkowie zagradzają w ten sposób drogę rozwodowi: wszystko dzieje się z radością i można wychowywać dzieci w cnocie. Gdy rodzi się pierwsze dziecko, jest ono „jak most; tych troje staje się jednym ciałem, gdyż dziecko łączy obie części” (Homilia 12, 5 do Listu do Kolosan); tych troje stanowi „jedną rodzinę, mały Kościół” (Homilia 20, 6 do Listu do Efezjan). Przepowiadanie Chryzostoma dokonywało się zazwyczaj podczas liturgii, w „miejscu”, w którym wspólnota buduje się Słowem i Eucharystią. Tutaj zgromadzona wspólnota wyraża jeden Kościół (Homilia 8, 7 do Listu do Rzymian), to samo słowo jest skierowane w każdym miejscu do wszystkich (Homilia 24, 2 do Pierwszego Listu do Koryntian), zaś komunia Eucharystyczna staje się skutecznym znakiem jedności (Homilia 32, 7 do Ewangelii Mateusza). Jego plan duszpasterski był włączony w życie Kościoła, w którym wierni świeccy przez fakt chrztu podejmują zadania kapłańskie, królewskie i prorockie. Do wierzącego laika mówi: „Również ciebie chrzest czyni królem, kapłanem i prorokiem” (Homilia 3, 5 do Drugiego Listu do Koryntian). Stąd też rodzi się fundamentalny obowiązek misyjny, gdyż każdy w jakiejś mierze jest odpowiedzialny za zbawienie innych: „Jest to zasada naszego życia społecznego (…) żeby nie interesować się tylko sobą” (Homilia 9, 2 do Księgi Rodzaju). Wszystko dokonuje się między dwoma biegunami, wielkim Kościołem oraz „małym Kościołem” - rodziną - we wzajemnych relacjach. Jak możecie zauważyć, Drodzy Bracia i Siostry, ta lekcja Chryzostoma o autentycznej obecności chrześcijańskiej wiernych świeckich w rodzinie oraz w społeczności pozostaje również dziś jak najbardziej aktualna. Módlmy się do Pana, aby uczynił nas wrażliwymi na nauczanie tego wielkiego Nauczyciela Wiary.