Reklama

Wiara

Lucas - przyjaciel świętych pastuszków

Lucas Maeda de Oliveira, brazylijski chłopiec cudownie uzdrowiony za wstawiennictwem pastuszków z Fatimy – świętych Franciszka i Hiacynty, podczas swojej podróży po Polsce wraz rodzicami Joao Batistą i Lucilą Yurie oraz siostrą Eduardą odwiedził 5 września br. redakcję Tygodnika Katolickiego „Niedziela” w Częstochowie i modlił się w sanktuarium na Jasnej Górze

Niedziela Ogólnopolska 37/2018, str. 10-11

[ TEMATY ]

uzdrowienie

Jolanta Kobojek/Niedziela

Lucas w języku portugalskim odmawia „zdrowaśkę” podczas Apelu w Kaplicy Cudownego Obrazu Matki Bożej na Jasnej Górze

Lucas w języku portugalskim odmawia „zdrowaśkę” podczas Apelu w Kaplicy
Cudownego Obrazu Matki Bożej na Jasnej Górze

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Podczas spotkania z redaktor naczelną Lidią Dudkiewicz w redakcji „Niedzieli” gościom towarzyszyli: o. Henryk Ślusarczyk – werbista, ks. Marek Maciążek – kustosz sanktuarium Dzieci Fatimskich w Szczecinie i ks. Piotr Nowosielski – redaktor „Niedzieli Legnickiej”.

W studiu telewizyjnym „Niedzieli” goście opowiedzieli o wydarzeniach z marca 2013 r., kiedy to Lucas jako 5-letni chłopiec podczas zabawy wypadł z okna z wysokości ponad 6 m i uderzył głową o ziemię. Miał pękniętą czaszkę i uszkodzony mózg. Chłopiec żyje, bo doznał cudu uzdrowienia za wstawiennictwem świętych pastuszków Franciszka i Hiacynty.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Zapytany o swój pierwszy pobyt w naszym kraju Lucas odpowiedział, że „w Polsce jest bardzo fajnie” i bardzo mu się tu podoba, i dodał: – Dla mnie Maryja jest Tą, która opiekuje się wszystkimi ludźmi.

Uzdrowienie Lucasa sprawiło radość całej rodzinie. – Czułam się bardzo szczęśliwa, kiedy mój brat został uzdrowiony. Byłam też przepełniona wdzięcznością – powiedziała Eduarda, siostra ocalonego chłopca.

– Kiedy zdarzył się ten wypadek syna, to w pierwszym momencie czułam wielką pustkę. To była bardzo trudna sytuacja. Kiedy został uzdrowiony, poczułam ogromną radość i wdzięczność. Pojawiło się też znacznie więcej modlitwy do świętych pastuszków Franciszka i Hiacynty – wyznała jego mama Lucila Yurie. – W pierwszym momencie po wypadku s. Teresa, karmelitanka, zwróciła się w modlitwie do świętych Pastuszków. I od tego momentu tak naprawdę rozpoczęła się ta modlitwa – dodała.

Kiedy Joao Batista, tata Lucasa, wspominał tamte wydarzenia, nie mógł opanować wzruszenia. – Jako pierwsi udzieliliśmy synowi pomocy. Wziąłem go na ręce i zauważyłem, że ma uszkodzoną czaszkę. W tym momencie byliśmy niemal pewni, że umrze. Wzniosłem wtedy wielki krzyk do nieba. Pracuję w lecznictwie i wiedziałem, że sytuacja jest bardzo trudna. Pomagaliśmy wówczas synowi. W trakcie operacji zanosiliśmy modlitwy do Boga – podkreślił.

Reklama

Goście z Brazylii z wdzięcznością wspominali również swój pobyt w Fatimie. – W ubiegłym roku byliśmy tam na uroczystościach 100. rocznicy objawień fatimskich i to była okazja, aby podziękować świętym pastuszkom Franciszkowi i Hiacyncie za ten cud – powiedział tata chłopca.

Joao Batista zauważył również, że „bardzo ciekawe jest to, iż Matka Boża wybiera właśnie dzieci, aby były tymi, które niosą Dobrą Nowinę i za których wstawiennictwem można się zwracać do Boga z prośbą o uzdrowienie”. – A prostota dzieci, taka prostolinijność w wierze, modlitwie i przekazywaniu tego wszystkiego, co Bóg im objawił, daje ogromną siłę temu przekazowi – zauważył.

Uzdrowiony Lucas opowiedział o swojej duchowej przyjaźni ze świętymi Dziećmi Fatimskimi. – Między mną a świętymi Franciszkiem i Hiacyntą jest bardzo silna relacja. A przede wszystkim dziękuję im za wszystko – powiedział. Więź przyjaźni z Pastuszkami ma również Eduarda: – Ta relacja jest bardzo intymna, w sercu. Na modlitwie tak po prostu z nimi rozmawiamy.

Lucas z rodzicami i siostrą modlił się przed Cudownym Obrazem Matki Bożej na Jasnej Górze podczas Mszy św. i na Apelu Jasnogórskim.

Brazylijska rodzina z ocalonym chłopcem przybyła do Polski na zaproszenie ks. Marka Maciążka, kustosza Sanktuarium Dzieci Fatimskich w Szczecinie, które obchodzi właśnie pierwszą rocznicę swojego istnienia.

Na www.niedziela.pl można zobaczyć wywiad telewizyjny z Lucasem i jego rodziną oraz osobami towarzyszącymi im podczas pobytu w Polsce.

2018-09-12 10:40

Ocena: +1 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Uzdrowienie dziesięciu trędowatych

Jezus zmierzając do Jerozolimy, przechodził przez pogranicze Samarii i Galilei. Gdy wchodził do pewnej wioski, wyszło naprzeciw Niego dziesięciu trędowatych. Ci trędowaci byli odseparowani od społeczeństwa. Unikali ich ludzie z obawy przed niebezpieczeństwem zarażenia się. Odrzuceni przez zdrowych ludzi, zdesperowani, z oddali zaczęli głośno wołać: „Jezusie, Mistrzu, ulituj się nad nami” (Łk 17,13). Jezus nie zlekceważył ich. Wydał im polecenie: „Idźcie, pokażcie się kapłanom” (Łk 17,14). Posłuchali. Gdy szli, zostali oczyszczeni. Jeden z dziesięciu uzdrowionych, widząc, że jest uzdrowiony, wrócił chwaląc Boga donośnym głosem, upadł na twarz do nóg Jego i dziękował Mu (Łk 17,15-16). Pozostali uzyskali zdrowie i poszli dalej. Nic więcej - poza uzdrowieniem - w nich się nie stało. Tylko ten, który wrócił, żeby podziękować, naprawdę się przemienił - i fizycznie i duchowo. Odpowiedział gestem wiary, odpowiedział wdzięcznością. „Wstań, idź - powiedział mu Jezus - twoja wiara cię uzdrowiła!” (Łk 17,19). Ewangelistom wydarzenie to zapadło w pamięć prawdopodobnie właśnie z powodu tego dziesiątego trędowatego. Cała bowiem uwaga w dzisiejszej Ewangelii koncentruje się na nim. Stąd też można powiedzieć, że przesłanie dzisiejszej Ewangelii mówi o pięknie i wadze wdzięczności; mówi o tym, że głoszenie wielkości Boga i dziękowanie Mu stanowią istotę Kościoła i chrześcijaństwa.

CZYTAJ DALEJ

Św. Agnieszko z Montepulciano! Czy Ty rzeczywiście jesteś taka doskonała?

Niedziela Ogólnopolska 16/2006, str. 20

wikipedia.org

Proszę o inny zestaw pytań! OK, żartowałam! Odpowiem na to pytanie, choć przyznaję, że się go nie spodziewałam. Wiesz... Gdyby tak patrzeć na mnie tylko przez pryzmat znaczenia mojego imienia, to z pewnością odpowiedziałabym twierdząco. Wszak imię to wywodzi się z greckiego przymiotnika hagné, który znaczy „czysta”, „nieskalana”, „doskonała”, „święta”.

Obiektywnie patrząc na siebie, muszę powiedzieć, że naprawdę jestem kobietą wrażliwą i odpowiedzialną. Jestem gotowa poświęcić życie ideałom. Mam w sobie spore pokłady odwagi, która daje mi poczucie pewnej niezależności w działaniu. Nie narzucam jednak swojej woli innym. Sądzę, że pomimo tego, iż całe stulecia dzielą mnie od dzisiejszych czasów, to jednak mogę być przykładem do naśladowania.
Żyłam na przełomie XIII i XIV wieku we Włoszech. Pochodzę z rodziny arystokratycznej, gdzie właśnie owa doskonałość we wszystkim była stawiana na pierwszym miejscu. Zostałam oddana na wychowanie do klasztoru Sióstr Dominikanek. Miałam wtedy 9 lat. Nie było mi łatwo pogodzić się z taką decyzją moich rodziców, choć było to rzeczą normalną w tamtych czasach. Później jednak doszłam do wniosku, że było to opatrznościowe posunięcie z ich strony. Postanowiłam bowiem zostać zakonnicą. Przykro mi tylko z tego powodu, że niestety, moi rodzice tego nie pochwalali.
Następnie moje życie potoczyło się bardzo szybko. Założyłam nowy dom zakonny. Inne zakonnice wybrały mnie w wieku 15 lat na swoją przełożoną. Starałam się więc być dla nich mądrą, pobożną i zarazem wyrozumiałą „szefową”. Pan Bóg błogosławił mi różnymi łaskami, poczynając od daru proroctwa, aż do tego, że byłam w stanie żywić się jedynie chlebem i wodą, sypiać na ziemi i zamiast poduszki używać kamienia. Wiele dziewcząt dzięki mnie wstąpiło do zakonu. Po mojej śmierci ikonografia zaczęła przedstawiać mnie najczęściej z lilią w prawej ręce. W lewej z reguły trzymam założony przez siebie klasztor.
Wracając do postawionego mi pytania, myślę, że perfekcjonizm wyniesiony z domu i niejako pogłębiony przez zakonny tryb życia można przemienić w wielki dar dla innych. Oczywiście, jest to możliwe tylko wtedy, gdy współpracujemy w pełni z Bożą łaską i nieustannie pielęgnujemy w sobie zdrowy dystans do samego siebie.
Pięknie pozdrawiam i do zobaczenia w Domu Ojca!
Z wyrazami szacunku -

CZYTAJ DALEJ

Papież przypomina heroizm Piusa VII, więźnia Napoleona

2024-04-20 15:58

[ TEMATY ]

Franciszek

PAP/EPA/ETTORE FERRARI

Franciszek przypomniał dziś heroiczną postawę Piusa VII. Za jego pontyfikatu doszło do konfliktu Kościoła z Napoleonem. Papież został nawet uwięziony przez cesarza. Kiedy proponowano mu wolność w zamian za kompromisy, Pius VII stanowczo je odrzucił. Zawsze był oddany Bogu i Kościołowi, nawet za cenę wielkich poświęceń - podkreślił Franciszek.

Ojciec Święty przypomniał tę postać na audiencji dla pielgrzymów z różnych diecezji, z którymi był związany papież Chiaramonti. Podkreślił, że był to człowiek bardzo inteligentny i pobożny. Zgodnie z zaleceniem Pana Jezusa potrafił też być nieskazitelny jak gołąb i przebiegły jak wąż.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję