Dziś Jezus pragnie zatrzymać się w twoim domu

Ks. Andrzej Kuliberda

Fot. Graziako

Ziemia Święta, mozaika (XXI wiek)

Bądź na bieżąco!

Ojciec Święty Franciszek pragnie, abyśmy w tym roku na nowo przemyśleli uczynki miłosierdzia względem duszy i względem ciała. Dzisiejsza Ewangelia jest dla nas kolejną okazją do takiej refleksji. W jej świetle postawmy pytanie: dlaczego jedni tak chętnie angażują się w dzieła miłosierdzia, a inni nie?

Św. Łukasz ukazuje nam człowieka, który nie odchodzi od Jezusa zasmucony jak bogaty młodzieniec (por. Łk 18, 18-23), ale przyjmuje Go rozradowany, naprawia popełnione krzywdy i rozdaje ubogim pół swojego majątku. Zacheusz to zwierzchnik celników, uważanych za grzeszników i kolaborantów rzymskiego okupanta. Pomimo swojego bogactwa prawdopodobnie nie był szczęśliwy, nieraz czuł na sobie wzrok odrzucenia, nienawiści i pogardy.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Wszystko się zmieniło tamtego dnia, kiedy do jego miasta przyszedł Jezus, o którym tak wiele słyszał. Chciał Go zobaczyć, a ponieważ był niskiego wzrostu, wspiął się na drzewo. Wtedy Jezus go zauważył, a Zacheusz zrozumiał, że drogi jest w oczach Pana, bo Bóg nad wszystkim ma litość, zamyka oczy na grzechy ludzi, by się nawrócili, niczym się nie brzydzi, (por. Mdr 11, 23-24). Dotknięty i rozradowany obecnością i miłością Boga Zacheusz chce o tej miłości mówić innym. Miłosierdzie słów popiera miłosierdziem czynów.

Reklama

A jak jest z nami? Każda Eucharystia to wejście Jezusa do naszego życia, do naszych spraw, do naszego miasta. Przygnieceni ciężarem grzechów i zmęczeni życiem często nie widzimy przechodzącego obok Jezusa lub uniesieni pychą patrzymy na Niego z daleka. W konsekwencji nie zauważamy drugiego człowieka potrzebującego pomocy i obojętni idziemy dalej. Wydaje nam się, że nic nie możemy zrobić.

Tymczasem Jezus bardzo pragnie zatrzymać się w naszym domu, przyjść do naszego serca, jeszcze raz powiedzieć nam o swojej miłości, ofiarować nam zbawienie i przebaczenie grzechów. Bo tak Bóg umiłował świat, że dał swojego Syna Jednorodzonego, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne (por. J 3, 16).

Dlatego nie zwlekaj i nie odchodź smutny! Przyjmij prędko Jezusa! Dziś Jezus pragnie zatrzymać się w twoim domu. Jeśli zrobisz Mu miejsce i zasiądziesz z Nim do stołu, szybko odzyskasz radość i miłość, którą będziesz chciał się dzielić z innymi nie tylko słowem, ale i konkretnym czynem.

Polecamy „Kalendarz liturgiczny” – liturgię na każdy dzień
Jesteśmy również na Facebooku i Twitterze

2016-10-26 08:07

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Ten lud czci Mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode Mnie

Niedziela Ogólnopolska 35/2018, str. 33

Ksiądz profesor Waldemar Chrostowski

[ TEMATY ]

homilia

fot. Graziako

Jacob Jordaens, fragment obrazu „Król pije”(XVII wiek)

Mojżesz, zbliżając się do Ziemi Obiecanej, udziela ludowi najważniejszych napomnień i wzywa do wierności w wypełnianiu przykazań. Dzięki ich znajomości i zachowywaniu lud hebrajskich niewolników stawał się narodem Izraela. Był też przygotowywany, by przejąć na własność kraj, za który podejmie odpowiedzialność przed Bogiem. Mojżesz podkreśla: „Nic nie dodacie do tego, co ja wam nakazuję, i nic z tego nie odejmiecie, zachowując nakazy Pana, Boga waszego, które na was nakładam”. Uwydatnia dwa aspekty wierności przykazaniom, ostrzegając z jednej strony przed ich szkodliwym pomnażaniem i rozbudowywaniem, wskutek czego to, co najbardziej istotne, staje się niewidoczne i nieważne, a z drugiej – przed redukowaniem i lekceważeniem tego, co w przykazaniach jest naprawdę ważne. Wierność przykazaniom w ich nieskażonej postaci czyni z Izraela prawdziwy lud Bożego wybrania, odmienny od innych ludów i narodów Czytanie z Ewangelii według św. Marka świadczy, że pokusa przekręcania przykazań oraz ich wypaczonej interpretacji nie ominęła tych, którzy wzięli na siebie odpowiedzialność za kształt życia religijnego rodaków, czyli faryzeuszy i uczonych w Piśmie. Mało tego, swoje podejście i spojrzenie narzucali innym, wymagając od nich tego, o czym nie było mowy w przykazaniach. Swoje zarzuty kierowali także przeciw uczniom Jezusa, obwiniając ich o niewierność wobec „tradycji starszych”. Odpowiedź Jezusa była stanowcza: „Uchyliliście przykazanie Boże, a trzymacie się ludzkiej tradycji”. Postępując w ten sposób, faryzeusze i uczeni w Piśmie prowadzili wiernych na manowce, co miało katastrofalne skutki: „Ten lud czci Mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode Mnie. Ale czci Mnie na próżno, ucząc zasad podanych przez ludzi”. Gdy zostaje wypaczony fundament prawdziwej pobożności, wtedy jej miejsce zajmują jej wypaczone formy, które nie budują ani nie karmią więzi z Bogiem. To, co najważniejsze, dokonuje się w sercu człowieka i wszystkie zewnętrzne zachowania powinny być podporządkowane głosowi prawego sumienia.

CZYTAJ DALEJ

Modlitwa św. Jana Pawła II o pokój

Red.

Karol Porwich/Niedziela

Boże ojców naszych, wielki i miłosierny! Panie życia i pokoju, Ojcze wszystkich ludzi. Twoją wolą jest pokój, a nie udręczenie. Potęp wojny i obal pychę gwałtowników. Wysłałeś Syna swego Jezusa Chrystusa, aby głosił pokój bliskim i dalekim i zjednoczył w jedną rodzinę ludzi wszystkich ras i pokoleń.

CZYTAJ DALEJ