Reklama

Kościół nad Odrą i Bałtykiem

Cedynia

Woda jest początkiem wszystkich rzeczy

21 czerwca 2015 r. mieszkańcy gminy Cedynia oraz turyści spotkali się nad Odrą, w najdalej na zachód wysuniętym geograficznie punkcie Polski (pomiędzy Osinowem Dolnym a Starym Kostrzynkiem), by celebrować poświęcenie nurtów rzeki

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Ceremonię odprawił ks. dziekan kan. Michał Kostrzewa, proboszcz parafii pw. NMP w Cedyni. Wspólna modlitwa oraz pieśni były dedykowane także św. Janowi Chrzcicielowi, którego rocznicę urodzin obchodzimy 24 czerwca.

Modlitwa o błogosławieństwo Odry – księżnej polskich rzek – by była nam spokojną i przynosiła bezpieczeństwo oraz dobrobyt, jest odprawiana w Cedyni już po raz czwarty. Ceremonię poprzedziła Msza św. w intencji mieszkańców, odprawiona z okazji Dni Cedyni.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Spotkanie było również okazją do integracji mieszkańców i prezentacji miejsca, które z inicjatywy mieszkańca – p. Zbigniewa Bogdanowicza – będzie oznakowane turystycznie. Organizatorzy pikniku nad Odrą planują ustawienie w tym miejscu tablicy informacyjnej i kamienia pamiątkowego, a także zagospodarowanie turystyczne terenu nad Odrą.

Reklama

W kulturowej symbolice woda jest jednym z żywiołów i przeciwstawiana jest ogniowi, powietrzu i ziemi. Symbolizuje życie, płodność i oczyszczenie. W wielu religiach zanurzenie w wodzie symbolizuje oczyszczenie i odrodzenie.

Ze wszystkich żywiołów to woda wpłynęła najbardziej na ludzkie wartości związane z symboliką, rytuałami i metafizyką. Woda jest obecna w kulturze, tradycjach, zwyczajach oraz sposobach postrzegania środowiska naturalnego.

Woda to pramateria, początek Wszechświata, źródło wszystkich rzeczy. Już od czasów starożytnych jest synonimem Chaosu (przeciwieństwem Kosmosu – porządku), przynosi symboliczną śmierć i takież odrodzenie w niezliczonych ceremoniach kulturowych, przemianę ze „starego” w „nowe”. Woda jako źródło życia w wielu mitach jest najpowszechniejszym lekiem w uzdrowiskach.

W większości kultur woda została obdarzona duchowością. Szacunek dla świętości wody jest nadal wielki i wiele społeczności wciąż kultywuje obrzędy i zwyczaje związane z wodą. Woda jest również elementem wielu uroczystości, jak chrzty, ablucje, rytuały oczyszczenia, a także ceremonie zaślubin. Ogromny kalejdoskop znaczeń mówi nam o istnieniu wody w religii, filozofii, sztuce i nauce. Całe społeczeństwa budowane są na kulturze, polityce i inżynierii wody. Od czasów najstarszych człowiek był zafascynowany żywiołem wody, a także od niego uzależnionym: od zakładania miast i architektury oraz układów dróg i komunikacji, przez próby okiełznania wody – budowę akweduktów, łaźni, świątyń, kanałów, melioracje; walki z nią – podczas okresowych suszy i potopów, aż do entuzjazmu podczas jej poszukiwania na Marsie i innych planetach.

2015-07-09 11:26

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Poświęcenie pamiątkowej tablicy

Biskup świdnicki Ignacy Dec, goszczący 12 września w parafii pw. św. Józefa Robotnika na Piaskowej Górze w Wałbrzychu, poświęcił uroczyście tablicę upamiętniającą Wałbrzyskie Duszpasterstwo Świata Pracy, działające przy tym kościele w stanie wojennym i w latach 1984-88 pod patronatem archidiecezji wrocławskiej. Tablicę ufundowali członkowie tego duszpasterstwa, a została umieszczona na kamieniu przy kaplicy Matki Bożej Różańcowej. Pamiątkowy zapis uzupełnia wyryty na płycie wizerunek kościoła oraz czas odsłonięcia tablicy – wrzesień 2017. W uroczystości uczestniczyli: kapłani z dekanatu Wałbrzych-Północ, służba liturgiczna ołtarza, poczty sztandarowe NSZZ „Solidarność” Emerytów i Rencistów, KWK Wałbrzych, Thorez, Przedsiębiorstwa Robót Górniczych, byli członkowie Wałbrzyskiego Duszpasterstwa Świata Pracy – fundatorzy tablicy związkowcy internowani w Kamiennej Górze oraz członkowie NSZZ „Solidarność” w Wałbrzychu z przewodniczącym Radosławem Mechlińskim i wierni parafii. Poświęcenie tablicy poprzedzała koncelebrowana Msza św., sprawowana pod przewodnictwem Biskupa Ordynariusza, z udziałem m.in: ks. prał. Stanisława Wójcika z parafii św. Wojciecha Biskupa i Męczennika, diecezjalnego duszpasterza świata pracy, ks. dr. Krzysztofa Moszumańskiego z parafii Niepokalanego Poczęcia NMP, proboszcza miejscowej parafii ks. Witolda Baczyńskiego oraz ks. prał. Jana Pryszczewskiego, emerytowanego proboszcza tej parafii i jej rezydenta, z którego inicjatywy w kościele pw. św. Józefa Robotnika w latach 80. były odprawiane comiesięczne Msze św. za Ojczyznę. Przed rozpoczęciem Eucharystii Ksiądz Biskup został uroczyście powitany w imieniu parafian przez proboszcza ks. W. Baczyńskiego i poproszony o przewodniczenie Mszy św. W powitaniu gospodarz parafii przypomniał wszystkie ważne maryjne jubileusze obchodzone w tym roku przez wiernych tutejszej parafii i w całym Kościele, jak: 100-lecie objawień fatimskich i peregrynację kopii fatimskiej figury Maryi w parafii, co miało miejsce niespełna rok temu, 300-lecie koronacji Obrazu Matki Bożej Częstochowskiej w kraju, a na koniec uroczyście poprosił o poświęcenie okolicznościowej tablicy i udział Księdza Biskupa w procesji z modlitwą różańcową, której szlak wiódł ulicami parafii. Omawiając treść przygotowanej do poświęcenia tablicy i cel upamiętnienia, ks. W. Baczyński przedstawił parafianom i bp. Ignacemu Decowi zasłużonego związkowca Józefa Zalasa, który się najwięcej natrudził, aby ta okolicznościowa tablica powstała i została zainstalowana przed kościołem jako widoczny i trwały ślad aktywności związkowej sprzed lat, którą to duszpasterstwo służyło miastu i regionowi. Powitał również uroczyście Jerzego Langera, który podobnie jak pierwsi działacze wałbrzyskiej „Solidarności” wiele w tamtych czasach wycierpiał. Odsłonięcie tablicy przypadło 12 września, w którym w Kościele, zgodnie z kalendarzem świąt, jest czczone Imię Matki Bożej. O tym – kiedy i jaki jest wkład króla Jana III Sobieskiego i jego zwycięskiej bitwy w ustanowienie tego święta – mówił podczas Mszy św. Ksiądz Biskup. Przypominał najpiękniejsze karty polskiej historii, kiedy Matka Boża nam udzielała swojej opieki. Szeroko też omówił przesłanie objawień z Fatimy, gdy Pani Fatimska poprzez pastuszków polecała modlitwę różańcową jako najlepszy sposób na walkę ze złem tego świata. Po Mszy św. przed uroczystością poświęcenia Ksiądz Biskup przewodniczył także odnawianej modlitwie Aktu Zawierzenia parafii św. Józefa Robotnika pod opiekę Niepokalanego Serca Maryi.

CZYTAJ DALEJ

Św. Wojciech - patron ewangelizacji zjednoczonej Europy

Pochodzenie, młodość i studia św. Wojciecha

CZYTAJ DALEJ

Marcin Zieliński: Znam Kościół, który żyje

2024-04-24 07:11

[ TEMATY ]

książka

Marcin Zieliński

Materiał promocyjny

Marcin Zieliński to jeden z liderów grup charyzmatycznych w Polsce. Jego spotkania modlitewne gromadzą dziesiątki tysięcy osób. W rozmowie z Renatą Czerwicką Zieliński dzieli się wizją żywego Kościoła, w którym ważną rolę odgrywają świeccy. Opowiada o młodych ludziach, którzy są gotyowi do działania.

Renata Czerwicka: Dlaczego tak mocno skupiłeś się na modlitwie o uzdrowienie? Nie ma ważniejszych tematów w Kościele?

Marcin Zieliński: Jeśli mam głosić Pana Jezusa, który, jak czytam w Piśmie Świętym, jest taki sam wczoraj i dzisiaj, i zawsze, to muszę Go naśladować. Bo pojawia się pytanie, czemu ludzie szli za Jezusem. I jest prosta odpowiedź w Ewangelii, dwuskładnikowa, że szli za Nim, żeby, po pierwsze, słuchać słowa, bo mówił tak, że dotykało to ludzkich serc i przemieniało ich życie. Mówił tak, że rzeczy się działy, i jestem pewien, że ludzie wracali zupełnie odmienieni nauczaniem Jezusa. A po drugie, chodzili za Nim, żeby znaleźć uzdrowienie z chorób. Więc kiedy myślę dzisiaj o głoszeniu Ewangelii, te dwa czynniki muszą iść w parze.

Wielu ewangelizatorów w ogóle się tym nie zajmuje.

To prawda.

A Zieliński się uparł.

Uparł się, bo przeczytał Ewangelię i w nią wierzy. I uważa, że gdyby się na tym nie skupiał, to by nie był posłuszny Ewangelii. Jezus powiedział, że nie tylko On będzie działał cuda, ale że większe znaki będą czynić ci, którzy pójdą za Nim. Powiedział: „Idźcie i głoście Ewangelię”. I nigdy na tym nie skończył. Wielu kaznodziejów na tym kończy, na „głoście, nauczajcie”, ale Jezus zawsze, kiedy posyłał, mówił: „Róbcie to z mocą”. I w każdej z tych obietnic dodawał: „Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych” (por. Mt 10, 7–8). Zawsze to mówił.

Przecież inni czytali tę samą Ewangelię, skąd taka różnica w punktach skupienia?

To trzeba innych spytać. Ja jestem bardzo prosty. Mnie nie trzeba było jakiejś wielkiej teologii. Kiedy miałem piętnaście lat i po swoim nawróceniu przeczytałem Ewangelię, od razu stwierdziłem, że skoro Jezus tak powiedział, to trzeba za tym iść. Wiedziałem, że należy to robić, bo przecież przeczytałem o tym w Biblii. No i robiłem. Zacząłem się modlić za chorych, bez efektu na początku, ale po paru latach, po którejś swojej tysięcznej modlitwie nad kimś, kiedy położyłem na kogoś ręce, bo Pan Jezus mówi, żebyśmy kładli ręce na chorych w Jego imię, a oni odzyskają zdrowie, zobaczyłem, jak Pan Bóg uzdrowił w szkole panią woźną z jej problemów z kręgosłupem.

Wiem, że wiele razy o tym mówiłeś, ale opowiedz, jak to było, kiedy pierwszy raz po tylu latach w końcu zobaczyłeś owoce swojego działania.

To było frustrujące chodzić po ulicach i zaczepiać ludzi, zwłaszcza gdy się jest nieśmiałym chłopakiem, bo taki byłem. Wystąpienia publiczne to była najbardziej znienawidzona rzecz w moim życiu. Nie występowałem w szkole, nawet w teatrzykach, mimo że wszyscy występowali. Po tamtym spotkaniu z Panem Jezusem, tym pierwszym prawdziwym, miałem pragnienie, aby wszyscy tego doświadczyli. I otrzymałem odwagę, która nie była moją własną. Przeczytałem w Ewangelii o tym, że mamy głosić i uzdrawiać, więc zacząłem modlić się za chorych wszędzie, gdzie akurat byłem. To nie było tak, że ktoś mnie dokądś zapraszał, bo niby dokąd miał mnie ktoś zaprosić.

Na początku pewnie nikt nie wiedział, że jakiś chłopak chodzi po mieście i modli się za chorych…

Do tego dzieciak. Chodziłem więc po szpitalach i modliłem się, czasami na zakupach, kiedy widziałem, że ktoś kuleje, zaczepiałem go i mówiłem, że wierzę, że Pan Jezus może go uzdrowić, i pytałem, czy mogę się za niego pomodlić. Wiele osób mówiło mi, że to było niesamowite, iż mając te naście lat, robiłem to przez cztery czy nawet pięć lat bez efektu i mimo wszystko nie odpuszczałem. Też mi się dziś wydaje, że to jest dość niezwykłe, ale dla mnie to dowód, że to nie mogło wychodzić tylko ode mnie. Gdyby było ode mnie, dawno bym to zostawił.

FRAGMENT KSIĄŻKI "Znam Kościół, który żyje".

CZYTAJ DALEJ

Reklama

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję