Reklama

Święta i uroczystości

Niepokalane Serce Maryi, a w nim Rosja

W teologii chrześcijańskiej słowo „serce” zajmuje ważne miejsce. Wiąże się z Prawdą, z najgłębszą prawdą o człowieku. Oznacza ono – przypomina Benedykt XVI – „centrum ludzkiego istnienia... w którym człowiek znajduje swą jedność”. To wspólny mianownik naszego myślenia, mówienia, uczynków. Definiuje ono nas całych, określa nas na wieczność. Wszak Jezus naucza: „Gdzie jest twój skarb, tam będzie i serce twoje” (Mt 6, 21)

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Wsercu ukryta jest prawda o człowieku, którą zna Bóg. Zresztą nawet my używamy tego słowa, intuicyjnie naśladując spojrzenie Stwórcy. Mówimy o kimś, że „ma dobre serce”, i mamy na myśli, że ten człowiek zawsze jest dobry.

Naśladowanie Serca

Nic dziwnego, że święci i mistrzowie życia duchowego zafascynowali się tajemnicą Serca Jezusa. Tym bardziej że ów element (nazywany początkowo „stałą Jezusa”) miał być motorem świętości dla wszystkich wierzących. Przecież naśladowanie Zbawiciela polega nie na upodobnieniu się do Niego zewnętrznie, ale na posiadaniu takiego jak On serca! Stąd niedaleka droga do kultu Serca Jezusowego, który był nie tyle formą zewnętrznej pobożności, ile oddawaniem czci Chrystusowi przez naśladowanie.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Niewiele trzeba było czasu, by obok serc uczących się życia na wzór Jezusa znalazło się serce człowieka, który był doskonałym odzwierciedleniem Najświętszego Serca: nauczycielem w naśladowaniu. To Maryja – nasz ideał upodobnienia się do Zbawiciela. Wkrótce pojawiło się więc nabożeństwo do Jej Najczystszego Serca, które w swych założeniach również było naśladowaniem. Ludzie chcieli być tak blisko Jezusa, tak do Niego podobni i tak przez Niego umiłowani jak Maryja. Przez kolejne wieki pragnienie to rodziło wielkich świętych.

Odgórne przejęcie inicjatywy

Odkrycie tajemnicy Serca Jezusa i Serca Maryi było niezwykłym katalizatorem duchowym, który pomagał grzesznikom zmieniać życie, a świętych wprowadzał na wyżyny zjednoczenia z Bogiem. Nabożeństwo do Najświętszych Serc było oddolnym odkryciem – owocem poszukiwań Kościoła w świetle Ducha Świętego. W pewnym momencie inicjatywę jego rozwoju przejęło niebo. Zaczęło się odgórne kierowanie kultem Serc Jezusa i Maryi. Najważniejszymi etapami były objawienia w Paray-le-Monial (przekaz dany św. Małgorzacie o kulcie Najświętszego Serca Jezusa) oraz w Fatimie (pouczenia trojga pastuszków o roli Niepokalanego Serca Maryi).

Reklama

W Fatimie Maryja ujawnia, że każdy, kto chce wejść w tajemnicę Jej Niepokalanego Serca, już na samym progu napotyka niezwykłe wezwanie. Kiedy Matka Najświętsza mówi o potrzebie upowszechnienia kultu Jej Niepokalanego Serca, na tym samym oddechu zaczyna opowiadać o Rosji. Pierwszy raz w historii słyszymy taki wątek. Dotychczas kult Serca Maryi wiązał się z indywidualnym dążeniem ludzi do świętości. Kiedy w Fatimie pojawia się wątek społeczny, niemal polityczny, Bóg nieoczekiwanie wpisuje go w Serce swej Matki: w obszar dotąd zarezerwowany dla jednostek. Maryja, szkicując mapę przyszłości, ogłasza, że Rosja musi się nawrócić – inaczej pociągnie świat w stronę piekła. I daje wskazówkę: w nawróceniu Rosji pomoże poświęcenie jej Niepokalanemu Sercu.

Dotąd praktyka poświęcania się Sercu Maryi była wyborem poszczególnych osób. Tu pojawia się jakiś nowy, ponadindywidualny wątek, który wiąże się z nową formą tego nabożeństwa. Ta nowość pojawia się w czasie, gdy stare nabożeństwo do Niepokalanego Serca już od dawna istnieje i cieszy się poparciem Kościoła. Jeszcze w 1936 r. obdarowywał on je hojnie odpustami...

Skąd więc apel fatimski? Po pierwsze, jest to zaproszenie do powrotu do źródeł. W tym czasie nabożeństwo do Niepokalanego Serca było już tylko praktyką dewocyjną, a Bóg chce, by stało się znowu drogą do świętości. Bóg wzywa do powrotu do nabożeństwa, które jest naśladowaniem „stałej postawy” Maryi – Jej Serca.

Po drugie, Bóg mówi o nowym wymiarze – akcencie społecznym. Nowe nabożeństwo podkreśla, że „zasada Jezusa”, czyli naśladowanie Serca Zbawiciela na wzór Maryi, domaga się od nas zmiany życia nie tylko w odniesieniu do Boga. „Pobożność” oznacza życie „po Bożemu” i Bóg oczekuje, by owo „po Bożemu” stało się regułą serca. Mamy rozszerzyć naszą pobożność, dotknąć nią nie tylko Boga, ale i drugiego człowieka, mieć przez nią wpływ na dzieje innych ludów, innych narodów, całego świata. Nic więc dziwnego, że w tym wymiarze pojawia się słowo o Rosji.

Reklama

Podwójny kierunek

Skąd fatimski związek: Rosja – Niepokalane Serce? Odpowiedź znajdziemy w pismach św. Ludwika, który uczy, że człowiek (i naród), który spieszy ku niebu i podejmuje trud zmiany serca, przez poświęcenie się Sercu Maryi dotrze do Boga najszybciej. Droga wyjdzie mu naprzeciw, bo Serce Matki to największy „skrót” do nieba. Aż tak trudne (i ważne!) jest nawrócenie Rosji, że potrzebny jest ów „skrót”. Rosja odeszła od Boga, stanęła niebezpiecznie blisko piekła. Bóg wie, że dokonuje się w niej „synteza zła”, której skutkiem będzie wybuch zagrażający istnieniu świata! Wie, że trzeba rozbroić „rosyjską bombę”...

Synteza zła? Takie rzeczy, które w 1917 r. zaczynają definiować nową Rosję, w Kościele katolickim skutkują automatycznie ekskomuniką. Cała Rosja znajduje się więc „poza zbawieniem”! Za chwilę zacznie się w Rosji walka z Bogiem jako największym wrogiem. Będzie męczeństwo ludzi wierzących. Zburzony zostanie ustanowiony przez Stwórcę system społeczny, a wojna domowa sprowadzi cierpienie i śmierć na miliony niewinnych ludzi. Rosja będzie pierwszym państwem, które zalegalizuje aborcję i uprawomocni kolejne miliony morderstw. I jeszcze ten rosyjski sen, diabelski sen, by własną ideologię siać po całym świecie...

W Fatimie Bóg mówi temu procesowi „stop”. Skraca Rosji drogę powrotną, stawiając przed nią Niepokalane Serce Maryi: bramę-do-innego-świata. Ale sama Rosja, opętana złem, nie chce tego. Dlatego Bóg żąda, by postawił Je przed Rosją Kościół. Cały Kościół – prosi Matka Boża w Fatimie – ma pomóc Rosji przez poświęcenie opętanego złem narodu Niepokalanemu Sercu i życie samemu według tego Serca.

Serce i my

Nowe nabożeństwo do Niepokalanego Serca Maryi to przejęcie od Matki Jezusa Jej „zasady życia”, którą jest doskonałe naśladowanie Zbawiciela w Jego relacji do Boga i ludzi. To życie celowe, w którym celem jest Bóg i niebo, to życie perspektywą wieczności, to miłość bliźniego w ramach tej celowości – by nikt nie znalazł się w nieszczęściu piekła. Nowość nabożeństwa wskazanego przez Boga w Fatimie oznacza posłuszeństwo orędziu Maryi, która wzywa do odpowiedzialności za każdego człowieka, a dziś przede wszystkim za Rosję. Mamy żyć nabożeństwem do Niepokalanego Serca Maryi, w które Bóg wpisał poświęcenie Rosji temu Sercu. Mamy na wzór Maryi przejąć „stałą Jezusa”. A ponieważ Jego szczególną troską jest dziś Rosja, mamy, naśladując z Maryją Jego Przenajświętsze Serce, poświęcać się za Rosję. To ostatnie to sposób rozumienia poświęcenia przez s. Łucję, zapatrzoną w naśladowanie we wszystkim Maryi, która wyrzekła się wszystkiego, stała się „służebnicą Pańską” i była „niczym” wobec świata, by ratować ludzi przed piekłem.

W Fatimie nabożeństwo do Niepokalanego Serca zostało ukazane jako fundament naszego zjednoczenia z Bogiem. Dało nam też możliwość poznania fragmentu Wiedzy Bożej – Świętej Opatrzności – i podkreśliło rolę Kościoła i każdego wierzącego w budowaniu przyszłości zgodnej z planem Stwórcy. Pan wskazał na niebezpieczeństwo, jakie przyniosła z sobą nowa Rosja, i jako antidotum na jej truciznę dał nowe nabożeństwo do Niepokalanego Serca Maryi. Już wiemy: przejęcie na wzór Maryi „stałej Jezusa” oznacza też posłuszeństwo niezrozumiałym wskazówkom danym w Fatimie. Maryja też nie rozumiała. Zachowywała jednak wszystko w swym Niepokalanym Sercu. Czy nie jest to wskazówka dla naszych serc?

2015-06-02 12:39

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Maryja – Zegar Słoneczny

Niedziela szczecińsko-kamieńska 6/2018, str. I

[ TEMATY ]

Matka Boża

Maryja

pl.wikipedia.org

Przedstawienie Niepokalanego Poczęcia na obrazie Petera Paula Rubensa w Prado

Przedstawienie Niepokalanego Poczęcia na obrazie Petera Paula Rubensa w Prado

Wśród wielu porównań i obrazów starotestamentowych służących wyrażeniu prawdy o przywileju Niepokalanego Poczęcia Maryi jest „zegar słoneczny”. Metafora ta występuje w łacińskiej wersji Godzinek o Niepokalanym Poczęciu NMP: „Witaj zegarze, w którym nazad jest cofnione/Słońce dziesięcią linij, gdy Słowo Wcielone”. Na miejsce tego wiersza wprowadzono do polskiego tekstu Godzinek bardziej zrozumiałe porównanie związane ze słońcem, które zachowało się niezgodnie z naturą

Na zegarze słonecznym króla Achaza (VIII wiek przed Chrystusem) spełnił się jeden z najbardziej zadziwiających cudów, o jakich wspomina Stary Testament. Kluczem do zrozumienia tego porównania jest wydarzenie z życia króla judzkiego Ezechiasza, syna i następcy Achaza, które zostało opowiedziane w Drugiej Księdze Królewskiej. Kiedy król Ezechiasz (727-698 r. przed Chrystusem) śmiertelnie zachorował, prorok Izajasz oznajmił władcy, że zostanie uzdrowiony. Ezechiasz nie dowierzając, domagał się wyjątkowego znaku na potwierdzenie prawdziwości obietnicy Bożej. Otrzymał taką odpowiedź: „«Oto ci będzie ten znak od Pana, że spełni On tę rzecz, którą przyrzekł: Czy cień ma się posunąć o dziesięć stopni, czy też ma się cofnąć o dziesięć stopni?”. Ezechiasz rzekł: «To łatwe dla cienia postąpić o dziesięć stopni. Nie – niech cień się cofnie o dziesięć stopni!”. Wtedy prorok Izajasz wołał do Pana, a Ten przesunął cień na stopniach zegara Achaza – po których opadał równocześnie ze słońcem – o dziesięć stopni” (2 Krl 20,9-11; por. Iz 38,6--8). Znak okazał się skuteczny. Król po trzech dniach odzyskał zdrowie i żył jeszcze piętnaście lat.

CZYTAJ DALEJ

Abp Galbas do kapłanów: biskup nie jest dozorcą księdza, ani jego strażnikiem

2024-03-28 13:23

[ TEMATY ]

Abp Adrian Galbas

Episkopat News/Facebook

Biskup nie jest dozorcą księdza, ani jego strażnikiem. Jeśli ksiądz prowadzi podwójne życie, jakąkolwiek postać miałoby ono mieć, powinien to jak najszybciej przerwać - powiedział abp Adrian Galbas do kapłanów. Metropolita katowicki przewodniczył Mszy św. Krzyżma w katedrze Chrystusa Króla w Katowicach. Podczas liturgii błogosławił oleje chorych i katechumenów oraz poświęca krzyżmo.

W homilii metropolita katowicki zatrzymał się nad znaczeniem namaszczenia, szczególnie namaszczenia krzyżmem, „najszlachetniejszym ze wszystkich dziś poświęcanych olejów, mieszaniną oliwy z oliwek i wonnych balsamów.” Jak zauważył, olej od zawsze, aż do naszych czasów wykorzystywany jest jako produkt spożywczy, kosmetyczny i liturgiczny. W starożytności był także zabezpieczeniem walczących. Namaszczali się nim sportowcy, stający do zapaśniczej walki. Śliski olej wtarty w ciało stanowił ochronę przed uchwytem przeciwnika.

CZYTAJ DALEJ

Ojciec Pio tajemnice Męki Pańskiej nie tylko kontemplował, ale jej ślady nosił na ciele

2024-03-28 23:15

[ TEMATY ]

Droga Krzyżowa

św. o. Pio

Wydawnictwo Serafin

O. Pio

O. Pio

Mistycy wynagrodzenia za grzechy są powołani do wzięcia w milczeniu grzechów i cierpienia świata na siebie, w zjednoczeniu z Jezusem z Getsemani. Rzeczywiście, Ojciec Pio tajemnice Męki Pańskiej nie tylko kontemplował i boleśnie przeżywał, ale jej ślady nosił na własnym ciele, aby w zjednoczeniu ze swoim Boskim Mistrzem współdziałać w wynagradzaniu za ludzkie grzechy. Jako czciciel Męki Pańskiej chciał, aby i inni korzystali z jego dobrodziejstwa.

„Misterium miłości. Droga krzyżowa z Ojcem Pio” to rozważania drogi krzyżowej, które proponuje nam br. Błażej Strzechmiński OFMCap - znawca życia i duchowości Ojca Pio. Rozważania każdej ze stacji przeplatane są z fragmentami pism Stygmatyka. Książka wydana jest w niewielkiej, poręcznej formie i zawiera także miejsce na własne notatki, co doskonale nadaje się do osobistej kontemplacji Drogi krzyżowej.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję