Któż nie pamięta, jak w 2007 r. Beata Sawicka wzięła od podstawionego agenta 100 tys. zł, albo jak znany kardiochirurg Mirosław G. brał łapówki od swoich pacjentów, czy też minister sportu w rządzie PiS – Tomasz Lipiec nie oparł się korupcji. Całą trójkę złapało Centralne Biuro Antykorupcyjne (CBA), które utworzył i któremu szefował Mariusz Kamiński. Niespodziewanie ten, który doprowadzał do sądu przestępców, został przez sąd ukarany za nadużycie uprawnień w aferze gruntowej w związku z podejrzeniem korupcji w Ministerstwie Rolnictwa. Młody, niedoświadczony sędzia skazał go na maksymalną karę: 3 lat pozbawienia wolności i do tego 10 lat pozbawienia możliwości pełnienia funkcji publicznych.

Piszę o niedoświadczonym sędzi, ponieważ z uzasadnienia wyroku wynika, że nie posiadł on podstawowej wiedzy o specyfice prowadzenia działań przez służby specjalne (ustawa o CBA w art. 19 stanowi, że samo podejrzenie przestępstwa wystarczy, by służba mogła podjąć operację specjalną). Nie doczytał również sędzia, że wszystkie działania CBA, które wymagały zatwierdzenia przez sąd lub prokuraturę, zostały dokonane dopiero po otrzymaniu takiej zgody!

Ponadto należy przypomnieć, że inny skład, ale tego samego Sądu Rejonowego w Warszawie uznał, iż działania CBA w tej sprawie były legalne i zasadne. Wobec Mariusza Kamińskiego, oskarżonego już wówczas o nadużycie uprawnień, sąd umorzył postępowanie z powodu braku cech przestępstwa. O co więc w tym wszystkim chodzi?

Jak sądzę, należy wziąć pod uwagę dwie sprawy: czas oraz osobę. Czas, jak każdy wie, jest obecnie bardzo wypełniony polityką, trwa prezydencka kampania wyborcza, a wkrótce rozpocznie się także parlamentarna. Co ważne, urzędujący prezydent Bronisław Komorowski odniósł się do wyroku na Mariusza Kamińskiego, mówiąc, że „politycy czasami ponoszą konsekwencje jak zwykli obywatele”. Moim zdaniem, tymi słowami prezydent Komorowski pośrednio uznał wyrok sądu za sprawiedliwy. Innymi słowy, zgodził się na to, że do więzienia pójdzie człowiek, który doprowadzał przed sąd przestępców – czyli ten, który walczył ze złem, sam ma być teraz uznany za groźnego przestępcę.

Coś mi tu jednak nie pasuje, skoro były minister sprawiedliwości w rządzie Donalda Tuska – prof. Zbigniew Ćwiąkalski, komentując wyrok, powiedział, że to absurdalna kara, wyrok, który godzi w sprawiedliwość, niszczy porządek społeczny.

Skoro profesor prawa myśli inaczej niż prezydent państwa, spójrzmy w takim razie na osobę skazanego. A jest nim człowiek, który był represjonowany w PRL-u. Relegowano go ze szkół i zatrzymywano wielokrotnie. Ale nawet wówczas nie usłyszał tak surowego wyroku. Po dojściu w 2005 r. do władzy PiS utworzył CBA i został jego szefem. W swoich działaniach kierował się służbą Polsce, poświęcił się walce z korupcją. Czyżby więc odwet na nim tych, których skazywał?

Skoro skazuje się człowieka, który w sposób bezwzględny, ale legalnymi metodami upomniał się o praworządność w naszym państwie, to musimy wrócić jeszcze raz do czasu, który obecnie mamy. Przypomnę – wyrok zapadł kilka tygodni przed wyborami prezydenckimi, dlatego wpisuje się w walkę polityczną. Nie bez znaczenia jest fakt, że Mariusz Kamiński pełni funkcję wiceprezesa PiS. Bez wątpienia więc mamy tu do czynienia ze skazaniem podjętym z pobudek politycznych. Chodzi w nim o zaszkodzenie Andrzejowi Dudzie, kandydatowi PiS w wyborach, jedynemu, który może zagrozić reelekcji Bronisława Komorowskiego.

Dobrze ujął to Wiktor Świetlik (portal wPolityce.pl): „Nie liczy się rzetelność oceny materiału dowodowego, a należyta postawa sędziego”. W ten sposób skazywali Stefan Michnik i Helena Wolińska. W ten sposób skazywano na więzienie za rozrzucanie ulotek w stanie wojennym. W przypadku Mariusza Kamińskiego był to wyrok na IV RP, żeby czasem ktoś pokroju Kaczyńskiego czy Ziobry nie został prezydentem.

Zapewne Mariusz Kamiński oraz inni skazani pracownicy CBA złożą apelację, ale wyrok w drugiej instancji, z całą pewnością uniewinniający, zapadnie już po wyborach majowych i październikowych. O to właśnie chodziło.