Reklama

W tak cudowny sposób

Magda i Paweł. Oboje zostali wychowani w rodzinach katolickich, ale każde z nich w pewnym momencie oddaliło się od Pana Boga, najbardziej w okresie studiów, kiedy mieszkali w Warszawie. Są małżeństwem od 5 miesięcy, a za kolejne 5 spodziewają się narodzin dziecka i, jak mówią, nie mogą się tego doczekać!
Przeczytajcie świadectwo o tym, jak Pan Bóg uczy ich prawdziwie kochać...

Niedziela Ogólnopolska 10/2015, str. 52-53

[ TEMATY ]

Niedziela Młodych

www.splitshire.com

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Poznaliśmy się na imprezie w 2012 r. Początkowo znajomość ograniczała się do okolicznościowych spotkań. Rok później zaczęliśmy ze sobą chodzić, ale nasza relacja opierała się głównie na seksie. W tamtym czasie nie widzieliśmy zła, które się z tym wiązało, i braku prawdziwej miłości między nami.

Nie ze strachu czy z przykrej konieczności

Po kilku miesiącach Pan Bóg zaczął nam pokazywać rzeczywistość duchową, która nas otacza. Usłyszeliśmy przerażające świadectwo pewnej osoby na temat konsekwencji życia w grzechu oraz działania sił duchowych. To nami wstrząsnęło. Pan zaprosił nas do zmiany życia. Paweł – zniewolony wtedy trenowaniem sportów walki – doznał kontuzji kolana i wreszcie znalazł czas na słuchanie i refleksje. Ten czas okazał się dla nas wielką łaską, wzbudził pragnienie pójścia za Panem. Przede wszystkim postanowiliśmy żyć w czystości, co wcześniej było dla nas nie do pojęcia.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Ta decyzja nie była podjęta pod wpływem strachu przed Bogiem czy z przykrej konieczności. Była pragnieniem i czymś naturalnym. Wydało nam się po prostu logiczne, że skoro BÓG JEST, w takim razie to, co mówi o Sobie, jest PRAWDĄ daną z miłości do nas. Tak zaczęliśmy rozumieć przykazania. Dlatego też z zaufaniem wykonaliśmy ten krok wiary, który był kluczowy w naszym związku.

Prawdziwa i czysta, nie do opisania piękna i głęboka

Reklama

Po tej decyzji otrzymaliśmy taką łaskę, że nie stanowiło dla nas żadnego problemu spędzanie czasu razem w obawie przed pokusami. Nasza relacja zaczęła stawać się prawdziwa i czysta, nie do opisania piękna i głęboka. Zaczęliśmy odczuwać miłość względem siebie, ta miłość była dla nas zupełnie nowym doświadczeniem. Nikt z nas wcześniej nie potrafił kochać w taki sposób drugiej osoby. To właśnie moment, w którym przyjęliśmy Pana Jezusa jako naszego Pana, był początkiem prawdziwej relacji między nami. Nasz związek zaczął się rozwijać i już po kilku miesiącach Paweł zaczął myśleć o zaręczynach.

Zaręczyliśmy się na początku 2014 r. i w tym samym roku we wrześniu wzięliśmy ślub. Czujemy się cały czas umacniani przez Boga, który daje nam miłość i zawsze jest przy nas. Dziękujemy Mu za to, że doświadczamy Jego zbawienia już na początku naszej drogi dorosłości, dziękujemy Mu, że nas połączył w taki cudowny sposób, dziękujemy Mu za nasze dzieciątko, które noszę pod sercem. Dziękujemy Mu, że przebaczył nam wszystko i obficie nam błogosławi, że prowadzi każdego dnia w sposób, który nadaje się do opisania w oddzielnym świadectwie...

Czekamy na Wasze świadectwa!
mlodzi@niedziela.pl

2015-03-04 11:30

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Bez oprocentowania

Czy impreza sylwestrowa bez charakterystycznego dźwięku strzelających korków od szampana musi oznaczać brak szampańskiej zabawy? I czy ma szansę obronić się wesele, na którym nasz kochany wujek Józek nie usłyszy od wodzireja zaproszenia, aby razem z parą młodą udać się „na jednego”? W kontekście rozpoczynającego się karnawału, warto może zadać sobie powyższe pytania, szczególnie jeśli nasze plany na ten czas nie są jeszcze dokładnie sprecyzowane.

Kwestia imprez bezalkoholowych w wielu kręgach budzi wciąż spore kontrowersje. Decyzja o tym, by spróbować bawić się bez procentowych wspomagaczy, jest najczęściej społecznie akceptowana pod warunkiem, że niepijący delikwent nie oczekuje tego samego od swoich współbiesiadników. Dlatego też młodzi, którzy decydują się na organizację wesela bez serwowania trunków, spotykają się często z oporem i niezrozumieniem. Problem tkwi nierzadko po prostu w braku poczucia sensu zachowania abstynencji. Nie upijam się, potrafię zachować granice – co w tym złego, że łyknę ze znajomymi kieliszeczek na rozluźnienie?

CZYTAJ DALEJ

Pojechała pożegnać się z Matką Bożą... wróciła uzdrowiona

[ TEMATY ]

Matka Boża

świadectwo

Magdalena Pijewska/Niedziela

Sierpień 1951 roku na Podlasiu był szczególnie upalny. Kobieta pracująca w polu co i raz prostowała grzbiet i ocierała pot z czoła. A tu jeszcze tyle do zrobienia! Jak tu ze wszystkim zdążyć? W domu troje małych dzieci, czekają na matkę, na obiad! Nagle chwyciła ją niemożliwa słabość, przed oczami zrobiło się ciemno. Upadła zemdlona. Obudziła się w szpitalu w Białymstoku. Lekarz miał posępną minę. „Gruźlica. Płuca jak sito. Kobieto! Dlaczegoś się wcześniej nie leczyła?! Tu już nie ma ratunku!” Młoda matka pogodzona z diagnozą poprosiła męża i swoją mamę, aby zawieźli ją na Jasną Górę. Jeśli taka wola Boża, trzeba się pożegnać z Jasnogórską Panią.

To była środa, 15 sierpnia 1951 roku. Wielka uroczystość – Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny. Tam, dziękując za wszystkie łaski, żegnając się z Matką Bożą i własnym życiem, kobieta, nie prosząc o nic, otrzymała uzdrowienie. Do domu wróciła jak nowo narodzona. Gdy zgłosiła się do kliniki, lekarze oniemieli. „Kto cię leczył, gdzie ty byłaś?” „Na Jasnej Górze, u Matki Bożej”. Lekarze do karty leczenia wpisali: „Pacjentka ozdrowiała w niewytłumaczalny sposób”.

CZYTAJ DALEJ

Prymas Polski: gdy czynisz znak krzyża, głosisz miłość Boga

2024-05-05 16:06

[ TEMATY ]

abp Wojciech Polak

flickr.com/episkopatnews

Abp Wojciech Polak

Abp Wojciech Polak

„Gdy z wiarą patrzysz na krzyż, gdy czynisz znak krzyża na sobie, gdy znakiem krzyża błogosławisz drugich, głosisz miłość Boga potężniejszą niż grzech, potężniejszą niż śmierć. Miłość, która zwycięża obojętność i nienawiść, która niesie przebaczenie i pojednanie, która przygarnia i jednoczy” - mówił w niedzielę w Pakości Prymas Polski abp Wojciech Polak.

Metropolita gnieźnieński przewodniczył uroczystościom odpustowym na Kalwarii Pakoskiej, w Archidiecezjalnym Sanktuarium Męki Pańskiej, z okazji święta znalezienia Krzyża świętego. W homilii przypomniał, że właśnie na Krzyżu, w męce, śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa, najpełniej objawiła się miłość Boga. „To miłość, która rodzi życie” - podkreślił, przypominając, że znakiem tej miłości każdy chrześcijanin został naznaczony w dniu swojego chrztu świętego. „I choć znaku tego nie widać na naszych czołach, to powinien być w naszym sercu”.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję