Reklama

Świat

Człowiek wierny w Ziemi Obiecanej

Niedziela Ogólnopolska 5/2015, str. 22-23

[ TEMATY ]

trąd

Adam Rostkowski

Dr Helena Pyz z dziećmi przed kościołem w Jeevodaya

Dr Helena Pyz z dziećmi przed kościołem w Jeevodaya

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

W jednym z najuboższych regionów Indii, niedaleko miasta Raipur, ks. Adam Wiśniewski, kapelan powstańców warszawskich, specjalista medycyny tropikalnej po studiach we Francji, w 1969 r., na kawałku czerwonej ziemi ozdobionej jednym drzewem, postawił trzy szałasy i w ten sposób rozpoczął dzieje dzisiejszego Ośrodka Rehabilitacji Trędowatych Jeevodaya (czyt. Dżiwodaja). To ostatnie słowo oznacza Świt Życia.

„Włóczyłem się po Indiach jak Mojżesz po pustyni, szukając ziemi obiecanej – wspominał później. – Chodziło mi o miejsce, gdzie ludzie są najbardziej porażeni przez trąd, samotni i głodni. Miejsc takich jest w Indiach dużo. Chodziło o to, by być przyjętym przez władze kościelne i państwowe. I jesteśmy w Gatpar – Jeevodaya”.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Zielona oaza

Dziś, po 45 latach, ośrodek to zielona oaza wśród czerwonych pól ryżowych. Jest w nim kościół na 450 osób, zapełniający się dwa razy dziennie rozmodlonymi ludźmi niekoniecznie wyznania katolickiego. Następnie przychodnia przyjmująca 10 tys. pacjentów rocznie, choć pracuje w niej tylko jedna lekarka, dr Helena Pyz, ze swymi hinduskimi pomocnikami. Leczy się tam nie tylko trąd (do stu nowych przypadków rocznie), ale w ogóle wszystkie choroby. Jest tu też duża, nowa szkoła (otwarta w 2013 r.). Można się uczyć od przedszkola do matury. Choć szkoła leży w środku Indii i ma tamtejsze uprawnienia państwowe, nosi imię Mikołaja Kopernika i ks. Adama Wiśniewskiego. Uczy się w niej obecnie 1000 dzieci, z których połowa mieszka w miejscowym internacie. Tych dzieci nie przyjęłaby żadna inna szkoła ze strachu przed zarażeniem. W Jeevodaya są kuchnie, obory, ogród warzywny i własne ujęcie wody. Na miejscu są krawiec i szewc. Jest nawet plac zabaw dla młodszych dzieci.

Ks. Adam określił kilka podstawowych zasad, dzięki którym idea Jeevodaya trwa, rozwija się i owocuje tak wielkim dobrem. „W Jeevodaya wszystko daje się za darmo. To jest nasza idea przewodnia. Dajemy, dajemy – prosimy i prosimy o pomoc. I przychodzi tyle, ile potrzeba. Więcej nie. A kiedy nasza idea służenia i zaufanie Bogu jest takie, jak w Piśmie Świętym, zawsze jest coś, co można dać innym”.

Reklama

By nie czuli się odepchnięci

Dr Helena Pyz, która przyjechała do Jeevodaya już po śmierci ks. Adama i od ponad 25 lat wraz z hinduskimi pallotynami kieruje ośrodkiem, w którym jest jedynym lekarzem i matką wszystkich mieszkańców, przypomina, że gdy głodni zostali nakarmieni, a podstawowe potrzeby zaspokojone, ks. Wiśniewskiemu „chodziło o to, by trędowaci nie czuli się odepchnięci, ale byli traktowani jako integralna część społeczności. Żeby nie było podziałów na chorych [na trąd] i zdrowych. Żeby każdy na miarę swoich sił wnosił coś do wspólnoty”. Wyleczeni trędowaci pracują zatem w Jeevodaya na miarę swoich możliwości: w aptece, przychodni i szkole, przy czyszczeniu ryżu (a potrzeba go co dzień 150 kg), w pracowni krawieckiej, przy obrządku krów czy jako stróże. Nawet dwaj inwalidzi na wózkach pełnią odpowiedzialne funkcje – mają dyżury przy pompie i generatorze. Wszyscy mieszkańcy Jeevodaya czują się potrzebni i wiedzą, że są u siebie, w swoim domu. Ich ludzka godność została ocalona.

Założyciel jeszcze podczas wspomnianych wędrówek po Indiach wiedział, że jego placówka przede wszystkim ma być domem, szkołą i szpitalem dla dzieci trędowatych i kalekich. W ośrodku miały być również dzieci rodziców trędowatych, dzieci bez domu, dzieci bez rodziców, słowem te, dla których zabrakło miejsca w domu i ludzkich sercach. Dzieci, dla których zabrakło środków na leczenie, wychowanie, wyżywienie i ubranie. Jak wspomniałam, jest ich obecnie prawie pięćsetka w internacie, a do szkoły uczęszcza drugie tyle.

Te same pytania

Ks. Adam ciągle pytał o to, gdzie są ludzie cierpiący, czego potrzebują i jak można im to zapewnić, nie czyniąc z nich żebraków na czyjejś łasce. On, jego pomocnicy (s. Barbara Birczyńska, która przywiozła z Polski do Indii nawet traktor i służyła trędowatym kilkadziesiąt lat, a zmarła w 2010 r.) i kontynuatorzy (hinduscy pallotyni: ks. Abraham, ks. Rahul, ks. Vijay oraz dr Helena Pyz, której roli nie da się przecenić, a która po przyjeździe borykała się z wszelkimi możliwymi problemami, także finansowymi) zawsze zadawali sobie te same pytania. Pewnie dlatego wielkie dzieło Jeevodaya trwa. Jak to jest jednak możliwe? Skąd się biorą na to pieniądze?

Reklama

Ośrodek Rehabilitacji Trędowatych Jeevodaya od początku utrzymuje się z darów. Najpierw jego dobroczyńcy znajdowali się głównie wśród Polonii. Od 2007 r., już w nowej rzeczywistości społecznej kraju, funkcjonuje w Warszawie, przy Instytucie Prymasa Wyszyńskiego, Sekretariat Misyjny Jeevodaya, który koordynuje zbiórkę środków za pośrednictwem akcji Adopcja Serca. Chętni wpłacają na konto Sekretariatu określone przez siebie sumy (nie mniej niż 20 zł miesięcznie) w określonych ratach (miesięcznie, kwartalnie lub rocznie), a w zamian otrzymują dane konkretnego dziecka z Jeevodaya wraz z jego zdjęciami oraz corocznymi informacjami o jego postępach. Jeśli chcą, mogą też korespondować z dziećmi, które obejmują opieką modlitewną i finansową.

Nie sposób w krótkim artykule opisać wszystkich aspektów idei, miejsca, ludzi, pracy i postępów, które dokonały się na indyjskim skrawku czerwonej ziemi w ciągu niemal pół wieku. Jeśli jednak chcieć zrekapitulować historię Jeevodaya, trzeba się odnieść do sylwetki założyciela ośrodka. Użyję w tym celu słów jego współbrata pallotyna, ks. prof. Czesława Parzyszka SAC, który z mocą odpowiedział na pytanie, jak to wszystko było (i jest!) możliwe: – Patrząc na ks. Wiśniewskiego, odnosiło się wrażenie, że jest to człowiek wierny do końca. Wierność jego biła we wszystkim. Wierny był w powołaniu. Wierny ideałom. Wierny temu, co raz postanowił. To nie był jednorazowy zryw. To wszystko było zamierzone i przemyślane. Wierny, gdy było trudno i ciężko. Wierny w radości i powodzeniu. (...) Nie zawsze rozumiano jego idee i pracę. Musiał o nie walczyć i przebijać się sam. Zdobywanie funduszy dla najbiedniejszych kosztowało go wiele trudu i upokorzeń. Znosił je ze spokojem w imię swojej jedynej miłości, której do końca pozostał wierny.

Instytut Prymasa Wyszyńskiego Sekretariat Misyjny Jeevodaya
ul. Młodnicka 34, 04-239 Warszawa
tel. (22) 673-02-65
www.jeevodaya.org
Numer konta: PKO BP 16 1020 1097 0000 7102 0004 8736

2015-01-27 12:19

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Kazimierz Szałata: trąd - zapomniana, ale wciąż groźna choroba

[ TEMATY ]

trąd

choroba

ARCHIWUM KAZIMIERZA SZAŁATY

Zamożne kraje dawno temu uwolniły się od trądu, zapomniały o tej strasznej chorobie, która jest nadal jest groźna tam, gdzie nie ma zorganizowanych struktur medycznych, a chorzy mogą liczyć co najwyżej na pomoc najodważniejszych misjonarzy - przypomina dr Kazimierz Szałata, prezes Fundacji Polskiej Raoula Follereau, z której inicjatywy 31 stycznia po raz 63. obchodzony będzie Światowy Dzień Trędowatych. W swoim corocznym apelu prosi o wsparcie licznych dzieł realizowanych na rzecz trędowatych.

W swoim corocznym apelu dr Kazimierz Szałata przypomina, że trąd jest jedną z najstarszych i najokrutniejszych chorób, jakie zna ludzkość. Jest symbolem nieszczęścia człowieka. Przez całe stulecia trędowaci byli traktowani jak ludzie umarli za życia i mogli liczyć co najwyżej na pomoc najodważniejszych misjonarzy.

CZYTAJ DALEJ

Przerażające dane: 1937 osób między 15. a 17. rokiem życia skorzystało w ub.r. z tabletki "dzień po"

2024-03-27 09:25

[ TEMATY ]

Pigułka „dzień po”

Adobe Stock

Minister zdrowia Izabela Leszczyna poinformowała, że w ubiegłym roku 15-latki stanowiły 2 proc. osób korzystających z tabletki "dzień po". Dodała, że w tym czasie 1937 osób między 15. a 17. rokiem życia skorzystało z tabletki "dzień po".

W połowie marca Andrzej Duda zapowiedział, że nie podpisze ustawy, "która wprowadza niezdrowe, chore i niebezpieczne dla dzieci zasady". Jego zdaniem tabletka "dzień po" dostępna bez recepty dla osób niepełnoletnich jest "daleko idącą przesadą". Według prezydenta tabletka nadal powinna być wydawana na receptę, a w przypadku dziewczynek jej zażycie powinno być "decyzją rodzica".

CZYTAJ DALEJ

8 lat temu zmarł ks. Jan Kaczkowski

2024-03-27 22:11

[ TEMATY ]

Ks. Jan Kaczkowski

Piotr Drzewiecki

Ks. dr Jan Kaczkowski

 Ks. dr Jan Kaczkowski

28 marca 2016 r. w wieku 38 lat zmarł ks. Jan Kaczkowski, charyzmatyczny duszpasterz, twórca Hospicjum św. o. Pio w Pucku, autor i współautor popularnych książek. Chorował na glejaka - nowotwór ośrodka układu nerwowego. Sam będąc chory, pokazywał, jak przeżywać chorobę i cierpienie - uczył pogody, humory i dystansu.

Ks. Jan Kaczkowski urodził się 19 lipca 1977 r. w Gdyni. Był bioetykiem, organizatorem i dyrektorem Puckiego Hospicjum pw. św. Ojca Pio. W ciągu dwóch lat wykryto u niego dwa nowotwory – najpierw nerki, którego udało się zaleczyć, a później glejaka mózgu czwartego stopnia. Po operacjach poddawany kolejnym chemioterapiom, nadal pracował na rzecz hospicjum i służy jego pacjentom. W BoskiejTV prowadził swój vlog „Smak Życia”.

Podziel się cytatem

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję