Członkowie Katolickiego Stowarzyszenia „Civitas Christiana” w Szczecinie, wierni z parafii pw. św. Józefa i kilku innych szczecińskich wspólnot parafialnych ze Świnoujścia, Reska i Stargardu Szczecińskiego wraz z ks. Piotrem Budą i ks. Pawłem Korupką wyruszyli do Matki Bożej Miłosiernej w Ostrej Bramie błagać o pokój na świecie.
Pielgrzymi szlak prowadził przez Gietrzwałd – jedyne w Polsce uznane przez Kościół miejsce objawień Matki Bożej, poprzez Świętą Lipkę z jej niezwykłymi słynącymi na cały świat organami, Sokółkę – miejsce cudu eucharystycznego i Świętą Wodę – sanktuarium Matki Bożej Bolesnej, aż do najważniejszych miejsc Wilna. We wszystkich nawiedzonych przez pielgrzymów miejscach, głęboko przesiąkniętych obecnością Maryi, pielgrzymi poza swoimi osobistymi intencjami powierzali Bogu sprawę pokoju na ziemi. W czasie Eucharystii sprawowanej przed Cudownym Obrazem Matki Bożej Miłosiernej w Ostrej Bramie 36 pątników podjęło Duchową Adopcję Dziecka Poczętego, bo jak mówiła Matka Teresa z Kalkuty: „…największym niebezpieczeństwem zagrażającym pokojowi jest dzisiaj aborcja. Jeżeli matce jest wolno zabić swoje dziecko, cóż może powstrzymać ciebie i mnie, byśmy się nawzajem nie pozabijali?”.
Pątnicy uczestniczyli również w niezwykłej lekcji historii na wileńskim cmentarzu Na Rossie, gdzie spoczywa serce Józefa Piłsudskiego i jego matki oraz przy pomniku w Ponarach – miejscu kaźni SS na polskiej inteligencji. Przypomnienie tych dramatycznych wydarzeń historycznych zakończone wspólną modlitwą i odśpiewaniem hymnu narodowego na długo zostanie w pamięci uczestników. W tych szczególnych dla Polaków miejscach główna intencja pielgrzymki nabrała jeszcze większego znaczenia.
Jesteśmy niezmiernie wdzięczni Opatrzności Bożej, że zechciała wyróżnić nasze miasto tak wielkim darem jak nabożeństwo do Miłosierdzia Bożego i że tu powstała jedna z dwóch (po Ojcze nasz) modlitwa podyktowana przez Pana Jezusa – powiedział KAI ks. Tadeusz Jasiński, proboszcz parafii Świętego Ducha w Wilnie.
Przed zbliżającą się Niedzielą Miłosierdzia – 11 kwietnia opowiedział on o obchodach tego święta w mieście, które odegrało ogromną rolę w narodzinach tego kultu i o jego osobliwościach na Litwie.
Wielki Post to czas, w którym Kościół szczególną uwagę zwraca na krzyż i dzieło zbawienia, jakiego na nim dokonał Jezus Chrystus. Krzyże z postacią Chrystusa znane są od średniowiecza (wcześniej były wysadzane drogimi kamieniami lub bez żadnych ozdób). Ukrzyżowanego pokazywano jednak inaczej niż obecnie. Jezus odziany był w szaty królewskie lub kapłańskie, posiadał koronę nie cierniową, ale królewską, i nie miał znamion śmierci i cierpień fizycznych (ta maniera zachowała się w tradycji Kościołów Wschodnich). W Wielkim Poście konieczne było zasłanianie takiego wizerunku (Chrystusa triumfującego), aby ułatwić wiernym skupienie na męce Zbawiciela. Do dzisiaj, mimo, iż Kościół zna figurę Chrystusa umęczonego, zachował się zwyczaj zasłaniania krzyży i obrazów.
Współczesne przepisy kościelne z jednej strony postanawiają, aby na przyszłość nie stosować zasłaniania, z drugiej strony decyzję pozostawiają poszczególnym Konferencjom Episkopatu. Konferencja Episkopatu Polski postanowiła zachować ten zwyczaj od 5 Niedzieli Wielkiego Postu do uczczenia Krzyża w Wielki Piątek.
Zwyczaj zasłaniania krzyża w Kościele w Wielkim Poście jest ściśle związany ze średniowiecznym zwyczajem zasłaniania ołtarza. Począwszy od XI wieku, wraz z rozpoczęciem okresu Wielkiego Postu, w kościołach zasłaniano ołtarze tzw. suknem postnym. Było to nawiązanie do wieków wcześniejszych, kiedy to nie pozwalano patrzeć na ołtarz i być blisko niego publicznym grzesznikom. Na początku Wielkiego Postu wszyscy uznawali prawdę o swojej grzeszności i podejmowali wysiłki pokutne, prowadzące do nawrócenia. Zasłonięte ołtarze, symbolizujące Chrystusa miały o tym ciągle przypominać i jednocześnie stanowiły post dla oczu. Można tu dopatrywać się pewnego rodzaju wykluczenia wiernych z wizualnego uczestnictwa we Mszy św. Zasłona zmuszała wiernych do przeżywania Mszy św. w atmosferze tajemniczości i ukrycia.
- Wręczamy dzisiaj nagrodę człowiekowi, który w krytycznej sytuacji broni chrześcijaństwa, wiary, cywilizacji łacińskiej, interesów Państwa Polskiego, dobra narodu i bliźnich. Tak jak Bolesław Chrobry i Henryk Pobożny, stoi on z otwartą przyłbicą naprzeciwko potoków kłamstwa, pogardy i nieczystych interesów. Stoi nie z mieczem, ale z modlitwą, prawdą i dobrym słowem – mówił prof. Wojciech Polak w czasie laudacji o abp. Marku Jędraszewskim, który został laureatem Nagrody im. Henryka Pobożnego.
Wyróżnienie przyznawane przez Bractwo Henryka Pobożnego zostało wręczone metropolicie krakowskiemu w czasie uroczystości w Centrum Spotkań im. Jana Pawła II w Legnicy.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
